Over Unentse soldaten overzee - t schoor udenhout - biezenmortel

De eerste lichting dienstplichtigen kon zich klaarmaken voor vertrek naar Nederland. Pas
aangekomen troepen moesten taken overnemen en later deze geleidelijk overdragen aan de
TNI.
In afwachting van een definitieve vrede en de repatriëring kregen de soldaten van
voorlichtingsofficieren te horen, dat ze op kosten van de overheid vanuit Indië rechtstreeks
konden emigreren naar bijvoorbeeld Nieuw-Zeeland, Frankrijk, Canada etc. Vooral voor
boerenzoons was dat van belang, omdat er in Nederland nauwelijks ruimte was om een
bedrijf te beginnen. Onder de soldaten waren een paar Amsterdammers, die naar Canada
wilden. Daar was immers ruimte! De soldaten konden alvast inspelen op een eventuele
emigratie door cursussen Engels te volgen. Een dergelijk emigratietrek zie je na elke oorlog
en was op zich niet nieuw. Het bleek, dat in Nederland soms hele gezinnen en ook jongeren
Engelse lessen volgden met het plan om later te kunnen emigreren. Dat was ook in
Udenhout en Biezenmortel het geval. In Batavia zaten de soldaten al snel met een grote
groep op cursus. Piet Naalden volgde de cursus ook. Hij schreef over zijn plannen naar huis
en naar zijn verloofde Anny en vroeg hoe ze daarover dachten? Het antwoord was duidelijk:
“Dat kun je later altijd nog, maar kom eerst maar eens naar huis”.
Terwijl de eerste lichting militairen zich voorbereidde op het vertrek, namen de pas
aangekomen militairen hun taken over. Voor het verloop rond Semarang volgen we opnieuw
het dagboek.
Vrijdag 12 augustus 1949. Gisterenavond zijn we om 10 uur op patrouille gegaan en om
twee uur waren we weer terug. Het was volle maan, dat soms een voordeel is als je op
kleine paadjes moet lopen, maar het nadeel is dat je dan ook een schietschijf bent. We lopen
zo zachtjes mogelijk om geen geluid te maken, daarvoor dragen we sluipschoenen, want
zwaardere schoenen geven het geluid verder door. Het verschil hoor je heel goed wanneer
je met je oor op de grond gaat liggen om te luisteren, dat werkt heel goed. We hebben een
uur in een hinderlaag gelegen, maar gelukkig niets gehoord of gezien, dan alleen de
bekende geluiden van de wilde varkens. Ook wij kunnen in een hinderlaag lopen, zij weten
ook goed hoe dat moet. Daar mag je niet bij nadenken, anders heb je geen leven meer.
Maandag 15 augustus 1949. We zijn gisterenavond al om tien uur vertrokken voor patrouille,
maar niet om één uur zoals was gezegd. Dat doen we wel eens voor de veiligheid, als we
denken dat de vijand te weten is gekomen waar en wanneer we op patrouille gaan. Dan loop
je niet zo gemakkelijk in een hinderlaag. Zo is er de kans dat de spionnen zonder dat ze het
zelf weten aan de vijand een verkeerde tijd doorgeven en dat is dan in ons voordeel. Elke
koelie of baboe die voor ons werkt kan een spion zijn.
Maandag 22 augustus 1949. Vanmorgen moesten we naar Nigri, een onveilig gebied. Ook
deze keer geen contact met de vijand, zeer waarschijnlijk zijn ze gewaarschuwd door de
inlanders, als die ons zien aankomen, slaan ze een paar keer op de tongtong, een soort trom
en de volgende kampong weet dat we op komst zijn en dat gaat zo verder door.
Zondag 18 september 1949. Weer een nachtpatrouille gehad en ondertussen toch nog
achter onze rug om 100 m telefoondraad van onze verbinding met Rembang er tussenuit
geknipt.
Zondag 16 oktober 1949. Vandaag zijn alle verloven ingetrokken en de inlandse politie heeft
alle wapens in moeten leveren. Alle posten zijn versterkt en het is erg onrustig, ze willen ons
het land uit hebben. Er is net een bericht binnengekomen dat we van de TNI ieder ogenblik
een aanval kunnen verwachten over heel Java. Ook is er bericht binnengekomen dat het
regiment 3-7 R.I. op 25 november naar Holland teruggaat.
Dinsdag 25 oktober1949. Vandaag hebben we in Blora parade gelopen, als afscheid van 3-7
R .I. van dit gebied dat nu door 5-6 R.I. wordt overgenomen.
De laatste alinea verhaalt over een overdracht aan het Indonesische leger van Soekarno. Zo
zullen er bij de diverse onderdelen van het leger meer hebben plaatsgevonden. Er is
blijkbaar een lange periode van relatieve rust. De dagboekschrijver beschreef lange tijd
50