t Geheim

hem een paar weken geleden in Nice
kennen. Een joviale kerel. En hij deed
me aan jou denken. Niet door zijn
uiterlijk, maar door zijn stem. Het was
me soms, alsof ik jou hoorde praten!
Nooit zoo'n gelijkenis meegemaakt!
Toevallig heb ik een kiek bij me, waar
hij op staat. — Kijk eens, of je hem
soms kent!"
Hij overhandigde mij het kiekje en
het was alsof ik door den grond ging:
want onder het groepje menschen, dat
er op stond, herkende ik Therese,
en jonkheer Percygrecn was de man,
die met haar in de loge was geweest
en dien ik daarna nog eenige keeren
had gezien, zelfs nog op het station.
Ik maakte zoo' gauw mogelijk, dat ik
weg kwam en na eenige minuten zat
ik op mijn kamer en dacht...
„Natuurlijk moet de gansche zaak
zorgvuldig worden voorbereid, maar je
kunt gerust zijn. De gelijkenis is eenvoudig
ongelooflijk; in mijn kamer zelfs
nog sprekender dan op het tooneel. Ik
zeg je eerlijk, dat ik zelf, met mijn
oogen dicht, het verschil niet zou opmerken!"
Dat waren haar woorden geweest.
Bij den hemel, toen ik de waarheid
voor het eerst vermoedde, leek het me,
alsof de gansche wereld als een zeepbel
uiteenspatte. Later ben ik er over
heengekomen, zooals een mensch over
alles heenkomt. Maar in het eerst werd
ik er bijna krankzinnig van.
Alles, van het eerste begin af tot
het einde toe, was een onderdeel geweest
van een zorgvuldig bedacht complot.
Jonkheer Percygreen had haar
het hof gemaakt en zij was van hem
gaan houden. Haar man stond hun
echter in den weg. Misschien vermoedde
hij iets. „Eindelijk heb ik je,
schurk/" Percygreen had bij hen gedineerd
en was op het laatste oogenblik
weggegaan en ik was in zijn plaats
getreden... Toen die arme kerel mij
aanviel, viel hij een stem aan; de stem
van den man dien hij haatte. Therese
had den ganschen tijd geweten, dat hij
achter het gordijn stond en zij had
beslist het gordijn zien bewegen, voordat
zij de kamer verliet. Ze wist, dat
haar man zou probeeren mij te dooden
en ze hoopte, dat hij er in zou slagen.
Er zou geen beter bewijs voor zijn
zoogenaamde krankzinnigheid kunnen
worden bedacht! Om een absoluten
vreemde te dooden, omdat hij met je
vrouw een tooneelstukje repeteert. ..
Ze kreeg het geld van haar man
en ze kreeg ook den jonkheer, waar
ze van hield... Een paar maanden
later trouwde ze reeds met hem in
het buitenland. En ik..."
De acteur lachte akelig en was dien
avond niet meer aan het spreken te
krijgen. Zwijgend trok hij zich terug
in een hoekje van ons clublokaal...
VBrStOPPIny regelmatige stoelgang
regelt men vlug zonder kramp of pijn met
Mijnhardt's Laxeertabletten
Prijs per doos 60 et. Bij Apoth. en Drogisten
N a
EEN PRAATJE OVER EDELGESTEENTEN
door R. VAN EECKE
AGAAT (KWARTS)
Diamant, Corundum en Opaal komt het
Kwarts aan de beurt van bespreking en
het zou een dikke beurt moeten zijn. want
over kwarts is heel veel te vertellen, doch wij
zullen trachten hier alleen maar het voornaamste
naar voren te brengen. Chemisch is kwarts
Silicium­oxyde (SiOj). Het komt voor in het zand
aan onze Noordzeekust, zoowel als in het
grint onzer tuinpaden, in het graniet zoowel als
in het gneis. Het kan fraai gekristalliseerd voorkomen
en ook amorph, zonder opvallende krystallijne
structuur. Alle graden van doorzichtigheid
kan het bezitten, tevens alle mogelijke kleuren,
en het spreekt vanzelf, dat de mensch aan deze
variëteiten verschillende namen gegeven heeft.
Zoo kennen wij b.v. Bergkristal, Amethist.
Jaspis, Agaat, Onyx, Vuursteen enz. enz. In het
algemeen zijn deze variëteiten in twee groepen
onder te brengen, namelijk in gekristalliseerd
kwarts en in crypto­kristallijn kwarts. Kwarts is
niet altijd gemakkelijk te herkennen; het heeft
geen karakteristiek breukvlak; het is hard, zoodat
men het b.v. met een zakmes niet kan krassen.
Probeert men dit, dan komt op het kwarts alleen
een streep van het metaal. Een stuk kwarts is
vrij licht, ongeveer twee en een half maal zwaarder
dan hetzelfde volume water. Is het kwarts in
kristalvorm, dan is herkenning als zoodanig niet
moeilijk, want kwartskristallen hebben een karakteristieken
vorm; namelijk dien van een^zeszijdlg
prisma, gedekt door een zeszijdige pyramide. Er
zijn wel uitzonderingen, doch daarover weiden wij
hier niet uit. Een ander kenmerk van kwartskristallen
is, dat de prisma­vlakken steeds meer of
minder gestreept zijn door kleine horizontale
evenwijdige groefjes. Ook de hoek, dien twee
aanliggende prisma­vlakken met elkaar vormen,
is karakteristiek, steeds honderdtwintig graden.
