T WEEKBLAl - Zoek direct in de EYE-bibliotheek

ANCOIS& ROSAY
EN CONRAD VEIDT
„DE SCHAAK-
4;SPELER"
(Äto Univtiiél Film *g**et)

D L M
LEO SLEZAK,
de thans zoo bekende filmacteur, werd op een 18dcn Augustus
pt hi ren. Nadat hij de school te Brünn doorloopen had. ging
bij hij een slotenmaker in de leer. Daarna werd hij figurant
a.m het tooneel en nam zangles bij den paedagoog Robinson.
Spoedig bracht hij het tot opera-rangcr en vierde jarenlang
tnorrfen. Toen werd hij filmacteur en thans behoort hij tot
de meest beminde film-komieken.
: . ■
m
. .. .-'
GUY SLOUX
werd te Bordeaux geboren. Zijn ouders waren aan het tooneel
en Guy stond al op zeer jeugdigen leeftijd op de planken.
Hij verhuisde naar Parijs en trad daar in een revue met
Mistinguette op. Mix Pfeiffer ontdekte zijn filmtalent en na
een geslaagde proefopname kreeg hij van Arthur Robison een
rol in ..Le secret des Woronzeff".
DM A,
KATE SMITH
werd te Los Angeles geboren. Zij was kantoorbediende op
een bank, maar wilde graag filmactrice worden. Daar dat
niet lukte, werd zij steno-typiste bij de Paramount. Toen de
film ..Big Broadcast" gedraaid werd. kreeg zij echter van
den regisseur een kleine rol. die zij zeer goed speelde. Nadien
is zij nog in eenige films opgetreden, doch bovendien op
kantoor werkzaam.
op waarheid gegrond ook, want goed ingerichte huizen zijn
in het rijk der filmsterren, die behalve over de noodige contanten
ook nog de beschikking hebben over de decorateurs van
hun studio's, natuurlijk geen zeldzaamheid. Ik toog dus op een
goeden dag op weg naar Malibu Beach, het vriendelijke en
elegante villadorp aan den Stillen Oceaan, dicht bij Hollywood
gelegen, om in het „home, sweet home" van de familie Coogan
eens poolshoogte te gaan nemen. Ik was natuurlijk vergezeld
van een fotograaf, en de resultaten van onzen arbeid vindt U
op deze pagina's.
Betty had zich een weinig verlaat en was nog niet aanwezig,
zoodat wij door Jackie, haar echtgenoot, ontvangen
werden. Het is eigenlijk dwaas om over „Jackie'' te spreken,
want onze charmante jonge gastheer is een hoofd grooter dan
de interviewer, en lang den leeftijd van liefkoozende kindernaampjes
te boven. „Jackie" is hij echter geweest van zijn
eerste optreden in „'t Jochie" af, en „Jackie" zal hij wel blijven
tot hij wegens te hoogen ouderdom het filmen er aan zal
moeten geven. Mr. Coogan was natuurlijk graag bereid het een
en ander te vertellen over zijn vrouwtje, op wie hij niet weinig
trotsch is.
„Hoe oud is Betty eigenlijk," vroegen we, want dat is nu
eenmaal het eerste wat een Amerikaansch journalist pleegt te
vragen.
„Een en twintig," zei Jack, terwijl de fotograaf zijn
toestel instelde en zijn lampen uitpakte. „Ze is in St. Louis
geboren op 18 December 191 6. Tot haar twaalfde jaar is zij
daar op een Katholieke meisjesschool geweest, het Mary Institute.
Dat zij een goede stem had, viel daar al op, en ze
heeft er goede zanglessen gehad."
„Hoe is zij eigenlijk bij de film gekomen?" informeer ik.
„O, heel gewoon. Dat is eigenlijk vanzelf gegaan, zonder
dat zij er veel moeite voor heeft gedaan. Ziet U, mijn schoon-
BETTY G
werd te Wo
studcordo eer
ging 21) a a n
werd ver \o)q
hceh -il nirt
MARGARETE SLEZAK
ncn jrhoren, Zi) bezocht er hel gymnasium en
ige j,irrn rechten aan de Universiteit. Daarna
hel tooneel, speelde te Weenen en Berlijn en
ns voor een Ufa-film geëngageerd. Veel succes
gehad hoewel :e in ..Ich heirate meine Frau"
een vrij bclangriike rol speelde.
f.'4
LOUISE SMALL
is afkomstig uit San Francisco. Zij was eerst danseres aan
een revue-theater en probeerde daarna haar jjeluk bij de
film. Zij werd figurante te New York. Daar werd zij door
Jesse Lasky ontdekt, die haar naar Hollywood bracht. Ifij
kreeg een contract bij de Paramount, doch heeft slechts
weinig gefilmd.
QUEENIE SMITH
kwam op zeventienjarigen leeftijd naar Hollywood, waar zij
probeerde baar kost ^ls figurante te verdienen. Jarenlang had
zij een kommervol WiSfaan. Toen werd zij door Bing Crosby
ontdekt, die de directie van de Paramount op haar opmerkzaam
maakte. Zij kreeg een rol in de film ..De dappere
lafaard" en oogstte veel succes. Zij is thans nog aan de
Paramount verbonden.
WALTER SLEZAK
aanschouwde den 3den Mei te Weenen het levenslicht. Zijn
vader is de filmkomiek I,eo Slezak. Hij was op een bank
werkzaam, toen regisseur Michael Kcrtesz hem voor de film
ontdekte. Hij debuteerde in de Sascha-film ..Sodom und
(lOmorrha '. Hij had succes, speelde in ontelbare Duitsche
films en vertrok toen naar Hollywood. Zijn succes daar was
echter gering.
C. AUBREY SMITH
debuteerde in 1892 op het tooneel. Hij werd (e Londen voor
de film ontdekt en speelde in cenige zwijgende Engclsche
films. Dan werd hij te Hollywood geëngageerd; zijn eerste
Amerikaansche rolprent was ,,Day break". Daarna speelde hij
in ..Son of India". ,,The phantom of Paris" en „Surrender".
C. Aubrey Smith is aan geen enkele maatschappij vast verbonden.
Hij is den 21 sten Juli jarig.
STANLEY SMITH
was gymnastiek-leeraar. beroeps-voetballer en ten slotte filmacteur.
Veel roem verwierf hi) echter niet. totdat regisseur
Nick Grinde hem zag en hem een rol toevertrouwde in
..Good news". Hij had succes, doch heeft nadien weinig meer
gefilmd. Thans Is hij weer figurant.
i

vader was een enthousiast auto-toerist, en nam zijn familie ieder jaar in de vacantie
mee op een grooten tocht. Toen Betty twaalf was, gingen ze op die manier naar
■Califormë, waar haar moeder het zoo heerlijk vond, dat ze besloot er een tijd te blijven.
Betty bleef toen bij haar moeder, terwijl haar vader en meneer Grable junior naar hun
werk in St. Louis terugkeerden. Betty ging na de vacantie natuurlijk naar school, maar
's avonds nam zij dansles bij Ernest Belcher, zooals U weet een van Hollywoods beste
dansmeesters. Op den dag van haar zestienden verjaardag kreeg ze door Belchers
bemiddeling werk in een dansgroep, die in de Fox-studio's optrad. Ze bleef zeven
maanden bij Fox en daarna een jaar bij Samuel Goldwyn, in zijn beroemde „Goldwyn
Girls "-groep."
„Ja, nu begrijpen we waarom je zegt, dat ze ,,vanzelf" bij de film gekomen is.
Jack. Maar tusschen een koormeisje en een actrice, die hoofdrollen speelt, is nog een
groot verschil. Hoe is ze zoo opgeklommen?"
,,Ook „vanzelf". Ik zou graag zeggen, dat ze haar carrière aan haar harde werken
of aan een uitzonderlijk talent te.danken heeft," lacht Jackie, „maar de waarheid is, dat
Betty zelf nooit begrepen heeft waarom de R.K.O. nu juist haar uit het Goldwynensemble
moest kiezen om de vrouwelijke hoofdrol in een Wheeler en Woolsey-film
te spelen. Niet dat ze het met geweldig vond, natuurlijk! Ze zagen bij R.K.O. blijkbaar
wat in haar. En, in alle bescheidenheid gezegd, ongelijk kan ik ze niet geven."
De trotsche echtgenoot schenkt ons eens in en vervolgt dan: „Het is jammer, dat
de studio haar contract niet verlengde, want dan was Betty al veel verder geweest. Maar
dan zou ze misschien met Robert Taylor of Gary Cooper getrouwd zijn, dus zoo erg
spijt het me niet, dat ze bijna twee jaren verloor met zingen in dansorkesten. Eerst
zes maanden met Ted Fio Rito in het St. Francis Hotel in San Francisco, en later
met Jay Whidden in hotels in San Francisco, Santa Monica en Los Angeles. Daarna
trad zij in een aantal Warner shorts op, totdat R.K.O. haar voor de tweede maal
„ontdekte" en haar een flinke rol gaf in de Fred Astaire-Hlm „The gay divorce ". In
Mei 1937 kreeg ze een Paramount-contract, en dat heeft ze gehouden. Haar eerste
film was „This way, please", met Charles „Buddy" Rogers. Daarna is ze nog in
verschillende andere films opgetreden, onder andere in „Thrill of a lifetime" en
„College swing"."
We praten nog een paar minuten, dan hooren we de buitendeur gaan, en de fotograaf,
die zijn toestel al ingesteld heeft, knipt een plaatje van Betty op het moment, dat ze de
huiskamer binnenkomt, heel sportief gekleed in een blauw wollen truitje en een lange
blauwe broek (foto 1).
„Sorry, dat ik zoo bat ben," verontschuldigt ons slachtoffer zich, „maar ik ben
heelemaal uit Hollywood komen fietsen. Het is zulk lekker koel weer." Eenigen tijd
geleden zou zulk een opmerking ons nog verbaasd hebben, maar nu zijn we er in de
filmstad al aan gewend de jongere sterren op hun karretjes te zien rondpeddelen. De
Amerikaansche fietswoede, in Hollywood begonnen, is al lang geen modekwestie meer,
maar een soort sport, waarover niemand zich méér verbaast dan over tennissen
en zwemmen.
„Ze hebben vanmorgen een paar foto's van me gemaakt en ik heb de
proeven meegebracht," zegt mevrouw Coogan, terwijl ze een envelop uitpakt.
We mogen een van de nieuwe foto's meenemen en vragen dan of we
het huis mogen zien, en er een paar foto's van maken, natuurlijk met de eigenaresse
en ontwerpster er bij. Betty gaat even een andere jurk aantrekken, en
komt met een arm vol toiletjes terug. „Dan kan ik af en toe een andere aan
doen," lacht zij, „steeds dezelfde op alle foto's wordt zoo saai!"
De eerste foto wordt een van de gezellige breede vensterbanken, die op
haar aanwijzing in de woonkamer
zijn ingebouwd
(foto 2).
„De kussens zijn nog niet
klaar," legt Betty uit. en
dus neemt ze er zoolang een
van de gezellige, met bont
gebloemd cretonne overtrokken
bank, die wc op
foto 3 zien. De heele kamer
is in lichte, teere pasteltinten
gehouden, met roomkleurige wanden
en zalmrose gordijnen. „Echt een wittebroodsweken-huis,"
oppert Jackie
met een knipoogje. Foto 5 toont de
andere zijde van de kamer, waar Betty
poseert op de mooie antieke divan, een
cadeau van haar Paramount-collcga's
ter gelegenheid van haar huwelijk.
Foto 6 toont een hoekje van de
muziekkamer. „Hier breng je zeker al
je vrijen tijd met studeeren door?" vragen
we. Betty's heldere blauwe oogen
lachen ondeugend. „Dat zou ik eigenlijk
moeten doen. Ik studeer ook wel
geregeld, maar ook daar kun je genoeg
van krijgen."
„Wat is eigenlijk uw hobby?" willen
wij weten.
„Het liefste breng ik mijn vrijen tijd
in het zadel door," is het antwoord en
Jack voegt er aan toe: „Betty is al
gelukkig als zij maar op een paard
kan rondrennen door de bosschen of
allerlei dwaze capriolen kan uithalen
op het strand. Ze bouwt 's morgens
vroeg allerlei hindernissen van aangespoeld
hout, en maakt dan halsbrekende
sprongen op haar beestje, terwijl
ik aan het zwemmen ben. Ik ben
doodsbenauwd voor paarden," vertrouwt
de heer des huizes ons toe. en
Betty lacht hem hartelijk uit.
Vervolgens komt de eetkamer aan
de beurt. Ook hier is alles in lichte
tinten gehouden, en vooral de ramen
met hun neergelaten jaloezieën en
doorzichtige, gedrapeerde gordijnen,
dragen tot den prettigen indruk van
koelte bij. (foto 7). Van de eetkamer
naar de keuken is natuurlijk maar een
■stap. Deze is. zooals van een splinternieuw
Amerika.insrh huis niet anders
te vcrwarhten is. heel modern en
practisch ingericht. Alles gaat electrisch
en alles is er van wit porselein
en email, zoodat men zich bijna in een
ziekenhuis zou wanen, (foto's 8, g).
Vol trots demonstreert de jonge ster
dan een van de grootste attracties van
het huis, de bar, waar de vrienden en
kennissen menigen avond gezellig bij
elkaar komen, terwijl Betty de hon-
neurs als „bardame" waarneemt. De wanden
zijn beplakt met lichte landhuisstof, ook
een uitvinding van mevrouwtje. Het effect
is werkelijk bijzonder licht en vroolijk.
(foto 10).
Vervolgens komt de gymnastiekkamer aan
de beurt, waar Betty in een passend costuum
voor ons bij het wandrek poseert (foto 11).
Hier houdt het echtpaar Coogan zich fit
en slank. Twee keer per week komt er een
trainer om hun de nieuwste oefeningen te
leeren.
Dan gaat de speurtocht naar de slaapkamer
op de eerste verdieping, en nadat onze
blonde gastvrouw zich nogmaals verkleed
heeft, poseert zij in een elegant zijden négligé
op de rustbank van vroolijk gebloemd
chintz, waar een radiotoestel onder haar
direct bereik is (foto 12). Dan hebben we
het heele huis gezien en we nemen afscheid,
maar niet dan nadat onze fotograaf nog een
indiscreet plaatje geknipt heeft, waarop men
zien kan, dat een dag van filmen in den
studio, poseeren voor tal van foto's en een
lange fietstocht in de heete zon ook een
stevige, sportieve jongedame als Betty Grable
nog wel een slaperig momentje kan bezorgen
(foto 13).

'MOTO'i ^^
LAATSTE KANS
R«gi« van Norman Folter 20th Century Fox-tjlm , *^T ^»^ ^^B1B ^^^-^
Mr. Moto P « l » r Lorr « "^JT 'S ^K \
Victoria Ma.on Roch.ll. Hud.on jjJm^^'^m , L^ H |t V
Marty We.ton Robert K.nt WSï l^'Sm^,/ M J ^ \
R.dj.h All VI J Edward Brombera I^SHW
ChlcW D.vl, Chick Ch.ndUr .^
Bokor
G«or9. Regai
Zimmermann Fr.d.rlk Vog.dlng
[3UC)< , B»n. Wallman ^ ^^ ^^
In heel het onmetelijk Indiè, met zijn tallooza wonderen en myiteriet, it nieli lóó verbazingwekkend, nleti W i^
noodlanding maken met haar iporttoejtel. Het ranke vliegtuig vat vuur en verbrandt In een oogwenk, de r JMQm? ■ V ^^^T ^Ê i M
gelukkig ongedeerd gebleven Victoria alleen achterlatend in dit oord der venchrikking, deze vallei der W&££ypff r'j i ' J Ï^^B ^T/''■ ,, *•
geheimen, dit raadselachtige land. i^JSl^ÊSi Ti' if$'y£tWÊfWL -JH J^ M
Voor haa» welzijn is hel maar een groot geluk, dat zij hier een Japamch archaeoloog ontmoet. Mr. Moto ly^oBPI .^i^ilflHf ^""M "'^E^B ^ÉêÊÊSU
die studies maakt van de emdelooze tempelcomplexen, maar zij, die al eerder een Moto-film W!'_--jpS'^jPSM IjB . ïièSS^Ï^^ "*^S^^E»|
hebben aanschouwd, zullen met eenlgen grond vermoeden, dat de beiangstelling van dezen ^Ï^ÊtÊ^^^r- ^tJA'/jSM^A/ B »~«#!B L-^jl^f —iiT^S^g '^p
Japanner niet uitsluitend wetenschappelijk is en dat hij levens een meer actueel en ^.^^fci W^lfl ^^^3 M. ^^B
minder verheven doel dient. In elk geval waarschuwt hij haar voor hal gevaar, dal ,^^^^^^___J. _^ „^_
zij loopt door hier te vertoeven an zandt hij haar naar hel veiliger stadje Tong- ^äSH fcï ^Qf
Moi, waarheen een journaalfilm-operateur, Marty Weston haar zal geleiden. Jjk ^^^B '^A
Ook een oud. eerbiedwaardig priester voegt zich bij dit tweetal. In Tong-Mol W. ^H^^^J ^fc ■ 1
dreigt echter weer een gevaar van anderen aard. Hier is men in het ^ ^ ^^^^^H ^C J'
gablad van Radjah All VI, aan Ooitersch potentaal, dia liefde opvat voor ^--'' %** • WJ^ A
hat blanke meisje en haar aan plaats wil gaven In lijn harem. Aangezien ^^^^^^_ ^^
dit plan niet met zeer veel geestdrift door Victoria ontvangen wordt, ^ \ I ^1 Q^flB tdfl «JS^tSS ^ ' '^K
begint hij maar vast met haar gevangen Ie zetten teneinde haar j^tJF J^SÊ^^, ^vi^HH^H^^K'S^. ''?^'^Bl^i^S■ , -i'."'
toestemming tol dit huwelijk al te dwingen. Maar er zijn bovendien '■ ÉT ■jJ^Bfè "Zl ^■S^TL '^^
nog andere dingen, die haar aandacht vragen! Daar is bijvoorbeeld * ßjk /^» W* ^\. ' n ^en str ii c ' tegen de bandieten
da plattegrond van den Siva-lempel, die de oude priester zijn .^^^■E* ^^^1 ^^^ *l
bazit heeft en waarvan Victoria stellig gelooft, dat zij de plaats aan- f 't Mf r J^9t*^tÈ^^^^K!ÊL± ^^^^ wll^
wijlt, waar munitie ligt verborgen! Dus baglnl zij Radjah All in dan f XT£^fr jJkjF '-V;-"S^^MKj^^^' ^V *1'
waan te brengen, dat zij zijn huwelijksvoorstel thans ernstig gaat 'f ^^r >JÊÊ^OL ^^^^^^^ V » ^- R^^i -^- verheugd over haar veranderde houding,
overwegen, teneinde van haar gevangenschap af te komen en de "^ ^^ Ar-S ^jaÊÊ^^^^f^^^L \ richt groote feesten aan, maar de bevolking gedraagt
noodzakelijke bewegingsvrijheid Ie herwinnen, welke haar in staat zal ^T

I.
sA
Carmen
■;--^
i w.
\V\i ^V * 1 KL ^m.- flL ^BH
»AIM
flirt met |
Antonio.
Imperlo Argentina en
Friedrich Benler.
V**r
r.
Regie: Herbert Maisch Ufa-film
Carmen, een zigeunerin Imperio Argentina
Don José Friedrich Benfer
Antonio Vargas Heredia Karl Klüsner
Calvadore Erwin Biege!
Ma ) 0 o r
Edwin Jürgensen
Ritmeester Moradcla Siegfried Schürenberg
Sergeant Garcia H. A. Schlettow
Juan Kurt Seifert
Triqui Hans Hessling
Een smokkelaar Albert Venohr
Waard in Sevilla Ernst Legal
Een danseres Margit Symo
Een waarzegster -Maria Koppenhöfer
Herbergier Friedrich Ettel
Kellnerin Milena von Eckardt
Brigadier Don José wordt overgeplaatst en
ontmoet daardoor de bekoorlijke zigeunerin
Carmen. Hij raakt volkomen onder haar invloed.
Carmen wordt echter door jaloezie
gekweld als zij ziet, dat een andere danseres
Don José het hof maakt en vliegt haar in
de haren. Er ontstaat een hevige vechtpartij.
Don José krijgt opdracht van zijn superieuren
Carmen te arresteeren. Hij doet dit
echter niet, wordt derhalve gedegradeerd
en tot vestingstraf veroordeeld.
Als hij op transport
overvalt een troep smokkelaars, op Carmens
ransport. Men ontvoert José en brengt hem
wordt nu smokkelaar, opdat hij steeds bij
irmen kan blijven. Hij raakt gewond en wordt
gewetensbezwaren. In z'n koorts roept hij om
lärmen raadpleegt een waarzegster, die zegt,
ie van Carmen houdt, zal moeten sterven. Zij
[osé, óok omdat zij weet, dat hij Innerlijk
laat gebleven is.
t nu weer in contact met den beroemden
lio, een vroegeren geliefde van haar, die
partij, waartoe Carmen ook de aanleiding
lenigen tijd in de
d moeten doordooft
op een van
crengevechten te
haar ziet zitten, begaat hij een
door een wilden stier gedood,
iddels hersteld en hoort, dat de
[ijn vroegere collega's in een
ten lokken. Hij weet ze op
ogenblik daarvoor te bevindt
zelf den dood.
atste daad wordt zijn
eere hersteld, doch
an de waarzegster
id geworden
IfJ
■
^ i
; "*¥
y-,
►., , ■■*■■ --^
| Carmen op de tribune
tijdens het stle-
[ronge vecht.
{Carmen vliegt door
Jaloezie gekweld een
danseres In de haren.
r;>*"
Nrr^i
Carmen daast
^>v.. r
-' * :
a**
De eastagMl
■>'.
*( *
*3r >'
,\ ■ ■*
r
%
p "V
>
u: a
-. •
•
if )
\ ÊÊ k^^ ^J
't'
■
' ß
^
m .
K. . SS/m Antonio op toek naai
*> ■ Carmen.
'.■. ; Né;
'Don los^ wordt Z\ ^^^
militaire eet begta-i MOEILIJK TE LEZtN
ven. 1 ORIGINAL IS
| DIFFICULT TO READ

