veterinaire toxicologie bij landbouwhuisdieren - Diergeneeskundig ...

eiste kwaliteit, mogelijk door blootstelling
van zijn dieren aan een contaminant.
In deze eerste fase berust de verantwoordelijkheid
voor de aanpak bij de veehouder.
Verwacht mag worden dat hij direct maatregelen
neemt om verdere blootstelling tegen
te gaan. Op eigen initiatief en voor eigen
kosten kan hij daar eerstelijns adviseurs bij
betrekken. Voor diergezondheidsproblemen
is zijn eigen dierenarts daarvoor de aangewezen
persoon. Bij problemen met de productkwaliteit
kan dit afhankelijk van de aard
van de problemen zijn: een deskundige van
de afnemer, zijn dierenarts, het Productschap
of VWA. Deze deskundigen kunnen op hun
beurt ondersteuning vragen van GD-deskundigen;
zowel als tweedelijnsdeskundige als
in het kader van deze werkprocedure. Deze
melding wordt dan ondersteund met de gegevens
en analyses volgens een vast protocol.
De veehouder is in alle gevallen zelf verantwoordelijk
voor eventueel noodzakelijke
melding aan zijn afnemer(s), voortvloeiend
uit zijn leveringscontract.
5.3 Rol van de dierenarts
De eerstelijns deskundige (dierenarts, enzovoort)
zal in de regel door de veehouder gevraagd
worden te helpen bij het onderzoek
naar de aard en de oplossing van de hierboven
genoemde problemen. De eerstelijns deskundige
kan echter ook op basis van eigen
informatie vermoeden dat een veehouderijbedrijf
te maken heeft met blootstelling aan
een contaminant. In dat geval is het de verantwoordelijkheid
van de deskundige om de
veehouder te wijzen op dit risico en de mogelijke
gevolgen, zodat de veehouder passende
maatregelen kan treffen om verdere problemen
en schade te voorkomen.
Het initiatief om GD in te schakelen voor
tweedelijns-ondersteuning en/of coördinatie
in het kader van deze werkprocedure zal
veelal door de eerstelijns deskundige worden
genomen. Deze melding wordt dan ondersteund
met de gegevens en analyses volgens
een vast protocol. In de regel zal de eerstelijns
deskundige betrokken zijn bij de verdere
aanpak van het incident volgens deze werkprocedure.
5.4 Rol van GD
GD is de coördinerende instantie in kader van
deze werkprocedure. Zij voert dit werk uit in
kader van de Monitor voor rundvee- en varkenssector,
met GD-Veekijker als aanspreekpunt
voor dierenartsen en veehouders. Indien
het incident aan de criteria voldoet zet GD
de werkprocedure in gang. In dat geval neemt
GD de onderzoekskosten die hieruit in eerste
instantie voortvloeien voor haar rekening. De
kosten die eventueel moeten worden gemaakt
om reguliere oorzaken uit te sluiten die differentiaal
diagnostisch in aanmerking komen,
blijven voor rekening van de veehouder.
5.5 Rol van andere organisaties en
instituten
In de werkprocedure is ook vastgelegd wanneer
andere organisaties en instanties worden
geïnformeerd en daar waar nodig, ook
betrokken worden bij de aanpak van het incident.
Zolang niet is vastgesteld dat andere
organisaties (LNV, Productschap, LTO) de
verantwoordelijkheid overnemen, berust de
verantwoordelijkheid voor de behandeling
en communicatie naar betrokkenen bij GD
als coördinator.
Instanties zoals het RIVM, Rikilt en COKZ
hebben hun eigen rol en verantwoordelijkheden
bij incidenten op het gebied van veterinaire
milieutoxicologie. Voor een snelle
en adequate aanpak bij het optreden van incidenten
is het van belang dat de veterinairtoxicologische
deskundigen van die instanties
elkaar kennen, van elkaar weten wat ze doen
en dat men elkaar (overheid en bedrijfsleven)
onderling vertrouwt. Daarom wordt tevens
een netwerk onderhouden met alle instanties
die betrokken zijn bij de veterinaire toxicologie
voor landbouwhuisdieren.
Per kwartaal wordt van alle meldingen van
veterinair-toxicologische aard een geanonimiseerd
rapport opgenomen in de monitoringsrapportage
die de GD maakt voor overheid
en bedrijfsleven.
Het doel van deze werkprocedure is om het
van belang om veehouders en dierenartsen
te behartigen en ervoor te zorgen dat de gezondheid
van dieren niet tussen wal en schip
terecht komt.
D.M. 55e jaargang - No. 1 blz. 65