Evenzoo is de hoek tusschen een prisma­vlak en
een pyramide­vlak steeds honderd twee en veertig
Met ieeKeningen
van
den schrijver
/
JASPIS
AMETHIST
(KWARTS)
BERGKRISTAL (KWARTS)
graden en is de hellingshoek der pyramide ongeveer
twee en vijftig graden, merkwaardigerwijze
gelijk aan dien der Egyptische pyramiden I Wanneer
kwarts geheel zuiver is, kleurloos en geheel
doorzichtig, dan noemen wij het bergkristal. Zij,
die in Zwitserland gereisd hebben, zullen wel eens
zoo'n stuk gekocht hebben. De Ouden dachten,
dat bergkristal ijs was, dat zóó hard gevroren was
op de toppen der Alpen, dat het niet meer
ontdooid kon worden. De Grieksche naam
„krystallos" beteekent „helder ijs". Helder gele
kristallen van kwarts noemt men Citrine, minder
goed Topaas of valsche Topaas en die met een
meer of minder bruine kleur Rook­kwarts.
Amethist is een kwarts­kristal met violette of
purperachtige kleur. Rosekwarts komt alleen in
gebroken massa's voor en wel in Beieren. Een
andere variëteit is het zoogenaamde Katten­ of
Tijgeroog, dat gewoonlijk licht geelachtig of
groenachtig is met soms een goudachtigen glans.
Jaspis is een aggregaat, d.w.z. een mengsel van
verschillende stoffen, in dit geval van kwarts in
een kleiachtig materiaal, vermengd met roode of
gele oxyden en hydroxyden van ijzer. Deze onzuiverheden
verleenen een bijzonderen glans aan
het gesteente. Voorts behoort tot het kwarts
ook nog het Chalcedoniet, dat witof roomkleurig
kan zijn, of helder oranje­rood (Garnelietj, of
appelgroen (Chrysopraas), enz.
In de practijk wordt het kwarts voor zeer verschillende
doeleinden gebruikt. Als zandsteen
gebruikt men het voor gebouwen en plaveisel;
als zilver­zand bij de fabricatie van glas en voor
de .vervaardiging van schuurpapier. Van zuiver
bergkristal worden lenzen en prisma's gemaakt
en gebruiksartikelen, aan de huisvrouw wel
bekend. Als edelgesteente heeft Amethist de
meeste waarde. Van Onyx worden veelal cameeën
vervaardigd en van Agaat verschillende kleine
ornamenten en versierselen. Jaspis vinden wij dikwijls
als versiering van winkelpuien.
Mijn neef Janssen
hoorde van mijn nicht, dat het huwelijk
van een meisje, dat zij kenden, niet zoo
erg best ging.
„Ach," zei mijn nicht, „haar man is
een goeie jongen, maar af en toe wil hij
naar geen verstandig woord luisteren."
,,Hij moest zich schamen," antwoordde
mijn neef. „Welke man hééft de gelegenheid
af en toe eens een verstandig
woord te hooren ?"
Een Berlijnsch toerist (in het Beiersche
Hooggebergte) : „Wat is hier de voornaamste
bezienswaardigheid ?"
Bergbewoner: „Voor iemand uit Berlijn
de bergen. Voor ons een toerist
uit Berlijn."
Hij (na een echtelijken twist) : „Nu
ga je zeker naar je moeder, hè ?"
Zij: „Neen. Ik ga naar het duurste
hotel en laat de rekening aan jou sturen !"
„Die man is de echtgenoot van
Ernestine Gonez, de beroemde dichteres 1"
„Zoo. En wat was hij vóór zijn trouwen
?"
„Onze papegaai zegt „mamma" en
„pappa". ' f
„O, zijn zijn ouders nog in leven ?"
„Hoe kan ik te weten komen of de
steen in dezen ring echt is ?"
„Verlies hem en beloof een hooge
belooning aan den eerlijken vinder I
Als je hem niet terugkrijgt, is hij echt I" ■
Dokter: „Hoe komt het, ventje, dat
jij niet. aan voedselvergiftiging lijdt,
terwijl je vader en moeder ziek zijn ?"
Hetventje : ,,Ik was gisteren ondeugend
geweest en moest zonder eten naar bed !"
Redacteur (tegen reporter) : „Wat
bedoel je in je verslag met „uit officieuze
bron" ?"
Reporter: „Mevrouw Gibson wilde
er zich niet over uitlaten, daarom stak
ik mijn licht op bij haar man."
Zes en negentigste vraag.
Wie van onze lezeressen en lezers
kunnen ons zeggen, of alle haaien gevaarlijk
zijn voor den mensch ?
Onder hen, die ons een goed antwoord
op deze vraag zenden, verloten wij een lot
van „De Joodsche Invalide" benevens
vijf aardige troostprijzen.
