opmaak binnenwerk DEF - MCB Nederland B.V.

Kunstwerken
Nieuw, chique en stevig. Bij zo’n pand hoort een kunstwerk. En dat komt er
ook: het wordt boven de ingang aangebracht om het gebouw nog meer cachet
te geven. Het werk van de hand van de Tilburgse kunstenaar Frans Mandos
toont de Mercuriusstaf, het symbool voor de handel, geflankeerd door de
wapens van Brabant en Eindhoven, die elk een leeuw in de gelederen hebben.
Het geheel is uitgevoerd in een mozaïek, gevat in een reliëf van sierbeton.
Ook het personeel heeft over een kunstwerk nagedacht om de directie aan te
bieden. Het wordt een moederklok met enkele nevenklokken. Een functioneel
cadeau dat ook iets van een stille wenk in zich draagt: zo kan de directie goed
zien wanneer de kantoortijd eindigt. Zou moeten eindigen. Eigenlijk had moeten
eindigen. Hopelijk morgen eindigt. Enfin, misschien helpt het…!
Aanvullende tegenpolen
In het fonkelnieuwe onderkomen krijgen de directieleden ieder een eigen kamer,
links in de hoek, tegenover elkaar op de begane grond. Frans van Ettro kijkt vanuit
zijn hoekkamer uit op de Aalsterweg en het kruispunt bij buurman OBAM. Marinus
van Kempen zit aan de achterzijde, zodat hij zicht heeft op het opgeslagen ijzer en
de magazijnhallen. Aparte spreekkamertjes maken het verder mogelijk om op een
wat comfortabelere manier bezoek te ontvangen.
In de dagelijkse leiding van het bedrijf blijken ze elkaar goed aan te vullen. Frans
zwaait de scepter op het kantoor, Marinus is de man van het magazijn, het transport
en de logistiek. De twee zwagers zijn regelrechte tegenpolen, maar hun wederzijds
respect vormt een stevige band. Van Ettro is een echte heer, een gentleman,
rijzig, rustig, niet snel kwaad te krijgen en formeel in de omgang met anderen. Hij
is iemand van weinig woorden, bij een afspraak krijg je een knikje van hem. Hij
werkt hard, is continu bezig en doet veel zelf. Een secretaresse en een chauffeur
zijn niet aan hem besteed. Een discussie met hem is zakelijk, en al is hij alleszins
vriendelijk in de communicatie, er blijft iets van afstand. Streng is een groot
woord, maar tegelijkertijd staat hij in de kinderjaren van MCB wel aan de voordeur
om erop toe te zien dat iedereen op tijd met z’n werk begint. Hij controleert ook of
brieven die de deur uit gaan, er netjes en verzorgd uitzien. Als er een schrijffout in
staat of het schrijfsel vormt een rommelig allegaartje omdat de juf op school je
handschrift kennelijk niet tijdig op Spartaanse wijze heeft bijgespijkerd, krijg je
hem linea recta terug. Het origineel moet opnieuw, met alle doorslagen die daar bijhoren.
Ook zondiging tegen het Algemeen Beschaafd Nederlands is uit den boze.
Sluis er dus geen uitdrukkingen en woorden in die alleen Brabanders kunnen
bevatten, want ook dan heb je vergeefse moeite gedaan. Zowel in spreek- als
schrijftaal wordt er zuiver Nederlands gesproken binnen MCB! En Frans van Ettro
geeft daar zelf, elke dag weer, het goede voorbeeld van.
Ook Marinus van Kempen vindt verzorgde brieven in het Nederlands een vanzelfsprekendheid,
maar als er iémand de Brabantse trom roert, is hij het wel met z’n
vaderlijke aanspreektitel voor medewerkers van mannelijke kunne. “Ga dat maar
doen, jungske!” “Heb je dat al klaar, jungske?” Hij is joviaal en informeel in de
omgang en slaat iemand tijdens een discussie gemoedelijk op z’n schouder. En hoewel
hij z’n ‘jungske’ tijdig inslikt in conversaties met president-directeuren van
bedrijven en ander ‘hooggeëerd publiek’, gaat hij met hen toch op eenzelfde manier
om als met de 16-jarige loopsjees die gisteren is begonnen. Een vast onderdeel in
het beeld van Marinus is ook de sigaar die hij voortdurend ronddraait in zijn handen
en waar hij af en toe de rook van opsnuift.
Het nieuwe kantoor staat met het front naar de Aalsterweg.
OVERZICHT 1950-1960
1958
Het personeel biedt de directie
een moederklok met nevenklokken
aan.
49