Mededeelingen

4
Rechtzaken.
Strafbaarheid van den journalist.
Het Weekblad van het Recht van 24 Augustus No. 8409
behelst, een voor de dagbladpers gewichtig arrest van het
Gerechtshof te Arnhem.
Op 15 October van verleden jaar bevatte de Nieuwe
Amhemsche Courant een ingezonden stuk, onderteekend
„eenige muzikanten", welks inhoud het karakter van
smaadschrift had, althans beleedigend was voor den
kapelmeester van het militair muziekkorps van het 8ste
regiment.
Op klacht van dezen laatsten werd een strafvervolging
ingesteld, niet tegen den schrijver of schrijvers van het
het stuk, maar tegen den heer H. PIJTTEKSEN Tzn. in zijn
hoedanigheid van hoofdredacteur van het blad. De dagvaarding
legde nadrukkelijk ten laste, dat beklaagde in de
courant waarvan hij hoofdredacteur was, heeft
doen plaatsen en publiceeren een aan hem
gericht stuk enz.
Veroordeeling van den hoofdredacteur is gevolgd: dooide
Kechtbank te Arnhem bij vonnis van 16 Januari, door
het Gerechtshof aldaar bij arrest van 12 April j.1. Over
den inhoud van het stuk (smaadschrift of beleediging)
verschillen beide colleges in appreciatie. Niet evenwel
over de vraag naar het daderschap. Hoewel toon, inhoud
en vooral de stijl van het stuk doen vermoeden dat de
hoofdredacteur de schrijver ervan niet zijn kan — het
geen trouwens in de dagvaarding niet ten laste is gelegd
_ wordt diens strafrechtelijke aansprakelijkheid
door de rechtbank niet betwijfeld. Uitdrukkelijk wordt,
in het vonnis tusschen den schrijver van het stuk en
den beklaagde hoofdredacteur onderscheiden, en ten aanzien
van laatstgenoemde overwogen, dat hij „op lichtzinnige
wijze geloof heeft geslagen aan hetgeen
hem door waarschijnlijk niet onpartijdige personen
is medegedeeld en dat door het publiceeren dier
praatjes zonder een voorafgaand ernstig onderzoek naar
de waarheid en juistheid daarvan in geen geval het algemeen
belang kon worden gediend".
Het Hof, aannemende dat het opzet om te beleedigen
uit den inhoud van het stuk blijkt, overwoog daarop dat
het bewezen verklaarde feit den beklaagde niet als uitgever
of drukker, maar als dader is ten laste gelegd en
veroordeelde hem als zoodanig.
Uit den vreemde.
Eene Pers-tentoonstelling.
Het Nieuws van den Dag schrijft:
Voor de internationale tentoonstelling, welke 1 November
van dit jaar te Christchurch (Nieuw-Zeeland) gehouden
wordt, zal ook eene verzameling bijeengebracht woorden
van al de nieuwsbladen der wereld. Er is een afzonderlijke
commissie voor benoemd met den naam „The
World's modern public prints exhibit committee". Deze
wendt zich tot alle uitgevers van bladen om een nummer
van hunne uitgaaf voor dit doel af te staan. Men bedoelt
alle bladen, groot of klein, geïllustreerd of niet, dagblad,
weekblad of maandblad, verschijnende in het nederigste
dorp of in de hoofdstad.
't Is niet louter om der curiositeitswille, dat men dit
doet; men wil er een beeld mee geven van den rustigen
gang der beschaving, door de- Pers bevorderd.
MEDEDEELINGEN.
Als 't kan, zou men er ook wel eene schets of photo
van den Editor bijgevoegd willen zien.
Tot dusver heeft het comité op zijn aanvragen de
meest bevredigende antwoorden ontvangen.
Aan het tot ons gekomen verzoek om de aanvraag
aan de verschillende uitgevers over te brengen voldoen
wij gaarne. Het adres voor de te verzenden bladen is:
Secretary
World's Modern Public Prints Exhibit-Committee
Christchurch
New-Zealand.
Ingezonden.
Onze „Mededeelingen".
Wat collega MANASSEN schreef in Mededeelingen N°. 79
heeft mijn aandacht en belangstelling getrokken. Dat
komt doordat ik een jaar of zes zeven geleden, dezelfde
gedachten en opvattingen van een journalisten-vakblaadje
had als hij thans.
Toen liet ik, aangetrokken door het aardige blad La
Presse Internationale, eenige proefnummers drukken van
een Hollandsch blaadje dat ik doopte 't Witje.
Die naam kostte destijds veel transpiratie en hersenbeweeg
aan mij, uitvinder, evenals elke naam voor een
nieuw blad (ik ben er thans weer meer dan ooit van
overtuigd) moeite kost.
Maar toen, en nu nog, was 't Witje precies goed voor
het doel, want wit is wit (zie Amsterdamsche
Persvlag.)
Mijn papieren peetekind bracht het niet verder dan tot
persrevisie. Dat was feitelijk de schuld van een der drie
leden van den N. J. K., wiens advies ik vroeg en die
mijn Witje gezien had.
Hij vond het wel aardig, ook wel nuttig, maar deponeerde
het in ons Hollandsch vergeetlaadje, waardoor hij
mij den moed benam dat plan door te zetten.
ZEd. gaf mij bovendien zeer leerzame wenken van
zuiver business- (en dus onzuiver journalistiek) gehalte
en het gevolg was dat de persrevisie van 't Witje niet
werd voorzien van imprimatur. Thans, door allerlei
omstandigheden, begrijp ik beter dien raad van mijn
tegenwoordigen collega-directeur en besef ik ook ietwat
het gewicht van papier, papierprijzen, drukloonen, abonnementsrisico,
expeditiebezwaren, colportage etc.
Een tweede Witje trekt thans alleen maar mijn belangstelling
wanneer ik opgecommandeerd word door mijn
jongsten zoon om het te vangen, of door mijn verdere
karavaan om maatregelen te nemen te beletten dat zoo'n
witje verdrukt wordt en in pastei valt.
Maar — en, o Redactie — nu komt 't middelmootje
aan den kop — voor dat papieren Witje had ik precies
hetzelfde programma als collega M. thans aangeeft.
Vandaar liep ik warm op zijn artikel (technische uitdrukking
van mijn ex-technischen ader.)
O M. geeft o. a. een voorbeeld van wat onze Mededeelingen
nog meer belangrijks dan thans, kan bevatten.
Dat voorbeeld vond ik minder gelukkig gekozen, want
het was, toevallig natuurlijk, ontleend aan een Hollandsch
en aan een groot Pransch blad. En nu kan, ook volgens
de Redactie van Mededeelingen, verondersteld worden dat
alle lezers en abonnés van Mededeelingen alle Hollandsr.he
bladen spellen.
Maar ik betwijfel ten zeerste of alle leden van den
N. J. K. de kilos andere buitenlandsche bladen in handen