I E G E V E R T I C B « S E R V E - Acehbooks.org

zelf, maar ook een gevaar voor den handel, die zou lee-
lijk in de knel komen en wanneer het contract eens af-
sprong, dan zou de geheele reis voor niets zijn geweest.
Het duurde intusschen lang, eer het contract afgeslo-
ten was. Cornelis Houtman moest het grootste geduld
oefenen, bezoek op bezoek brengen en den Sultan van
zijn land vertellen en van den Koning van Spanje, die,
zooals de Grootmachtige meende, over de geheele we-
reld regeerde, behalve natuurlijk over Atjeh, Pedir en
Soemadera! Hij moest rijst en zoet gebak eten, arak
drinken en toeback pruimen - hij zat evenals de Sul-
tan, met de beenen gekruist en luisterde naar de beurt-
zangen der t'adati; soms stonden er twintig mannen
om een kleine, als vrouw uitgedoste jongen en zongen
op dreunenden toon de rateb, waar Houtman niets
van verstond.
'Héhé lam heum. Héhé lam heum, geef ruimte aan
de t'adati, die spreken zal.'
'Oudere broeders,' antwoordt de t'adati, 'geef ruimte,
dat de t'adati binnentrede. Ik wil bloemen geven aan U
- ruikertjes van djeunpa bloemen.
Stroomopwaarts is de markt - stroomafwaarts de
kampong...'
Tot laat in den nacht klonk deze nasale zang in de
Atjehsche taal, waarvan de doodmoede bevelhebber
niets begreep. De Orangkaja zaten naast hem, aten,
dronken en luisterden - de oude, naar hij dacht suffe
Sultan, keek toe met half dichtgeknepen oogen... Op
- 133