HET WEEKBLAD

19de Jaargang
lo. 33-26 Aug. 1939
INEMAs.
HEATER
CAROLE LOMBARD!
IN DE '
RKO-RADiOFILM
MEMORY OF
//■
LOVE"
HET WEEKBLAD
15 ets
■ ■ ■ ■ ■■
^
ß
/
\

NIEUWS UIT DE STUDIO'S
Gustaf Gmendgers engageerde Marianne Sim-
son, Max Eckhard, Antje Weissgerber en Joachim
Brennecke voor lijn film „Zwei Welten".
Merle Obeton zal in de Denham Studio's bij
Londen de vrouwelijke hoofdrol vertolken in de
kleurenfilm „Manon Lescaut", een Alexander
Korda-productie.
Hans Albers vertolkt de hoofdrol in de
film „Trenck, der Pandur". Regisseur
is Herbert Selpin.
Nico Dostal heeft de muziek ge-
componeerd voor de Ufa-films „Hei-
matland" en „Das Lied der Wüste",
Adina Mandlova en Ottomar Kor-
belar vertolken de hoofdrollen in
„De onschuldige", een Tsjechische
film, welke te Praag wordt op-
genomen.
Hans Deppe ensceneert de film
„Verwandte sind auch Menschen".
Dolly Haas speelt een belangrijke
rol in de Warner Bros-Iilm „We are
not alone". De verdere mede-
spelenden in deze film zijn Paul
Muni, Flora Robson en Una O'Connor.
De film is gebaseerd op het gegeven
van een der meest verkochte romans
van den auteur James Hilton, die
o.m. „Lost Horizon" en „Goodbye
Mr. Chips" schreef. Het verhaal be-
handelt het leven van 'n Engelschen
plattelandsdokter.
Paul Heidemann werd door de
Tobis geëngageerd om de film
„Flitterwochen" in scène te zetten.
R. A- Stemmle regisseert de film
„Falschmünzer", waarvoor hij ook 't
draaiboek heeft geschreven. Otto
Lehman is hiervan de productie-
leider.
Leopold Hainisch ensceneert de
film „Eine kleine Nachtmusik". Het
draaiboek is geschreven door Rolf
Tobi:
Hansi Knoteck, Paul Richter en Hedwig
Bleibtreu werden door regisseur Paul Ostermayr
geëngageerd voor de film „Waldrausch". Produc-
tieleider is Peter Ostermayr.
Frieda Inescott speelt de rol van Portia in de
George Arliss-productie „The merchant of Venice".
Heinrich George is de hoofdfiguur in „Pedro
soll hängen".
DE VOLGENDE WEEK
verschijnt het reeds
aangekondigde eerste
speciale nummer van
Het Weekblad Cinema en Theater
onder den titel
„FILMS. DIE KOMEN
Dé meest vooraanstaande filmmaat-
schappijen uit binnen- en buitenland
laten u hierin door advertenties,
artikelen en filmfoto's zien, wat zij
den bioscoopbezoekers in het a.s. sei-
zoen komen aanbieden.
Deze uitgave wordt nog met verscheidene
pagina's uitgebreid, zoodat onze lezers hier-
door een algemeen overzicht krijgen van de
komende filmgebeurtenissen.
Lauckner.
Geza • von Bolvary ensceneert de film „Der
Opernball", naar de operette van Heuberger.
Harald Boehmelt is de' componist van de mu-
ziek voor de films „Hochzeitsreise ohne Mann"
en „Casanova heiratet".
Otto Sauter-Sarto is geëngageerd voor de films
„Vroni Mareiter" en „Sommer, Sonne, Erika".
Hilde Krahl, Attila Hoerbiger en Paul Ja vor
vertolken de belangrijkste rollen in de film „Donau-
schiffer". Regisseur is Werner Hochbaum.
Hans Soehnker is door de Terra geëngageerd
voor vier films.
