de dierfysiotherapie in Nederland - Diergeneeskundig Memorandum

Werkveldanalyse en casus paard
Dierfysiotherapie paard: korte werkveldimpressie met SWOT-analyse
INLEIDING
Welke plaats neemt dierfysiotherapie in
de paardenwereld in? Wat is de Strength,
wat zijn de Weaknesses and Threats van
het beroep dierfysiotherapie? En welke
Opportunities biedt het beroep? De casus
zal duidelijk maken waarin de dierenfysiotherapeut
zich in het werkveld
onderscheidt van andere beroepen, wat
de kracht van dierfysiotherapie is.
WEAKNESSES EN THREATS
Het is in het beroep dierenfysiotherapeut
moeilijk gebleken met één gezicht naar
buiten te treden.
Fysiotherapeuten hebben zich humaan
vaak al gespecialiseerd in een bepaalde
richting die ook van invloed is op hun
manier van behandelen in de dierfysiotherapie.
Hiertussen bewegen zich manueel
therapeuten, fysiotherapeuten die
acupunctuur hebben gedaan, sportfysiotherapeuten,
lymfedrainagetherapeuten,
osteopathen, etc.
Dit leidt tot een grote diversiteit aan behandelmethodes
die door dierenfysiotherapeuten
worden aangeboden. Er zijn
meerdere verdiepingsrichtingen in het
behandelen van paarden.
Daarbij maken dierenfysiotherapeuten
regelmatig gebruik van verkeerde titels.
Een dierenfysiotherapeut die zich heeft
toegelegd op de behandeling van paarden
en zich vervolgens paardenfysiotherapeut
gaat noemen, gaat een niet erkende
titel gebruiken, wat de transparantie
naar dierenartsen en eigenaren niet ten
goede komt.
De NVFD, de overkoepelende vereniging,
ziet nu streng toe op het door haar
D.M. 53e jaargang - No. 3 blz. 52
leden hanteren van de juiste titels, nadat
de klachtencommissie van de NVFD één
van haar leden had veroordeeld op het
gebruik van een verkeerde titel.
Wat de diversiteit aan gezichten in het
paraveterinaire veld nog vergroot, is de
persoonlijke ervaring die de therapeuten
op paardengebied hebben. Er is ervaring
aanwezig vanuit de dressuur, vanuit de
springsport, vanuit de draf -en rensport
etc. Er zijn dierenfysiotherapeuten die
zelf op hoog niveau actief zijn geweest
in de paardensport, maar er zijn er ook
die nooit op een paard hebben gezeten.
Ook deze ervaring bepaalt de invalshoek
van het begeleiden van de patiënt.
Daarbij is het goed te erkennen dat het
beroep te maken heeft gehad met nadelige
invloeden op de kwaliteit van het
fysiotherapeutisch handelen. Tot het jaar
2005 was het toegestaan direct door te
gaan met de studie dierfysiotherapie na
afronding van de opleiding tot humaan
fysiotherapeut.
Deze situatie zorgde voor een continue
aanvoer van relatief jonge mensen in het
werkveld, die theoretisch prima in staat
waren het vak aan te kunnen, maar praktische
ervaring en daardoor inzicht misten.
Een belangrijke ontwikkeling in het
streven naar kwaliteitsverhoging binnen
het werkveld is dan ook de invoering van
een nieuwe toelatingseis voor de opleiding
tot dierenfysiotherapeut: sinds dit
jaar wordt een jaar werkveldervaring als
humaan fysiotherapeut vereist alvorens
men de studie mag beginnen.
Daarbij kent de beroepsgroep een relatief
grote uitval van kwalitatief goede
dierenfysiotherapeuten. De ervaren fy-