opmaak binnenwerk DEF - MCB Nederland B.V.

MCB-huwelijken
MCB is een vruchtbaar bedrijf. Dat geldt niet alleen in relatie tot de resultaten,
ook tot het personeel. De onderneming brengt namelijk opvallend veel huwelijken
voort. Is het een neveneffect van het krappe kantoor, de lange werkdagen,
het gezamenlijk ‘afzien’, de feesten, het gemeenschappelijk vertier buiten
werktijden? Alles zal z’n rol wel spelen. Betty en ‘haar’ administrateur Jan
van den Heuvel vallen al in de eerste jaren op elkaar, Henriëtte en Loek dik
tien jaar later ook. En Nol en Lily niet te vergeten, evenals Trudo en Annie,
Clara en Wil, Marianne en Ferd. Zo kunnen we gestaag doorgaan. Het zal een
blijvend fenomeen blijken, ook als de kantoren ruimer zijn, de werkdagen korter,
de magazijnen groter…. De historie leert evenwel dat er ook nog mensen
buiten MCB getrouwd zijn…..!
Feesten
Net als saamhorigheid en familiebanden bij MCB horen, hoort ook ‘feesten’ bij de Eindhovense
groothandel. Een aanleiding wordt vooralsnog gevonden in jubilea van medewerkers
die in hun jubileumjaar gezamenlijk in het zonnetje worden gezet. En dan gaat
het er bepaald niet flauw aan toe, want de directie koestert mensen die zich jarenlang
inzetten voor het bedrijf. Daar worden ook de partners bij betrokken. De directie huurt
een etablissement af en het gehele personeel met aanhang wordt van harte uitgenodigd
om naar believen te eten, te drinken en te genieten. De jubilarissen zelf worden met
attenties overladen. Want ze hebben zó veel jaren aan MCB gegeven, daar mag dan ook
iets tegenover staan. Cadeaus, lekkernijen, een enveloppe met inhoud, het kan niet op.
Vaak koppelen medewerkers er ook een ‘uitvoering’ aan. Er wordt een dans opgevoerd,
de jubilarissen worden bezongen of er ontvouwt zich een klein toneelstukje. De MCBcontext
is daar altijd in terug te vinden: medewerkers spelen regelmatig zichzelf. Eén
van die toneeloptredens levert zelfs een directe bijdrage aan verbetering van de arbeidsomstandigheden.
Dat gebeurt wanneer een sketch wordt opgevoerd waarin medewerkers
hun eigen thermosflessen met koffie aanspreken. “Wat is dat?,” stoot Ma van Kempen
manlief aan, “krijgen de medewerkers geen koffie? Moeten ze die zelf meenemen? Dat
kun je toch niet maken? Geef die mensen toch koffie!” Niet veel later doet een ‘vacature’
de ronde: ‘Gezocht, een dame voor licht administratief werk en de verzorging van koffie
op de afdelingen’. Mia van de Donk houdt er een halve baan aan over.
Raap dat eens op…..
Staal is op zich een mannenwereld, maar op het kantoor van de metaalgroothandel
zijn de dames redelijk vertegenwoordigd. Omdat er voldoende type- en kluswerk is,
kan MCB veel handen gebruiken, ook die van jonge meisjes die net van school
komen. Zij dienen zich in behoorlijke getale aan, omdat de ouders het vroeg verdiende
inkomen van hun spruiten goed kunnen gebruiken. De jongedames krijgen
van thuis uit wel op het hart gedrukt dat ze moeten oppassen voor ‘dat mansvolk’.
Want al kun je bij MCB goed verdienen, een groothandel in ijzer en staal waar veel
magazijnvolk rondloopt, is niet het meest ideale decor voor onervaren meisjeszielen.
Hoewel gedrag, fatsoen en netheid hardop worden gepredikt, met Frans van
Ettro als bewaker voorop, zijn niet alle mannenogen in het gareel te houden als
daar een 15-jarige in een petticoat verschijnt. Zo’n kledingstuk met wijdvallende
rok heeft nu eenmaal een prikkelend effect op de fantasie van het mannelijk deel
van de MCB-natie. En die mannen blijken ineens uitermate ‘behoeftig’ en ‘morsig’.
“Kan dat meisje niet iets komen brengen?” “Oh, sorry, raap je het even op, pop?” En
vervolgens dwaalt de blik naar alle geheimen die de petticoat mogelijk prijsgeeft bij
het bukken. Zo kent menig petticoat-zieltje moeilijke tijden tijdens dit modebeeld.
Maar aan de andere kant…. de collega’s zijn eigenlijk ook hartstikke aardig en de gezel-
Op het kantoor van de metaalgroothandel zijn de dames redelijk vertegenwoordigd.
OVERZICHT 1950-1960
Jaren ‘50
De medewerkers krijgen koffie!
45