Maureen O'Hara, de 18-jarige lersche actrice,
kort geleden in de V.S. aangekomen, is door
RKO Radio geëngageerd voor de vrouwelijke
hoofdrol in „The hunchback of Notre Dame" met
Charles Laughton als „Quasimodo". Ook Sieg-
fried Arno zal in deze film een belangrijke rol
vervullen.
Boris Karloff vertolkt de hoofdrol in de Colum-
bia-film „The criminal code". De verdere mede-
spelenden zijn Roger Pryor, Robert Wilcox, Lorna
Gray, Ann Doran en Don Beddoe.
Linda Hayes heeft een belangrijke rol in „Con-
spiracy". De verdere medespelenden zijn Allan
Hale, Robert Barrat, Charles Foy en Charles
Farrell.
Truus van Aalten zal men kunnen zien optreden
in de film „Ein ganzer Kerl". De buiten-opnamen
voor deze film worden gemaakt in Mecklenburg.
Betty Grable is aangenomen als tegenspeelste
van Joe Penner in de film „The day the bookies
wept", welke geregisseerd wordt door Les
Goodwins.
Rolf Handen, de regie-assistent van Prof. Carl
Froelich, zal de Ufa-film „Sommer, Sonne, Erika'
scène zetten.
Winnie Markus vertolkt een belangrijke rol in
de Terra-film „Brand im Ozean".
Productieleider is Dr. Ernst Krüger.
Linda Ware, 'n dertienjarig meisje,
zal haar filmdebuut maken in de
Paramount-film „The star-maker".
Gustaf Froehlich zal de hoofdrol
spelen in de film „Tödliche Liebe".
'Jane Bryan
(Fnlo Warner Bros)
■WOTéL
NORD

AanobeUa
■
.
Arletfy en Bernard
BHer
^
#/ ^N
If
_ : ^_
- ,*
■ il a 'M
:• ::**^r|
*-
^, ^
spaard. Zij is ee
wees, opgevoed doe
de „Charité Publique'
waar zij een hard
jeugd heeft gehad; h
is werkloos ... Van hun laatste gel
heroen zij een revolver gekoch
Daar Pierre zich de sterkste van he
beiden waant, zal hij de doodelijl:
schoten lossen. Maar bij het zien vt
het bebloede lichaam van het meis
overvalt hem een hevige ontzetting en hij vindt niet de.
moed het wapen tegen zichzelf ^e keeren. De bewon«:
van de kamer er naast heeft echter het pistoolschot g*
hoord en forceert de deur, waarachter het drama zie
heeft afgespeeld. Hij werpt zich echter niet op de
moordenaar, doch laat hem rustig de kgmer verlaten
Pierre vlucht, geholpen door den onbekende. Nog dier
zelfden nacht doet hij een vertwijfelde poging om eet
eind aan zijn leven te maken. Hij wil zich onder dec
trein werpen, maar opnieuw deinst hij op het laatste
oogenblik terug.' Als de dag aanbreekt, geeft hij zichze I
»ij de politie. "
Intusschcn heeft men de hevig bloedende Renée gevonden, die niet dood iü.
Zij herstelt en heeft door den grooten geestelijken schok nieuwen levensmoe i
gekregen. Wat hindert het. dat Pierre laf is ge*reest?Zij leven beiden en zulle i
opnieuw beginnen, zoodra hij uit de gevangenis komt.
Renée gaat naar Hotel du Nord, om de eigenares te bedanken, die .haar eei
paar maal een attentie heeft gestuurd, toen zij in het ziekenhuis lag. En daaf
zij niet weet, waar heen zij moet gaan — zij heeft niemand op de wereld dai
een man, die in de gevangenis zit — neemt zij gaarne aan, wat men haar gv\
en vriendelijk aanbiedt; zij zal in het hotel blijven, om Jeanne, de dienstbod J
te helpen.
