GAZlTfFVAlV LOKEREN

i> kunstenaers, die wy jjeboord hebben, den heero Alpiions de
» Roover, nauw 14jaieuoud, en reeds cornet-solo by bet muzyk
» van Lokereu, myne welverdiende gelukwenschen aen te bieden.
» Kryger van de schoone kunsten, kleine en wakkre kaporael,
• Daer ontvangt gy rayneu handdruk. (Ij word eens dappre generaef.
» Maer, myu waeide triend De Hoover, ga het nimmer uit uw geest :
• Slcclil» met eer la 't, dat men lauwien op het vdd der kuinlen
[leest !
• Deugd en arbeid zyn do wegen, ruw en hobhlig Toor den voet,
» Waer de Heer de menschen-vorsten, de eedle kunslenaers ontmoet.
• Kind van Lookren, wilt gy grootheid, wilt gy rykdom in uw baen,
» Neem alsdan de schoone woorden : WTSIIEID, wsaK, tot kenspreuk
[aen. •
Deze vlcijende getuigenis komt met des te meer luister
uit, daer de schryver, in zyn vry lang artikel nogthands,
van niet éene andere mactschappy gewueg mackt
Het moet dus wel waer zyn, dal onze Harmony hare stuks
overheerlyfc beeft uitgevoerd. Dit strekt onlegensprekelyk
onze slad tol eere.
Wy lezen in een ander fransch blad l'Écho de la Dendre
nog het volgende :
* Al de muzyken hebben in iever en krachten gekampt; maer wv
• zyn eene gansch byzondere melding schuldig aen hetgeen van
> Lokeren, dat zvne fautazy op den Pné AOX CLKKCS met eene
> wonderbare stoutheid on opmerkelyke juistheid heeft uitge
» voerd. n
Onzes inziens is deze gelegenheid niet ongunstig, om
in eenige beschouwingen nopends de muzyk in het algemeen,
en nopends onze Harmony in het byzooder te
treden.
Onder de instelliogen, die blykbaer bydragen, om
eene stad in aenzien en luister te doen klimmen, bekleeden
voorzeker de muzykmaelschappyèn niet den gering
sten rang. Geene openbare plegligbcid kan behoorlyk
plaets grypen, zonder derzelver medehulp. De muzyk
gceflaen alles, waer zy tusschen'.omt, eepc tint van leven
en van beweging. Zy mag de ziel der volksfeesten genoemd
worden. Zy doet onder hare streelende en aenjasendc
looncn bet bloei tintelen als het oog, het hart huppelen
als den voet. Waer de magtige bckoorster zich vertoont,
wordt zy met lach en lust ontvangen. Waer zy zich integendeel
verbergt, wordl alles koud, onverschillig, levenen
gevoelloos ; bet mangelt er aen licht en aen warmte !
Zonder te gewagen van den zedelyken invloed, dien
zy op de menigte uitoefent, van die onbekende looverkractil,
Wdermede zy hel hert des menschen als kneedt,
veiteedert, en tot het besef van het schoone en goede opvoert,
/uilen wy enkel aenstippen, dat zy, onwetend dikwyls,
de stoflt'lyke belangen eener lokaliteit gevoelig in
de hand werkt. Lessen zou ons hiervan een bewys
kunnen opleveren. In tegenwoordiqhcid eener ontelbare
menigte, uit alle gewesten des lands derwaerl gestroomd,
is onze harmony er geestdriftig toegejuicht geworden,
heeft men met eerbied en bewondering er over gesproken.
Dat het gedacht, welk die vreemdelingen zich over
eene stad, waer de scboone kunsten zoo beoefend worden,
zullen gevormd hebben, haer ook sloffelyk voordeel
kan bybrengen, bchoelt voor den verslandigcn man geen
betoog. Zullen, b. v. diezelfde vreemdelingen niet gretig
ons komen bezoeken, wanneer wy, op onze beurt, de rauzykmaetscbappyën
des lands ter leeste zullen nooden ?....
Langs een anderen kant, staet onze Harmony niet altoos
bereid, wanneer het er op aenkomt ergens goed te stichten?
