I E G E V E R T I C B « S E R V E - Acehbooks.org

Daarvoor was het nodig dat hij zich bevrijdde van feo-
dale tradities en zich ontwikkelde in westerse zin, een
proces van emancipatie en opvoeding tot zelfstandig-
heid. Nederlanders en Indonesiërs moesten in de toe-
komst samen Indië opbouwen, zei men, en men intro-
duceerde het woord associatiepolitiek. Verder kon de
ethicus voorlopig niet zien. Aan de koloniale maat-
schappijstructuur werd niet getornd en alle vooruit-
gang voor de Indonesiër moest zich voltrekken binnen
dit systeem. De ethische koers trad op humanitaire
gronden eigenlijk alleen corrigerend op. Ze sprak over
verlichting en emancipatie over 'opheffen' en 'opvoe-
den' en kreeg - vaak tegen haar eigen zin in - de rol
toebedeeld van de wel menende voogd die niet kon na-
laten over zijn geliefde pupillen te blijven waken, ook
toen ze allang zelfstandig en onafhankelijk wilden
zijn. Door de Indonesische nationalist van de jaren
twintig en dertig werd de ethische richting dan ook ge-
zien als een 'gevaar' dat het streven naar volledige onaf-
hankelijkheid tegenhield door als een soort 'repressie-
ve tolerantie' te werken. Wat de Indonesiër, ook van
het begin af moet hebben geërgerd, was juist die hulp-
verlening, die betutteling. J.S. Furnivall in zijn beken-
de werk Netherlands In dia; a study of plural socie-
ty (1939) schreef op blz. 389 over al die goedwillende
Nederlanders: 'All this people want to help so much:
"let me help you", one can almost hear them say, "let
me show how you do it, let me do it for you."'
- 9