I E G E V E R T I C B « S E R V E - Acehbooks.org

hij hield zijn handen reeds op zijn ooren, want de
Brauw wilde hem bij een dier lichaamsdeelen pakken,
waaraan de jongen zijn bijnaam verdiende, maar hij
was hem te vlug af en liep weg.
'Ik zal je kielhalen,' riep de Brauw hem achterna,
maar Jochem wist wel, dat het malligheid was en zette
zich achter bij de jongmaatjes.
Den volgenden morgen zeer vroeg, verscheen er we-
der een prauw en wendde den steven naar het vreemde
schip. Ditmaal was het een mooie groote en zoowaar,
daar was de Sarabander weder, waarschijnlijk met het
zegel, dacht de bevelhebber. Maar welke grootheid
bracht hij nu mede? Cornelis Houtman zag duidelijk,
dat het niet dezelfde menschen van gisteren waren, de
Sarabander met de roeiers en slechts één ambtenaar.
Zij bestegen den valreep en na den gebruikelijken
groet verklaarde de Sarabander:
'Deze medegekomene, groote Heer, is een der hof-
hoorigen van onze machtigen Sultan. De Sultan heeft
hem lief als zijn zoon en verzoekt den grooten Heer
hem als gijzelaar te beschouwen, zoolang de Sultan de
eer zal hebben, den bevelhebber van dit schip te ont-
vangen in zijn paleis. Hij beveelt den grooten Heer de-
zen, zijn zoon in het volste vertrouwen aan en noodigt
hem uit, straks in de prauw te willen afdalen, opdat wij
U naar het paleis van den Sultan kunnen brengen.'
De gijzelaar bracht nu zijn eerbiedigen groet en zei-
de in zuiver Spaansch:
- in