opmaak binnenwerk DEF - MCB Nederland B.V.

ken onder de stoelpoten. Zo klimt menig jonge aanwinst de eerste paar dagen achteloos
op duizenden geregistreerde gezinnen-met-telefoon. Intussen worden houten
blokken gefabriceerd die de telefoonboeken kunnen vervangen (ook wel handig
voor de verkopers natuurlijk). Is de MCB-medewerkster dan eenmaal gelouterd en
volledig tot werkhoogte uitgegroeid, dan kunnen de blokken weg. Naar de open
haard? Nou, dan ken je MCB nog niet. Want witte wat da kóóóst? Die blokken komen
ongetwijfeld nog eens van pas. En ja hoor, kijk maar naar de ‘blokken van Annie’.
Die worden in 1956 onder haar stoelpoten geschroefd. In 1986, drie decennia later,
dienen ze als extra stutten onder een nieuw bureau dat verhoogd moet worden. Wie
wat bewaart.....
Baan behouden
In 1956 breekt MCB met een traditie: telefoniste Willy van de Donk trouwt,
maar mag haar baan behouden. De directie wil er eerst niet van weten. “Je
weet dat we dat hier niet doen bij MCB!” Maar Willy heeft het geld ontzettend
hard nodig en heft een overtuigende smeekbede aan. Het heeft effect.
Frans van Ettro staakt zijn licht afwijzend ‘gegrom’ redelijk snel en strijkt
met de hand over het hart. MCB voert Willy van de Donk van de dienstlijst
af, maar bevestigt Willy van Hoof-van de Donk in dezelfde pennenstreek in
haar functie als ‘oppertelefoniste’.
Mensen, telefoonboeken, houten blokken, op een gegeven moment kan er niks
meer bij op kantoor. Een stukje eraan bouwen, zoals tot nog toe werd gedaan om er
een paar meter bij te sprokkelen, biedt geen soelaas meer. Er is veel méér nodig. En
dus wordt besloten een geheel nieuw kantoor te bouwen, haaks vóór het oude en
met het front resoluut en trots naar de Aalsterweg gewend.
In 1957 start de bouw. Liefst negentien raampartijen breed wordt het, met een
begane grond, een eerste verdieping en een zolder. In de dakgoot wordt plaats
ingeruimd voor de sierlijke MCB-letters. Ze staan naast elkaar en moeten het zonder
overlappende cirkels doen. De precieze uitwerking van het logo zou bouwkundig
namelijk te duur uitkomen en te kwetsbaar zijn, omdat het hele gevaarte dan op de
B van Brabant zou komen te rusten.
“Ook een stukje van jullie”
Als de bouw volop gaande is, krijgt Marinus van Kempen de pauselijke onderscheiding
Pro Ecclesia et Pontifice toegekend voor zijn werk voor de parochie
in zijn thuisomgeving. Daarbij draait het met name om het collectezakje. Hij
gaat daar niet alleen mee rond, hij vult het zelf ook in hoge mate. Als roomskatholiek
in hart en nieren is hij loyaal en royaal tegelijk. Hij beseft tegelijkertijd
dat zijn financiële weldaden niet mogelijk zijn zonder florerend bedrijf en
dus hardwerkende medewerkers. Daarom deelt hij het pontificaal eerbewijs
met alle MCB’ers: eenieder ontvangt 100 gulden. “Ik krijg de onderscheiding,
maar jullie hebben hem mede verdiend. Dus is hij ook een stukje van jullie.”
De bouw van het nieuwe kantoor neemt een jaar in beslag; in oktober dient de verhuizing
zich aan. En dat is natuurlijk óók een aangelegenheid waarbij een beroep
wordt gedaan op de inzet van de medewerkers. Iedereen steekt de handen uit de
mouwen. Een kast met ordners wordt uitgeruimd zoals een brand handmatig wordt
geblust. Er vormt zich een lange rij medewerkers en elke map gaat van hand tot hand
tot hand naar zijn nieuwe bestemming, iets verderop.
Op 25 oktober 1958 wordt het nieuwe pand officieel betrokken, ook nu weer na een
minuut van ‘stil contact met boven’. Iedereen doet mee, want het zijn de kruisbeelden
en de inzegeningen van gebouwen die ervoor zorgen dat het bij MCB zo goed
draait, wordt er wel gezegd... Op het later georganiseerde feest ter ere van de verhuizing
gaat het er wat luidruchtiger aan toe. Daar is weer ‘veel volk’ aanwezig. De
meesten houden immers van feesten, maar voor anderen is vooral de aanwezigheid
van de directeuren reden om in hun nette goed te stappen en hun gezicht te laten
zien. Want de bazen mochten je maar eens missen.....
Het kantoor is een hele luxe in vergelijking tot het verleden waarin de bivak achtereenvolgens
was opgeslagen in OBAM-showrooms, de voorkamer van de familie Verhoeven
en het via verbouw en aanbouw tot kantoor omgetoverde boutenmagazijn. De
vele ramen zorgen voor een lichtinval waar men voorheen slechts van kon dromen. Niet
alleen de zee van licht valt op, ook de zee van ruimte. Voor de trouwste kantoormedewerkers
die de voorraad boutjes als het ware nog in hun rug voelen prikken, is het zelfs
genânt ruim. Dat wordt nog eens benadrukt door de plant die de architect cadeau doet
OVERZICHT 1950-1960
1956
MCB wordt agent van Espérance
Longdoz (België).
1957
Marinus van Kempen ontvangt de
pauselijke onderscheiding
Pro Ecclesia et Pontifice.
1958
25 oktober: verhuizing van de
kantoormedewerkers naar het
nieuwe kantoor op de Aalsterweg.
47