Onder de huurders, die Renée aan tafel bedient, wier kamers zij onderhoudt
en die haar het hof maken, zijn er verscheidene, die getuige geweest
zijn van het drama. Onder hen is er een, die echter zeer bescheiden
M
zwijgt en nooit de minste toespeling op het gebeurde maakt; het
is de man. die de deur heeft geforceerd nadat hij het schot had
gehoord: monsieur Ëdmond. t J«. .u»
Het is een man met een duister verleden, een verleden, dat
hem dwingt zich te verbergen. Hij weet. dat zijn vroegere mede-
plichtigen, die hij verraden heeft, hem op het spoor zijn en z^n
?erbWaats kennen. Toch kan hij Hotel du Nord niet verlaten,
want Hotel du Nord, dat is Renée... .
Zoowel monsieur Edmond als Renée hebben een verleden,
dat Zij zouden willen ontvluchten. Renée wil haar herinneringen
vergeten, hij zijn verraad en de wraak, die hem dreigt. Waarom
zouden zij niet tezamen vluchten? Het is Renée. die dit voorste
doet met dezelfde woorden, die Pierre gebruikt heeft, toen hij
haar overhaalde om samen te sterven Edmond stemt toe.
Hij heeft Renée lief. Voor haar is hij in staat om het harde werk
te doen. waarmee hij een eerlijk stuk brood kan verdienen, voor
haar zal hij dezelfde worden, die hij was op zijn twintigste jaar.
een eenvoudige, goedhartige jongen,'naief en toegankelijk voor
alles wat het leven te bieden heeft. ^,rt,„unt
Zij komen in een haven. En daar. op het laatste oogenblik.
doet Renée wat Pierre eens heeft gedaan: zij trekt zich terug;
de moed ontbreekt haar. Zij keert terug naar het Hotel du
Nord, haar veilige haven. Edmond volgt haar. om het lot
te vinden, dat hij had trachten te ontloopen en dat hij thans
accepteert, omdat hij Renée verloren heeft. Hij wordt door
zijn medeplichtigen overmeesterd in dezelfde kamer, waar
eens Pierre het doodelijke wapen op Renée heeft gericht.
Het revolverschot, dat een eind maakt aan Bdmonds
leven, wordt ternauwernood opgemerkt tusschen de knallen
van de voetzoekers, die de jeugd afsteekt ter gelegenheid
van den nationalen feestdag, den Hden Juli.
Op een stil pleintje omarmen elkaar twee gelieven:
Pierre die ontslagen is uit de gevangenis, en wiens trots
overwonnen is door Renée's liefde, drukt haar
ontroerd aan zijn hart.
i/
Atletty en Bergeron
■K.^
f.. ^ -.#'
1.
1
1
!
Louis Jouvet
40
Op de draagbaar:
Annabella
%

IGrootvader (Henry
■Hull) en kleindochter]
■(Lynn Bari).
JjJf
^*f
H * J
,(.\-.
i« 4 Mf«
■ P u mil
■v.
U'JM
^: . : i: iLi
_.__
Ti
(.The return of the Cisco Kid 1
Regie: Herbert I. Leeds. 20th Century Fox-film.
Cisco Kid Warner Baxter
Ann Carver Lynn Bari
Kolonel Jonathan Bixby (haar grootvader) Henry Hull
Alan Davis, een knappe jongeman Kane Richmond
Sheriff McNally. een schurk Robert Barrat
Een Mexicaansche kapitein C. Henry Gordon
Lopez, handlanger van Cisco Kid Cesar Romero
Gordito. handlanger van Cisco Kid Chrispin Martin
Koetsier Arthur Aylesworth
Hotelhouder paul Burns
Gevangenisbewaker Eddie Waller
Een blondine Ruth Gillette
1"^ en man staat voor een tiental geweerloopen, die op hem
J worden gericht. Achter hem: een versch gedolven graf.
En hoog in de blauwe lucht cirkelen met trage vleugel-
slagen de aasgieren, die het altijd schijnen te kunnen vermoe-
den, wanneer de dood op komst is Een kort bevel, een
salvo vuur en de medemensch, die onverschillig een sigaret
rookend .zijn laatste oogenblik had staan te verbeiden,
tuimelt ruggelings in het graf. En de Mexicanen, die hun
W-.;;»L,..*.
rockende geweren over den
schouder slingeren, nemen niet
eens de moeite, het graf te
sluiten. Zij springen te paard
en galoppeeren weldra door
de Sierra naar elders.