* ■
.* ^ - ■
.-
NIEUWS UIT DE STUDIO'S
'1 ■ *
T
*>. • v
6 * :v \
/%
Clark Gable speelt naast Myrna Loy de hoofdrol
in Too hot to handle". Hij vervult in deze
film de rol van een persfotograaf.
Lü Dagover «I in de Ufa-film „Die^ Dame mit
den bchonen Schultern" de vrouwelijke hoofdrol
uitbeelden. Productieleider is Georg Witt.
De bokser Max Baer, die, zooals men weet,
destijds reeds de hoofdrol vertolkt heeft in de film
„The prizefighter and the lady" met Myrna Loy,
ral thans optreden in
een short uit de serie
van Pete Smith, getiteld
„Fisticuffs".
£
O«« Hub« en Viktor de Kowa werden door
regisseur E. W. Emo voor de rolprent „Der
Optimist" geëngageerd.
Petet Petersen zal een belangrijke rol vertolken
m de Euphono-film „Maja zwischen zwei Ehen".
Harry Piel zal de fHm „Männer ohne Gewissenin
scène zetten. Hij zal tevens in deze rolprent
de hoofdrol op zich nemen.
HeiiU! Helbig zet te Weenen de film „Tuchtig,
tüchtig, die Pasemanns" in scène. De hoofdrollen
zijn in handen van: Signe Hasso, Hans Söhnker,
t7eorg Alexander, Dorit Kreysler, Walter Janssen
en Erika von Thellmann.
Lil Dagover werd door de Tobis aangezocht HelM Ruehmann speelt de hoofdrol in H.
om een %l te vervullen in „Morgen werde ich Panorama-film „Anschluss verpasst" nit draai
verhaftet"
boek is van Erich Ullrich en Dr. Wallner.
•
OLIVIA DE HAVILLAND
Gustav Ucicky zet de film „Aufruhr
kus" in scène. De buitenopnamen
Tripolls plaats.
in Damasrinden
te
*Mf -
m\>
. w %JÜCI cL> VJ
De bekende Oostenrijksche componist Dr. Ralph
Benatzki, echtgenoot van de jong overleden
zangeres Josma Sellm, is In Hollywood aangekomen
om in de studio's van Metro Goldwyn
Mayer te Culver-City zijn werk te beginnen. Hij
zal eemge der nieuwe groote M.G.M.-operettes
van muziek voorzien.
•
Emil Jannings zal In de Tobis-film „Der weite
Weg de hoofdrol spelen. Deze film bestaat uit
twee deelen, namelijk Inferna en Auferstehung;
ze zal door Hans Steinhoff worden geënsceneerd.
Karl Anton heeft voor de film „Lachen und
Lieben uitgekozen: La Jana, Fita Benkhoff en
Rudi Godden.
BMter Reaton, de man met het „bevroren" gezicht
heeft er een nieuwe baan bij gekregen.
Keaton die in zijn loopbaan als filmkomiek waarschijnlijk
meer keeren onhandig gestruikeld of
hard terecht is gekomen dan eenige andere acteur
in de oude val- en smijtkluchten, zal thans zijn
daaruit vergaarde „tips" gebruiken om de beide
acteurs Melvyn Douglas en Florence Rice de al
te pijnlijke gevolgen te besparen van de meer
dan twintig keer, ( dat deze beiden in de film
„Fast company" moeten vallen en opstaan.
Heli Finkenze'ler en Karl Ludwig Diehl vervul
len belangrijke rollen in „Lord Burnleys Affä
een werk dat door Hans H. Zerlett scène
wordt gezet.
Viktor Jansaen werd bij de opnamen voor de
film „Nanu, Sie kennen KorH noch nicht" vrij
ernstig gewond. Hij moest in een ziekenhuis te
Berlijn worden opgenomen.
Jan Kiepura en zijn echtgenoote Marta Eggerth
hebben de hoofdrollen gekregen in de Terrafilm
„Tosc^".
Maria Pandler werd door Dr. Brauer voor de
film „Das Verlegenheitskind" geëngageerd.
Zarah Leander en Willy Birgel spelen onder
regie van Viktor Tourjansky in de Ufa-film
„Blaufuchs".
Wolfgang Liebeneiner ensceneert de film Ziel
!". d x e / n Wolken". De belangrijkste rollen berusten
bij Volker von Collande, Werner Fuetterer en
Christian Kayssler.
Mary Morris heeft een belangrijke rol in de
Alexander Korda-film „Prison without bars".
Lanny Ross vertolkt een der hoofdrollen in d
Columbia-film „The lady objects". Erle Kento
zet deze rolprent in scène.
Ottmar Ostermayr produceert de film „Männer
mussen so sein". Fred Hildenbrandt en Jürgen
von Alten schrijven hel draaiboek.
Erika von Thellmann, Hannelore Sehroth en
Lola Mnethel speien de belangrijkste rollen in
„bpiel im Sommerwind"; regisseur is Roger von
Norman.
Michael Cnrtiz regisseert de Warner Bros-film
„Each dawn I die", waarin Paul Muni de hoofdrol
vertolkt.
Warner Bros hebben direct na het slagen van
Howard Hughes' wereldvlucht het scenario van
„Gone with the wind" in overeenstemming hiermede
laten veranderen. Kay Francis heeft in
deze film de hoofdrol.
Enrol Flynn vervult een belangrijke rol in „The
dawn patrol". Regisseur is Edmund Goulding.
Charley Grapewin heeft in de film „Shopworn
Angel" een nieuwe groote rol gekregen en wel
die van president Thomas Woodrow Wilson. Verder
treden in dit werk nog op Margaret Sullavan,
James Stewart, Walter Pidgeon en Nat Pendleton.
De regie is in handen van H. C. Potter,
terwijl Joe Mankiewicz de productie leidt.
' £m
Veit Harlan regisseert de film „Der Titan" met
Heinrich George, Kristine Soederbaum en Paul
Wegener in de belangrijkste rollen.
Over de gehcele wereld zijn thans negentigduizend
bioscopen. Hiervan zijn er zestigduizend
voor de sprekendefilm ingericht
John Brahm regisseert de film „Finishing
school , waarin Ann Shirley de hoofdrol uitbeeldt.
•
Voor de vijfde maal zullen Jeanette MaeDonald
en Nelson Eddy samen op het witte doek verschijnen.
„Sweethearts" is de titel van hun nieuwe
groote muzikale filmwerk, dat wordt vervaardigd
onder leiding van Clarence Brown.
Edmund Goulding ensceneert de film „Forgives
us our trespasses", naar den roman van Lloyd
C. Douglas.
Alfred Hitchcock zal voor de United Artists
de regie voeren over de film „Titanic". Pro
ductieleider is David O. Selznick.

OVéRAL
VOöRB€REIPIN6EN
voor de komende
jubileumfeesten
let waf Mnzaam om den troon, toen koning W.llem III d.e van 1849
»t 1890 regeerde, mei de gebruikelijke statie In het aloude Delft ter
uste werd gelegd. Zijn drie zoons waren hem in den dood voórgede
Jongste, Maurlb, stierf op kinderlijken leeftijd; de oudste, Willem,
need plotseling te Parijs, waar hij zich veelal ophield; de derde,
«ander, wiens gezondheid steeds zwak was geweest, overleefde hem
»chts enkele jaren. Maar op ver gevorderden leeftijd had de ■kon.ng-
Mduwnaar zich opnieuw in den echt verbonden met de toen twintigjarige
-rinses Emma van Waldeck-Pyrmont wier moeder van »Ichxelve een Nas-
»usche was. Een jaar daarna werd hem, op 31 Augustus 1880 een dochter
»schonken,- Neerlands tegenwoordige koningin. Op nauwelijks tienjangen
leeftijd begon Zij haar regeering, echter nog onder regentschap van haar
K^nTngin Emma bleek een voortreffelijke regentes en tegelijkertijd een
zorgzame, vooruitziende moeder. De Koning had zich door teruggetrokkenheid
van zijn volk wat vervreemd; In acht jaren tijds w.st de Konmg.n-
.«•flentes. zonder de ingespannen studie van haar dochter te verstoren, tijd
•n gaegenheid te vinden om alle deelen des lands en de voornaamste
£d2n met haar te bezoeken. Geheel Nederland leerde het jonae, zoo
aanvallige koninginnetje op deze w.jze kennen en hartelijk ^hebben!
Maar minder dan eenig ander vorstenkmd heeft Komngm WHhelmma
zoodoende een jeugd gehad. Van jongsaf was zij onderworpen aan de plich-
ten van haar hooge positie!
Haar eigenlijke regeering ving op 31 Augustus 1898 aan; achttien jaar
en volgens de Grondwet meerderjarig geworden, legde ZIJ te Amsterdam
den zesden September van dat jaar in de Nieuwe Kerk den eed af. Een
regeering ving aan, waarvan gehoopt mag worden dat ZIJ de "«"O'« «er
Oranje-vorsten zal worden; een regeering ook, die een belangrijk tgdperk
van politieke en economische wisselingen, van socialen en maatschappelijken
vooruitgang omsluit, en die In menig opzicht "gennjk is Oeweest
De afgeloopen veertig jaar vormen een geheel apart hoofdstuk in de geschiedenis
van ons vaderland, en voor zoover het een const,tioneel vorstin
mogelijk was, heelt Koningin Wilhelmina daarop h«r stempel gedrukt van
voornamen ernst en vorstelijke plichtsbetrachting Eerbied heelt ZIJ zich tot
ver over de grenzen verworven, aanhankelijkheid in eigen land.
Reeds diarom ook is de herdenking van de thans voorbijgegane periode
een nationale gebeurtenis, die ondanks den druk der tijden, met opgewekt-
heid mag worden gevierdl
1-2. Twee foto's
tijdens de generale repetitie van 't
spel van Ludwig Berger en Anton van Duinkerken:
,,_anheid door Oranje". — 1. De Ruyters krullen zijn te lang.
2. Mary Dresselhuys brengt Joan Remmelts' hoed in den goeden stand.
| f'
Den dag vóórdat HM. den zesden September 7898 in de Nieuwe Kerk den eed op de grondwet afle e ' (
Jonge Koningin en Haar Moeder Hun feestelijken intocht binnen Amsterdam. De gansche stad was op Scn 'J cheiuj
versierden overal Jangs den weg stonden de menschen in dichte rijen opgesteld, de beide vorstinnen geeStürii g
reproductie naar een scl.Merü van Ouo Eerelnan, den plecUügen intocht voorstellend.
De eerepoort
op het Damrak bij den Dam,
die tot boven de huizen reikt, in aanbouw.
40 jaar In dit teeken worden ook te Rotterda
de versieringen aangebracht.
In Beverwijk werd een bloemencorso gehouden, waarop de „Vereeniging Koninginnedag"
op smaakvolle wijze aan de komende feesten herinnerde.
Links: Bij den versieringsarbeid aan het Paleis te 's-Gravenhage.
Op de papina hiervóór brachten wij, behalve een der nieuwste portretten van Koningin
Wilhelmina, ook een foto van H.M. in kroningsornaat uit 1898.

DE PLECHTIGE INHULDIGING
-".•
N
a de werkelijk grootsche
inleiding, die de
intocht binnen de hoofdstad
was geweest, had op
Dinsdag 6 September 1898
de plechtige inhuldiging
plaats. Te voet begaf de
jonge Koningin zich van
het paleis aan den Dam
naar de Nieuwe Kerk,
waarbij zij onder een speciaal
daartoe gemaakt berceau
doorschreed. Deze
bestond uit een netwerk
in de nationale kleuren,
gedragen door een aantal
kolommen, welke zooals
men op onze foto kan
zien, vastgehouden werden
door adelborsten van de
marine en kadetten van
de landmacht. Dat de Koningin
zich te voet naar
de Kerk begaf, was in het
protocol zoo vastgesteld,
omdat het gaan te voet
nog altijd het meest plechtig
is.
In de Kerk waren slechts
enkele eenvoudige versieringen
aangebracht. Vóór
het koorhek stonden de
tronen der beide vorstin-
nen, terwijl daarvoor op
een tafel de rijksinsignia
lagen uitgestald: kroon,
schepter, grondwet en
rijksappel (zie de foto
bieronder).
Om elf uur precies kondigden
kanongebulder en
klokkengelui aan, dat de
Koningin het Paleis had
verlaten en even daarna
trad Zij de Kerk binnen,
waar zich de vorstelijke
gasten, het corps diplomatique
en de -ministers, alsmede
de leden der Eerste
en Tweede Kamer reeds
hadden verzameld. Met
vaste stem sprak de Koningin
een korte rede uit,
waarbij zij de historische
woorden gebruikte: „Oranje
kan nooit, ja nooit genoeg
voor Nederland
doen!" Hierna legde zij
den eed op de grondwet
af, waarop de president
der Vereenigde Staten-
Generaal Mr. A. van Naamen
van Eemnes, H.M. op
plechtige wijze als koningin
inhuldigde.
IJ \ÉAM '
ta '—«• '~ , 't^~^t,^^%^
y 1 if J
uB AÜ u«. flUi.juitKltllt ■ (■■i t
■wer
Mi
op
u.
- • '<
,,j^ÄÄ'
e Pa/e/ c 0e KoninJ. onf^nt '* «er„-'"»e/,
'eis
mfWfwfts
• 'V-. ' -•'■'v,- ■■■' s'tS
■y(*,,:r
Langs denzelfden weg, dien zij gekomen was, begaf de Koningin
zich daarop weer naar het Paleis, waar haar door de
bevolking een grootsche ovatie werd gebracht.
2/r-i
i
m W-p,
s
-.*s^
H M de Koningin bij de groote legerrevue, die ter gelegenheid
van de inhuldiging op de Renkumsche heide werd gehouden.
Een moment tijdens de
aubade in de residentie.
— Op een der onderste
treden van het
bordes H.M. de Koningin
en haar Moeder.
<
^
-. ..-■,-•
- 5 -

' ' |"i.i.,. t --« j^r^OT^c
t;, ,-
«"-■'■■':
■■*^>

18984938 IN VOGELVLUCHT
Wie de veertig jaren overs'chouwt, die Koningin
Wilhelmina over ons land heeft geregeerd,
moet telkens constateeren, dat er
zich gedurende dien tijd heel wat ingrijpende
veranderingen hebben voltrokken. Zoowel' op
maatschappelijk en politiek, als op ander terrein!
Om met een belangrijke maatschappelijke evolutie
te beginnen: het kiesrecht was hier te lande,
evenals trouwens overal elders, toen H.M. de Koningin
haar regeering aanvaardde, nog beperkt
Strijd om uitbreiding er van had het regentschap
der Koningin-Moeder beheerscht, en ook gedurende
de eerste jaren der regeering van onze Koningin,
zou het pleit, ondanks alle pogingen daartoe,
nog niet worden beslecht. Maar in 1917 kon
het vraagstuk toch worden opgelost: het algemeen
kiesrecht werd ingevoerd, al spoedig door
vrouwenkiesrecht gevolgd! De emancipatie der
vrouw, op ander gebied reeds begonnen, ontving
hiermede het keur der officieele erkenning.
Zonder schokken, zonder onnoodige opwinding,
zooals bijvoorbeeld in het buitenland het geval
was, had zich deze evolutie voltrokken, en zoo
ging het ook met alle andere veranderingen, die
m den loop der jaren noodzakelijk bleken.
In bet bijzonder de sociale wetgeving heeft
zich in de vier decennia die achter ons liggen
ontwikkeld. Ongevallenverzekering, uitgebreide
maatregelen voor woningbouw en hygiëne en
leerplicht kwamen tol stand. Na langen strijd
volgden invaliditeits- en ziekteverzekering, terwijl
tijdens den oorlog als het ware automatisch een
werkloosheidsverzekering werd geschapen. De
reeds in 1891 tot stand gekomen arbeidswet werd
door de invoering van den achturigen werkdag
ingrijpend gewijzigd. Een geheele reeks van sociale
maatregelen, door 'n Hoogen Raad van Arbeid
gecontroleerd, werd in ons land doorgevoerd
en heeft, mede door toedoen der in omvang toegenomen
vakvereenigingen, het levenspeil van
den werker met de hand en het hoofd gewijzigd.
Maar ook aan werken van verkeer te land en
te water werd aandacht geschonken! Kanalen zijn
gegraven, rivieren genormaliseerd, wegen voor
snelverkeer aangelegd - men bedenke eens, hoe
alleen hierdoor reeds het landschaps- en stadsbeeld
vaak is veranderd! - terwijl het enorme
werk der drooglegging van de Zuiderzee uit zijn
eerste fase is getreden!
Het waren angstige dagen voor ons land, toen
in 1914 de wereldoorlog uitbrak. Leger en vloot
werden gemobiliseerd, de grenzen bewaakt
en versterkt — Een foto, die aan dezen bangen
tijd herinnert: H.M. de Koningin
op inspectie aan de grens in 1914.
Ook de welvaart nam toe. Stukken van ons
kleine grondgebied werden ontgonnen; een
nieuwe „provincie"-' werd geschapen; de landbouw
intensiever gemaakt. De scheepvaart breidde
zich uit, nieuwe industrieën werden gevestigd,
nieuwe handelswegen geopend. Er was, en er is
nóq, ondanks den druk der tegenwoordige tijden,
ondernemingsgeest. Vermeerderde koopkracht
deed nieuwe behoeften ontstaan; in- en uitvoer
stegen met groote sprongen, totdat eerst de oor-
- 8 -
log, daarna de crisis, verandering brachten en
een nadeelige handelsbalans, met al de daaraan
verbonden economische gevolgen, in de hand
werkten.
De oorlog!
Het baatte weinig, dat onze natie de gastvrouwe
was geweest der beide Vredesconferenties,
en dat in ons land het Permanente Hof van
Arbitrage werd gevestigd. Evenmin had het eenig
effect, dat Carnegie zijn millioenen schonk voor
het Vredespaleis, dat nu tevens het Hof van den
Volkenbond en de Academie voor Volkenrecht
herbergt - een beperking der bewapening of
een wérkelijke, bindende rechtspraak tusschen de
volken mocht er niet het gevolg van zijn, en
evenmin konden ze verhinderen, dat in 1914 de
zwaarste ramp, die de wereld ooit gekend heeft,
ontketend werd, en die ook voor ons land de
angstigste bladzijden vormde uit het thans afgesloten
veertigjarig regeeringstijdperk van onze
Koningin!
Gelukkig dat een strikte neutraliteitspolitiek, na
den oorlog lol zelfstandigheidspolitiek geworden,
ons steeds tot leiddraad had gestrekt. Nóch naar
den eenen, nóch naar den anderen kant, had
Nederland zich in bondgenootschappen begeven.
Was dit wel hel geval geweest, dan zou ons land
toen zeker ook in den oorlog zijn meegesleept!
Moeilijke en angstige jaren waren het desondanks!
De duikbooloorlog en de daartegen gerichte
maatregelen bedreigden onze scheepvaart
en verhinderden een regelmatigen aanvoer van
levensmiddelen, grondstoffen en kolen.
Tal van willekeurige handelingen, door beide
oorlogvoerende partijen begaan, kwetsten vaak
ons_ nationaliteitsgevoel en brachten onberekenbare
schade toe. Meer dan eens dreigde ons
grondgebied in Europa of overzee te worden aangetast.
Leger en vloot moesten vier lange jaren
gemobiliseerd blijven ter bescherming van de
grepzen. . .
Vooral in deze jaren heeft de Koningin met
vaste hand leiding gegeven aan het bestuur des
lands, waarbij haar eerlijkheid en vastberadenheid
ook in het buitenland eerbied afdwongen. Soms
schijnt zij' zelfs persoonlijk te hebben ingegrepen,
en algemeen neemt men aan, dat zij „de hoogegeplaatsle
persoonlijkheid" js geweest, die ons
land door een telegrammenwisseling met Keizer
Wilhelm II buiten den oorlog heeft gehouden!
Voor ,,ons rijk overzee" is de regeering van
Koningin Wilhelmina eveneens een tijd geweest
van vruchtbare ontwikkeling. Het bezit van Oosten
West-lndië, tezamen een paar millioen K.M. 2
groot, met een bevolking van ruim 55 millioen
zielen, maken Nederland tot de derde koloniale
mogendheid van de wereld. Suiker-, tabak-, thee-,
koffie-, kinine-aanplantingen zijn er, dank zij Nederlandsch
kapitaal, ontstaan; 't vreemde kapitaal
had en heeft in Indië vrijen toegang. De inlandsche
bevolking ondervindt er de economisch gunstige
gevolgen van, want de nog aanhoudende
crisisjaren doen zien, wat Indië zonder dit kapitaal
zou zijn! Heeft Nederland vroeger schatten
uit Indië gehaald, de daardoor ontstane eereschuld
is onder de regeering van Koningin Wilhelmina
erkend en ten deele ook vereffend. Wat
Indië opbracht, werd voor onderwijs en hygiëne,
openbare werken en economischen steun, versteviging
van recht en rechtspraak in Indië zélf
belegd.
Een Volksraad, aanvankelijk slechts met adviseerende,
thans ook ten deele met wetgevende ,
bevoegdheid, is ingesteld. Inlandsche en Europeesche
leden behartigen er samen de belangen
van Indië. Nog slechts in groote lijnen is de Indische
begrooting aan de goedkeuring van het
Nederlandsche parlement onderworpen; de Gouverneur-Generaal
is niet meer uitsluitend vertegenwoordiger
der Koningin zooals vroeger;
thans is hij het hoofd der Indische regeering met
eigen bevoegdheid lot handelen.
Er is daardoor veel veranderd in de verhouding
tusschen Nederland en Indië; op hetzelfde oogenblik
echter, dat de wederzijdsche banden begonnen
losser Ie worden, zijn vliegtuig- en radioen
lelefoontechniek het contact weer komen verstevigen.
In vier dagen lijds bereikt men uit Nederland
Indisch gebied en omgekeerd. Men telefoneert
dagelijks, men leefl door de radio elkanders
openbaar, kunst- en sportleven mede!
Nederland is trotsch op zijn Gouden Eeuw,
toen kunsten en letteren op ongekende wijze
bloeiden. Zulk een tijd keert niet licht terug.
Maar op de ontwikkeling van kunst en wetenschappen
in deze voorbije veertig jaren mag ook
mei voldoening worden teruggezien. Opbloei,
nieuwe, soms té nieuwe levensrichtingen braken
zich op elk gebied baan. De schilderkunst, door
onze Koningin zelf mei talent beoefend, vond uilgebreide
belangstelling en talrijke adepten die
zich een grooten naam, ook buiten onze grenzen,
wisten te verwerven. Israels en Mauve, Breitner
en Van Gogh, Toorop en Sluylers, om er
.*W-'v
In 1923 had de viering plaats van het 25-jarig regeeringsjubileum van onze Koningin.
Bovenstaande foto werd genomen tijdens de huldiging te 's-Gravenhage in September 1923.
s^chts enkelen te noemen, zijn van déze vier
decennia. De bouwkunst vond een geheel nieuwe
richting en schiep zich door knappe architecten
als Berlage, De Bazel en Dudok, monumenten
voor het nageslacht. Vele belangrijke schrijvers
gaven op hun gebied dezen tijd een eigen karakter.
Het looneel, dat op machtige acteurs als een
Bouwmeester en een Rooyaards kon wijzen, is
ook ten onzent niet aan den invloed der film ontkomen.
Op muzikaal gebied verwierf het Amsterdamsche
Concertgebouw zich onder de bezielende
leiding van Willem Mengelberg een wereldfaam.
Wetenschappen, geestelijke en exacte,
werden met vrucht beoefend; tal van belangrijke
ontdekkingen, door Nederlandsche geleprden ge-
OD hartelijke wijze leefde ons land mede toen HM. de Koningin en Z.K.H. Prins Hendrik in
het iaar 1926 hun zilveren huwelijksfeest vierden. De foto hierboven vormt een herinnering aan
dit heugelijk gebeuren. H.M de Koningin (I), Z.K.H. Prins Hendrik (2). H.M. de Koningin-Moeder (3)
en H.K.H. Prinses Juliana (4) temidden van de vorstelijke gasten in het paleis in het Noordemde.
daan bezorgden Neder'a-id ook op dit terrein
een uitstekenden roep! Lorentz, Zeeman, Kamer-
(mgh Onnes, van 't Hoff verwierven Nobelprijzen!
De beoefening der wetenschap werd behalve
dieper ook algemeener, gelijk ook algemeen de
ontwikkeling toenam. Geen stad van beteekenis
meer of zij heeft haar openbare bibliotheek en
haar Volksuniversiteit, vóór veertig jaren totaal
onbekend! De kunstzin is verbreed, en is in het
eenvoudigste intérieur merkbaar.
De ommekeer in het maatschappelijk leven, die
zich in de veertig jaren, die achter ons liggen,
heeft voltrokken, wordt niet altijd beseft, ook
niet door hen, die vroeger andere toestanden
hebben gekend! Het onderwijs heeft alle posities
in den staats- en particulieren dienst voor allen
opengesteld. Tal van slagboomen zijn weggevallen;
een keurslijf van maatschappelijke beklemming
is uitgetrokken Nauwelijks herinnert men
zich nog, dat veertig jaar geleden de werkende
vrouw, het studeerende meisje, een groote uitzondering
waren. Het reizen en de daaraan verbonden
ontwikkeling waren weelde zaken, tot de
beter gesitueerden beperkt. Hoe anders is ook
dit geworden! Het rijwiel werd in ons lage vlakke
land het vervoermiddel bij uitnemendheid; de
auto werd van luxe voertuig reeds gebr^ksmiddel
Alles is er door veranderd; de vroegere
kalmte en rust zijn zelfs uit de kalmste en meest
afgelegen streken van ons land verdreven!
voetganger vindt bijna zijn plaats met meer
den weg of de straat! In de veertig jaar,
De
op
die
voorbij zijn, heeit hij vaak voor zijr ;hten
moeten strijden.
Alles is veranderd! Film en radio z,jn een
levensbehoefte geworden om onzen gezichtskring
contact met de overige wereld
te verruimen, ons
te verstevigen. Ook sk in ons land werken de
„oogen en ooren" van het filmjournaal, vangen
millioenen uil den aether zelfs de verst verwijderde
klanken opl
We'leven nog altijd onder den zwaren druk
van een crisistijd, die zelfs den blik op het onmiddellijk
verleden soms verduistert En dat is
begrijpelijk, want de ongunst der tijden is voor
velen bovenmatig zwaar, en knellende bepalingen
beletten vaak het ontplooien van slechts ternauwernood
ingetoomde energie. Doch bij het vele,
dat nog veranderd dient te worden, is er toch
reden om dankbaar te gewagen van hel vele, dal
reeds veranderd is!

