amsterdam. - Acehbooks.org

GROEP I. 5= Klasse. -107
hooge, onvertakte stammen, en den sierlijken krans van groote,
vaak zeer fijn verdeelde bladen aan den top. Behalve aan de
spoorhuisjes aan de achterzijde of langs de randen van deze
bladen, herkent men ze terstond aan het eigenaardig slakkenhuisvormig
ingerold zijn van de jonge bladen en bladslippen.
Aan een half ontwikkeld blad ziet men het onderste gedeelte in
rechte of achterwaarts gebogen richting uitgestrekt, terwijl de
top, en evenzoo de toppen van de bladslippen nog opwaarts
ingekruld zijn. Uit den stam dalen dunne wortels naar beneden,
somwijlen in grooten getale en tot een dicht vlechtwerk onderling
en met den stam vergroeid, zoodat het gebeuren kan, dat
de stam van onderen het grootste deel van zijne dikte en stevigheid
in werkelijkheid aan deze wortels verschuldigd is. De
boomvarens komen, even als de Pisangs, in de schaduw der bergbos'schen
voor, tot eene hoogte van 9000'. Van twee soorten
van een zelfde geslacht, Alsophila contaminans en lanuginosa is
eigenaardig, dat de eerste in de onderste bergstreek, de tweede
in de hoogste wordt waargenomen.
De groote massa van het tropisch bosch bestaat uit tweezaadlobbige
planten met vertakte en in de jongere deelen dunner
stammen en takken. Het zou te ver voeren om zelfs maar de familiën
waartoe deze blijkens hare bloemen en vruchten behooren,
te schetsen. Wat den blad vorm betreft, zoo is die bij de meeste
enkelvoudig, vaak met glinsterende oppervlakte en min of
meer leerachtige zelfstandigheid. Daarna komen gevinde bladen
het meest voor, als bij de Tamarinde. Het zeldzaamst zijn
handvormige bladen, gelijk bij den Kapokboom en andere
stamverwanten van onze Malva's. . Een periodiek afvallen der
bladen wordt, gelijk reeds gezegd, in den regel niet waargenomen.
Eene uitzondering maakt o. a. de Djatiboom, Tectona
grandis, behoorende tot .de familie der Verbenaceeën, die het
bekende harde hout, in Engeland teakhout genoemd, oplevert.
Deze ook op Oost-Java en eenige der kleine eilanden van den
archipel voorkomende boom laat zijne groote en breede bladen
in het droge seizoen vallen; in de streken waar de grootste
vochtigheid heerscht komt hij niet voor.
Een boom die door bijzondere hoogte uitmunt, en eene
kroon vormt die, als tweede verdieping, boven het overig loofbosch
uitsteekt, is de Liquidambar Altingia, waarvan de rasamala-hars
gewonnen wordt. Hij bereikt eene hoogte van 150
voet, terwijl de gemiddelde hoogte der bosschen 70 a 80 voet
bedraagt. Volgens Junghuhn wordt hij nog overtroffen door
den Kamferboom van Sumatra en Borneo, Dryobalanops camphora,
terwijl ook zijne stamverwanten onder de Dipterocarpeeën