Maar uit het graf klimt een
volkomen ongedeerd man weer
naar boven. Toen de soldaten
op het heetst van den dag hun
middagdutje deden en de ter
dood veroordeelde veilig en
wel in boeien in hun midden
lag. hebben anderen de ge-
weren ontladen en er losse
patronen voor in de plaats
gestopt. En nü omringen zij
met dolle vreugde hun vriend.
Cordita en Lopez omhelzen
hun aanvoerder Cisco Kid. den
man, die den dood reeds zoo
heel vaak voor oogen heeft
gehad en die er alweer in ge-
slaagd is. hem desondanks ce
ontloopen!
Goed, laat de wereld in den
waan. dat Cisco Kid gefusil-
leerd is! Des te veiliger kan
hij zich voelen, des te zeker-
der valt de verdenking niet op
hem! Nu meteen aan het werk.
Naar Arizona, naar den weg,
waar de postkoets rijdt, waar
de geldzakken vervoerd wor-
den, waar de rijke reizigers te
vinden en te vangen zijn
Maar het komt anders uit
dan Cisco denkt. Want in de
postkoets zit de schoonste
Senorita die hij ooit gezien
- TllllHBIlllil ' lce ^ t en Cisco is niet alleen
een roover en een ruiter, niet
alleen een schelm en een
, schutter, niet alleen een levend
Cisco Kid (Warner ■ I
Baxter) treedt han-l li ) k ' dat ontsnapt is aan het
üdelend op. I fusilleeren en dat levend in het
graf getuimeld is hij is ook een man.
een minnaar, een guitaarspeler en hij wordt
doodelijk verliefd op Senorita Ann Carver,
la Isabella Americana en als haar eerwaarde
Senor Grootvader in allerlei moeilijkheden
zit. dan zal hij. Cisco Kid. wel eens even
helpen, dan zullen zij groote oogen opzet-
ten over alles, wat hij kan!
En hij helpt krachtdadig. Senor Opa
kon alleen zichzelf achter de tralies helpen,
maar Cisco helpt hem er weer uit en
doet nog duizend dappere daden meer
alles om den glimlach van de Senorita. aan
wie hij de Duivels-Echo toont, wie hij ver-
telt van zijn verre en geliefd vaderland en
die hij wil beminnen tot den dood.
Maar zie! De schoone Senorita bemint
een ander, een Gringo, een melkmuil, een
dwaas. En in zijn woede had Cisco hem
bijna den dood in gejaagd, maar Senorita
bemint dien dwaas, dien blaffenden Jak-
hals Dus genoeg! Cisco redt hem óók
weer en voert hem terug in de zachte
armen van zijn beminde. Zelf zal hij weer
rijden door de Sierras met zijn trouwe
vrienden Lopez en Cordito. op zoek naar
nieuwe avonturen, op zoek naar andere
Senoritas, die willen hooren naar zijn lied
en die waard zijn. dat hij te haren behoeve
zijn heerlijke heldendaden verricht
Cisco xingt. hat stemt
Ann droevig.

«iwawww.,
-M
jP^BA
r
&:,
■■-■'•- '' ■■:;: ^ '
L'
l '12a ■
N
cc r'^T'
'' r ^r^r v?
'-^
erf
W .2 0) 1
Q
CO S
50 ^
2 ^
21 ® !
Pd
co
Q
8
O)
o.
AFBEELDING
IN KLEUR
MULTICOLOUR
PICTURE

Madame Wanda en Una Merkel
njNR MERKEL
Eeniyc jaren geleden ivas Wanda noy Mrs. Strouss uit
Nciv York. een society-dame uit eerste kringen, die slechts
voor haar eigen genoegen studie maakte van de occulte
uretenschappen. Financieele tegenslag dwong haar echter,
dit onder het pseudoniem „Wanda" als beroep op te vatten
en sinds enkele jaren is zij als de bekende astrologe en hand-
lijnkundige voor filmsterren in Los Angeles gevestigd:
Wij laten hier de karakteristiek van Una Merkel, de
charmante Metro-Goldwyn-Mayer-actrice volgen.