Het antwoord gelieve men in te zenden
op een briefkaart vóór 17 December
(abonnés in overzeesche gewesten vóór
19 Maart) aan ons adres : Redactie
„Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden.
Op de briefkaart vermelde men a.u.b.
duidelijk : Zes en negentigste Vraag.
Vöttt
„Is die dame, die je groette, familie
van je ?"
„Ja. Zij is de zuster van de eerste
vrouw van den derden man van mijn
tweede vrouw."
. Dame (tot heer, die zijn pijp stopt) :
„Ik kan onmogelijk tegen een pijp!"
Heer: „Dan raad ik u aan er geen
meer te rooken I"
Leer ar es op de ■ huishoudschool: „Wat
is de beste manier om melk tegen zuur
worden te beschermen ?"
Leerlinge: „Ze in de koe te laten."
De vrouw van den telegraafbeambte
zat op haar stokpaardje en haar man
kreeg heel wat verwijten te slikKen.
Toen ze een minuut of tien heelemaal
alleen aan het woord was geweest,
merkte ze opeens, dat hij niets terugzei.
„Waarom zeg je niets ?" vroeg ze
verbaasd.
Na een oogenblik nadenken, antwoordde
hij : ,,Ik zat juist uit te rekenen, lieve.
Als je dat allemaal had getelegrafeerd,
zou het je honderd zes en dertig gulden
vijf en twintig cent hebben gekost."
De verstrooide onderwijzeres (die moeilijkheden
heeft met den motor van haar
auto, tot den verkeersagent) : ,,Ik kan
me nu niet met je bezighouden. Laat
je vinger zakken !"
Zij (met een verrukten blik naar hem
opziend) : „Lieve, je houdt de paraplu
nóg beter voor mij op dan toon wij geëngageerd
waren en we zijn nu toch al
zes jaar getrouwd !"
Hij: „Geen wonder! Nou betaal ik
de rekening van je naaister!"
„Doet je man nog iets om zijn gehoor
te verbeteren ?"
„Neen. Hij stelt het uit, tot de kinderen
geen vioolles meer hebben !"
Indien U meent HET BESTE
gezien te hebben, dut er op
filmgebied bestaat, dan heeft de
N.V. METRO OOLDWYN
MAYER FILM Mij.
altüd NOO BETERE FILMS
­ 15 ­
Pril en Prei bezoeken een restaurant,
waar versche forellen verkrijgbaar zijn.
Uit zuinigheidsoverwegingen bestellen
de beide vrienden een portie voor hen
beiden. De kellner brengt de couverts en
een schotel waarop één kleine en één
f
roote forel ligt. Dan zegt Pril tegen
'rel: „Alsjeblieft, ga je gang!"
Maar Prei antwoordt : „Alsjeblieft,
ga je gang!"
Zoo gaat het over en weer. Eindelijk
neemt Pril — den grootsten visch.
Dan zegt Prei, na een korte pauze : „Hoor
eens, Pril, dat vind ik niet in den haak !
Je hebt geen opvoeding genoten. Als ik
het eerst genomen had, dan had ik
natuurlijk den kleinsten visch genomen
!"
Waarop Pril antwoordt : ,,Nou, waar
maak je je dan druk over ? Dan heb je
toch gekregen wat je hebben wilde ? !"
Op de kermis staat ook een tent met
een kameel er in, die tegen entree te
bezichtigen is.
„Zeg eens," merkt een der bezoekers
tegen den eigenaar op, „waarvoor heeft
een kameel toch eigenlijk zoo'n gebochelden
rug ?"
„H'm, hoe bedoelt u dat ?" vraagt de
ander, terwijl hij verlegen zijn hoofd
krabt.
„Nou, ik meen, welk doel die bulten
op zijn rug hebben ?"
„O! Nou, die zijn zeer noodzakelijk !
Zonder die bulten had een kameel geen
reden van bestaan."
„Waarom dan niet ?"
„Dat is toch duidelijk ! Denkt u dan,
dat er iemand van het publiek een dubbeltje
zou uitgeven om hem te zien als­ie
geen bulten had ?"
Handelsreiziger: „Dus je bent ook
reiziger ? Ken je Frank & Co ?"
Collega: „O ja, daar kom ik al zes
jaar !"
„Wat voor soort lui zijn het ?"
,,De portier is heel geschikt I"
„Ja, maar ik bedoel de directie !"
„O, dat weet ik niet. Ik ben nooit verder
dan den portier gekomen !"
Twee en negentigste vraag.
Mot het Kaas­ en Broodvolk worden
bedoeld de oproerige Kennemerlandsche
boeren in 1491—1492.
Het lot van ,,De Joodsche Invalide"
viel — na loting — ten deel aan mejuffrouw
Tini Arentshorst, Kampen, wie
wij er veel succes mee wenschen. De
troostprijzen kregen — eveneens na
loting — mejuffrouw S. Backelant,
Schiedam ; de heer K. Egers, Amsterdam
(W.) ; de heer A. Valk, Rotterdam ;
de heer Th. Machielse, Rotterdam ;
mejuffrouw M. Th. ten Houten, 's­Gravenhage.