het laatste bivak - Stichting Papua Erfgoed

Ambonnees. Hij wacht even, aarzelt kennelijk op dat gesprek verder
in te gaan en zegt dan: — Over leven en dood, heer. En over
de macht om mensen te betoveren. Ge moet daar niet om lachen,
toean, want het zou kunnen zijn dat dit gevaarlijk is, zelfs voor
een zo machtige blanda als toean.
Reitsma begint te lachen om het dodelijk ernstige gezicht van
de brave Ambonnees. Hij gooit hem een sigaret toe en zegt: —
Je bent een beste kerel, Johannes, maar je moet niet aan sprookjes
geloven. Daar ben jij een veel te verstandige kerel voor.
— Het zijn geen sprookjes, toean. Het is werkelijkheid. Ik heb het
zelf gezien. En mijn grootmoeder, die veel jaren in het bos woonde,
zag het ook.
— Johannes ... je had het daarnet over dat bergvolk. Ben je daar
ook geweest?
— Eenmaal heer, dat was tijdens de grote exploratie, vijftien jaar
geleden. Het was de zwaarste tocht die ik ooit maakte en ook de
koudste. Zo ver was nog nooit een zoon van Ambon geweest, en
daar zag ik een paar mannen van het bergvolk.
— Waren ze klein?
— O ja, veel kleiner dan de papoea's die wij aan de kust kennen.
Maar er zijn ook reuzen.
— Waren ze erg schuw?
— Nee, dat waren alleen onze papoea's. En ... dat waren wij.
Nee ... niet de blanda's, maar die begrepen het ook niet. Die lopen
maar door. Wij, de zes Ambonnezen, die Menadonezen en de dajaks.
Die wilden trouwens ook niet verder.
— Waarom waren jullie bang?
— Toean kan meer vragen dan ik beantwoorden. De lucht deugde
daar niet. O nee ... en onze papoea-dragers liepen tenslotte op een
paar na allemaal weg. Ze aten niet meer en zagen grijs van angst.
— Voor het boze oog, Johannes?
— Nee, voor de geesten van dat land. Het is een heel raar land heer,
het is ... betoverd. Daar moet een vallei zijn, heel ver weg, verder
dan ooit iemand is geweest, achter de hoogste bergen ... In de
wolken, achter de sneeuw... een vallei met honderdduizenden
mensen ... met reuzen.
— Papoea-reuzen, Johannes?
— Ja, papoea-reuzen. Maar geen gewone papoea's. Ze zijn heel ver
vooruit en beschikken over geheime krachten. Geen kust, papoea ei'
dajak zou je er heen krijgen, nog niet voor al het goud ter wereld.
— Dan moeten we op een goede dag toch eens naar dat land gaan
kijken, Johannes, — zei Reitsma en hij deed z'n best om het ernstig
te zeggen, omdat hij zag dat dit alles voor de Ambonnees een heel
ernstige zaak was.
50