Deze actrice, die men zal kunnen zien in Mctro-
Goldwyn-Mayers,,On borrowed time",is een zeer
charmant persoontje; zij is gelijkmatig van hu-
meur, met veel genegenheid en liefde voor anderen, het-
geen aangeduid wordt door haar overheerschenden
Venusberg. Una heeft een gebroken Venus-gorciel, een
bewijs, dat zij emotioneel is en artistieke neigingen heeft.
Haar hand is goed gevormd, met een tamelijk langen
Mercurius-vinger, veel verstand en moed aanduidend.
Zij zal veel geld krijgen en zich nooit financieel bezorgd
behoeven te maken, daar zij niet alleen een goede actrice
is, doch tevens een goede zakenvrouw.
Haar vingers trekken allen naar den middelvinger, be-
heerscht door den vinger der wetenschap. Ik ben ver-
baasd, dat zij niet meer dramatische rollen gespeeld heeft,
daar de Saturnus-heuvel, die onder den Saturnus-vinger
ligt, goed ontwikkeld is. Ik veronderstel, dat wij later
nog wel meer van Una zullen hooren en verrast zullen
zijn, wanneer zij ons dan zal laten huilen in plaats van
lachen, want haar handen toonen aan. dat zij hiertoe de
capaciteiten bezit.
Zij kan onderhevig zijn aan stemmingen, doch afge-
zien hiervan, zal zij altijd dezelfde aardige Una zijn en
nooit haar vrienden vergeten.
Haar Jupiter- en Zon-vingers (wijs- en ringvinger)
zijn even lang. Dit duidt op emoties en tevens op het
eRfENV
vermogen, zich in het gevoelsleven van anderen
te verplaatsen. Er zijn twee noodlotslijnen in
haar hand; de ééne duidt een andere belangstel-
ling aan in haar later leven, misschien radio.
Daar deze lijn zich aan den kant van den duim
bevindt, kan zij slechts succes voorspellen. Indien
deze lijn aan den anderen kant te vinden was
geweest, zou zij een slechte beteekenis gehad
hebben.
Men kan de hand n.1. door een verticale lijn
in tweeën verdeden. Alle lijnen, die aan de duim-
zijde van de noodlotslijn vallen, wijzen op geluk.
Una's hartlijn toont aan, dat zij veel vrienden
heeft. Het eilandje echter, dicht bij de handzijde.
bijna aan het eind van de hartlijn, beteekent dat
zij er voor moet zorgen, harteleed in later jaren
te vermijden.
Weer kom ik op de noodlotslijn terug. Zij be-
gint op den maanheuvel, hetgeen er op wijst, dat
Una een levendige verbeelding heeft. Zij moet
altijd te sterke stimulansen vermijden en niet
te veel koffie drinken.
Una heeft een natuurlijk verlangen, altijd de
oorzaak en reden der dingen te weten, doch zal
nooit persoonlijke vragen stellen.
1939 zal een goed jaar voor Una zijn — druk en actief — zij
zal veel geluk en succes hebben. Er zal zich een gelegenheid
voordoen het een of andere werk te verrichten, waarvoor zij later
beloond zal worden, b.v. kunst, muziek, litteratuur, tooneel en
radio. Zij moet echter op zichzelf passen en positief in haar
onderhandelingen zijn, zoodat zij alles krijgt wat haar rechtens
toekomt.
Una heeft dèn moed en de overtuiging, die noodig zijn om haar
te doen slagen. Beslistheid en flinkheid zijn twee van haar overi-
gens zeer vele goede eigenschappen.
Una's hand
ZONNELIJN
azonel
(fióin M G.M.)
-ff
vv
t
IM-f ' Ml
AH?