Heeft zy, in de reeks noodlottige jaren, jaren von
beproeving en ellende, die wy reeds doorworsteld hebben,
niet maglig veel bygedragen tot het verzachten der rampen
onzer ongelukkige medeburgers? Wat al concerten;
heeft zy mei dit liefdadig doel niet ingerigt, of helpen'
^p
In tegenwoordigheid van zoo veel edelmoed en bewezen
diensten, van al het goed dat zy heeft gesticht en nog.
geroepen is te slirbjen, is het met een gevoel van droefheid,
flat wy onze ingezetenen de bekentenis moeten
afleggen, dat de maetschappy zelve zich in ongunstigen
'toestand bevindt. Het is, als wist men hare verdienste
niet op prys te stellen, als ware men onverschillig aen
•haer heslaen ; althands, zy verkeert in eenen stael van
• verlatenheid, — eene soort van gedwongen rust, —.
• waerdoor zy haren vurigen wensrh niet kan bevredigen :
zich uit te breiden namelyk, te groei jen en te bloeijen !
(I). Wy hebben wmeniyk bemerkt, Jat na de 8chitleren.de uitvoering
van het stuk : Plu. n;x CLERCS, door het muzyk van Lokeren,
verscheidene vreemdelingen tot den kiosk zyn getreden, met inzigt
den jongen De Roovcr, de hand te drukken, en zyn behendigen
leeraer, den heer Ed. Huys, bestuerder van gemeld muzyk, geluk la
. wenschen. (Nota der redaktie van ifc POSTILLON.)
. den veslingbcrg opsteeg ; een wyd uitzicht is eene dubbele hel voor
dentgevangeno. De vrye wind die iloor de luchtgaten royns toren»
floot, en de zwaluw die op den yzeren staf myncr traliën nederstreek,
^ schenen my met hunne vryheid te plagen eu maekten my myne
ppsluiting des Is grnwelyker. Toenmaels zwoer ik onverzoenbaTen
h
— Een achtjarig jongentje heeft vrydag avond, ommrsfreeks
f0 uer, gepoogd brand te stichten in de sichuer
van den landbouwer Cocquyt, in de oude Veldslraet te
Ldochristy.
Op de daed betrapt zynde, en in tyds het begin des
uers hebbende kunnen blusschen, is de schade niet
enzienlyk, en heeft men den kleinen booswicht aengelouden,
die door do gendarmerie ter beschikking van den
heer prokureur des konings naer Gent is geleid geworden.
- De reglbank van Dendermonde heeft de verledene
week uitspraek gedaen in eene nog al belangryke zaek.
yk wilde, zou ik niet kannen zeggen: doch ik weet nog wel, dat ik
iet verbittering opstond, als %an al myne voorbygaenJe kennissen
iet éen my den groet geweerdigd had. '
Onwillig verliet ik Imne zitplaets om eene herhergop te zoekan,
lzoo ik den hoek eener straet omkeerde, liep ik tegen rayne iotanna.
« Wolf i n ontvloog het gillend haren mond, en ty maekte
ene beweging, als wou ie my omarmen : a Dus zyt gy weder daer,
ievc Wolf! Gode zy dank, dat gy weder komt J a Honger en ellenrie
opraken uit hare kleederen, eene schandelyke krankheid uit haer
;elaet, haer aenblik verried het verworpen schepsel, tot welk
r gedaeld was. Ik giste spoedig wat gebeurd moest tyn. Eeltige dra-
;onders, die ik even ontmoet had, lieten my raden, dat er een garlizoen
in het steedja lag. * Sotdatendeerne ! » riep ik en keerde
aer spollachend den rug toe. Bet deed my goed dat nog den schepiet,
in d6n rang der levenden, onder my stond. Ik had haer verders
ooit bemind.
Myne moeder was gestorven. Het myn klein huisje hadden myne
mhuldeischers zich voldnen. Ik bezat niemand eu niets meer Iederïen
vlood my als eenen pestbesmefte; maer ik had de schaemteontieerd.
Ik hief uitdagend het hoofd op en *t was mr een vermaek de
eden vrees aen te jigen. Ik voelde my te vreden, omdat ik niets
meer te verliezen, niets meer te bewaren had. Ik benoogdigde
eene goede eigenschap meer, mits men er geene meer in my veroedde.