^r sPi/y
door APTMüO MILLS (GE-AUTOPISFE-RDF VERTALINIG;
Denis Moore, een bekend Engclsch beeldhouwer, woonachtig in Parijs, krijgt,
kort voor hij naar Indo-China zal vertrekken om daar voor den keizer van
Annatu een beeldhouwwerk te vervaardigen, bezoek van zj^n nichtje Julie, voor
wie hij altijd een heel erg zwak heeft gehad. Julie is getrouwd met een der
rijkste Engelsche peers. Lord Tamorley. Haar man is met een zending naar
Nieuw-Zeeland en Julie vertoefde met haar moeder aan de Riviera, waar zij
kennis had gemaakt met baron De Grignon. Op zekeren dag worden de zeer
kostbare familiesmaragden, ^lie Julie gedragen had. gestolen, terwijl tegelijkertijd
de baron spoorloos verdwijnt.
Julie begeeft zich naar Denis om zijn hulp in te roepen. Zij heeft voor de
vaste waarheid gehoord, dat de baron met de boot naar Saigon is vertrokken.
Ze wil nu tegelijk met Denis naai Indo-China gaan om zelf een onderzoek naar
de smaragden in te stellen.
Na Julies vertrek krijgt de jonge beeldhouwer bezoek van een in Parijs studeerenden
Annamiet. Mr. Nygugen. die hem de vriendschap van een in Annam
bestaande tang — een soort vercemging. die zeer krachtig voor haar leden opkomt
en degeen doodt, die haar wetten overtreedt — komt aanbieden, mits hij Julie
belet om naar Annam te gaan. Denis weigert hierop in te gaan.
Een arm tooneelspeclstertjc. Ninon, maakt in een caf* kennis met Nygugen.
Deze biedt haar een contract aan bij bet theater te Saigon, mits zij hem een
kleinen dienst bewijst.
Zij moet dan aan boord van het schip, dat haar naar Saigon brengt, een heer
zooveel mogelijk uit het gezelschap houden van de dame. die hem vergezelt.
Deze heer is.,— Denis Moore. Ninon accepteert het aanbod en ontvangt dan
van Nygugen een Juwcclen spin als amulet, die zij onder haar Weeren moet
dragen.
Aan boord kan zij direct kennis maken met Denis. Vlak voor het vertrek ontvangt
hij een dreigbrief, waarin medegedeeld wordt, dat hij zich nu in het w^b
van de spin bevindt. In Port Said zal de spin naar hem komen kijken, in
Colombo zal zij hem aanraken en in Singapore voor den eersten keer van zijn
bloed proeven
In Port Said toont een Arabische straatgoochelaar Denis plotseling een metalen
spin om dan snel en spoorloos te verdwijnen.
In Colombo ziet hij tijdens het dansen de juweelen spin tusseben Ninons kleeren.
Hij Is eerst pijnlijk verbaasd, doch als zij elkaar alles vertellen, blijkt, dat het
meisje geheel te goeder trouw is. Zij wil nu niets meer met Nygugen te maken
hebben; ze denkt, dat hij wel meer van de smaragden afwec't en ze wil Denis
helpen.
In Singapore wordt Denis, zonder dat hij begrijpt hoe het gebeuren kon, in
het donker in zijn hals door een klis gewond.
In Saigon vertelt Denis Julie alles. Zij wil echter toch doorzetten. Denis heeft
ontdekt, dat De Grignon bestuursambtenaar is in Hui. waar hij voor den keizer
het beeldhouwwerk moet maken. Hij wil er den volgenden dag heen gaan.
Julie moet verder reizen naar Tonking, en daarvandaan ongemerkt ook in Hué
trachten te komen.
"s Avonds wordt Denis door Ninon naar Cholon gebracht om er kennis te
maken met het bestuur van de tang. Dit zijn drie mannen, die hem nogmaals
onder bedreiging raden Lady Tamorley terug te zenden. In hetzelfde restaurant
ontmoet hij baron De Grignon. Hij brengt hem in kennis met Julie, doch hij
weet zich bewonderenswaardig te beheerschen en noodigt haar zelfs uit naar
Hué te gaan, welk voorstel ze in overleg met Denis aanneemt.
Den volgenden dag zal Denis door De Grignon aan den Keizer worden voorgesteld
en uit de eerbewijzen, die den Franschen ambtenaar op weg daarheen
ontvangt, merkt Denis hoeveel macht' de baron in Hué bezit,
np oen zy de deuren waren doorgegaan, bevonden zij zich in een
J^ groote zaal, waarvan de zoldering gedragen werd door twee
ryen pilaren, die rijk versierd waren met vuurrood lak en
gouden krullen; de muren en zoldering waren op eenzelfde manier
gedecoreerd. Deze groote zaal, waarin de keizers van Annam hun
staatszaken afhandelden, was op zichzelf reeds imposant genoeg,
maar er wachtte hun nog iets indrukwekkenders. in het midden
van de zaal, in glorieuze eenzaamheid, stond een gouden troon,
waarop een oude man zat, van het hoofd tot de voeten gehuld in
een rijK geborduurd kleed.
„De Keizer." fluisterde De Grigjion Denis in het oor. „Blijf staan;
kijk wat hij doet."
Denis zou ook zonder dut De Grignon het had gezegd, geen stap
meer hebben gedaan. De kunstenaar in hem genoot tot in zijn diepste
wezen van het looneel, dat hij voor zich zag. Nu wist hij, hoe hij het
beeld zou maken als men hem de vrije hand liet; détail voor
détail en lijn voor lyn zouden zijn als van het levende beeld, waar
hij naar keek; niets zou ooit indrukwekkender kunnen zijn dan de
Keizer, zittend op zijn troon in de Zaal der Audiënties.
„Ik dacht het wel," fluisterde De Grignon. „Hy is met zijn spel
bezig. Sla hem gade, het is de moeite waard; geen Europeaan zou
zoo behendig kunnen spelen!"
De Keizer had geen aandacht aan hun komst geschonken. Hij
balanceerde een dunnen stok in zijn eene hand en keek vol studie
naar een tweetal voorwerpen, die op den grond vóór hem stonden;
het eene leek een soort miniatuur veerplank, het andere een porceleinen
pot met een nauwcn .hals. Na-eenigen tijd hief hij den stok
boven zijn hoofd en liet hem daarna op de springplank terechtkomen.
De stok sprong van de plank terug, beschreef twee bogen in de lucht
en viel daarna precies in den hals van den pot, die ongeveer anderhalven
meter verder stond. De Keizer scheen tevreden over zijn behendigheid.
Hij nam een anderen stok en deed dezen dezelfde bewegingen
uitvoeren. ICcn doffe klap, veroorzaakt door een Iruinmeivlies
in den pot, toonde aan dal de slok er in terecht gekomen was.
„Er is heel wat berekening voor noodig om dit met nauwkeurigheid
te kunnen doen," fluisterde De Grignon.
- 10 -
DB: KEIZER HAD "HKN
AASDACHT AAN HUN
KOMST GESCHONKEN. HIJ
BALANCEëKDE EEN DUN-
NEN STOK IN ZIJN EENE
'IAND ....
De Keizer had een derden stok geworpen, maar dit keer was zyn
berekening foutief geweest. De stok viel kletterend op den marmeren
vloer. Een page kwam naar voren snellen om hem op te rapen. De
Keizer maakte een ongeduldige beweging, twee bedienden wierpen
zich op den page en trokken hem uit de hal.
„Die krygt buiten een flink pak slaag," zei De Grignon. „Ik geloof
dat wy nu beter naar den Keizer toe kunnen gaan; als hy zich weer
een keer vergist, zal hy zóó kwaad zijn, dat hy met geen mensch
meer wil spreken."
Ze gingen naar den troon; een paar passen voor den Keizer bleef
De Grignon staan en hief zyn hand op ten groet. Denis stond naast
hem, zijn hoed in zyn hand.
„Uwe Koninklijke Hoogheid," zei De Grignon in het Fransch, „ik
breng u hier den Engelschen beeldhouwer, dien u uit Parys hebt
laten ontbieden."
De Keizer beduidde hen, nader te komen; hy boog zich wat voorover
en nam Denis nauwkeurig op. „Dat is goed," zei hij eindelyk.
„Mr. Moore wilde graag weten," vervolgde De Grignon, „of u hem
eemge speciale instructies heeft te geven in verband met zyn werk."
„Alleen dat het zoo gauw mogeiyk gereed moet zijn."
Denis had een aantal vragen, die hy graag wilde stellen. Zoo wilde
hy vooral weten, of er nog andere standbeelden van den grooten
Thyn waren, opdat hij daaruit zou kunnen afleiden, hoe deze er uit
had gezien. Hij deed zyn vraag aan De Grignon, die haar aan den
Keizer overbracht. Deze wendde zich tot een der bedienden, die hem
een stuk perkament overhandigde, dat op een stok gerold was. De
Keizer rolde het perkament van den stok en hield het Denis voor,
die een teekening zag in Chineeschen stijl van een jongen man met
een opmerkelijk knap gezicht.
„Dit is de groote Thyn," zei de Keizer.
Dit was dus de grooie Keizer, die zijn mannen uit het achterland
van Indië had weggevoerd en het Keizerrijk Annam had gesticht.
Terwyl Denis keek naar het jongensachtige, resolute gezicht, voelde
hy direct, dat hij een goed beeld van dezen man zou kunnen maken.
Het gezicht inspireerde hem....
„Kan ik dit portret hebbenom er naar te werken?"
„Zeker," zei De Grignon. „Het is de wensch van den Keizer, dat je
deze beeltenis als voorbeeld neemt. Jk geloof niet, dat er nu nog iets
voor ons te doen is hier; we kunnen nu wel weer gaan."
Denis had gehoopt, dat hy een paar minuten met den Keizer had
mogen spreken. Hy had hem graag willen vertellen hoe de tang zich
tegenover hem had gedragen, en vooral had hij de verzekering willen
ontvangen, dat hy en Julie veilig en zonder gehinderd te worden het
land zouden kunnen verlaten wanneer hij met zyn opdracht gereed
was. Maar nu De Grignon er by was, kon hy dit niet vragen, en deze
scheen niet van plan te zijn hem alleen met den Keizer te laten, Hij
moest daarom maar hopen, dat hy er later de gelegenheid toe zou
krijgen. • ^ r-
Ze verlieten de Zaal der Audiënties. Buiten gekomen zei De Grignon:
„Vanmiddag zal ik je naar den tempel brengen en dan zul je
kunnen beginnen wanneer je wilt."
„Het beeld moet zeker van goud gemaakt worden, nietwaar?
„Ja, en levensgroot! Het goud bevindt zich reeds in den tempel.
„het zal een Kostbaar beeld zyn, wanneer het gereed is."
„Ja, dat is de wensch van den Keizer; hy wil het Kosioaarste beeld
hebben dat er te maken valt. Je moet onder deze menschen geleefd
hebben om hun ideeën te kunnen begrypen; als zij dood zijn, worden
zij uitsluitend beoordeeld naar de bewijzen van buitensporigheden
welke zij achterlaten in den vorm van tempels, beelden, paleizen
enzoovoort."
„Was die Thyn een rijk vorst?"
„O ja, hij was enorm rijk; niemand weet ook maar ten naaste by
hoeveel hy bezat, maar alleen zyn verzameling juweelen moet reeds
niet te vergelijken zijn geweest met die van eenig ander Oostersch
vorst! Sommige historici Hebben geprobeerd aan te toonen, dat hij een
der voorouders van koning Salomo was, maar dat kan natuurlijk niet
juist zyn, want hij leetde lang na Salomo."
Denis stelde zich de macht van dien vroegeren keizer voor en dacht
toen aan den tegenwoordigen Keizer van Annam — den bijna kindschen
ouden man, die niets liever deed dan bagatelles spelen en die
in een voortdurenden angst leefde, dat hij naar een of ander eiland
verbannen zou worden.
Toen zy de brug waren gepasseerd, nam De Grignon afscheid van
Denis. . , ,
„Tot vanmiddag," zei hij. „We zullen met myn boot naar den tempel
gaan. Ik zal je om drie uur komen halen. Denk je, dat Lady Tamorley
zin heeft mee te gaan? Het is een aardig tochtje op de rivier." _
„Ik zal het haar vragen. Ik geloof wel, dat zy er zin in zal hebben.
„Daar woon ik." De Grignon wees naar een wit gebouw, dat een
eind van den weg af in een grooten tuin stond. Hij vroeg Denis niet
met hem naar binnen te gaan, evenmin herhaalde hij het excuus van
de schilders, die er aan het werk waren. Er was in zijn gedrag een
soort onuitgesproken aanduiding, dat noch Denis noch Lady Tamorley
ooit binnen die muren geïnviteerd zouden worden.
„Voel je er iets voor, om vanmiddag met ons mee te gaan naar
den tempel, waar ik dat beeld moet maken? We gaan met de boot
van De Grignon," vroeg Denis aan Julie, terwijl zij aan de lunch
zaten.
„Graag."
„Je zult misschien alleen met De Grignon moeten terugkeeren. ik
zou graag zoo lang het licht is in den tempel willen blijven. Daar
ik niet veronderstel, dat De Grignon er iets voor voelt zoo lang op
mij te wachten, zal ik hem vragen of hij zijn boot wil sturen om ■
mij te halen."
„Dat komt prachtig uit. Ik zou De Grignon wel eens graag onder
vier oogen willen spreken. Niet dat ik veel venrouwen heb, dat ik
er iets mee zal bereiken. Soms zijn er zelfs oogenblikken, dat ik er
aan twijfel, of hij die smaragden werkelijk wel gestolen heeft. Ik kan
me niet voorstellen, dat iemand zich dan zoo goed zou kunnen
houden." •• , . , ,.
Denis beet op zijn lip. Hy had ten slotte meer narigheid van het
geval gehad dan Julie; zij was niet in directe aanraking met de
tang geweest. . , ,.
„We moeien nu in ieder geval den eens ingeslagen weg volgen,
zei hij. , ^ ,. ,
„Je bedoelt, dat we maar moeten aannemen, dat De Grignon ze
gesloten heeft?"
„Natuurlijk. In ieder geval dat hij weet, waar ze zijn."
Julie nam een sinaasappel en begon hem te schillen; haar scherpgepunte
nagels trokken zenuwachtig aan de witte velletjes onder
de schil. , ,
„Ik geloof, dat je gelijk hebt." Plotseling boog ze zich voorover
en sloeg met haar vlakke hand op de tafel. „Denis, als hij ze heeft
gestolen, waar zouden ze dan kunnen zijn?"
„Dat is juist, wat wij ons allebei afvragen!"
„We zijn tot de conclusie gekomen, dat hij ze niet in Europa van
de hand gedaan kan hebben, en wat kan iemand aan een half
millioen pond aan smaragden hebben in een plaats als hier?"
„We kunnen alleen maar afwachten," zei Denis. „Misschien als
je vanmiddag alleen met hem terugkeert, dat je dan voorzichtig
probeeren kunt iets uit hem te krijgen "
„Je bedoelt, dat ik er hem naar moet vragen?"
„Neen, dat niet precies. Het is nogal moeilyK om nauwkeurig uil
te leggen wat ik bedoel. Ik kan het misschien het beste zóó zeggen: in
Cannes waren jullie goede vrienden...."
„Dat wil zeggen, ais hij niet gedaan heeft alsof, om zijn slag te
kunnen slaan."
„iSatuurlyk en daarom moet je zien, hoe hij nu tegenover, je
staat. Als hy zich nu anders tegenover je gedraagt,' dan is er aanleiding
te veronderstellen, dat hij toen alleen maar vriendschap
geveinsd heelt om zyn doel te bereiken. Met andere woorden: met je
vrouwelyke intuïtie moet je probeeren uit te vinden, of hij indertijd
een bedoeling heeft gehad om je vriendschap te zoeken."
Julie knikte. „Ik geloof dat ik begrijp wat je bedoelt," zet ze,
peinzend voor zich uitstarend.
Om drie uur kwam De Grignon hen met zijn motorboot halen.
De boot, die door vijf in het wit gckleede Annanüeten werd bemand
en die de Fransche vlag voerde, leverde een nieuw bewijs voor de
belangrijke positie, welKe De Grignon als Administrateur-Generaal
in Hue innam.
Nadat hy zich overtuigd had, dat zyn gasten naar hun zin gezeten
waren, gal hy bevel stroomopwaarts Ie varen.
„Het is ongeveer een half uur naar Li Sing," zei hij, toen ze los
van den wal waren, „maar we komen verschillende interessante
plaatsen voorbij. Vindt u niet," zoo wendde hij zich tot Lady Tamorley,
„dat het paleis mooi ligt, hier vandaan gezien?"
Ze keken om; de gouden torens van het paleis, die zich op den
oever van den breeden, kalmen stroom verhieven, leverden werkelijk
een fraai gezicht op. Daar lagen de (5lifanten-stallen; de appartementen
van de keizerlyke danseressen; de statige Zaal der Audiënties,
hoe wonderlijk moesten de dagen geweest zyn, toen de Keizer nog
wèrkelyk Keizer was, en niet alleen maar een bevende oude man,
in gestadige vrees voor een wit, blauw, roode vlag.
„Daar ginds ligt het Terras der Offers. Het wordt slechts zelden
meer gebruikt, doch de traditie wordt nog wel gehandhaafd."
„Worden daar in het openbaar offers gebracht?" vroeg Deins.
„Ja. De Keizer zelf vollrekt daarbij de heilige handelingen. Daar
kun je nog net het altaar zien, op dat hoogste platform."
Julie keek in de richting, die de baron aangaf.
„Ze offeren toch geen menschen, is het wel?"
„Neen, tegenwoordig niet meer; nu offeren zij alleen maar dieren.
Maar de Annamieten zijn nog wel allen vast overtuigd dat, als de
Keizer persoonlijk namens hen aan de goden een otter brengt, zy
dan een goeden oogst zullen hebben en van allerlei rampspoeden
bevrijd zullen blijven. Daar ginds ligt de Keizerlijke Arena, waarin
de tijgers tegen de olifanten vechten. Officieel worden dergelijke
gevechten echter zooveel mogelijk tegengegaan en het is dan ook
een tijd geleden dat er een plaats heeft gehad. Daar ligt een der
keizerlijke graftomben; u kunt ze juist tusschen de boomen door
zien. Het is de graftombe van Tu Due; hij was zeer machtig in het
begin van zijn regeering, maar ten slotte was zijn arrogantie zijn
ondergang."
„Wat is er met hem gebeurd?"
„Hij verzette zich tegen de aanwezigheid van een aantal missionarissen,
die in dien tijd hier vertoefden, en liet ze allen vermoorden.
Frankrijk stuurde toen een strafexpeditie, die Saigon veroverde en
sinds dien tijd hield Annam op als onafhankelijke staat te bestaan.
Denis keek naar het oude rood steenen gebouw, dat met zijn plein
en talrijke hogen meer weg had van een tempel dan van een graftombe.
(Wordt vervolgd.)
- 11 —

