opmaak binnenwerk DEF - MCB Nederland B.V.

En een proeftijd? Een arbeidscontract? Dat past niet in de aanpak van MCB.
Ja, je kunt een briefje krijgen waar je functie op staat. Maar dat wordt voor
menigeen pas relevant na een maandenlange inwerkperiode tussen de boutjes
en de moertjes. En bij sneldoorgroeiende loopsjezen veroudert dat functiebriefje
snel.
Loopsjezen ja, dat mechanisme kent MCB ook. Het zijn jonge mannen die de
meest uiteenlopende klusjes op kantoor opknappen en voor 1001 boodschappen
worden weggestuurd. De financiële overzichtslijsten ophalen, de post
wegdoen, materialen nabrengen, cheques innen bij de bank. In de praktijk
hebben ze enkel bazen en hun fietsspaken staan zelden stil. Ze worden echter
zeker gerespecteerd, want achter de coulissen geven ze mede gestalte aan de
flexibiliteit in het bedrijfsproces. Sommigen groeien vanuit die rol al snel
door naar stabielere functies, anderen blijven jarenlang boodschapper.
Hard bestaan
Het loopsjees-mechanisme is handig voor MCB, maar ook voor sommige
bazen die persoonlijke klusjes hebben waar ze onmogelijk zelf kantoortijd
aan kunnen verspillen. Zo geeft een voetbalminnende procuratiehouder
loopsjees Frits opdracht om z’n totoformuliertje in te leveren in een sigarenwinkel.
Dat kan hij mooi combineren met een postaal MCB-fietstochtje.
De weergoden hebben evenwel besloten het die dag bij min vijftien graden
te laten en een lange fietstocht met stevige oostenwind is geen aanlokkelijk
vooruitzicht. Frits bedenkt daarom een beschutte route met aflevering
van het totoformuliertje op de terugweg. Maar nee, daar is geen sprake
van, eerst het formuliertje, ‘want stel je voor dat je te laat komt, dan
gaan ze voetballen zonder dat mijn kruisjes meetellen!’
Loopsjees Frits durft dat risico niet aan en gaat met de gure wind vol op
kop eerst naar de sigarenwinkel. Al z’n uitstekende ledematen vriezen bijkans
af en huilend van de kou wordt hij opgevangen door het ‘sigarenvrouwtje’
die hem, vol medelijden, een beetje warm praat. Daarna moeten
de MCB-brieven nog weg, de andere kant op. Loopsjees-zijn is vaak een
hard bestaan.
Doorsnee-sollicitatiegesprek
Marinus van Kempen: “Piet, heb je er nog eentje die van school komt?”
Piet van de Ven, werkzaam bij MCB: “Ja, ons Annie. Die komt net van de
huishoudschool.” “Stuur haar morgen maar langs.” “Dag meiske, hoe oud
ben je?” “Veertien, meneer, maar ik word binnenkort vijftien.” “Zou je hier
willen komen werken?” “Ja, meneer.” “Kun je al typen?” “Nee, meneer.” “Ga
dan eerst je typediploma maar halen. En als je vijftien bent, kun je hier
komen. Is dat goed?” “Ja, meneer!” “Hé, niet zo snel, waar ga je heen? Wil
je niet weten wat je kunt verdienen?” “O, ja, natuurlijk”, klinkt het heel verlegen.
“Vijfenzeventig gulden.” Een hevige schrikreactie volgt. “Zeuveul?”
“Wat? Is het niet genoeg, meiske?” “Jaja”, wordt er zenuwachtig gestameld.
Even later staat Annie buiten. Verbaasd, verdwaasd, met hevig bonkend hart.
‘Vijfenzeventig gulden! Jeetje wat veel, nu kan mamma de hééle stad leegkopen!’
In de jaren vijftig tiert het familieverband welig binnen de groothandel, op meerdere
functies. Eén van de rijkgeschakeerde MCB-families is die van de Van de
Donk’s-Van Hoof’s. Tiny van de Donk is de eerste exponent die het MCB-grondgebied
betreedt. Geen vreemd terrein voor hem, want hij is het buurjongetje van de
staalhandel en speelde nog op de oude tennisbaan die het veld moest ruimen toen
MCB zich er vestigde. In maart 1953 gaat het niet om een spelletje, maar om een
job voor de dan 16-jarige Tiny. Na het gebruikelijke begin in het magazijn, komt
hij op Expeditie terecht.
Als Tiny nauwelijks drie maanden aan de slag is, vragen zijn ouders hem te kijken
of MCB ook werk heeft voor z’n zus Willy. Ze werkt bij Philips, maar moet op
onmogelijke tijden uit bed om zich door kou en donkere luchten op haar fiets naar
het werk te begeven. Een werkplek dichter bij huis zou welkom zijn. Het lukt
meteen: Willy kan als telefoniste aan de slag. Zo loodsen Tiny en Willy later ook
hun zussen Annie en Mia binnen. Annie komt op de boekhouding te werken en
vormt in reclame-uitingen over assen, wielen en velgen meermaals het bijbehorende
MCB-gezicht. Mia maakt zich deels verdienstelijk op de reclameafdeling en
besteedt een deel van haar ochtendtaak aan het zetten van kannen koffie voor het
hele bedrijf, van directie tot en met het magazijnpersoneel.
OVERZICHT 1950-1960
Jaren ‘50
De personeelswerving loopt
voornamelijk via de familie-
en kennissenkring.
43