I E G E V E R T I C B « S E R V E - Acehbooks.org

amboereten heen drongen, bogen de vrouwen het
omhulde hoofd en weder begonnen zij hun weenend
gezang. Het werd Intan angstig om het hart, wat was
er geschied, maar zij wist het, zij moest wachten tot
het weenen op zou houden en men haar zeggen zou,
waarom de vrouwen juist bij haar kwamen. Nu sprak
opeens de oudste der vrouwen, terwijl het geween op-
hield. -
'Wij komen Uw wijze Moeder Tjoet Limpah raad-
plegen.'
'Zij is niet meer hier, weet ge dat niet? Zij woont in
den Dalam,' antwoordde Intan.
'Dat hoorden wij van Nja Brahim en wij wilden U
verzoeken ons bij haar te brengen.'
'En wat wilde ge van haar weten?' informeerde Intan,
'wat is er toch geschied?'
'Sta mij toe het te vertellen,' zeide Nja Brahim, 'deze
vrouwen zijn te ziek van hart want zij hebben bijna al-
les wat hun dierbaar was verloren. Gisteren zijn zes
sterke prauwen uitgevaren met zout, suikerstroop en
goederen voor de peperplanters aan de Westkust. De
mannen en zoons van deze vrouwen hadden een gun-
stigen wind gewacht om uit te varen en alles scheen hun
ook goed gezind — de zee en de wind, de zeegeest zelf
- tot dicht bij de kust een groot vreemd schip met drie
vleugels, hooger en grooter dan 's Konings grootste ga-
lei, het kanon op hen richtte. Zij konden niet ont-
vluchten en hebben zich overgegeven, maar iemand
- 73