Achtervolgd door een Rhinoceros
De rhinoceros is eijfenlijk g-een jfevaarlijk
dier. Tóch vormt hij een niet te onderschiitlen
vijjind van den mensch, wanneer
lii.j eenmaal tot den aanval overgaat, en het
ergste daarbij is, dat hij dit vaak doet zonder
dat hij weet waaróm. Dat komt, omdat het
zoo'n verschrikkelijk dom dier is. Hij handelt
zonder het minste overleg, en daarenboven is
hij zoo nukkijr als een srrondifï bedorven kind!
Zoowel de rhinoceros als de olifant worden
allebei in dezelfde streken van Afrika aancre-
Irotlen, en vroeger liepen zij om zoo te zêjrifen
onffestoord rond over de vlakten van het
Kenia-Hoojrland. Gedurende de laatste jaren
heelt er echter een opmerkelijke veranderingin
het leven van deze dieren plaats gegrepen,
ol eigenlijk alleen in dat van den olifant. Deze
heelt namelijk rncèr dan de rhinoceros door de
ondervinding geleerd. Over hel algemeen kan
men zeg-gen, dat de olifant zich overdag niet
meer op de open vlakten vertoont, omdat hij
weet, dat er daar gevaar voor hem dreigt De
rhinoceros blijkt dit nog steeds niet te hebben
begrepen, met het gevolg dal hij zich aan een
totale uitroeiing bloot stelt.'
Van alle in Afrika levende dieren heeft de
rhinoceros de eigenaardigste gewoonten. Wanneer
brj gewond is, valt hij zonder pardon op
zijn tegenstander aan, maar als de jager er in
slaagt hem te ontkomen door een paar stappen
opzij te springen, dan keert hij gewoonlijk niet
meer terug, maar loopt door, alsof er niets
aan de hand was. Hij b I ij f I loopen tot hij
merkt dal het verkeerd gaat of . . . tof' hij niet
meer kan!
Omdat de rhinoceros zoo dom en onberekenbaar
is. zijn er gevallen bekend, waarbij hij
zonder eenige aanleiding tot een aanval overging.
Soms rent hij daarbij door een of ander
kamp, links en rechts stooten uitdeelend met
ziin vervaarlijken hoorn, waarbij het er hem
blijkbaar alleen maar om te doen is, om in den
kortst mogelijken tijd de grootst mogelijke
schade aan te richten. Het is gebeurd, dat een
rhinoceros iets dergelijks allèi-n deed, omdat
hi| door het geluid van stemmen uit zijn slaap
gewekt was ...
Dat het dier zooiets vaak moeilijk verdragen
kan, ondervond de bekende jager op groot
wild Robert Foran eens. Hij was met een
vriend in de buurt van Makindoe op de vogeljacht,
en terwijl zij even zalen Ie rusten, zagen
zij opeens een rhinoceros in volle vaart op
zich alkomen!
Ze waren ieder slechts gewapend met een
licht geweer, daar ze niet van plan waren
jacht op groot wild te maken en ze evenmin
eenig- gevaar hadden verwacht. Bovendien hadden
zif geen geweerdragers bij zich, terwijl
Ranald Donald, zooals Forans metgezel heette,
zijn heide fox-terriers had meegenomen.
Terwijl de beide mannen zaten Ie praten en
r rocken, week het struikgewas op korten af-
... zooals het plompe
die'- op hen afstormde,
den puntigen hoorn
als een scherpe lans
op hen gericht .. .
slnnd van hen plotseling met een hevig g-ekraak
vaneen, en kwam de rhinoceros op hen
toerenren. Geen van beiden hadden ze ook
maar een oogenblik verondersteld, dat er zoo'n
monster in de buurt was! Hij overviel hen dus
in den meest letterlijken zin van het woord, en
kwam met zijn kop naar omlaag, hijgend en
blazend als een locomotief, op ben afstormen.
De beide mannen bleven misschien één seconde
als aan den grond genageld zitten. Het
was een verschrikkelijk gezicht, zooals het
plompe dier daar op hen afstormde, den puntigen
hoorn als een scherpe lans op hen gericht.
Toen werd de ban. waarin zij als hel
ware gehouden werden, verbroken. Ze begrepen
tegelijkertijd dat hun slechts één ding te
doen stond: Ze sprongen op en renden weg,
zoo hard ze konden.
Robert Foran snelde naar den dichtstbijzijnden
boom en klom er zoo vlug hij kon in, zonder
acht te slaan op de dikke, scherpe dorens.
In ieder geval waren deze echter te verkiezen
hoven den éénen hoorn van den rhinoceros!
Ongelukkig genoeg, liet hij echter in zijn
haast om in den boom Ie komen, zijn geweer
vallen, maar hij slaagde er in ieder geval in
zich op het nippertje in veiligheid te stellen.
Eenmaal in ('en boom gezeten, keek hij om
zich heen naar zijn metgezel. Deze bleek zich
op dezelfde wijze uit de voeten te hebben gemaakt,
doch hij had zijn g-eweer nog. Maar hij
had iets anders verloren: zijn ammunitie!
De rhinoceros begon nieuwsgierisr aan den
buit der jagers te snuffelen, en het duurde niet
lang of hij had de geschoten vogels tof gehakt
gestampt! Toen wijdde hij zijn aandacht aan 't
geweer van Foran. Met zijn hoorn wierp hij
het in de lucht, en toen het weer op den grond
terecht was gekomen, begon hij er als een
razende met zijn logge poolen op te stampen.
Telkens en telkens weer herhaalde de bruut
dit spelletje, dat hem blijkbaar erg scheen te
bevallen, en legen den tijd, dat hij er genoeg
van had, was er van Forans wapen niet veel
meer dan een vormelooze massa overgebleven.
De beide terriers waren verdwenen! Ze
hadden het hazenpad gekozen naar Makindoe,
iets wat de beide jagers ook wel gaarne hadden
gedaan, doch waartoe zij helaas geen kans
zagen, zoolang- hun vijand onder ben de wacht
hield, opdat zij niet zouden ontsnappen.
Nadat hij zijn gramschap op de vogels en
het geweer gekoeld had. kwam de rhinoceros
naar den boom waarin Foran een wijkplaats
had g-ezocht, terwiil hij aanstalten scheen te
maken om zich op zijn achterpooten op te
richten ten einde te trachten, Foran met zijn
hoorn te treffen. Deze klom daarom zoo snel
hij kon wat hooger, maar ongelukkig genoeg
was het een acacia-boom met lange doorns, en
de tak waarop hii terecht kwam, vormde een
verre van behaaglijke zitplaats.
Toen de rhinoceros zag, dat zijn prooi hem
- 12 -
OP LEVEN EN DOOD
EEN REEKS SPANNENDE AVON-
TUREN NAAR WAARHEID VERTELD
was ontgaan, legde hij zich tusschen de beide
boomen in op den grond, blijkbaar rrwt de bedoeling
om net zoo lang te wachten tot de
beide mannen, of één van hen, naar beneden
zou komen.
Begrijpelijkerwijs voelden zij daar echter
niets voor, want gezien den gemoedstoestand
waarin het dier verkeerde, zouden zïj 'n dergelijke
dwaasheid zeker niet meer hebben naverteld!
Ze besloten daarom in 'hun boom te
blijven zitten, tot hun belager verdwijnen zou,
hoe moeilijk en pijnlijk hun positie ook was.
Een uur kroop traag voorbij. Hel was tegen
den middag, de zon brandde en schroeide, en
de heide jag-ers voelden zich allesbehalve op
hun gemak. Hun armen en heenen waren stijf
door den ongewonen stand, dien zij moesten
innemen, en de doornon bleken uiterst pijnlijke
wonden te veroorzaken. Het was alsof zij op
een speldenkussen zaten — waarbij or van het
kussen niets, en van de spelden de punten
zéér duidelijk te voelen waren!
Intusschen scheen de rhinoceros niet van
plan voor de rest van den dag zijn eenmaal
gekozen ligplaats te verlaten!
„Weer kroop er een uur voorbij," zoo verhaalde
Foran later, „en het dier scheen nu
vast in slaap te zijn geraakt. Toch waagden
wij het niet uit onze wijkplaats te komen, want
de rhinoceros heeft een uitstekend gehoor,
en hij zou ons zeker weer zijn aangevallen.
De hitte was ondraaglijk; wij hadden honger
en dorst gekregen; de kramp pijnde door onze
ledematen en er scheen wel geen plek meer
aan ons lichaam te ziin waarin geen scherpe
doorn zat . . . Konden wij dien verwenschten
bruut maar weg- krijgen . . . Doch hoe?
Eindelijk kon ik het niet langer uithouden.
Hoe lang- zou het nog kunnen duren eer het
dier weg zou paan, omdat het honger of dorst
kreee-, en wij dus uit onzen boom zouden kunnen
komen? Het vooruitzicht er misschien den
geheelen dag, misschien wel een deel van den
nacht, in te moeten verblijven, was ondraaglijk...
Ik stelde daarom na eenigen tijd aan mijn
metgezel voor den eenigen kogel, dien hij
nog had, en die op zijn geweer zat, op den
rhinoceros af te schieten, ten einde te
zien, ot deze daardoor misschien wakker zou
worden en . . . naar ik hoopte op den loop
zou gaan! Natuurlijk wist ik, dat dit slechts
één kans op de duizend was, want de huid
van een rhinoceros is zoo dik en ondoordringbaar
als een pantserplaat! Maar er moest iets
gebeuren.
Mijn makker stemde met mijn voorstel in, en
na eenige ooirenblikken vuurde hij uit pure
wanhoop zijn kogel af . . .
Het middel werkte — tegen ons beider verwachting
in! — probaat! De bruut werd direct
wakker, gromde vervaarlijk en rende toen, tot
onze begrijpelijke verlichting, het kreupelhout
in.
Waarschijnlijk was hij meer geschrokken
van den plotselingen knal van het schot, dan
Bcwond door den kogel, want deze kan hem
moeilijk meer kwaad hebhen gedaan dan een
speldeprik!
Wii »raven hem een goede vijftien minuten
den tijd om zich uit de voeten te maken, en
lieten ons toen van onze doornige zitplaatsen
zakken. Na onze gehavende bezitting-en bij
elkaar gezocht te hebben, haastten wij ons terug
naar Makindoe, waar wij, óp van honger en
dorst, aankwamen. Onderweg- hielden wij natuurlijk
nosr een oog-je in het zeil om te zien
of onze achtervolger niet onverwachts kwam
opdagen, maar klaarblijkeliik was hij het avontuur
net zoo moede als wij .. .
Waarschijnlijk was hii het echter spoediger
vergeten, wart w ij werden er nosr dagen lang
aan herinnerd door de doornen, die op de onmogelijkste
plaatsen in ons lichaam gedrongen
waren. Ze schenen zelfs daar te zitten, waar
wij er heelemaal niet mee in aanraking waren
geweest!
GABRIEL METSU—DE MUZIEKLES

OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND
24 AUGUSTUS
OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL
JÉD E 6~W ^T A T^
^V OETBALLE NW
T^¥Mn lÄP' ^
G E [ 5 g D ^
^ P e G 1 S T E ß E N ^
^ B 0 N^^L EK ^^
OPLOSSING RUITENRAADSEL
De troostprijzen werden verworven door:
mevrouw C. Houtschild, 's-Gravenhage;
mevrouw M. G. Bremer, Amsterdam;
mevrouw H. Heij, Nijmegen;
mevrouw Baay, Rotterdam;
mevrouw Arends, Amsterdam;
mejuffrouw A. Sik, Rotterdam;
den heer R. W. A. Habicht, Rotterdam;
den heer Alb. J. de Bunje, Den Helder;
den heer M. M. Wessels, Urmond;
den heer K. Wesdorp, Rotterdam;
den heer J. Luider, Rotterdam;
den heer H. van Deth, Amsterdam;
den heer J. Liefheid, Amsterdam;
den heer D. v. d. Heerik, Rotterdam;
den heer L. J. Joosten, Dordrecht;
den heer J. Olij, Zuilen;
den heer K. J. Tol, 's-Gravenhage;
den heer Noordhuiren, Delft;
den heer H. Wijdeveld, Delft;
den heer J. Minke, Leiden,
OPLOSSING
GEÏLLUSTREERDE OPTEL- EN AFTREKPU2ZLE
boom + k - bok + eend - d + haar — ar + veder —
de + k + lap
OM EEN HAVERKLAP
OPLOSSING OPLOSSING
MIN TWEE ONZE FILMPUZZLE
vier
heel
gérant
Oriet
Greet schort
LOGOGRYPHE
bier — deur — Anna —
nier - dan
DEANNA DURBIN
Ilorizontaa]:
1, 6, 12, 18, 21 en 25: wat spoedig op
feestelijke wijze in heel ons land herdacht
zal worden
5. muzieknoot
7. rund
8. voorzetsel
lü. eerstvolgende
11. stukje papier, waarop geschreven is
wat men betalen moet
13. latwerk om goed te drogen
14. onderofficier
16. het Romeinsche ryk (Latijn, afkorting)
17. damp van kokend water
19. statiestoel
20. loot
23-, meisjesnaam
24. windstreek
2G. lengtemaat.
Verticaal:
1. hert
2. plaats in Gelderland
3. weefsel der spinnen
4. beweeglijk
5a. tegen iets botsen
7. zeer oud
9. voegwoord
10. bijwoord
11. bundel
14a.beperkt van rstand
15. vlaktemaat
20. telwoord
20." voorzetsel
21. steen
22. zuster
23. voertuig.
23. a visch
HONINGRAATRAADSEL
Om de cijfers — te beginnen bij en in de richting
van de pijltjes — woorden invullen die befeekenen;
1. hoofdtooisel der vrouwen
2. bed
3. vereischt wordende
4. koninklijk voorrecht
5. iemand die deelt
6. het niet gevuld zijn
7. begeerig
8. het eenvoudigste bestanddeel der woorden
9. een hoeveelheid bepalen.
Uit elk der onderstaande woorden kan nun
drie opeenvolgende letters nemen, die in d?
juiste volgorde achter elkaar geplaatst een bekende
zegswijze vormen. Welke is deze zegswijze?
generaal
beslagen
leggen
gedenken
laden
venten
HOED
liet woord vilt moet door iedcren kter
één letter door een andere te vervangen,
in zes maal veranderd worden in het woord
hoed.
ONZE Fl LM PUZZLE - KAMRAADSEL
Vul in:
Horizontaal:
1, naam van een {ilmster.
Verticaal:
1. te kort
2. iet» waarop men leunt
3. stralen schietend
4. beschutting
5. toeëigenen
6. verslag . . .,
7. het gevoel van onderdanigheid.
Te gebruiken letters:
a, a, a, c, c, d, d, d,
d. d, e, e, e, e, e, e,
e, e, f, g, g, h, i, i, i, i,
i, i, 1, 1, m, n, n, n,
n, o, o, o, o, o, o, p,
p, r, r, r, s, s, t, t, t,
u, u, u, w.
Wij stellen een hoofdprijs
van ƒ 2.50 en tien
lilmtoto's beschikbaar
ora te verdeden onder
de goede oplossers.
Antwoorden in te zenden
vóór 14 September
aan Dr. Puzzelaar, Galgewater
22, Leiden. Op
enveloppe of briefkaart
a.u.b. duidelijk vermelden:
Filmpuzzle 14 September.
Deze puzzle kan tegelijk
met de anderen ingezonden
worden, doch
Helst op een apart velletje
papier.
_______
1 2 5 i4 5 6 7
- 15 -
De hoofdprijs van de filmpurzie
wonnen door:
mejuffrouw A. Brok, Waalwijk.
De troostprijzen vielen ten deel aan:
mevrouw Schuur, Arnhem;
mejuffrouw A. de Sterke, Diemen;
mejuffrouw J. Markus, Utrecht;
mejuffrouw G. Brouwer, Austerlitz;
mejuffrouw H. Kapteijn, Haarlem;
den heer J. G. Baksteen, Maassluis;
den heer J. M. v. Hoewijk, Rotterdam;
den heer G. Heeren, Amsterdam;
den heer J. Feeterse, Amsterdam;
den heer D. Koopmans, Sneek.
ONZE PRIJZEN.
Voor goede oplossingen op iedere
puzzle, rebus, probleem, enzoovoort,
stellen wij een prijs van ƒ 2.50 benevens
vier troostprijzen beschikbaar.
In totaal dus deze week
5 prijzen van ƒ 2.50 elk en
20 troostprijzen.
DE OPLOSSINGEN
op de in dit nummer voorkomende
puzzles, enzoovoort, gelieve men
vóór 14 Sept. in te zenden aan Dr.
Puzzelaar. Galgewater 22, Leiden.
Op enveloppe of briefkaart vermelde
men duidelijk:
Oplossingen Zoek en Vind 14 Sept.

Frans Maasdonk in gesprek
met zijn arbeiders;
hij kan zich maar
met moeite aanpassen
aan de gewijzigde sociale
omstandigheden.
REGIE: EDMOND T, GREVILLE.
Rolf van Meerle
Cees L
Annetje Maasdonk
Lily Bouwmei
Frans Maasdonk Matthieu v. Ey<
Ellne Verfiulst
Ank van der h
Zijne Exc. Van Meerle
Eduard Verl
Jan de Oude
Adolphe En
Wim Maasdonk
Paul Steenb
Dick Maasdonk Cor v. d. Lug» Melsert f
Lottie van Meerle Martha Pi
Lily Burger
Myra M
Guus Maasdonk
W. O
Aan boord van H.M.'s Fregatschip met Stoomvermc
„Sommelsdijk" keert de jonge oHicier van gezond
Rolf van Meerle naar het vaderland terug. Drie li
jaren is hij ,,in de Oost" geweest en hij verheugt zich
het weerzien met familie en vrienden. Immers: het is 6
lember 1898, de kroningsdag van de jonge koningin W
mina. Van Meerle zal naar zijn grootvaders huis gaan,
te dier gelegenheid een feestd
wordt gegeven, waaraan hij niet
ontbreken. Er is nog een trekple
die sterker is dan al het andere: I
Verhulst. Dien avond verlooft Rolf
Meerle zich, na een zeer geanim
bal In de statige zalen van het c
Amsterdamsche patriciërshuis, met
meisje. Een merkwaardige dag!
nieuwe leven begint op den dren
van een nieuwe regeering en
vestigt zich als medicus in Amster
Op echt Hollandsche wijze zijn
bevriend met het jonge gezin Mi
donk uit Brabant. Frans Maasdon
een energieke, maar eenigszins
servatieve fabrikant. Hij gelooft
in de sociale beweging, hij geloc
den vooruitgang der techniek. ,
keer en internationale handel verv
de grenzen. Oorlog is onmogelijk
worden, kijk maar naar de Vre
conferentie in Den Haag - we g-
ontwapenen in Europa, er dreigt g
gevaar meer!"
Annetje Maasdonk, Frans' vro
verwacht een baby. Rolf wordt
het Brabantsche grensplaatsje ger
pen en met oen wonderding, dat ai
mobiel heet, spoeden zij zich met (
snelheid van soms wel 30 K.M.
uur naar het Zuiden. De uitwiss;
van gedachten tusschen de vrien
brengt ons de groote problemen
dien tijd onder het oog: de arb:
toestanden, de sociale evolutie,
zich baanbreekt, de Boeren-oorlog, het huwelijk
van koningin Wilhelmina met prins Hendrik,
de groote staking van 1903...
De tijd evolueert en de menschen met hem.
Rolf van Meerle is een bekend chirurg geworden,
professor zelfs, en zijn vriend Maasdonk
breidt zijn fabrieken uit. Hij kan zich
slechts met moeite aanpassen aan de gewijzigde
sociale omstandigheden. De vreugde, die
alom in den lande heerscht bij de geboorte
van prinses Juliana - ook in de huizen der
beide families - sluit deze eerste periode af.
Het is wel een bewogen tijd, die de families
Maasdonk en Van Meerle meemaken. Het jaar
1914 nadert. Tronen wankelen en dynastieën
vallen, maar in Nederland blijft één naam
voortbestaan: „Oranje". Oorlogsgeruchten . . .
oorlog rondom ons kleine land, mobilisatie ter
bescherming onzer neutraliteit. In Maasdonks
fabrieken worden militairen gelegerd. Er komen
Belgische vluchtelingen. De film brengt
ons beelden uit de vier oorlogsjaren. . . broodkaarten
en eenheidsworst, het Steuncomité, de
Watersnood van 1916... totdat in het jaar
1918 de wereldkaart verandert.
Langzaam herstelt zich het leven; zij, die
eenmaal jong waren, zijn nu ook ouder geworden,
zij vormen de na-oorlogsche generatie
te onderscheiden van de vorige door
een wat oppervlakkiger, cynischen en minder
Ank van der Moer als Eline en Cees Laseur
als Rolf van Meerle.
Frans en Annetje Maasdonk hebben het bericht ontvan«n
dat hun zoon als slachtoffer van z.,n beroep
is gevallen.
idealistischen levenskijk. Dick Maasdonk, die in den
mobilisatietijd den legervliegdienst heeft leeren kennen
en als vlieger naar Indië wil, trouwt met Lottie
van Meerle, Rolfs dochter. De andere zoon van
Maasdonk, Wim, drie jaar jonger dan zijn broer, is
zeer muzikaal en hij wil musicus worden, zeer tegen
den zin van zijn vader, die hem liever in de
fabriek zag.
Enkele jaren gaan voorbij. Dick en Lottie hebben
een aardig kind, Guus, en hun leven in Indië vliedt
rustig voorbij. Wim heeft het einddiploma van het
conservatorium gehaald en verkeert in artistieke
milieux, waar hij Lily Burger, een modern, zelfstandig
meisje - later architecte - leert kennen. De
toestanden in Indië komen nader onder de loupe -
Dick voorspelt, dat Schiphol eens de voorstad van
Batavia zal zijn. - In 1928 komt Dick naar Holland
terug om een paar maanden bij de K.L.M, te werken.
Hij valt echter tijdens een proefvlucht als slachtoffer
van zijn beroep, juist als Wim, die zich tot een uitstekend
concert-pianist heeft ontwikkeld met het
Concertgebouw-Orkest optreedt. Lottie en Guusje
blijven in Indië, Wim wordt beroemd en reist de
heele wereld af. „ • u
Dan komen de moeilijke jaren. De economische
M .l=.V,t»r de beurskrach brengt de Maasdonk-fabrieken aan den rand van een
^relerttt^Ts de'^rÏiriuwt, demonstreert zich ook in Brabant de betere ver-
houding tusschen werkgever en werknemer. Groote verbeteringen
op sociaal gebied, woningbouw, loonen, onderwijs
hygiëne gaan niet onopgemerkt voorbij. Het verscheiden'
van Koningin Emma en Prins Hendrik, de drooglegging
van de Zuiderzee, nieuwe verkeerswegen, groote sluizen
en bruggen en andere wetenschappelijke prestaties vragen
onze aandacht. Er blijkt, dat binnen één menschenleven
ontzaglijk veel is veranderd.
Guus de jongeman in Indië, krijgt een ongeluk en prof.
van Meerle spoedt er zich per vliegmachine heen om zijn
kleinzoon te opereeren. Als de professor in Nederland terugkomt
is juist prinses Beatrix geboren, symbool van hoop
op de toekomst. De rolprent eindigt met een diner b,j de
Van Meerles, veertig jaren na het diner in den aanvang van
de film gevolgd door een symbolische slot-apotheose,
waarin de groote rol, die de jeugd in de naaste toekomst
te vervullen krijgt, het hoofdmotief vormt.
■4
17 -

