de dierfysiotherapie in Nederland - Diergeneeskundig Memorandum

stafunctie hebben, zijn geïndiceerd voor
zwemmen.
Aquatraining vraagt een loopfunctie en
een toegestane belasting van 40 % (waterhoogte
tot de trochanter major). Verdere
vermindering van gewrichtsbelasting
kan verkregen worden door gebruik
te maken van een tuigje of broekje. Dit
hulpmiddel kan aan de stang boven de
“Aqua-Trainer” bevestigd worden. Het
gebruikte materiaal belemmert echter de
beweging.
“Zwemmen is gewichtsloos, maar niet
doseerbaar trainen”
Zwemmen is geen functionele trainingsprikkel
voor het lopen: een hond die beter
en langer kan zwemmen, hoeft niet beter
te lopen. Zwemmen doet geen beroep op
de stabiliteit van de poten. Aquatraining
levert wel een functionele trainingsprikkel
voor het lopen op.
Daarbij heeft een onderzoek naar bewegingsuitslagen
bij honden in een Aqua-
Trainer met water van verschillende
hoogte aangetoond dat de bewegingsuitslagen
in de verschillende gewrichten
afhankelijk is van de hoogte van het
water. Flexie in een gewricht kan door
het kiezen van de hoogte van een waterlaag
gemobiliseerd worden. Een volledige
extensie van knie en elleboog wordt
eveneens tijdens het lopen in water ge-
D.M. 53e jaargang - No. 3 blz. 34
stimuleerd.
Zwemmen levert geen extensie van knie
en elleboog op, maar doet wel een beroep
op extensie schouder en heup.
Bovenvermelde verschillen hebben invloed
op het indicatiegebied, terwijl de
hieronder vermelde verschillen meer
praktische verschillen opleveren.
Wanneer een hond niet wil of kan zwemmen
vervalt de mogelijkheid om zwemmen
therapeutisch aan te wenden. Alle
honden, ook de honden met waterangst,
kunnen aquatrainen.
Aan het water van een zwembad zullen
chemicaliën toegevoegd moeten worden
om de pH binnen veilige marges te houden
en chloor om te desinfecteren.
Het water in een “Aqua-Trainer” kan zonodig
na elke behandeling ververst worden.
Het gebruik van chloor kan daarom
beperkt worden tot het reinigen van de
leidingen.
De Engelse “Water Walker” is wat betreft
het waterregime gelijk aan een
zwembad.
6. Samenvatting
Samenvattend kan gesteld worden dat
zowel zwemmen als aquatraining een
groot indicatiegebied kent. Vanuit humane
onderzoeken is hydrotherapie voldoende
onderbouwd om hydrotherapie
in Nederland op uitgebreidere schaal
toe te gaan passen bij honden met locomotieproblematiek.
Juist voor de groep
honden die minder fysiek te belasten is,
heeft hydrotherapie een meerwaarde met
betrekking tot het verbeteren van spierkracht
en conditie.
Sporthonden zouden daarbij in een blessureperiode
met hydrotherapie hun cardiovasculaire
conditie langer behouden.
Hierbij moet opgemerkt worden dat
zwemmen bij honden niet doseerbaar is,
waardoor het behoud van cardiovasculaire
conditie vanuit humane onderzoeken
niet vertaald mag worden naar veterinaire
toepasbaarheid.