'
e wyde wereld stond voor my open. Welligt had ik io eene vreemde
streek als een eerlyk man kunnen doorgaen, doch ik bad den moed
rertoren het slechts te schynen. Vertwyfeling en schande hadden my
tindfclyk deze geaerdheid van zin afgedwongen. Het was de laetste
litvlugt, die my overbleef, de eer ontbeeren te leereo, daer ik op
eene eer aenspraek durfde maken. Hadden myne ydelheid en fierheid
tnync vernedering beleefd, ik zou gewis my zelven om 't leven gebragt
hebhen. Waertoe ik thans eigcntlyk besluiten zou, was ik nog
nbewust. Ik wilde misdaden plegen, zooveel herinaer ik my nog
uister weg. Ik wilde myn noodtot weerdig worden. De wetten,
lacht ik, tyn weldaden voor de menscaheid ; daerom zou ik ze trotleren
en kwetsen. Voorheen had ik uit nood eu ligtzin gelundigd,
than» deed ik het nit vryon kous, tot zajn vergenoegen.
(Wordt voortgezet.)
Het volgende vraegstuk was het voorwerp van het proces,
te weten : de man getrouwd onder het regiem der
gemeenschap van aenwinst, is hy onderworpen «en de
obligalien door zyne vrouw aengegaen voor het huwelyk,
als wanneer die obligatien gemeld zyn in eenen akl van
enkele, hanteekening, die door de registratie maer eene
vaste dagleèkening bekomen heeft na de dood der vrouw?
Het tribunael heeft dit vraegstuk bevestigend beslist.
In tegenwoordigheid des artikels 1410 des burgerlyken
wetboeks, is die beslissing niet van alle belang ontroofd.
— Het hof van beroep van Brussel heeft een vonnis nitgebrsgt,
dat voor de agenten van militaire plaetsvangin-
Sen van veel belang is. Antoon Schaepherders, kleermakersgast
te Mechelen, was door de korrektionnele
reglbank dier slad lot 3 maenden gevangenis 50 fr.
boete veroordeeld, voor aftroggelary. Hy had zich door
M. Doré, aj*eot van militaire plaetsvervangingen, te Brussel,
verschillige sommen doen afleveren, op rekening van
een kontrakt van plaetsvervanging, dat by had weigeren
na te komen. Later had hy het geld willen teruggeven.
Schaapherders ging in beroep tegen die veroordeeling,
welke in een lang gemotiveerd vonnis door het hof vernietigd
is. De uitspraek drukt voaral hierop, dat er in
gemelile kwestie ge«ne aftroggelary gelegen is. De beschuldigde
werd dus vrygesproken.
— Onder de voorwerpen, gedurende de verledens
maend op den staelsspoorweg gevonden, bemerkt men
47 regenschermen (is dat nu een weer om zyneu regenscherm
te vergeten ?), 5 zonneschermen, -24 wandelstokken,
4 tombalabriefjes, een russiscb bankbriefje van
100 fr., eene brieflesch met 330 fr. in banknoten, en 2
geldbeugels.
— Hel ministerie gaet eene derde vraeg doen van een
millioen fianks, voor het materieel der gemeenten-scholen.
Opdat de provinciën regt bebben tot een deel in dit
krediet, vereischt het gouvernement, dat zy voor twee
vylden in het cyfer der verleende kredieten komen.
— Een belgischeaerdewerker, met name Jan Goossens,
die in Frankryk, in de omstreken van Ryssel, was gaen
arbeiden, bad kennis gemaekt met eene naeister, die beloofd
had met hem te zullen trouwen, doch bare belofte
verbrak en met een ander in 't huwelyk wilde treden.
Goossens kwam naer Ryssel, zocht zyne beminde op,
maer toen al zyne poogingen te vergeefs waren om haer
aen zich op nieuw te verbinden, zegde hy haer dat hy
zich door den kop zou schieten, met welke bedreiging
het meisje lachte. Eergisteren avond schoot de ongelukkige
minnaei' zich, in eene. kleine wooning te Thumenie,
met eene pistool door den kop. Hy had de oorzaek van
dit wanhopig besluit in eenen brief aen zyne familie bekend
gemaekt.