-
EN LAPPENDORP
&i
/£*&-,
(W W i
: *jßeat v'.-C-
■••JL^ ■f fi^i
-il ^1 ► r * Ä' *'. -
TM , »'■ t
i' T" ' ■ i •
•i'/: '•
.»-:■/.'
r'' - • > : ■
'■Ivl^*
»* « ■
V»'
/V r
..*■■* r
^- r'
-*vn^
I «*
H^
ten tent. De bodem is bedekt met
*— berkentw%jes. In het midden, op 'n
steenen plaat, smeult vuur. Het gat, dat
op den hemel uitkijkt, is tegelijk venster
en schoorsteen. Wij hebben plaats
grenomen op dierenhuiden en houden in
de hand kleine houten bekers, waarin
de koffie dampt. De Lappen zelf hebben >
ook een kroes met koffie in de hand,
doch in het dampend sopje lipgen brokken
gerookt vleesch. Dat blijkt een lekkernij
te zijn, want de Lappen werken
de happen lachend naar binnen.
Deze Lappen zijn vermoedelijk de lui
van het vasteland, die het noordelijkst
van alle menschen wonen. Om hen heen
heerscht drie maanden lang- de nacht.
Bergen teekenen zich' af in het duister.
Op den bodem groeit een spichtig en
spaarzaam gewas, het rendierenkruid.
De geschiedenis van deze nomadische
volksstammen kon tot nu toe niet met
zekerheid worden opgeteekend. Alhoewel
hun gelaat aan het Mongoolsche
type herinnert, zijn ze toch van een
ander ras, hun taal is verwant met het
Finsch. Een eigen schrift hebben de
Lappen niet. In den aanvang van de
achttiende eeuw werd de Bijbel in hun
spraak vertaald door een missionaris
Enkele Lappen leven als visschers, anderen
als kleine keuterboeren. Zoowel de
visschers als de landbouwers voeren een
treurig bestaan, terwijl de zwervers onder
de Lappen door de fortuin begunstigd
zijn. Met hun aanzienlijke rendierenkudden trekken de
zwervende Lappen van de eene weideplek naar de andere.
Die kleine nomaden met hun wiegenden gang en hun spitse kin
roepen ons de dwergen voor den geest, «ooals wij ze in onze
kinderverbeelding in de sprookjes hebben zien leven. Deze
indruk wordt door hun bonte kleeding nog
versterkt. Rood, blauw en geel zijn de geliefkoosde
kleuren van de Lappen. Mannen en
vrouwen dragen derelfde plunje.
Een rendierenkudde bijeenhouden is geen
makkelijk werk. Bovendien worden ze telkens
-
weer bedreigd door de vraatzucht van wolven
en beren. De Lappen zijn zwijgzaam en in
zichzelve gekeerd. Ze zijn allesbehalve mededeelzaam,
doch gastvrij, hulpvaardig.
Ieder jaar wordt het vierpootige bezit van
de Lappen geïnventariseerd. Het juiste aantal
dieren dat hij heeft kent de Lap niet, zoo talrijk
als de kudden zijn- Hij voedt zich in
hoofdzaak met rendierenvleesch, dat hij onder
het eten met een kort scherp mes bewerkt.
Een bijzondere lekkernij zijn koeken, gebakken
uit rendierenbloed.
L»
■
i
,. ■V i L v
^B l. '^ 4
■
^ET' 3

— 20
e e ri
COMPL€€T
V B R H A A L
?l߀LOTBßOWfel
VRIJ HAAR HET AMERIKAANKH &£)
ibclot Brown wachtte geduldig tot Mr.
Leslie W. Surdcz het woord tot hem
zou richten. Intusschen sloeg hij dezen
reus uit de New Yorksche financieele wereld
aandachtig gade, terwyl hy aan den
anderen kant van de zware, antieke tafel
tegenover hem zat. Het viel hem daarby op,
dat Mr. Surdez lang niet zoo rustig was, als
hij het wilde laten voorkomen. Maar dit verklaarde
natuurlijk nog niet het feit, dat hy
een detective had laten komen. Als million»
nairs lederen keer, dat zij reden hebben zich
wat onrustig te voelen,een detective bij zich
moesten ontbieden. .. .
„Mijn dochter gaat de volgende week trouwen,"
begon Mr. Surdez vrij abrupt, zoodat
Mr. Brown uit zijn innerlijke beschouwingen
bijna opschrikte en snel, als mechanisch,
knikte. „Haar aanstaande man is een Europeaan,"
vervolgde Mr. Surdez, „maar hij heeft
zoo lang hier gewoond, dat iedereen hem
voor een Amerikaan houdt. Hy schijnt in zeer
goeden doen te zijn, hij heeft talrijke uitstekende
connecties, en.... Enfin, ik zou werkelijk
niet weten, wat ik eigenlijk tegen hem
kon hebben, maar toch Nèèn! Om u eerlijk
de waarheid te zeggen, Mr. Brown, zie
ik niet graag, dat mijn dochter met hem
trouwt." Kn alsof hy blij was, dat het hooge
woord er uit was, voegde hij er als uit één
adem aan toe: „Ik zou daarom graag willen,
dat u op discrete, maar toch grondige wijze,
een onderzoek naar hem instelde."
Sibelot Brown wachtte even of de ander
misschien nog iets meer te zeggen had, en
toen dit niet het geval bleek, antwoordde
hij rustig: „Om u eerlijk de waarheid te zeggen,
Mr. Surdez, interesseert een dergelijk
geval my niet."
De millionnair fronste zijn voorhoofd. „Ik
geloof eerder, dat je niet weet hoe je een
dergelijk gevaJ moei aanpakken," viel hij
toen kwaad uit. „Dat heb ik daarnet ook al
gezegd tegen den man, die voor jou in dien
stoel zat."
Sibelot Brown glimlachte even. „Ik geloof,
dat u zich vergist," antwoordde hij, „want er
heeft geen man, maar een vrouw voor mij in
dezen stoel gezeten."
Mr. Surdez keek verrast op en wierp een
doordringenden blik naar zijn bezoeker.
„Waarom zeg je dat?"
„Veronderstel," ging Brown verder, „dat
ik bovendien nog zou zeggen, dat de bezoekster
een tamelijk kleine vrouw was, dat zij
rijk is, een goeden smaak heeft, dat zij zeer
opgewonden was en dat zij nogal haastig is
vertrokken?"
„Lieve hemel, man!" riep Surdez uit, nog
meer verbaasd. „Hoe weet je dat allemaal"
Ze is door mijn privé-deur binnengekomen en
vertrokken, en je kunt haar onmogelijk hebben
gezien."
Brown glimlachte andermaal. „Dit," zei hij
toen, een handschoen op de tafel werpend,
„lag er in den stoel, dien u mij aanboodt. Kort
geleden heeft iemand hem nog in de hand
gehad, want hij was daarnet nog warm. Het
is een kleine maat, en hij is vart zeer fijn
leer. l ziet, dat de handschoen geheel verfrommeld
is, alsof de eigenaresse er van zeer
opgewonden was. Bovendien rook ik, toen
ik hier binnenkwam een zwakken geur van
parfum - en op mijn woord, het was gcèn
jrdinair parfum. Mr. Surdez!"
„Mr. Brown," zei de miilionnair, en hij keek
heelemaal niet meer verbaasd, „eerst dacht ik
werkelijk, dat je een buitengewoon handig
staaltje van speurzin had gegeven, maar het
blijkt heel eenvoudig te zijn...."
„O, zéér eenvoudig," stemde Brown toe.
„Ik heb ook trouwens niet gezegd, dat het
iets buitengewoons was!"
„Het was myn vrouw, die hier was," verklaarde
Mr. Surdez. „We hadden het over u.
Zy ziet graag, dat mijn dochter met dien jongeman
trouwt, en ze is er hevig op tegen dat
ik u in den arm neem om een onderzoek in
te stellen."
„Wat heeft u eigenlijk tegen uw schoonzoon.
Mr. Surdez?" vroeg Brown.
„Hy speelt te goed poker naar myn zin!"
antwoordde de ander.
„Ah," zei Brown, en er kwam een glimp
van belangstelling in zyn oogen. „Dat is interessant,
zéér interessant. De manier waarop
iemand poker speelt, staat in zeer nauw verband
met zijn karakter."
„Speelt u vaak poker??" vroeg Mr. Surdez.
„Neen; ik doe het zeer zelden, en dan nog
nooit om geld."
De miilionnair trok ietwat verbouwereerd
zyn wenkbrauwen op. „Nooit om geld. Mr.
Brown?" vroeg hy. „Hoe kan een man van
uw reputatie zóó bekrompen zijn?"
„Het is geen kwestie van bekrompenheid,
geloof ik," antwoordde Sibelot Brown. „De
kwestie is eerder, dat ik het te goed speel.
Ik zie te gemakkelijk aan iemands gezicht
wat er in hem omgaat, en ik heb een onfeilbaar
geheugen. Het zou niet erg eerlijk tegenover
myn opponent zyn, als ik om geld
speelde."
„U bent absurd gewetensvol of of. ..."
begon Mr. Surdez, om dan opeens te zwygen.
„Of ik schep óp?" vroeg Bruwn.
„Ja," erkende Mr. Surdez. „ü haalt de
woorden uit myn mond."
„Ik.... ik las ze op uw gezicht. Mr. Surdez."
„Verdraaid...." zei de miilionnair, wat geprikkeld.
„Dat woordt zoudt u waarschijnlijk vaker
zeggen als ik poker met u speelde," beweerde
Sibelot Brown lachend.
Mr. Surdez beet het puntje van een sigaar
en staarde eenige oogenblikken nadenkend
voor zich uit. Hij had een hekel aan pochers,
maar de grijs-blauwe oogen van zyn bezoeker
hadden iels. dat iedere gedachte daaraan verdreef.
Hij stak zijn sigaar aan en nam een
besluit.
„Mr. Brown," zei hij, „ik zal u een voorstel
doen. (ia dit week-end met mij mee naar
mijn villa in Florida. Ik vlieg er heen, en
hel zal mij een genoegen zijn als u me wilt
vergezellen. U kunt een behoorlijk spel poker
spelen, en tegelijkertijd mijn aanstaanden
schoonzoon leeren kennen. Uw honorarium
zal bestaan in een cheque voor het bedrag
dat u verliest met pokeren, óf een cheque van
het dubbele bedrag van hetgeen u hebt gewonnen!"
Brown schudde het hoofd. „Ik zal mijn
eigen verlies beialen," zei hij.
„Accoord," riep de miilionnair enthousrast
uit. „Dat is een sportief voorstel."
„Of verregaande bluf!" voegde Sibelot
Brown er aan toe.
Mr. Surdez lachte smakelijk. „Hoe dan ook,
Mr., Brown," zei hij, „ik verheug mij reeds
op ons samenzijn in mijn villa. En — op
uw kennismaking met den verloofde van
myn dochter!"
Maar het bezoek van Mr. Sibelot Brown
aan de villa van Mr. Leslie \V. Surdez in
Florida viel niet zóó uit als verwacht was.
Een tegenslag by het starten van het vliegtuig
van den miilionnair veroorzaakte een
oponthoud van verscheidene uren, en zoodoende
was het reeds laat toen zy des avonds
arriveerden. Het was zelfs zóó laat, dat er
niets anders meer viel te doen dan zoo gauw
mogelyk naar bed te gaan. Zoodoende kwam
het, dat Sibelot Brown niet eer dan den volgenden
ochiend iemand van de familie
Surdez ontmoette, enden jongeman, die het
eigenlijke doel van zyn komst vormde, zag .
hy maar héél kort.
Het was een zeer groote villa, byna een
paleis. Brown gebruikte zyn ontbyt op bed
en stond pas zeer laat op. Maar zelfs toen
nog ommoetie hy niets anders dan nedienden
toen hy de trappen afkwam. Een biljartzaal,
waarvan de deur openstond, deed hem
besfuiten naar binnen te gaan en zich wat
te vermaken door in zyn eentje de ballen
over het groene laken te laten rollen.
„Hallo," klonk er opeens een stem achter
hem. „Hoe heb je vannacht geslapen?"
Zonder dat Sibelot Brown het had gemerkt,
was er een meisje de biljartzaal binnengekomen.
Ze droeg een sportcostuum van
gryze wollen stof en trok haar kleine,
coquette hoedje met één enkelen zwaai van
haar korte, blonde haren.
„üpedeninorgen," zei Brown, en hij
wachtte even alvorens een nieuwen stoot te
doen. „Bent u Miss Surdez?"
„Ja, maar doe alsjeblieft niet zoo formeel!"
vroeg zij. „Noem me Pearl. We zyn hier
niet zoo ouderwetsch."
Ze liep naar het raam en staarde naar buiten,
haar rug naar Brown gekeerd.
Deze krytte omzichtig zijn queue in en
deed een stoot alvorens hij antwoordde.
„Ik. ... ik dacht juist, dat je niet zoo heel
erg modern was, Pearl," zei hij.
Ze draaide zich met een ruk om, en staarde
hem verbaasd aan.
„En waarom dacht je dat?"
„Je haar," antwoordde Brown. „Je draagt
het nog steeds kort geknipt. Dat is toch
eigenlijk niet modern, is het wel?"
„Je opmerkingsgave is beter dan ik dacht,"
nep het meisje naar hem toekomend en hem
met wat meer belangstelling opnemend.
„Er is nog iets anders, waar ik graag met
Je over zou willen spreken," zei Brown.
„O ja?" vroeg zij. „Ik heb zoo'n idee, dat
ik in een of anderen val wordt gelokt, maar
ik zal byten. — Wat is het?"
„Och, niets bijzonders — myn naam!" zei
Brown.
„O, dat is gemakkelijk," antwoordde Pearl
lachend. „Je naam moét eenvoudig Brown
zijn. Ik zou beslist geen anderen naam voor
je kunnen verzinnen. Maar Sibelot is afschuwelijk.
Geen wonder dat je nooit getrouwd
bent."
Brown grynsde voordat hy weer eenige
stoeten op het biljart deed. Het meisje sloeg
hem zwijgend gade, maar hy scheen absoluut
II.
geen zin te hebben het gesprek voort te
zetten.
„Brown!" riep zij plotseling. „Kom eens
hier. Ik wil ernstig zijn."
„Ik durf byna niets te zeggen," zei Brown,
maar hij zette zijn queue op zijn gemak in
het rek en ging naar haar toe met den grijns
nog op zijn gezicht.
„Luister eens. Brown," zei ze, met een
uitdrukking van spottenden ernst in haar
oogen. „Moeder heeft me verteld, dat vader
je hier heeft laten komen om een. ... eh
onderzoek in te stellen naar mijn verloofde,
John Vandyke."
„Dat is zoo," antwoordde Brown ernstig,
„en het zou me werkelijk spijten, als je er
boos om was."
„Ik vind het alleen maar grappig," zei ze
lachend. „Je zult namelijk tot de ontdekking
komen, dat John veel te handig is om door
jou overtroefd te worden!"
Bij het raam stond een kaarttafeltje, waarop
een spel kaarten lag in de nog ongeopende,
origineele verpakking. Hij deed alsof hy
haar niet durfde aankijken, omdat hij een
zoogenaamd moeilijk probleem moest aansnijden.
„Houd je erg veel van John?" vroeg hy na
een kort stilzwijgen.
„Van hem houden?" vroeg Pearl, met overdreven
verbazing, en toen begon ze opeens
te lachen. „Van iemand houden is ouderwetsch!
De liefde is reeds een jaar of twintig
geleden met pensioen gegaan, hebben ze mij
verteld."
„In dat geval," zei Brown, „zal mijn taak
veel gemakkelijker zyn, onverschillig hoe
het resultaat zal wezen. — Wat voor soort
man is die John Vandyke?"
„O, zeer amusant!" antwoordde ze, met
een nieuwsgierigen blik naar den flegmatieken.man
naast zich. „Hij is zeer handig
met zijn hoofd dan, wel te verstaan."
„Met zijn hoofd?" vroeg Brown.
„Ja," antwoordde ze. „Hij is namelijk kreupel,
weet je. Hij loopt alleen op de punt van
zijn' rechtervoet. Hij is een keer van jijn
paard gevallen, terwijl hij polo speelde."
„Europeaan, hè?" merkte Brown op.
„Ja," zei ze. „Hij heeft een titel,
maar hij noemt zich eenvoudig
„mister" in Amerika."
Brown kreeg zijn sigarettenkoker
en stak zonder haar
permissie te vragen
sigaret op. Ostentatief
presenteerde hij er
haar echter geen.
Wat zul je
een
doen, als ik tot de conclusie kom, dat er
iets niet in orde met hem is?" vroeg Brown,
terwijl hij zyn sigaret onverschillig in zyn
mond liet bengelen.
„Weet ik niet," antwoordde ze, haar
schouders ophalend. „Misschien trouwen —
met jou!" zei ze toen spottend.
„Eh weet je mijn eh beroep?"
vroeg Brown.
„Natuurlijk," antwoordde ze. „Je bent een
soort van super detective uit New York —
een gentleman speurhond. Maar dat geeft
niet. Je zou je verleden kunnen vergeten. Ik
zou zelfs mijn haar voor je laten groeien,
als je er op staat."
Brown deed alsof hij over haar woorden
nadacht, en zei toen lachend: „Ik zou er
eens over moeten spreken met John."
Ze schoot ook in een lach. „O, die zou
direct al mijn slechte hoedanigheden gaan
opsommen — alleen om mij voor jou te
sparen!" beweerde ze. En toen, opeens: „Ik
ben dóódernstig. Waarom lach je zoo?"
„Ik dacht juist," zei Brown, „dat ik hèm
maar niet moest sparen, en dus maar niets
van je huwelijksaanzoek tegen hem moest
zeggen."
Pearl kwam schielijk overeind. „Je bent
niet erg galant," zei ze, wat bits, „maar ik
heb mijn verdiende loon, geloof ik. — Tusschen
twee haakjes, vader heeft aan moeder
verteld, dat je gedachten kon lezen. Lees
mijn gedachten eens."
Brown glimlachte. „Dat is heel gemakkelijk,"
zei hy. „Je verwacht, dateer iedere
minuut iemand hier kan komen."
„Hoe weet je dat?" vroeg zij, lichtelijk
verbaasd.
„Omdat je telkens luisterend naar de deur
keek," verklaarde hy.
„Maar dat is geen gedachtenlezen," antwoordde
zij.
„Goecf, dan zal ik wat verder gaan,'' vervolgde
Brown, haar glimlachend aankijkend.
„Je zou natuurlijk een man of een vrouw
kunnen verwachten, maar je verwacht
een man. Het zou je vader of je verloofde
kunnen zijn, maar het is je verloofde. Heb
ik geluk?"
„Ja," erkende zij, „het is heel aardig. Maar
het kan een gelukkige gooi zijn."
Brown begaf zich naar het biljart en rolde
een der ballen uit de hand over het groene
laken, terwijl hij met zijn rug naar haar
toe stond.
„Ik zal iets moeilijkers voor je doen," zei
hij.' „Kies een kaart uit het pak daar op het
tafeltje, en dan zal ik uit je gedachten lezen,
welke kaart je hebt getrokken."
Terwijl hy met zijn rug naar haar toe
stond gekeerd, scheurde zij het papier van
het spel kaarten en koos er een uit. Na een
oogenblik te hebben nagedacht, borg zij de
kaart in haar handtaschje.
„Klaar," riep ze toen.
Brown keerde zich om en ging naar haar
toe. Hij zette zich naast haar op de bank
die voor het raam stond, en probeerde haar
gedachten te lezen door in haar oogen te
kyken. Ondanks haar buitengewoon zelfver-
EDEREEN KLAAR?
A OMSLAAN!"

