het laatste bivak - Stichting Papua Erfgoed

woord in de wildernis.
Toen zei hij en z'n stem beefde nier — Ja, je zult dat wel niet
begrijpen, maar tóen ook.
— En U zei dat U bezig was Uw geloof te verliezen.
Even aarzelde de zendeling. Toen zei hij, heel beslist:
— Wat ik daar heb gezien is misschien te veel voor een mens. Als
ze me zelf hadden vermoord zou ik het niet zo erg hebben gevonden
als nu. Ik dacht dat ik kinderen had mogen voorbereiden op
het ingaan in Gods huis. Maar het zijn geen kinderen.
— Nee, U noemde ze duivels.
— Ja, duivels. Misschien. En dat heeft me doen twijfelen aan die
God waarin ik geloofde. Een God der liefde.
— In welke gelooft U dan nu?
— Het is allemaal erg moeilijk, Reitsma... ik zag in die dagen
alleen een God van wraak. Maar je zegt zelf dat ik ziek ben. Ik
voel het wel. Ik heb al in geen dagen kunnen slapen en ik ben
mezelf niet meer. Het is niet zo gemakkelijk om in deze wijngaard
van de Heer te arbeiden. Het is zelfs moeilijk voor ons, die weten
dat het resultaat bijna altijd teleurstelling is.
— U komt terug hier, dominee, en U hoeft niet te wanhopen.
— Ik hoop terug te komen. Er zal veel werk gedaan moeten worden.
Van voren af aan weer. Maar ik ben nog niet zo oud.
Bob Reitsma keek hem aan. Het gele lamplicht viel over het gezicht
van de zendeling. Hij was hoogop veertig jaar. Je zou hebben
gezworen dat hij ouder dan zestig was.
Het werd stil in het huis. De papoea's in het huis nabij de zendingspost
sliepen allang. Tupusouw had zich al in geen uur meer laten
zien. Buiten riep alleen nog die ene vogel zijn monotone roep, die
de tijdeloosheid van de jungle als 't ware nadrukkelijk accentueerde.
De controleur zag dat de ander scherp luisterde.
Hoor .. . daar is het weer ... Reitsma ... ik hoor 't nu duidelijk . ..
jij ook?
Maar de ander hoorde niets.
Die hoorde alleen het vlagen van de eerste regen over de toppen
der bomen.
Hij haalde zijn schouders op en greep z'n journaal.
Hij werkte het bij en sprak daarna nog een uur met de zendeling.
Hij kreeg alle informaties die hij nodig had voor datgene wat hij
met een groot woord had genoemd: een strafexpeditie.
42