— Wy lezen in de Union van Charleroi :
Men verzekert dat er eeu misdadige aenslag is gepleegd
te Wanfercée-Baulel. Eene vrouw, 22 jaren oud, zou getracht
hebben baren man te vergiftigen, door in de
boterhammen die hy naer zyn werk mededroeg, fosfoorstekjes
te doen. Er is een regterlyk onderzoek begonnen.
De beschuldigde hoort toe aen eene achtbare familie der
plaets, zegt men.
— Men schryft nit Doornyk, i july :
Er hebben hier talryke desertien uit ons garnizoen
plaets. De arme drommels loopen over de grenzen en laten
zich aenwerven by het vreemd legioen, dat het fransche
gouvernement, volgens men zegt, naer Mexiko zal
'zenden.
— Drukkers van Charleroi zyn donderdag op eene acrdige
wyze gefopt geworden.
Eenige dagen geleden kregen vele drukkers dier stad
elk eenen brief, waerbv de onderteekenaer hen meldde,
dar hy, daer by rond het tydstip der foore te Charleroi
moest komen om eene groote party koopwaren to verkoopen,
tegen dit tydstip 12,000 cirkulairen noodig zou
hebben, en verzocht hen hem den donderdag 3 dezer ten
half tien 's morgends, de proef te brengen in het Hotel
du Grand Monargue, waer hy zou afstappen.
Al de drukkers die deze bestelling ontvingen, gingen
naer het bovengenoemd hotel, en waren niet weinig verwonderd
er het meerendeel hunner konkurrenten der
stad te vinden. Vooreerst bezogen zy elkaer wantrouwend
doch daer de onderteekenaer van den brief niet kwam,
werd de stilte allengs gebroken, en elk bekende door een
kluchtspeler gefopt te zyn.
— In het arrondissement Charleroi blyven de pachten
hoe langer hoe meer opslaen. Landen die over 15 jaren
roaer 120 fr. de hektare werden verpacht, stacn llians
van 100 tot 180 franks. Als ze in kleine perceclen en
openbnerlyk Verpacht worden, gaen zj tot 250, ja zelfs
tot 300 fr. de hektare. De weerde der landen is zoo groot
niet als dun pacblprys.
— Men leest in het Journal de Charleroi:
Zondag morgend, ten 7 uer, lerwyl de soldaten van
het 2.' linie het reglementair bezoek kregen, werd er éene
losbranding gehoord in eene der kamers van de kazern.
Men snelde naer de plaets van waer het gerucht kwam
en vond er het lyk van Alfried Leloup, serant-foerrier.
Nevens hem lag bet geweer waermede hy zich bad
De kogel, die langs den mond was ingedrongen, kwam
langs het bovenste van 't hoofd uit, zonder het aenziclit te
misvormen.
Men verliest zich io gissingen over de redenen dier
zelfmoord. Leloup was een jongen van goed gedrag, en
nauwelyks 18 jaren oud. Sedert eenige dagen was hy,
uit hoofde eener huidziekte/van zyne makkers gescheiden.
Zon het om die nietige reden zyn dat hy een einde aen.
tya leven beeft gemaekt ?
— Men leest in l'Union liberale: < Wy hebben volgens
de bladen van Luik de aftroggelary gemeld, door twee
Engelschmans te Spa gepleegd. Achttien gouden horlogien
aen eenen wisselaer verkocht, zouden in zoovele
keijen veranderd zyn geworden.
« Niettegenstaende de gekende behendigheid der engelsche
gauwdieven, hadden wy moeite om te begrypen
hoe bet mogelyk geweest was die verwisseling te doen,
zooveel te meer daer de zoon van den wisselaer er by tegenwoordig
was ; men twyfelde er nogthans te Spa niet
aen, want de poogiogen die de overheid en de policie
van die plaets deden, om de daders te ontdekken, bewezen
de echtheid van het leit.
> Evenwel, vernemen wy uit zeer goede bron, dut'geheel
die dievengeschiedeais een vertellingske is en dat de