Wekenlang bedlegerig met Ischias
Toen hij 76 was overwon Kruschen
zijn pijnen.
Op 86-jarigen leeftijd geniet deze man nog
een uitstekende gezondheid en toch was hij
10 jaar geleden wekenlang bedlegerig door
een aanval van ischias. Lees hoe hy „fit"
blyft, ondanks zijn hoogen leeftijd: „Tien
jaar geleden was ik een maand bedlegerig
door een hevigen aanval van ischias. Ik kon
onmogelijk slapen en leed hevige pijn. Ik
probeerde verschillende middelen maar vond
geen baat. Eindelijk besloot ik, Kruschen ook
eens te probeeren en langzamerhand raakte
ik myn pyn kwyt. Vorige maand ben ik 86
geworden — gezond als een visch en ik zeg
altyd, dat het allemaal door Kruschen komt".
C. T. L.
Of U jong of oud bent, het is nooit te vroeg
of te^ laat om met „de kleine dagelijksche
dosis te beginnen. Alleen maar een klein
beetje in Uw eersten kop thee 's morgens —
dat is de Kruschen-wet voor volmaakte gezondheid.
Want Kruschen lost het urinezuur
— de oorzaak van die pijnen — op en helpt
het lichaam, dit langs den natuurlijken weg
te verwijderen. Kruschen Salts is uitsluitend
verkrygbaar by alle apothekers en erkende
drogisten.
trouwen had zy tóch eenige moeite om haar
oogen niet voor de zijne neer te slaan.
^Ik zal nu beginnen in je gedachten te
lezen welke kaart je hebt genomen," zei
Brown.
„Ik wil wel wedden, dat je dat niet kan."
„De kaart," vervolgde Brown, terwijl hy
haar voortdurend bleef aankijken, „kan natuurfijk
zwart of rood zyn, maar het is een
róóde. Het is een ruiten of een harten, en
het is een ruiten. Het is een prentje, of gèèn
prentje, maar het is een prentje. Daarom
moet het of een boer, een vrouw, een heer
of een aas zyn. Maar de kaart is ruitenvrouw,
mijn beste Pearl!"
„Ik kan het nauwelijks gelooven," riep
Pearl, de kaart uit haar taschje halend en
ze naast de andere kaarten op het tafeltje
gooiend. „Je hebt gelyk. Brown. En nu zal
ik je, na dit experiment, Sibelot noemen.
Het was werkelijk verbazingwekkend."
Plotseling draaide ze zich om en staarde
naar de deur. Er klonk het geluid van voetstappen,
begeleid door het tikken van een
stok op den grond.
„Daar komt John," zei ze. „Ik zal hem
zeggen dat hy iets moet doen wat minstens
zoo goed is als jouw truc."
De jongeman, die de kamer binnentrad,
was groot en krachtig gebouwd. Hy bleef een
oogenblik in de deuropening staan, en keek
met een air van zelfverzekerdheid om zich
heen.
„Is er iemand thuis?" vroeg hy. „O, ben
je daar, by het raam? Wie is die nieuwe
vriend van je, Pearl?"
„Een beroemdheid uit New York," antwoordde
hef meisje. „Kom hier, dan kun je
kennis met hem maken. Hy heet Brown."
„O, is hy incognito?" vroeg John Vandyke,
nader tredend, terwyl hy op zyn stok
leunde. „Enfin, ik zal hem ook wel Brown
noemen, als hy zyn werkelyken naam niet
wil weten."
John Vandyke liep werkelijk zeer moeilyk.
Alleen het voorste deel van zyn rechtervoet
raakte den grond en zyn gewicht drukte op
zijn stok.
..Pearl heeft me zoo juist gevraagd of ik
met haar wil trouwen, John," zei Brown
lachend, toen de ander by de bank voor het
raam gekomen was.
„In orde, hoor kerel," zei John. „Ze vraagt
iedereen, maar ik ben de eenige die Mär
vraagt."
„Dit is werkelijk een ernstig geval, John,"
zei Pearl lachend. „Sibelot is gedachtenlezer."
„O, heet hy nu Sibelot," zei Vandyke.
„Brown, je moet wel zéér amusant zyn als
Pearl je^ maar de helft voor den gek heeft
gehouden zooals ze het my steeds doet."
„Zéér amusant," lachte Brown, „maar
jammer genoeg luisterde zy al dien tyd of
jij niet kwam, zoodat zy niet veel aandacht
voor my heeft gehad!"
„Dat deed ik niet," zei Pearl.
„Luisterend naar het kloppen van den
stok van den kreupelen verloofde," merkte
Vandyke glimlachend op. „Maar waar hadden
jullie het eigenlijk over?" vroeg hy toen.
„Sibelot heeft me een schitterende truc
laten zien. Ik wed, dat jy daar geen kans
toe ziet, John!" zei Pearl.
„En wat heeft hy dan gedaan?" vroeg
Vandyke.
„Ik heb een kaart uit een geheel nieuw
spel genomen," zei Pearl, „en toen heeft hy
in myn gedachten gelezen welke kaart het
was."
Vandyke lachte goedig. „Dat is een oud
kunstje," zei hy. „Hy heeft je gedwongen de
kaart te nemen die hy kende. Je bent er
leelijk ingeloopen, meisje!"
„Neen, dat heeft hy niét gedaan," zei
Pearl. „Ik heb de kaart uit het spel genomen,
terwyl hy met zyn rug naar my toe
stond by het biljart! Hy heeft de kaarten
zelfs geen oogenblik aangeraakt. Dat kun
jy niet, John." (
„Het klinkt werkelyk erg knap," zei Vandyke.
„Doe het nog eens, Brown?"
„O, maar myn beste kerel," zei Brown,
„je twyfelt toch zeker niet aan de woorden
van Pearl?"
„Hy probeert tyd te winnen ten einde te
bedenken hoe je het hebt gedaan, Sibelot,"
zei Pearl.
De bouw van den Maastunnel te Rotterdam.
„Hoe heb je het dan gedaan?" vroeg Vandyke
nu, op den man af.
„Door haar gedachten te lezen," antwoordde
Brown glimlachend.
Er ontstond iets als een plotselinge spanning
tusschen Brown en Vandyke. Er stond
zelfs een oogenblik een duidelijke aanwijzing
van een soort vijandigheid" in Vandykes
oogen te lezen toen hy met een knie op een
stoel leunde en zich een weinig vooroverboog
naar Brown.
„Wedden, dat ik óók gedachten kan lezen.
Brown?" vroeg Vandyke koel.
Brown voelde de lichte verandering in de
houding van den ander. Hy zag hoe krachtig
de hand van Vandyke zyn stok omklemde
en zyn oogen namen den kreupelen voet
in zich op, die van den grond was opgeheven
door Vandykes knielende houding.
„H'm," zei Brown. „Ik wed om honderd
dollar dat je het niét kunt."
„Ik ben bang, dat myn truc meer waard
is dan honderd dollar," zei Vandyke, iéwat
raadselachtig.
Maar Pearl kwam impulsief tusschenbeide.
„Luister eens," zei ze tegen haar verloofde.
„Je moet je truc vertoonen zonder
te wedden. Ik meen het."
„Uwe Majesteit beveelt, en uw dienaar
gehoorzaamt," zei hy.
Zonder meer iets te zeggen zette Vandyke
zich op den stoel naast het kaarttafeltje en
plaatste zyn stok recht overeind tusschen
zyn knieën. Hy schoof het spel kaarten naar
Brown, die ze direct schudde en ze toen
op de tafel legde. Vandyke nam ze op en gaf
langzaam vyf kaarten aan Brown en vyf
kaarten aan Pearl. Brown, die hem aandachtig
had gadegeslagen, ontdekte niets
onregelmatigs.
„Ziezoo," zei Vandyke, op zyn gemak zitten
gaand, „kyken jullie nu je kaarten
even na."
Brown bekeek zyn kaarten met de gebruikelijke
voorzichtigheid van een echten
kaarter, maar Pearl deed een paar stappen
achteruit, zoodat noch Brown, noch haar
verloofde kon zien, welke kaarten zy had
terwyl zy ze bekeek.
Waara"nī n erd U a n r IStUl< E en T^ ^ ^ He y Scheh - e " overgebracht naar de werkpier in de
waalhaven te Rotterdam. - Een der betonnen gevaarten op de Maas, onderweg naar de Waalhaven.
- 22 —
Gedurende eenige oogenblikken staarde
Vandyke beurtelings Pearl en Brown aan.
Jy hebt alleen maar de tien, boer, vrouw,
heer en aas van klaveren, Pearl," zei hy.
En jij, Brown, jy hebt een paar zevens —
'klaveren en ruiten, een schoppen acht, een
ruiten acht en harten negen."
Pearl wierp haar kaarten met een uitroep
van verbazing op tafel.
„Prachtig," zei Brown. „Werkelyk een
schitterende truc, myn waarde kerel."
En nu moeten jullie me allebei eens vertellen
hoe je het gedaan hebt, dat gedachtenlezen,"
zei Pearl.
„Met genoegen, Pearl," zei Brown direct.
Je zal je herinneren dat ik telkens zei, dat
het óf het één, óf het ander kon zyn. Ik zei,
dat het rood óf zwart kon zyn, dat het een
prentje óf géén prentje was, enzoovoort.
Je hebt een zeer beweeglijk gezicht en een
zeer delicaten neus. Ik heb mij getraind om
zeer nauwkeurig gezichten gade te slaan.
Wanneer ik iets noemde, dat juist was, dan
probeerde je niet verder te denken, opdat
ik je gedachte niet zou kunnen lezen. Deze
inspanning maakte echter dat je neusgat
iets bewoog." cu i *» ,»!
,Dat is werkelijk zeer knap, Sibelot, zei
Pearl ernstig. „En nu, John, hoe heb jy je
toovertruc gedaan? Jy hebt niet gezegd dat
het het één óf het ander kon zyn. Jy hebt
ons alleen maar aangekeken en toen direct
gezegd, welke kaarten we in onze hand
hadden. Hoe heb je dat gedaan, John?
„Myn beste meisje," zei Vandyke, „myn
kunstje was werkelyk gedachtenlezen.
En ..eh....lees je ook gedachten als
je "met Mr. Surdez poker speelt?" vroeg
Brown.
Het was geen aardige vraag. Brown had
opzettelijk een uitdagenden klank in zyn
stem gelegd en Vandyke kwam dreigend
overeind, zyn stok op de tafel leggend en
hem vasthoudend alsof hij hem als een
wapen wilde gebruiken. Brown deed snel
een stap naar voren en legde zijn hand op
het einde van den stok, waar deze op de
tafel rustte.
„Je bent beleedigend," zei Vandyke hef-
tl8 "pearl," zei Brown, „zou je graag willen
dat ik je vertelde, hoe John zyn kunstje
deed? Denk goed na alvorens je antwoordt.
„Wat voor den duivel bedoel je. Brown?
viel Vandyke woedend uit.
Plotseling trok Brown den stok met een
snellen ruk uit Vandykes hand en deed er
een stap mee achteruit. Een oogenblik onderzocht
hij den zilveren band, die vlak
onder den haak bevestigd was.
„Geef mijn stok hier," schreeuwde Van-
(iiikc
Wat is je antwoord, Pearl?" vroeg
Bröwn. „Wil je het weten of moet ik mijn
mond houden?"
Het meisje plaatste zich snel tusschen de
beide mannen. Ze keek naar Vandyke die
van ingehouden drift op zijn beenen beefde,
en naar Brown, die zich van zijn woede in
het geheel niets scheen aan te trekken.
„Eén van jullie beiden heeft een vergissing
begaan," zei ze na een oogenblik. „En
degeen, die zich heeft vergist, verlaat direct
het huis. Ik hoop, dat jullie het alletwee
begrepen hebben! Vertel op, Sibelot 1'
Brown hield den stok onmiddellijk zoo,
dat zij den zilveren band onder den haak
kon zien. Hij draaide den ring iets opzij
en toonde haar een klein spiegeltje.
Vandyke plaatst den stok tusschen zyn
knieën," verklaarde Brown, „en terwijl hy
geeft, kijkt hij in dat kleine spiegeitje. Dan
weet hij precies iedere kaart, die de andere
spelers hebben."
Maar Vandyke was nog niet uit het veld
geslagen. Ondanks de crisis beheerschte hy
zich schitterend en lachte.
Je hebt je op danige wijze vergist.
Brown," zei hy, „maar ik zal het je vergeven,
omdat je een gast in dit huis bent. Ik
- was gedurende den oorlog geheim agent, en
ik gebruikte dat spiegeltje om er hchtseinen
mee te geven naar den overkant van een
straat, die toevallig precies de grens vormde
tusschen een neutralen staat en een der oorlogvoerende
landen. Maar ik heb het spiegeltje
nooit gebruikt, wanneer ik kaart
speelde."
In dat geval," zei Brown, „zal ik mijn
excuus aanbieden en dit huis direct verlaten
— als je je gedachtenlezers-truc wilt
herhalen terwijl ik je stok vasthoud."
Vandyke lachte weer en erkende zonder
meer, dat hy het spiegeltje wèl had gebruikt
om zyn truc van daareven te kunnen doen.
„Het was echter slechts een grap," zei hy.
„Het ging niet om geld."
Pearl begreep het niet goed. Ze was nog
niet geheel overtuigd door Browns beschuldiging,
maar ze voelde toch ook, dat er iets
ontbrak aan de zelfverdediging van haar
verloofde. Voordat zy evenwel iets kon
zeggen, hief Brown den stok op en brak
hem in twee stukken over zijn knie.
Een dappere handeling tegenover een
kreupele," zei Vandyke verachtelijk, zyn
schouders ophalend.
„Absoluut niet, Vandyke," zei Brown. „Je
bént niet kreupel."
„O, maar hij is wérkelijk kreupel, zei
Pearl ontdaan.
Integendeel," zei Brown, „hy loopt op
de'punt van zijn rechtervoet om een excuus
te hebben zijn stok mee naar de pokertatel
te kunnen nemen! Ik verwed er mijn reputatie
om als er een medisch onderzoek
wordt ingesteld."
Vandyke stak langzaam een sigaret op en
verliet de kamer zonder een woord te zeggen
Hij liep gewoon, en er was geen spoor
meer van zyn kreupelheid te bespeuren.
Hoe.. .. hoe heb je het ontdekt? vroeg
Pearl, terwyl zij zich ontdaan op de bank
bij het raam liet neervallen.
VOOR uw WIMPERS... .
eenie ander basisch of bijtend product; het P nMe11 °X °° i!" j-, wiize. Zii worden langer, sterker en
ARCANCIL-SANCOLOR verfraait de wimpers ^ ^f cn^ «; £ ^ ^hoSnheidsmiddcl
onnatuurlijke mooiheid wordt verhoogd zonder ^tiema Waterdicht
gebruikt. lijnde, blijft Onontbeerlijk het product door voor tranen het ^^jf%^T^^i onaangeas^ Partner van morgen s^ n
en . et
U meer
zult zelf bu . ten
.zien hoeveel
mooier Uw wimpers worden, dank zy A^V^N>' 1 . 1 -' ^ doos ä f 0.65. Groot model
nen. ^CANCIL-SANCOLOR is ^L^tkiLCmcL%Joié in 9 bekoorlijke en
f i. 9 o. Aparte vullmgf 1.30.J^ Succes verzekerd,
geheel nieuwe tinten. Importeur J. bcnenKer, äIU. r. o,
— 23 -
m
SCHIAPARELLI STAAT BORG
VOOR DE NIEUWE CUTEX^
TINTEN!
DezeberoemdeParijschemodekunstenaar
beoordeelt de nieuwe fraaiere nagellaktinten
als volgt: „Zij geven het juiste
accent, waardoorde nieuwe mode-kleuren
van dit seizoen nog beter tot haar recht
komen".
Zooals alle Cutex-tinten, zijn ze gemakkelijker
aan te brengen, dagen langer
houdbaar, zonder te barsten, af te schilferen
of te verkleuren.
CIJTE\
X A G E L L A K
CLOVER - TULIP - THISTLE
Het was heel eenvoudig," verklaarde
Br'own. „Zoodra ik merkte dat hij met
kreupel was, viel mijn aandacht als vanzelf
op zyn stok en doorzag ik zijn truc."
„Maar maar hoe wist je, dat hij met
kreupel was?" vroeg zy. ^
Dat was óók zeer eenvoudig, antwoordde
Brown. „Toen hij op den stoel
knielde, zag ik dat de hak van zijn rechterschoen
een weinig was afgesleten — iets
wat onmogelijk was als hij altyd op de punt
van zijn schoen liep."
Pearl keerde zich om en staarde uit het
raam. ,.., „
jk vind het verschrikkelyk, zei ze,
„maar ik ben nu toch maar blij, dat ik niet
erg ouderwetsch van hem was. ..."
„H'm," zei Brown, „het is inderdaad gelukkig,
dat* je niet zooveel van hem hield.
Ofschoon ik niet begrijp, waarom je dan
met hem wilde trouwen! Maar dat is mijn
zaak niet. — Misschien wil je even je vader
roepen, want ik moet zoo gauw mogelijk
terug naar New-York...."
Verwacht
JOAN CRAWFORD EN
SPENCER TRACY IN
MANNEQUIN
HET ' L1EFDELEVEN VAN EEN
GROOTE-STADSKIND
METRO-GOLDWYN-MAYER
L

— 24
■^ik w~l 4ri «-^ wi m w
LAZERS
WIST GE DAT ?
De dansende muis.
In Japan leeft een diertje, dat men de dansende
muis noemt. Het draait heel snel om
zijn eigen as in het rond, tot het zoo vlug
gaat, dat het voor iemand die er naar kijkt,
een wazige vlek lijkt. Op een gegeven oogenblik
houdt het er echter ineens mee op, en
gaat dan eten alsof er niets gebeurd is.
Huizen zonder trappen.
De Igorotten wonen in huizen zonder
trappen.
Deze menschen wonen op het Philippyneneiland
Luzuii, alwaar men nog veel wilde
dieren cu oorlogszuchtige volksstammen
aantreft. Daarom bouwen de Igorotten, die
EEN FIJNE TIJD!
V acantie-tijd, vacantie-tijd,
Wat hadden wij een pretl
Wij speelden heel den langen dag
En mochten laat naar bedl
Wij vroegen 's morgens vroeg al gauw:
„Mams, wat voor weer is het?
En gaan we uit? En waar naar toe?
En gaan we laat naar bed?"
We zwommen, fietsten, speelden thuis.
Wat Mams het beste vond.
Ook wandelden wij vaak heel ver,
Het heele bosch soms rondl
Maar nu komt er een and're tijd:
Vacantie is voorbij;
Wij denken nu weer aan de school,
Aan boek en schrift en lei!
Wij zullen flink ons best gaan doen,
Dan weten wij gewis:
Als 't wèèr vacantie wordt, dat 't dan
....Een fijne tijd weer is!
GEEN GEPIEKER
over de toekomst met
een polis bij de
BANK
SCHIEDAM
LEVENSVERZEKERING-LIJFRENTE
WIK VAX .UU.iK KAN' DKN MAX. IHK DuOU KKN I.FIOJW AOHTEUNA UE/.ETEN UOKl.T
KORTSTKN WEG NAAR ZIJN m IS WIJZKN?
DFX
vreedzame menschen en voortreffelijke gouden
kopersmeden zijn, hun woningen in de
toppen van hooge boomen, waar zy met
^root gemak tegen op klauteren. De trap is
'Hl hen dus vervangen door den stam van
een boom, en bevindt zich eigenlijk buitenshuis.
De huizen zelf gelijken veel op een soort
omgekeerde vogelnesten.
De huidkleur der Igorotten is donkerbruin.
Door de blauwe tatoueeringen, waarmede zij
hun lichamen bedekken, krygt men echter
van hun eigenlijke huidkleur niets te zien
L
GRAPJES
Een professor zat op zijn kamer te werken,
toen de deur plotseling werd opengeworpen.
De professor keek op en zag het
dienstmeisje staan.
„0, professor, ik heb een speld ingeslikt'"
nep ze ontdaan uit.
..Dat is zoo erg niet," zei de professor.
..Hier heb je een andere!"
Jantje (die voor het eerst op school is)-
„Juffrouw, in welke klas zit ik nu?"
Onderwijzeres: „In de eerste. Jantje."
Jantje: „O, ik dacht dat er in de eerste
klas alleen fluweelen banken waren."
ENDEEENEVROUW
ZEGT HET TEGEN DE
ANDERE: LEES IEDERE
WEEK
VROUW
PER NUMMER
lO
C T S
ADMINISTRATIE: GALGEWATER 22, LEIDEN
HET IS EEN ZONDERLINGE WERELD
BADEN MET JUWEELEN. - Mr. Ira
J. Brumme« heelt voor heel wat Amerikaansche
millionnalrs een bad gemaakt.
Hij heelt ze vervaardigd van onyx en van
bloedrood marmer, met kranen van goud, en ingelegd
met kostbare steenen. Hij beett zelfs als
stop in een bad een prachtigen grooten saftier
geplaatst. In den goeden tijd, vóór de crisis, heeft
hij baden gemaakt, die meer dan honderdduizend
dollar kostten!
MENSCHENJACHT. - Een gevangene te Martinez
Californlë, stelde zich beschikbaar om in
de heuvels rond de stad „losgelaten" te worden
door den sheriff, om vervolgens „gejaagd te
worden door een jachtgezelschap, dat uit honderd
mannen en vrouwen bestond. Na een jacht van
twee uur en drie kwartier slaagde een der deelnemende
dames er in, hem op te sporen en te
lassoënl
DROOGT DE AARDE OP?
Dit zou inderdaad het geval zijn. Maar
het zal nog een heelen tijd duren,
eer al het water van de oppervlakte
der aarde verdwenen zal zijn!
Groote gebieden, die eertijds met water waren
bedekt, zijn nu zandige vlakten geworden. Vroeger
was er bijvoorbeeld een zee op de plaats,
waar zich nu de Sahara bevindt. De Caspische
Zee, thans het grootste meer van de wereld, is
evenals de Zwarte Zee, met nog een aantal
Lux is zo goedkoopI Het {linke standaardpak kost slechts 12T cent en toch
kunt U er b.v. ^SJK^B zijden kousen mee wassen. Het reuzen pak met
meer dan de dubbele Inhoud kost slechts 25 cent. Bovendien b evat het
standaardpak Lux nog een breipatroon en het reuzenpak 2 brei
patronen. En... op elk pak een waardevolle bon voor geschenken'
MARS GEZIEN DOOR EEN GROOTEN KIJKER.
Links hoe de planeet lijkt als zij het dichtst bij de
aarde staat, rechts als zij er het verst van is
verwijderd.
zoutwater-meren het restant van één groote zee,
die misschien niet veel kleiner is geweest dan de
Middellandsche Zee. Zoo zijn er nog meer voorbeelden
van zeeën die zijn ingedroogd.
Natuurlijk wordt het water dat verdampt, omgevormd
tot wolken, waarna het gewoonlijk weer
als regen op de aarde neervalt, om via de
rivieren weer naar zee te vloeien. Maar naar
men aanneemt, dringt er een deel van het als
regen neervallende water in de aarde, waar het
voor altijd verloren gaat.
We hoeven ons echter niet ongerust te maken,
want het zal zeker nog verscheidene honderdduizenden
jaren duren eer bijvoorbeeld een zee
als de Noordzee kan opgedroogd zijn. En eer
het met de oceanen zoover is . . .
STAAT MARS ALTIJD EVEN
DICHT BIJ DE AARDE'
N
I een, dit is zeker niet het geval. De
afstand verschilt zelfs zeer aanzienlijk
Wanneer Mars het dichtst bij de
aarde staat, bedraagt de afstand 215 millioen mijl
minder dan wanneer zij er het verst van verwijderd
is! Op de teekening, die wij hierbij
geven, ziet men welk een onderscheid dit uitmaakt
wanneer men de planeet door een grooten
telescoop bekijkt. Wanneer zij het dichtstbij staat,
is zij slechts 33.916.000 mijl van de aarde verwijderd;
in het tegenovergestelde geval bedraagt
de afstand 249.384.000 mijl. Wanneer, zij zich het
dichtst bij de aarde bevindt, is zij vijftig keer
helderder dan wanneer zij het verst verwijderd is.
Dan is zij nauwelijks zoo groot als de Poolster
EEN PAARD KIEST EEN KONING
1 en beweert, dat dit het geval is geweest
na den dood van Cambyses,
M Koning van Perzië, toen de kroonpretendent
Smerdis vermoord was.
Er werd een raad der oudsten bijeengeroepen
om den troonopvolger aan te wijzen. Daar deze
uit hen gekozen moest worden, spraken zij al
den volgenden ochtend tegen zonsopgang te
paard bijeen te komen. Degene wiens paard het
eerst zou hinniken, zou koning worden.
De knecht van Darius Hystaspes bracht daarop
een los paard naar de plaats van samenkomst en
toonde dit aan het paard van zijn meester, waarop
dit direct begon te hinniken. Op die
manier werd Darius, naar men verhaalt, door zijn
eigen paard tot koning gekozen.
— 25-

