Over Unentse soldaten overzee - t schoor udenhout - biezenmortel

het rond de middag warmer werd, kwamen ze uit de boomtoppen naar beneden. Ze kwamen
dan hier drinken en in de rivier spelen en over rotsblokken klauteren, dat was een welkome
afleiding als je op wacht stond. Op 11augustus 1947 waren we blij dat we door een andere
groep afgelost werden. In diezelfde vier weken sneuvelden zes militairen van ons 850 man
tellende bataljon. De eerste politionele actie werd beëindigd in de nacht van 4 op 5 augustus
1947. Wel was het nodig om de zaak hier en daar nog wat af te ronden, wilden we niet in
een te ongunstige situatie komen. Dank zij deze politionele actie kwamen meer dan 1000
productie- en exportbedrijven weer onder Nederlands toezicht te staan.
De wereldopinie was echter tegen deze actie en de Verenigde Naties eisten een
wapenstilstand en nieuwe onderhandelingen. In januari 1948 sloten de partijen het Renvilleakkoord.
Dat gebeurde op het schip de Renville in de haven van Batavia. Alleen werd men
het weer niet eens over de uitwerking. De soldaten stonden opnieuw met lege handen, alles
voor niets, ondanks vele slachtoffers. Het werk van de eerste politionele actie was niet af,
maar werd afgebroken op last van de regering ten behoeve van vredesbesprekingen. Maar
die leidden tot niets. De soldaten zetten vraagtekens bij hun missie en bij het verlies van de
kameraden. Ook de commandant van de 7-Decemberdivisie, generaal-majoor Dürst Britt, zei
later: “We hadden niet naar de regering moeten luisteren, maar nog twee weken door
moeten gaan”.
Zoals in elk leger heeft elk onderdeel haar toegewezen taak. Bij de soldaten in het veld zijn
er naast de gewone infanterie ook nog de commandotroepen, parachutisten en mariniers. Zij
kregen veelal speciale opdrachten en gingen ook zeer gedisciplineerd te werk. Hun aanpak
was er op gericht sneller en harder op te treden dan normaal om het gebied snel te zuiveren.
Toch namen de guerrilla-aanvallen toe en werden heviger.
Troonswisseling ook in Indië gevierd
Op 31 augustus 1948 vierde Koningin Wilhelmina in Nederland haar laatste verjaardag als
koningin. Op 4 september stond zij de troon af aan prinses Juliana. Dat werd ook in Indië
door alle Nederlanders onder een stralende tropenzon uitbundig gevierd. De soldaten zaten
wel ver van huis en haard, maar vierden dit feest met de gedachten aan thuis mee. Bij veel
legeronderdelen waren versierde erepoorten gebouwd. Manschappen waren overal waar
mogelijk in vol tenue aangetreden. Er waren in alle kampementen of verblijven
vlaggenparades en toespraken van de hoogst aanwezige officier in het kampement. De koks
maakten een feestelijke maaltijd. In het 500.000 inwoners tellende Batavia (evenals in alle
andere grote plaatsen of garnizoenen) was alles groots versierd. Het was een drukte van
belang. Van alle krijgsmachtonderdelen namen een aantal in pakkie-an-deftig tenue deel aan
de parade die langs het paleis van de gouverneur-generaal trok. Daar stonden burgerlijke en
militaire leiders die de parade afnamen. Ook de Prins-Bernhard-kapel blies er lustig op los.
Vooraan in de formatie liep de alom bekende bok Kees die zonder omkijken waardig in de
pas meeliep. Kees zal wel niet beseft hebben dat dit mogelijk zijn laatste glorieuze optreden
in de Oost was. Alle Nederlandse deelnemers of toeschouwers aan die parade beseften dat
een volgende parade wel eens het afscheid van Indië zou kunnen betekenen.
De Udenhoutse soldaten lazen, dat er op 31 augustus in Udenhout na een H.Mis en na een
extra vergadering van de gemeenteraad een grootse optocht was georganiseerd. Er reed
ook een praalwagen mee van het Katholiek Thuisfront, voorstellende het schip de Groote
Beer, waarmee zoveel Udenhoutse jongens naar Nederlands-Indië waren gebracht.
Sergeant-majoor Pauw van den Hoven, een dorpsgenoot in het KNIL-leger die even met
verlof was, bracht, zodra de Groote Beer het gemeentehuis passeerde, hulde aan de gehele
bevolking voor de grootse hulp van het Thuisfrontwerk.
Het krantje van het Katholiek Thuisfront kwam weer aan. De Udenhoutse soldaten
verslonden elke maand het nieuws van thuis.
40