opmaak binnenwerk DEF - MCB Nederland B.V.

Opnieuw mis
De klant die onder de Brabantoil wordt gespoten, loopt bij een later bezoek
aan MCB, samen met zoonlief, opnieuw averij op. Eerst boomt hij nog lachend
na over het olievoorval, vervolgens komt het tot zaken. Als hij zijn zoon naar
de auto stuurt om een tekening te gaan halen, gaat het mis. Het ventje blijft
met zijn broek achter een stuk binddraad hangen en scheurt zijn broekspijp
vanaf zijn knie open. De binddraad houdt een grote hoeveelheid ijzeren balken
bij elkaar die buiten liggen opgeslagen. Een noodoplossing, want er zijn
zó veel orders, dat de magazijnen in permanent uitpuilende staat verkeren.
Voor de betreffende klant is het net iets te veel van het goede. Eerst een gang
naar de stomerij vanwege de olie en nu een gang naar moeders om de broek
te herstellen. Hij pakt z’n zoontje bij de hand en laat zich niet meer zien bij
MCB.
België
Met Brabantoil erbij loopt het helemaal gesmeerd voor MCB, ondanks het verlies
van een ondergespoten klant. Maar in 1953 dringt er toch ook een geluid van
onvree door op de Aalsterweg. De directie van de Bergische Achsen Fabrik Fr. Kotz
& Söhne laat MCB weten dat er veel te weinig terecht komt van de verkoop van
BPW-assen in België en Luxemburg. Men twijfelt of een Nederlands bedrijf als MCB
die andere markten wel voldoende kan bewerken. Het lijkt er niet op. Misschien is
het beter dat de Franse vestiging van de assenfabriek België erbij pakt als afzetgebied.
Deze dreiging leidt tot koortsachtig overleg in MCB-gelederen. Frans van Ettro
stelt voor een agentschap in België te openen, Marinus van Kempen ziet er geen heil
in. Het ja-of-nee duurt totdat Wim van Doorne zijn gewicht in de schaal werpt. Hij
vindt ook dat MCB de stap moet wagen en de balans slaat door naar ‘actie’. Die volgt
direct, want in een recordtempo van drie maanden zet MCB een eerste voetafdruk
over de grens. Op 1 augustus wordt in Montegnée, deelgemeente van Luik, een
heerboerderij gehuurd die als agentschap gaat dienen. Het carrévormige complex
met zijn grote poort staat in het hart van staalproducerend België dat Frans van
Ettro goed kent van vele leveranciersbezoeken. De schuren en stallen, waar enige
dierlijke restgeuren niet ontbreken, dienen als opslag. De begane grond van de
boerderij wordt kantoor en het bovengedeelte vormt de woning voor de directeur.
Die functie wordt toebedeeld aan André van der Putten, tot dan toe werkzaam op
de boekhouding van MCB. Hij heeft verstand van financiën, spreekt Frans en is
weliswaar getrouwd, maar heeft geen kinderen, waardoor hij kan ‘verkassen’ zonder
de beul te hoeven zijn van eventueel opbloeiende schoolliefdes van zijn kroost. Dat
hij precies negen maanden na zijn vertrek naar Montegnée alsnog pappa wordt, lijkt
op een vruchtbaar gesternte voor de Belgische handel te wijzen .…
Frietje voor BPW-assen
Frans van Ettro zit er flink achteraan om de vertegenwoordiging van de BPWassen
overeind te houden. Hij kent de Duitse fabriek al sinds zijn dienstverband
bij DAF en de weg van en naar Wiehl kan hij dromen. Hij neemt er zelfs
zijn zoons en zijn eigen vader een keer mee naartoe, een uitstapje dat hij
combineert met een kleine vakantie. Moeder Nel, in verwachting van het zesde
kind, blijft thuis. Hub en Peter, 16 en 13, vinden het machtig om voor het
eerst naar het buitenland te gaan. Maar de rit is lang en met niets omhanden
op de achterbank ontstaat er onherroepelijk geklier tegen negentig kilometer
per uur. Pappa Frans weet daar echter wel raad mee: “Jongens, tel de BPWassen
die we tegenkomen. Bij 50 krijgen jullie een frietje.” En hup, meteen
gaan er twee neuzen tegen het raam. Soms is er even gewirwar over de tegenligger
van zonet, maar tot aan Wiehl is het gedisciplineerd rustig. Hub en
Peter tellen zich langzaam naar hun lekkere maaltje met mayonaise toe. Zonder
dat iemand het beseft, worden ze zo, via hun jongenskennis van assen, al
enigszins ‘ingewerkt’ in een bedrijf waar ze beiden zullen komen te werken:
MCB.
Die handel bestaat vooralsnog uit assen en andere materialen voor de trailerbouw.
Logisch, want om de verkoop daarvan is het uiteindelijk begonnen. De directie in
Wiehl is tevreden: MCB maakt nu echt werk van haar aangegane verplichting om
België en Luxemburg te ‘vergeven’ van BPW-assen. En inderdaad, de COMPAGNIE
MÉTALLURGIQUE BRABANT” (CMB), zoals METAALCOMPAGNIE BRABANT” in Bel-
“ “
gië vertaald door het leven gaat, timmert aardig aan de weg, neemt personeel aan
en begint een klantenkring op te bouwen. De materialen komen uit Eindhoven, de
OVERZICHT 1950-1960
1954
Aansluiting op het telex-net.
39