IETS OVER OPVOEDING
Opvoeden is een moeilüke taak, dat lijdt
geen twyfel en er zyn heel vaak gevallen,
waarin het zeker niet makkelijk
is te weten, hoe men een kind het best
kan aanpakken. Maar laten de ouders daarover
in het bijzijn van het kind zelf toch
niet gaan redetwisten! Ten eerste is dat
zeer onaangenaam voor het kin-d, dat niets
vreeselüker vindt dan wanneer zijn ouders
oneenigheid hebben en ten tweede weet het
ten slotte niet meer wie het nu eigenlijk
gehoorzamen moet. Het gevolg is meestal,
dat het lastig en humeurig wordt en dat
het den eerbied voor een van beiden verliest
en dat is héél erg!
Wat denkt u bijvoorbeeld van het volgende
geval?
De vader van kleine Ansje is jarig en
daar er veel visite is gekomen, mag het
meisje een uurtje langer opblijven dan gewoonlijk.
Maar om halfnegen zegt vader
beslist: „Kom, Ansje, het wordt tyd om naar
bed te gaan." Zooals alle kinderen, maakt
Ansje geen uitzondering en bedelt of zy
Van deze modellen zijn bij de administratie van dit blad
geknipte patronen verkrijgbaar tegen den prij« van f 0.60
per «tuk.
"■"1 (TT Tl ¥> "Tl cl e"! Ti mi"
jjjtj JLIJü jtvju k3k3ju m m
nog even raag opblijven. Maar vader is onverbiddelijk.
Dan komt moeder tusschenbeide
met de woorden: „Ach, ze is zoo zoet
geweest, laat haar nu nog maar even. Dan
krijgt ze nog een glaasje limonade."
Vanzelfsprekend is de heer des huizes
niet erg gesticht over deze woorden. Ten
eerste al niet, omdat de kamer vol visite
is, en ten tweede zijn ze nu juist niet geschikt
om zyn prestige te verhoogen. Maar
hü zwügt en wendt zich weer tot zijn
gasten.
Iedereen vergeet Ansje, die zich zoo stil
houdt als een muisje, en slechts met moeite
haar oogen weet open te »houden. Eensklaps
komt moeder tot de ontdekking, dat
het kind er nog zit en ze zegt haar nu naar
bed te gaan. Maar nu heeft Ansje, zeurderig
door den slaap, heelemaal geen zin meer.
Ze stribbelt huilerig tegen, moeder weet
geen raad en vader, wien het allang verveelt,
zet Ansje plotseling met eenige booze
woorden de kamer uit. Het kind huilt in de
gang, moeder vindt ternauwernood een
paar verontschuldigende woorden, en de
visite zwygt, omdat een dergelijke scène nu
eenmaal altyd even pynlyk is. Tot een tactvol
iemand plotseling een werkelyk belang-
125. Practische
mantel, vervaar'
digd van ratiné.
Het model wordt
slechts gesloten
met één knoop,
die hoog op de
aan de zijkanten
aangezette reepen
is gezet. Ook hiet
zijn de zakken
opgestikt, terwijl
de mouwen in
raglanvorm geknipt
zijn,
Ben,: 3.50 M.
van IM M.
126. Eenigszins
getailleerde drickwartmantel
van
geruite wollen
stof, In den rug
bevindt zich een
naad, die op
taillehoogte
openvalt, een toegevouwen
plooi
vormend. — Het
kraagje en de
manchetten zijn
van bijpassend
fluweel.
•' Ben.: 3.15 M.
van 1.40 M,
124. Gemakkelijke, sportieve mantel van tweed «tof met
flinke opgeatikte zakken. Het bovenstuk is geheel glad, terwijl
het beneden gedeelte er van veten met eenige ruimte is
aangezet. De mantel wordt gesloten met groote knoopen, die
tevens als versiering op de zakken zgn aangebracht.
Ben. 3.50 M. van 1,40 M.
ryk onderwerp van gesprek vindt, en het
incident weer vergeten is.
Maar u zult toch moeten toestemmen, dat
dergelijke dingen niet mogen voorkomen.
Het kan immers nooit de bedoeling zijn van
een van beide ouders het prestige van de
ander te ondermynen. Niet alleen dat er
daardoor tusschen de ouders minder prettige
verhoudingen ontstaan, maar de kinderen
zijn er ten slotte meestal zelf de
dupe van!
• En welke ouder zou dat willen?
WEEKMENU.
Maandag: Gulyas; • aardappelen en
prinsesseboonen; karnemelkpudding
met vanillesaus.
Dinsdag: Varkenslapjes; aardappelen
en bloemkool „au gratin";
vruchtenslaut je meislagroom.
Woensdag:: Spiegeleieren, gebakken
aardappelen en andijvie;
rödgröd met vanillesaus.
Donderdag: Andijviesoep, rundervinken,
aardappelen en snijboonen.
Vrydag: Gepaneerde eieren; aardappelen
en kropsla, abrikozenbeignets.
Zaterdag: Gekruid gehakt; aardappelen
en appelmoes, eierstruif.
Zondag: Bouillon met gepocheerde
eieren; gebraden kalfsnier;
» gebakken tomaten en pommes
frites, vruchten-macédoine.
RECEPTEN UIT HET WEEKMENU
Hoeveelheden voor 4 personen:
Gulyas.
Benoodigd: 500 gram rundvleesch, 2 groo*
te uien, 75 gram reuzel, paprika, zout, knoflook.
Bereiding: Het vleesch in dobbelsteenen
snyden en zouten. De uien snipperen en in
de reuzel lichtbruin bakken. Dan het vleesch
toevoegen en dit bruin en gaar smoren. Is
het vleesch bruin gebraden, dan iets water,
de paprika en het knoflook toevoegen. Het
vleesch plus minus 2 a 3 uur laten stoven.
Vruchtenmacédoine.
Benoodigd: % L. water, 34 L. marasquin.
125 gram suiker, 30 gram gelatine, 2 eiwitten,
150 gram vruchten „au jus", bijvoorbeeld
ananas en perziken of ananas en abrikozen
enzoovoort.
Bereiding: Water, suiker, eiwitten en de
gelatine even laten staan, zoodat de gelatine
kan weeken. Deze vloeistof al roerende verwarmen
en even doorkoken, daarna door een
dichten doek gieten. Een gedeelte hiervan in
den puddingvorm doen en af laten koelen
(bijvoorbeeld door den vorm op ijs te zetten
of in water met ijs). Als de gelei stevig genoeg
is er kleine partjes van de vruchten
op leggen. Deze partjes mogen echter den
vorm niet raken en ook elkaar niet. Wanneer
de vruchten stevig in de gelei liggen,
er voorzichtig een laag dunne gelei op schenken
en ook deze laag weer styf laten worden,
zoodat er een nieuwe laag vruchten opgelegd
kan worden. Zoo doorgaan tot alle
gelei is opgebruikt.
Vóór het keeren den vorm één tel in heet
water houden en hem dan snel keeren.
fóHILPgftKUftóT
Wat vrouwelijke kunstenaressen presteerden
In Artl te Aimtardam wórdt tér gtUg«nh«ld
van het regeerlngsjublieum van H.M. de
Koningin een tentoonstelling gehouden van
schilderijen, door kunstenaressen gedurende
de laatste veertig jaar vervaardigd.
Gezien de belangstelling, die de Koningin
zelve heeft voor de schilderkunst, mag hel
wichten van deze tentoonstelling zeker een
«Kende gedachte genoemd worden.
De expositie, die een interessant overzicht
wMft van de wijze, waarop de smaak in de
schilderkunst zich in vier decennia door de
vrouw heeft geopenbaard en dikwijls ook door
'' «f werd gewijzigd, behoort zeker tot de
belangrijkste tentoonstellingen,
die wij den
laatsten tijd hebben bezocht.
Niet in 't minst
omdat er onder
WHflce fraaie doeken versäflllShde zijn, d!e^
ons op wonderlijke wijze boelen, omdat ze
nu eens zoo ver van ons af, en dan weer zoo
verwonderlijk dicht bij ons blijken te staan.
Het geheel Is een fragment uit de geschiedenis
der Jongste schilderkunst, die vele verrassende
aspecten blijkt te bezitten, en die
ons zeker nimmer zóó zeer vermogen to tre»-
fen als thans, nu wij er zoo vele voorbeelden
van bij elkaar zien.
I. W»lly Moei. 6«n Hulxer vrouw. - Het is zeker
freffen/ hoe dit .tuk herinnert uu «»evrouwen.
oor"retten, dl* uit de zoventiende eeuw tot ent iljn
Een tregl-komltehe .chepplnf. ^V 1^. "Sar":?"
van onze mooi. nnoUrit.ymboll.eert_3.9ota "■*
Mm.. M.l.io in het W t. - len "^"^^.'ï,'!".
rek. techniek en fr««i colon«. 4. "•«J?"*^
Curlent, Optrekkende mirt. - Ben mooi dorpu«-
ilch^jüCweft door het bekoorli|ke in de kleur
ompo.lti«.

Cowboy-feesten t „Wilde Westen"
JANE WM
In de huifkar, waarin ook zUn groot-ouders door de vlakten en de b.
trokken, gaat de oude ranch-bewoner met ztfn volkje naar Pendleton. -f-^b^s^o^^^a^^Ä^iTt f« b^wU^Äo^d^b^-oÄ- "
Drie dagen in het jaar is het opeens erg druk in het kleine plaal
Pendleton, dat overigens geen andere rol speelt dan te zijn: '
winkelcentrum van een ranch-district in Oregon. Oregon, dat is
strook land naast het rotsgebergfe, de streek, waarvan men zélfs teg
woordig nog met eenig recht zou kunnen spreken als van het „Wi un en van het Towboyjaar. En de „grooten" onder hen gemeten zelfs de eer
Westen", dat wij zoo goed kennen van films en uit cowboy-boeken. W The? voorrecht om ieder jaar in October in New York «« mo^n . 0 P tr . e n de . n '
hier is inderdaad hèt rijk der cowboys!
aar dan drie weken lang lederen avond wedstrijden gehouden worden m de
Wij Europeanen hebben over het algemeen een zeer romantische v ■usachtL arena van Madison Square Garden hetgeen zooveel zeggen wil
VCKÏU
stel ing van het leven dezer menschen (ook alweer door de films en
boeken). In werkelijkheid leiden deze mannen echter een leven van zwa
en ruwen arbeid en het romantische schuilt dan ook voornamelijk in
gevaarvolle en avontuurlijke, dat er zoo nauw aan is verbonden.
De boog kan echter niet altijd gespannen zijn, en het spreekt wel ho
vanzelf, dat deze lieden, die zoo bijzonder hard en dikwijls onder zu
ongunstige omstandigheden moeten werken, uitnemend de kunst verslaan
teest te vieren' Eenige malen per jaar komen zij dan ook te samen om 1
eigenaardige feesten te houden, die grootendeels bestaan uit wedrennen
wedstrijden te paard en mèt paarden, want het paard is nu eenmaal .,
verbrekehjk verbonden aan het begrip „cowboy^. Of men deze sam.'
komsten nu „Rodeo noemt, of wel „Roundup of op echt Wild Wt
avontuurlijke wijze „Stampede", zij komen grootendeels op hetzelfde nc
wedstrijden te paard, mèt en zónder lasso, mèt en zónder zadel
soms zelts op den rug van een ongetemden stier! Het heele raar d.
hebben er overal in Oregon van dergelijke feesten plaats en deze w«
strijden zijn langzamerhand zulk een belangrijke rol gaan spelen bij
■woners dezer streek, dat zij dikwijls niet meer, om een be P° a,de v n J i i d T° a e"
duiden de kalendermaand of den datum bezigen, maar spreken van Twee
eken vóór het feest in Cheyenne" of „het was kort na de Calgary-
/DTe P 1ntm;êunge 0 n 0V ?n 0r Cheyenne, Pendleton en Calgary zijn de hoogte-
Is het Wilde Westen in een zaal". Er zijn dikwijls groote geldprijzen aan
ze wedSen verbonden en het is dan ook te begrijpen, dat de cowboys
die over J het algemeen niet zoo'veel verdienen - wanneer ZIJ hiervoor
«oHio- en ireschikt irenoeir zijn, gaarne aan deze kampen deelnemen.
We echteeden echten Wild West-geest wil ondergaan die doet beter den
owboyln zijn e"gen omgeving en voor zijn eigen publiek te gaan aanschouwen
E^ dan is Pendleton ongetwijfeld de beste plaa/s. In September stroomt
ZT de ireheele bevolking van Oregon, Idaho, Washington, Wyoming en
Lvada samen ten minste ieder, die maar belangstelling heef, voor de ruwe
och sATne'en gevaarlijke cow-boykunst. En de d f e, " e X S t'ot"de'Cana"-
trijden komen uit alle cowboy-staten, van de Mexikaansche tot de Lana
De^tribunes^zijn tot berstens toe gevuld en ieder kijkt met spanning naar
vele en velerlei kunststukken, die voor het publiek ten beste worden geteven
Gegil en geschreeuw - al naar gelang van hetgeen er vertoond wordt,
l doed aS aanmoediging of minachting! ~ "\.f e e *- "^ZfÈ
mnt van die roerige belangstelling is natuurlijk altijd... man en paard tr
vórden wilde paarden getemd, die steeds weer probeerén hun ruiters af te
Een jeugdige Indiaansche schoone, een der •o e K scho 1 u, *'" s ..^. he,
feest, word! door een reporter geïnterviewd over haar leven thuis...
werpen en die zich in de onwaarschijnlijkste bochten wringen
om daarin te slagen. Onnoodig te zeggen, dat de berijders
zich vaak in nog maller bochten moeten wringen om er op te
blijven. Dat er bij dit paarden-temmen wel eens gebruik wordt
gemaakt van unfaire middelen, waardoor man en paard geen
ireliike partijen meer zijn, en waarbij wij in onze landen zeker
zouden spreken van dierenmishandeling, behoeft geen betoog
Merkwaardige staaltjes van ruiterkunst en lasso-werpen
vormen echter evenzeer een groot deel van het programma
evenals wedrennen met ouderwetsche postkoetsen, met vier o
zes paarden bespannen. Dan zijn er ook de gevechten met
woeste ongetemde stieren, die maar al te vaak er m slagen
hun berijders in het zand te werpen en ze dan meedoogenloos
bewerken met hun horens. En boven dit alles straalt in rüstigen,
blakenden gloed... de gouden zon van Oregon.
Als het paard er in geslaaqd is, zijn beryder af te werpen, geeft
het dikwijls nog op eigen initiatief een kleine voorslellinfj voordat
het doorlde „piek up-men' uil de Arena wordt geleid.

J-j -r j " i ee,t 9elijk ' de zom ertijd is de laatste vijf jaar niet
altijd van Zaterdag op Zondag ingegaan. Dit geschiedde in die jaren uitgezonderd
in 1937, altijd van den veertienden op den vijftienden Mei Dat
was dan in 1934 van Maandag op Dinsdag, in 1935 van Dinsdag op Woensdag,
in 1936 van Donderdag op Vrijdag en in 1938 van Zaterdag op Zondag,
in 1937 werd de klok verzet van 21 op 22 Mei. Deze laatste data
vielen respectievelijk op een Vrijdag en een Zaterdag.
pel \
'■* '
•
Mej. F. J. A. te G. - Ik kan uw geval zoo uit de verte heel moeilijk be
oordeelen, doch de feilen in aanmerking genomen, geloof ik toch, dat i
het beste doet op de voorgestelde minnelijke schikking in te gaan.
■LL SC,1 J te D ' H ' ~ Er is haast geen plant ' die zich gemakkelijker la i
stekken dan de Ster van Bethlehem, leder topje groeit, als het afgeknepen
^or< J t e" i" een potje wordt gezet. De beste tijd voor het stekken is in
April-Mei. De plant wordt namelijk na den bloei (voor den winter) terug
gesneden tot op 5 cm. boven den pot. Des winters wordt de plant dan koel,
licht en luchtig neergezet in een bijna vorstvrije kamer (ietsje vorst hinder!
zelfs niet) en weinig begoten. In Februari wordt de plant weer warmer ge
zet, eerst moet u haar dan echter verpotten, en geleidelijk meer gaan be
gieten. U kunt met het mesten beginnen als de her-groei er weer flink ir
zit. Dan is het ook juist een mooie gelegenheid om de dan verschijnende
jonge topjes als stek te gebruiken.
Wat uw tweede vraag betreft: De Gloxinia wordt als volgt overgehouden
Wanneer de bloemen uitgebloeid raken en alle knoppen zijn uitgekomen
moet u trachten door een goede behandeling de bladeren nog eenigen tijd
te laten groeien. Er gaat dan namelijk weer reservevoedsel naar den knol!
U moet echter geleidelijk minder gieten en de plant meer en meer in het
licht, zelfs In de zon zetten. Het blad sterft daarna af. Pas in November
wordt de droge knol uit de aarde gehaald en !n een bakje met turfmolm
bewaard op een droge, luchtige, beslist vorstvrije plaats. Het is noodzakelijk
de knollen bij minstens 55° Fahrenheit Ie bewaren, anders worden ze ziek
In het voorjaar worden ze te voorschijn gehaald en opnieuw opgepot in
vruchtbare bloemistenaarde. U kunt bemesten met kunstmest voor kamer
planten.
H. v. d. H. te A. - Door bemiddeling van een onzer abonné's uit Den
Bosch kan ik u het adres van Gerrit Schulte thans nog mededeelen. Dl
luidt: p.a. Den Heer J. v. d. Kley, Dageraadsweg 39, 's-Hertogenbosch.
A. v. E. te 's-H. - Ik dank u hartelijk voor uw inlichting. Als het noodig
mocht blijken, zal ik van uw vriendelijk aanbod zeker gaarne gebruik maken.
G. d. H. te A. - Ik heb uw vraag aan onzen rechtskundigen mede
werker doorgegeven.
D. V. te A. - Ik heb werkelijk met u te doen, doch ik zou toch niet
weten wat ik u anders moest aanraden dan eens naar den dokter te gaan
Als u inderdaad last heeft van zenuwen, zal hij u zeker daartegen wel eer
goede remedie kunnen aanraden.
De Secretaresse van de Voor U-Club, Galgewater 22, Leiden.
1. De kustwachter bekeek Peter nog eens wat aandachtiger.
Toen schoot hem opeens te binnen, waar
hij hem al meer had gezien. „Nu weet ikhet, jij bent
dejongen,diebiidesmokkelaerswas, teihy. Dot schrok
en ze rende dadelijk op den man af „Ja maar Peter is
geen smokkelaar." zei ze verschrikt. De man lachte.
pe^WVtREN STE$g
DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOT Vervolg =? C/
2 Daar verdacht hij Peter ook heelemaal niet van.
Hij wilde alleen maar weten of de jongen hem nog iets
omtrent de smokkelaars kon mededeelen Nu, dat kon
onze kleine vriend wel en hij legde den kustwachler
uit, waar hij het huis van een van hen kon vinden. Ue
man was erg blij met deze waardevolle inlichtingen.
3. Toen de kustwachter was verdwenen, zei Peter, dat
het voor hen ook beter was hun reis verder voort te
zetten. Ze namen dus afscheid van hun nieuwe vrienden
en sloegen welgemoed het pad in, dat hen weer naar
„De Zilveren Ster" zou brengen. Ze slapten flink door,
want hoe eerder ze weg waren, hoe beter het was.
SUPERCHROM
De uJ trasnel Je film voor
leuke kiekjes naar het leven.
3-1-15"-1-9-«-15-S 1-b-lÉ. IO-1M-I1
u-u-n i-i-a.4 S-io M-ii-i8-ia
d-lO-17-«S-lO-lO-l4-(9 7-Zh-n-Q-lO-l5
l-li-IT-lW ff-l-li ZO-IO 10-17 H-18-20
'j-IO-XS-li
24-1-15-W-IO 2.0-1-25
i
4. Ze waren al bijna tot aan de plek genaderd, waar
ze het toestel hadden achtergelaten, toen te een bekend
geluid hoorden. Ze keken op en daar ontdekten
ze een vliegmachine, die zeer laag boven het strand
vloog. Klaarblijkelijk lag het in de bedoeling van den
piloot om ergens in de buurt te gaan dalen.
5. Ten slotte scheen de bestuurder een geschikte plaats
gevonden te hebben, hij zette zijn machine tenminste op
den grond. Het was vlak bij de plek waar de kinderen
stonden en toen de piloot uitstapte, trok Peter zijn zusje
onmiddellijk achter het struikgewas. Het was namelijk
niemand minder dan hun oude vijand, mijnheer Grimes.
6. De twee kleine luchtreizigers konden zich maar niet
begrijpen, hoe het mogelijk was, dat mijnheer Grimes
hen zoo ver gevolgd was. Peter besloot er echter meteen
voor te zorgen, dat dat niet meer gebeuren kon.
„Ik zal zijn machine onklaar maken," zei hij vastbesloten
tot zijn zusje. En daar ging hij al.
ii PUZZLE NIEUWS"
Abonneert U op „PUZZLE NIEUWS", periodiek
voor puzzelaars, met wekelijks een prijs van
f 5.—, een van f 2.50 en vijf prijzen van f I.—.
Abonnementsprijs bij vooruitbetaling voor Nederland
f4.— per jaar, f 2.25 per halfj. f 1.15 per kwart.
Redactie en Administratie:
Cur^aostr. 11S, Amsterdam, Gem. Giro M3088, Postglro 230660
Dr. H. NANNING's
KINADRUPPELS
Het aangewezen middel bij:
BLOEDARMOEDE - BLEEKZUCHT
MALARIA - GEBREK AAN EETLUST, enz.
Men letfe op den naam „Cr. ƒ/. ^Canning" buiten op
de roede doos en op de flacon. — Prijs f 1.30.
Wie van onze speurders kunnen bovenstaand geheimschrift ontcijferen?
Wij zullen weer een prijs van f2.50 benevens twee troostprijzen ver
deelen onder hen, die ons een Juist antwoord zenden. De verdeeling der
prijzen geschiedt op een manier, waarbij alle Inzenders van goede oplossingen
gelijke kansen hebben op het verkrijgen van een der prijzen.
U gelieve uw antwoord in te zenden voor 14 September aan Mr. Detec
tive, Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of enveloppe duidelijk vermelden
Amateur-Detective 14 September.
DE OPLOSSING
VAN HET PRO-
BLEEM „WAT
DOET HIJ?"
Het antwoord ziet
u op de hierbij afgebeelde
foto. Hadt
u het geraden?
De hoofdprijs van
f 2.50 werd deze
week gewonnen
door den heer M.
C. de Groot te
Utrecht.
De troostprijzen
vielen ten deel aan
den heer W. Buddingh,
Arnhem en
mejuffrouw E. van
Riet te Groningen.
7. Toen Peter het vliegtuig bereikt had, trok hij vlug
de deur open en wipte naar binnen. Terwijl haar hart
luid klopte van angst, keek Dot voorzichtig naar mijnheer
Grimes uit. Ze kreeg hein echter pas in het oog,
toen hij al weer dicht bij zijn toestel was. Zachtjes
probeerde Dot nu haar broertje te roepen.
Abonné's op dit blad, welke in ome registers xtjn
ingeschreven en in het besit «Jn van een door
onze administratie afgegeven polls, »IJn gratis verzekerd
volgens polisvoorwaarden! f. 2000.— DtJ
levenslange invaliditeit,- f. 000.- MJ overlijden;
f, 400.— btf verlies van een hand, voet of oog;
f, 75— bij verlies van duim of wijsvinger; /. 30.—
bij verlies van een anderen vinger, een en ander
8. Mijnheer Grimes was nu vlak bij het vliegtuig en
nog steeds had Peter niets gemerkt. Angstig nep Dot
nog eens, maar juist op dat oogenblik had de man de
cabine van het vliegtuig bereikt en klom naar binnen.
Even later sloeg hij de deur met een klap achter zich
dicht. O, wat zou er nu met Peter eebeuren?
ten gevolge van een ongeval. Is het ongeval een
gevolg van een aan een personentrein, tram of
autobus ens. overkomen ongeval, waarin versekerde
als gewoon betalend passagier reist, dan wordt
de uitkeering bij levenslange invaliditeit gesteld op
f. 3000.— en de uitkeering bij overlijden op f. 1000..—
De uitkeering deier bedragen geschiedt door de
NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam.
9. Dot verwachtte, dat mijnheer Grimes weer met haar
broertje naar buiten zou komen, maar niets «r van. De
motor sloeg aan en even later begon de propeller te
draalen. En daar ging het toestel, met mijnheer Grimes
en Peter, de lucht in I
Wordt vervolgd
Denk er om by een eventueel ongevnl binnen
3 x 24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe
Havbank te Schiedam daarvan kennis te
geven, ook al meent U, dat de directe gevolgen
niet ernstig kunnen zyn- Anders
vervalt het recht op uitbetaling.
-30 -
— 31

■
H U M O R
NURSE f ROM ß^OOKLYN
Elizabeth Thomas
Jim Barnes
Larry Craine
Danny Thomas
Universal-film.
Sally Eilers.
Paul Kelly.
Lanr Blake.
Maurice Murphy.
Regie: S. Sylvan Simon.
d,°.V b r„fcLr w "■"' vc ''"■'*""- ^L.^LL'Z't'tT'. 1 -'' """ l """•'^""«^--.^..M JB .„
Hoewel Danny Thomas zich, toen hij uit het verbeteringsgesticht
werd ontslagen, had voorgenomen voortaan het
rechte pad te bewandelen, komt hij al dadelijk weer in
aanraking met iemand, die daarvan is afgeweken. Het is Larry
Craine, de verloofde van zijn zuster Beth, die als verpleegster in
het ziekenhuis te Brooklyn werkt. Wel is waar weigert Danny
om Craine bij een berooving te helpen, maar hij is er toch bi)
tegenwoordig, als deze laatste een politieagent. Jim Barnes^neerslaat.
Danny is dus een gevaarlijke getuige geworden en Craine
weet geen andere manier om zich van hem te ontdoen, dan door
hem te doodcn. ...
Intusschen is Barnes naar het ziekenhuis gebracht waar hi,
wordt verpleegd door Beth en het duurt niet lang, of deze twee
raken op elkaar verliefd. Als Craine dit merkt, vertelt hi,, door
jaloerschheid gedreven, aan Beth, dat Barnes haar broeder vermoordde.
Hij gaat zelfs zoover, dat hij ook Barnes ter dood wi
brengen. Dit wordt echter door Beth, die eerst niets meer met
den politieagent te maken wilde hebben, verhinderd, daar ze hem
te zeer liefheeft. Als het meisje nu tevens verneemt, dat met
Barnes maar Craine Danny vermoordde, is haar geluk al spoe-
dig weer volmaakt
„Napoleons terugtocht uit Moskou? Maar
toen waren er toch nog geen fietsen?"
„Oat weet ik wel, maar ik kan geen paarden
schilderen."
EEN MAN ALLEEN
„De lift is kapot.
„Hoera, vader, hij leeft nog I Ik heb
hem gisterenavond in de waschkom gedaan."
V
„We hebben vergeten er een gat in
te maken!"
Jim Barnes (Paul
Kelly) moet xljn «tra
uHziïten.

.
Tw«» aardige winkelmeisjes In het warenhuis (Bernadene Haves
en Sylvia Sidney). '
ÏLVIA HDflE
Paramount-film.
Regie: Fritz Lang
Helen
Sylvia Sidney
J ° e . Dennis
George Raff
^y Barton McLane
^ rr Robert Cummings
MX."". Roscoe Karns
r. Morris u,, /-<
p af< . v •• Harr y Carey
^Sy
George E. Stone
impy ..
Warren Hymer
-7
laxichauffeur .... r^.,,««
Uuinn
\xrir
Williams
bangeres r- i r> •
J^T |l? ' Carol Paige
i» V "■. Bernadene Hayes
Mr. Levine c D /
tgon Brecher
In Amerika bestaat de mogelijkheid van vrijlating op eerewoord.
Veroordeelden, die zich in de gevangenis door
goed gedrag onderscheiden, kunnen een gedeelte van hun
straftijd kwijtgescholden krijgen, indien zij een betrekking
kunnen vinden. Zoolang de hun opgelegde straftijd echter nog
loopt, staan zij onder scherpe controle van de zoogenaamde
„parole officers", en zij hebben zich te houden aan bepaalde
regels, die hun bijvoorbeeld verbieden zich in cafés te vertoonen.
zich van hun woonplaats te verwijderen, of in het
huwelijk te treden.
Mr. Morris, de eigenaar van een groot warenhuis in New
York, heeft een aantal van deze ex-gevangenen in zijn dienst,
zonder dat hun collega's iets van hun verleden weten. Onder
hen bevinden zich Joe en Helen, die in verschillende afdeelingen
achter de toonbank staan en hun best doen hun verleden
te vergeten en zich hun nieuw verworven vrijheid waardig
te toonen. Helen en Joe zijn op elkaar verliefd, doch Joe verzwijgt
zijn gevoelens voor het meisje, omdat hij haar niet durft
vertellen, dat hij een vroegere gevangenisboef is. Hij heeft er
geen vermoeden van. dat Helen zich in hetzelfde parket bevindt.
Als dus Joe's proeftijd om is, neemt hij ontslag en vat
het plan op naar Californië te trekken, doch niet dan nadat
hij Helen verteld heeft wat hem op het hart ligt, en waarom
hij haar verlaat. Op het moment, dat zijn bus zal wegrijden,
valt het afscheid Helen echter te zwaar en zij zegt Joe. dat zij
met hem wil trouwen, wat ook zijn verleden is geweest. Zij
worden nog denzelfden avond in den echt verbonden, zonder
dat Helen beseft, dat het huwelijk onwettig is. aangezien haar
..parole" haar verbiedt te trouwen. Zij is er zich'echter wel
van bewust, dat zij de kans loopt wegens overtreding van een
der „parole'-bepaiingen opnieuw gevangen gezet te worden,
en daarom vraagt zij Joe niemand iets van hun huwelijk te
vertellen, onder het voorwendsel, dat Mr. Morris niet hebben
wil, dat zijn employés met elkaar trouwen.
De leider van de bende, waartoe Joe en verscheidene van
zijn collega's behoorden, valt hun voortdurend lastig en doet
zijn uiterste best de bende weer bijeen te brengen. Joe weigert
echter ronduit om voor zijn bedreigingen te zwichten. Hij is
gelukkig getrouwd en denkt er niet aan zijn geluk in de waagschaal
te stellen door een hernieuwden omgang met leden van
de onderwereld.
t
GCOK
Bij toeval ontdekt Joe, dat er wel degelijk mannen en vrouwen
in de zaak werken, die met elkaar getrouwd zijn. en hij
is teleurgesteld dat zijn vrouw hem voorgelogen heeft. Hij laat
zich op Kerstavond dan ook door een van zijn vroegere kameraden
meetronen naar een kroeg, waar de meeste leden van
zijnbendebijeengekomen zijnomnieuwe wandaden te beramen.
Joe echter wenscht niet mee te doen, totdat een der boeven
zich laat ontvallen, dat Helen ook een ex-veroordeelde is. Joe
gaat naar huis, en als hij. door zijn vrouw een strikvraag te
stellen door haar hoort bevestigen, dat zij vroeger drie jaar
heeft opgeknapt, verlaat hij het huis en sluit zich weer bij zijn
bende aan. Ten diepste ontgoocheld over het feit, dat zijn
vrouw hem niet in haar vertrouwen genomen heeft, nadat hij
haar eerlijk zijn verleden heeft opgebiecht, neemt hij de leiding
op zich van een inbraak in Mr. Morris' warenhuis. Een
van zijn vrienden belt Helen op en smeekt haar alles te doen
wat in haar macht ligt om Joe op een bepaalden avond thuis
te houden, aangezien hij anders groot gevaar loopt. Helen
ontdekt de plannen der boeven en, om zichzelf en Joe te redden
bedenkt zij een plan, dat zij aan Mr. Morris meedeelt.
De avond van de inbraak is gekomen en Joe en zijn vrienden
sluipen in het warenhuis rond, totdat zij verrast worden door
Mr Morris, Helen en een aantal gewapende detectives, die de
boeven ontwapenen. Daarna laat Mr. Morris de bende achter
met Helen, nadat hij ze gewaarschuwd heeft den volgenden
morgen niet later dan acht uur aan te treden voor hun werk.
Wie niet verschijnt, zal aan de politie overgeleverd worden.
Helen overtuigt de boeven met behulp van een eenvoudige
rekensom, dat de moeite en het risico van hun inbraak nooit
beloond kunnen worden door de opbrengst van het gestolen
goed. De mannen zijn diep onder den indruk van haar betoog
en zijn er thans van overtuigd, dat „gestolen goed niet gedijt .
Alleen Joe laat zich niet met Helen verzoenen, en verwijt haar
in bittere termen wat hij haar „verraad" noemt.
Helen verlaat het huis, en duikt onder in het groote New
York. Joe komt. als hij over zijn teleurstelling heen is, tot de
overtuiging, dat hij Helen haar gedrag niet had moeten verwijten,
daar zij ten slotte toch alles voor hun bestwil heeft
willen doen. Als hij thuis komt, vindt hij Helen echter ge-
vlogen.
Dan neemt hij zijn toevlucht tot zijn oude vrienden, die heel
New York rondspeuren om haar terug te vinden. Helen js
mtusschen bij haar „parole-officer" geweest, wien zij alles
verteld heeft. Deze heeft haar duidelijk gemaakt, dat haar
huwelijk onwettig is, doch wanneer Helen hem vertelt, dat zij
een baby moet krijgen, besluit hij om haar niet weer naar de
gevangenis terug te sturen. Joe's vrienden vinden Helen ten
slotte in een hospitaal, en Joe ziet zijn vrouw terug als zijn
zoon juist geboren is. Helens straftijd is dan voorbij, en met
het besluit nog een keer, en thans wettelijk in het huwelijk .te
treden, vinden de twee het geluk terug in elkanders armen.
Twee gefangenenTroSn door het .U^en «eg.n de a.vo.rbuls
«ntac?m.t hun »ed.g.Tang.n.n f krijg.».
Jo« «n d« loden van debendo

GESPREKKEN MET MIJN
VRIEND PIETERSEN
„W
Teet je wat me van de week in den
bioscoop opgevallen is?"
,,Hoe zou ik dat kunnen weten,
Pietersen? Misschien dat er een nieuw programma-meisje
was?"
,,Hé, wat ben je flauw. Alsof ik daarop let!
Neen, het was het volgende. Men vertoonde
de film „Het meisje uit het verre Westen" en
ik vond, dat er zulk eigenaardig Engelsch in
gesproken werd. Is jou dat ook opgevallen?"
,,Natuurlijk, waarde vriend, doch dat was
geen Engelsch, maar Amerikaansch dialect."
„Waarom spraken ze in die film dan zulk
dialect? Ik heb tot nu toe wel het Amerikaansch-
Engelsch van het gewone Engelsch kunnen
onderscheiden."
„Kijk eens, Pietersen, als jij hier een provinciale
tooneelopvoering meemaakt en er verschijnt
een ronde Zeeuw ten tooneele, dan zou
jij het toch vreemd vinden, wanneer deze man
mooi zuiver Nederlandsch zou spreken?"
„Inderdaad!'
„Evenmin kan de Amerikaansche filmindustrie
zich veroorloven om bij den tegenwoordigen
hoogen stand der geluidstechniek
maar eenvoudig Amerikaansch-Engelsch te
laten spreken. AAerika is ten slotte een heel
werelddeel en het behoort tot de finesses van
de Amerikaansche film, die het publiek in andere
landen meestal nog voorbijgaan, om de onderling
zeer verschillende dialecten, die er in dat
werelddeel gesproken worden of werden, haarfijn
te onderscheiden, daar het Amerikaansche publiek
zelf natuurlijk nauwlettend op deze verschillen
reageejrt..
Nu moeten in de rolprent „Het meisje uit
het verre Westen" de dialect-verschillen goed
tot uiting komen. Deze film speelt immers in
de dagen van de gold-rush van 1849, toen de
tienduizenden, die op één plaats samenkwamen,
elkaar nauwelijks konden verstaan. Om deze
taalverschillen volmaakt tot uiting te brengen,
engageerde M.G.M, den „radio-dialect-doctor"
Dave Weber, wiens taak het was Jeanette Mac
Donald het speciale „hilly-billy-twang" van
midden Missouri uit 1849 bij te brengen."
„Wat spreekt Nelson Eddy dan in deze
film?"
„Hij spreekt het typische, gekruide dialect
van Illinois en Walter Pidgeon spreekt het onder
negerinvloed staande taaltje van Virginia.
Enfin, om kort te gaan, er zijn niet minder
dan drieëndertig Amerikaansche dialecten in te
booren, benevens het noodige Duitsch-Amerikaansch
van den muziekprofessor en het Italiaansch-Amerikaansch
van den missionaris
vader Sienna".
FILM-ENTHOUSIASTEN
S. L. v. d. R. te Groningen. Buddy Etsen
kunt u schrijven p.a. Metro-Goldwyn-
Mayer-Studio's, Culver-City, Californië.
Voor foto drie antwoordcoupons insluiten.
Jenny Jugo is met Friedrich Benfer getrouwd.
N. D. te Haarlem. Anna Sten is met
een regisseur getrouwd. Zij filmt weinig.
Haar bekendste Duitsche films zijn „Stürme
der Leidenschaft" en „Bommen op
Monte Carlo". Samuel Goldwyn heeft haar
voor Amerika geëngageerd.
M. H. E. te Amsterdam. Pola Negri is
gescheiden. Hermann Thitnig filmt op 't
oogenblik weinig. Hij woont Karolinengasse
9, Weenen IV. Zijn zuster, Helene
Thimig, is met den regisseur Max Reinhardt
getrouwd.
A. L. te Amersfoort. Charlie Chaplin
werd den loden April te Londen geboren.
Een antwoordcoupon is aan ieder postkantoor
verkrijgbaar.
K G. v. H. te 's-Gravenhage. F riedel
Pisetta woont Augustastrasse 4 te Berlijn.
Zij IS den i3den Juli jarig. Karin Hardt
is getrouwd. Zij woont Königsallee 47,
Berlijn. In het Duitsch schrijven.
T. D. A. J. te Venlo. Hierbij de gevraagde
verjaardagen. Ken Maynard 21
Juh. Douglas Fairbanks Jr. 9 November
Anatole Siewart 25 Juni.
L. M. T. te Rotterdam. De bekendste
spelers zijn Loretta, Robert en Roland
Young. Thelma Todd is te Lawrence geboren.
R. D. N. K. te Amsterdam. Olga
Tschechowa is met een Belg getrouwd. Zij
woont Kaiserdamm 74, Berlijn. Z.é?5//é?//oward
is den 2 4sten April te Londen geboren.
L. H. te Noordwijk. Wij hebben u de
gevraagde foto's gezonden, Eenige bekende
films met Preston Foster zijn „The
Informer", „Sea devils" en „Strangers
ail
B. R. H. te 's-Gravenhage. Het adres
van Philip Huston is 780 Gower Street, .
Hollywood. Walter Huston moet u schrij' '
ven p.a. Metro-Goldwyn-Mayer-Studio's,
Culver-City, Californië. Niet vergeten een
antwoordcoupon in te sluiten.
A. v. N. te 's-Hertogenbosch. Wij raden
u aan een andere loopbaan te kiezen. Wij
hebben u de foto's van John Boles en
Mariene Dietrich gezonden.
G. N. G. te Schiedam. Bedoelde acteur
was niet Nelson Eddy maar Allan Jones.
Jeanette Macdonald is met Gene Raymond
getrouwd. Emil Jannings woont St.
Wolfgang, Salzkammergut. Hij is den
2 4sten Juli jarig.
ONZE WEKELIJKSCHE
PRIJSVRAAG
Vraag vijfhonderd
Wat verstaat men onder de zuilen van Hercules?
Wij stellen een hoofdprijs van / 2.50 en
vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen
onder hen, die vóór 19 September (abonné's uit
overzeesche gewesten 19 October) goede oplossingen
zenden aan ons redactie-adres: Galgewater
22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart
gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 500.
DE OPLOSSING
Vraag vierhonderd zes en negentig
Agar-Agar is een geleiachtige stof, die verkregen
wordt door Indisch zeegras in water uit
te koken. Vanwege zijn bindende eigenschappen
wordt het dikwijls in plaats van gelatine
gebruikt.
De hoofdprijs werd deze week gewonnen
door: mej. H. M. Nijessen te Utrecht. De
troostprijzen vielen ten deel aan den heer G. A.
Timmler te Den Haag; mevrouw H. C. Fundter
de Beauchene te Nijmegen: mejuffrouw G.
Hens te Waalwijk; mejuffrouw M. A. van
Waardenburg te Gorcum en den heer H. van
Til, Doetinchem.
was op bezoek bij een vriend, die kunst
schilder was — althans zich verbeeldde he
te zijn.
„Heel aardig," zei mijn neef, toen de
ander hem een pas voltooid doek liet zien
„Je werk doet me beslist aan Vondel den
ken." | |
„Aan Vondel? Je bedoelt zeker Rem
brandt ?"
„Neen, maar, ik bedoel wd degelijk
Vondel," beweerde mijn neef beslist.
„Maar die kon toch niet schilderen?!"
„Nu ja — juist daarom!"
Een man, wiens portemonnaie hem
eenige jaren geleden ontstolen was, ont'
ving op zekeren dag den volgenden brief:
„Mijnheer, een paar jaar .geleden heb
ik u uw geld ontstolen. De wroeging
k^agt nu aan mijn hart en daarom zend
ik u iets van het geld terug. Als mijn geweten
weer knaagt, zal ik u nog iets
zenden."
Het jonge vrouwtje: „Om ons steeds
de ruzie te herinneren, die we verleden
week hebben gehad, hebben Jan en ik
een boom in den tuin geplant.' '
„Dat is een leuk idee," riep haar vriendin
uit. Ik wou, dat Fred en ik. dat ook
hadden gedaan. Dan hadden we nu al een
beeldig boschje gehad!"
De motorrijder had een onderhoud met
zijn advocaat.
„Gebeurde er iets, dat uw nieuwsgierig
heid opwekte, toen u den weg opreed?''
vroeg de laatste.
„Ja, mijn voorwiel brak in tweeën."
„Mammie," vroeg het vijfjarig jongetje,
„krijgt u die bontjas van vader voor uw
verjaardag, die u zoo vreeselijk graag wildt
hebben ?"
„Ik denk het niet, jongen," antwoordde
moeder.
„Hebt u dan al geprobeerd om u op
den grond te laten vallen en met uw
voeten te trappelen, net als ik doe?"
„Wel Jan, wat heb ik den laatsten keer
over vogels vertelt?" vroeg de onderwijzer.
„Bent u het nou alweer vergeten, mijnheeft,"
antwoordde de leerling.
De Bruijn en zijn vrouw zaten in een
afgelegen hoek van een café, waar zij haar
man eens ongezouten de waarheid zei.
Zonder dat zij het opmerkte, kwamen er
eenige kennissen binnen gehoorsafstand.
„Je bent een laaghartig sujet," ging ze
door. „Zoo'n man heb ik nog nooit ontmoet.
Je verdiende levenslang!"
„Uitstekend, lieve," antwoordde haar
man, die de andere menschen wèl had
gezien. „En wat heb je nog meer tegen
hem gezegd ?"
DP BEZOEK BIJ COR VAN DER LUöT MEL5ERT
H
et was voor ingewijden geen verbazingwekkend
nieuws toen in de vroege lente
van dit jaar de heer Van der Lugt Meiert
mededeelde, dat hij den Koninklijken
Schouwburg in den Haag, als vaste bespeler,
ring verlaten. Eenentwintig jaar lang had hl]
het Rotterdamsch Holstad-Tooneel geluisd
en de moeilijkheden (van allerlei aard)
.aren steeds grooter geworden. Niet dat het
-laagsche publiek Van der Lugt en ^ z.jnen
^oede was; verre daarvan, de moeilijkheden
waren geheel van technischen aard. Er moest
dus iets veranderen; Van der Lugt gaat weg,
; wat hij wel ging doen, dat
was het raadsel waarover alle tooneel-bezorgden
zich het hoofd braken. Wij hebben het den
heer Van der Lugt Melsert zelf gevraagd en
zijn antwoord was: ik wist het ook nog met.
Ergens achter in mijn hoofd speelde het denkbeeld
van een klein gezelschap, zonder vasten
schouwburg, maar hoe en met welke acteurs:
ik had er geen idee van. En toen ineens kwam
Amsterdam vrij. Amsterdam heet en .s nu
eenmaal het kunstcentrum van ons land. In
Amsterdam met een goeden troep frisch te beginnen,
was een groote attractie. Na veel
pourparlers geschiedde het volgende: de ge-
meenteraad van Amsterdam accepteerde het
voorstel van B. en W. om één persoon als
vasten bespeler van den Stadsschouwburg u.t
, e noodigen en die eene persoon was ik. Zoo
zat ik dus. geheel onverwacht, in Amsterdam.
Nu begon het moeilijke werk van het samenstellen
van den troep, al bestond er vanzelfprekend
al een „geraamte'.
Met die samenstelling is - de heer Van der
Luirt Melsert wonderwel gesL_
ilaagd. Eindelijk is
er nu in de Tooneelwereld een concentratie
krachten gekomen, die veelbelovend is
We willen slechts een paar namen ..m..... noemen:
het echtpaar Van der Lugt Melsert-van Ees,
van Dalsum,
Charlotte Köhler, Defresne, Fientie
de la Mar en van
de
-
jongeren: Loudi Nijhoff,
Paul Storm, Ank van der r Moer, Myn
1
Ward. Alle namen, die meer zij
ijn dan louter
dit alleen en die iets beloven.
Wal betreft de organisatie, ook in Amsterdam
wil Van der Lugt het Haagsche systeeip
van splitsing toepassen. Dat wil zeggen, het
omvangrijke gezelschap van ongeveer vijftig
acteurs wordt in twee afdeelingen verdeeld,
die om beurten en gelijktijdig Amsterdam of
een andere stad bespelen.
Op deze wijze kunnen er op denzelfden
avond uu twee .»^ verschillende .
stukken opgevoerd
worden. Dat dit stelsel in Amsterdam nog ge
perfectionneerd zal d worden, vorden, ligt voor de hanc hand
Het is overigens waarschijnlijk v_
het eenige sys
teem om met een grooten troep rendabel op te
treden.
Wij vroegen den heer Van der Lugt Melsert
naar iar den stijl oer der SIUKRC, stukken, die U.^ zijn ~.., nieuwe - geze
Ischap brengen zal. Deze e zal zeer gemêleerd
Amsterdam
zijn Destijds, toen den Haag
beide "vaste bespelers ' kregen, cu« die elk op hun
l ook weer in de andere stad optraden,
werd er afgesproken, dat Amsterdam voornamelijk
het klassieke genre zou spelen en den
Haag zgn. Kammerspiele. Deze uitspraak kon
nu uiteraard literaard vervallen vervaueu en zoo -~~ zullen er nu
zoow el klassieke als lichte en luchtige stukken
gespeeld worden len. Daarbij vervult de heer V"'
in dit conglomeraat de veelzijdige
rol van directeur, regisseur en acteur.
Van der Lugt toonde zich vol hoop op
de
toekomst. Het is niet waar, zoo ongeveer zeide
hij dat de film de menschen van den schouwburg
vervreemd heeft. Tooneel en film zijn
trouwens twee niet vergelijkbare grootheden;
dat het publiek de film mooier zou vinden
dan het tooneel, kan men derhalve noovt zeggen.
Het eenige is, dat de menschen vertrouwen
moeten krijgen in een bepaalden troep en
daarom het theater weer gaan opzoeken.
Ten slotte is de theaterkunst een der oudste
'en schoonste kunsten, die de menschheid kent.
. 1. _ ..,„„,,1
Er gaat weinig boven het gesproken woord,
dat direct en altijd weer anders, van over het
voetlicht tot ons komt. Het tooneel is daarenboven
een machtig middel voor de volksopvoeding
en ontwikkeling. Door den geconcentreerden
vorm waarin het het leven met al zijn
facetten en problemen.weergeeft, kan het onzen
kijk op bepaalde kwesties dikwijls zeer
verruimen en verdiepen.
Er bestaat géén tak van kunst, waarvan WIJ
zouden kunnen zeggen, dat wij haar mogen
verwaarloozen. Dus ook zeker het tooneel
niet al heeft ons volk in breede kringen zich
daar niet altijd aan gehouden. Het tconeelspel
is onze belangstelling ten volle waard. Wu
hopen dan ook van ganscher harte, dat Van
der Lugt en zijn schare in de komende jaren
veel succes en volle zalen mogen beleven.
■
i
. ;' -

HET WEEKBLAD
CIMEMAü
THEATER
VEMCHIJNT WEKELIJKS - PKIJS PER KWAWTAAt r. 1.« _««..„
■
} >
^Ben ik geen aar
Hollandsch meisje
vraagt de M.G.M.
VIRGINIA CRI