IS
l
*\
A
m *-

VAN LEZER TOT LEZER
Op daza pagina kunnen om« »bonné'i, ondar da „Rullrubrlak", gratia aan »dvar-
tantla plaataan, waarin xij l*t* aanbiadan In ruil voor lata andara. Daza plaatalng
la gahaal gratis, maximaal 10 ragala par advartantla. Advartantlaa, waarin voor«
warpan ta koop wordan aangabodan of gavraagd, wenlngan ta huur wordan
gavraagd of ta huur aangabodan, dlamtan worden aangabodan, anzoovoort, anzoo-
voort, wordan ondar da rubriakon „Ta koop aangabodan", „Ta koop gavraagd" an
„Divanon" gaplaatat an barakand tagan I cta. par ragal, minimum vijf ragala.
TE KOOP
AANGEBODEN
Te koop aangeb. ; een
crème lacjVié klnderledlk.
met nw. matrasje en
onderlagen, afin. 1.10 M.
bij 70 cM. in pr. staat.
Pr. ƒ2.50. Tevens een
wasch- of reismand. Af-
metingen : hoog 55 cM.,
lang 85' cM., br. 55 cM.
In pr. staat. Pr.ƒ4.50.
A. Welk, van Speykstr.
103-111, A'dam

eede strook grond langs de kust. In het
volgende jaar stichtte hij aan de baai een
nederzetting, die ter eere van den toen-
maligen goeverneur der Kaapkolonie Sir
Benjamin d'Urban, den naam Durban
kreeg. Echter verliepen de eerste jaren
allesbehalve aangenaam voor de kolonis-
ten. De Zoeloe-koning Dingaan viel de
stad aan, en de blanken konden zich
slechts met moeite en op 't laatste oogen-
blik op het toevallig in de haven lig-
gende schip van den goeverneur redden.
Een ideaal plekje om te baden en te xwemmen.
w^j^v
t-ÄÄ-t*ma
: i 'ï^:
•vWÄ
•«*Ä-
*^- %
Toen begonnen de oneenigheden en ge-
vechten met de Boeren om het bezit van
Durban, die in het jaar 1840 de republiek
Natalia hadden uitgeroepen. Pas in het
jaar 1843 werd Natal formeel tot Britsch
gebied verklaard, en van dit oogenblik af
dateert haar geweldige opkomst.
Het feit, dat Durban aan een natuurlijke
haven ligt, en het sterk produceerende
achterland, met Johannesburg, het mid-
delpunt der gouddelving, zoowel als ge-
heel Natal, verschaffen haar de plaats als
eerste haven van de Unie.
In de naaste omgeving van de haven
PfMBU^
Äs? & ;
^r 8 ^--
*^&ssfa* 'zz
'*z*&*
Strandgezich
Durban. Recht
fraaie openlui
theater
valt er niet het minst van het elegante en
fijne Durban, dat er niet ver van af ligt,
te bespeuren. Hier leggen booten aan
van uit alle deelen der wereld, vrachten
lossend en ladend. De walvischvaarders
brengen hier hun vangst, en zwarte ar
beiders, met van olie druipende kleeren
stappen in de reusachtige vischlijven heen
en weer, om ze in stukken te snijden en
schoon te maken.
Er heérscht een enorme drukte aan de
haven, maar niet ver er vandaan vindt
Opname uit een vliegtuig van Durban.
3- TÈm-*
5 -w«i«öi
De tchoone om-
streken van Dur-
ban: de Albert-
watervallen.
"S?
A\
men breede, goed verzorgde straten,
moderne, schaduwrijke parken en prach-
tige, groote gebouwen. De trots van Dur-
ban is het stadhuis. Met zijn vijftig meter
hoogen koepel is het een der grootste
gebouwen der stad, en tevens een der
mooiste van de Unie. Het werd in het
jaar 1909 gebouwd en verslond het for-
midabele bedrag van driehonderdvijftig-
duizend pond sterling. De grootste zaal
biedt plaats aan vijf en dertig honderd
personen en deze plaatsruimte wordt
•
Aan het strand te Durban.
1/ , -^
v tr f~jm
.> .v-
w*.
• ^^^.^Jiß
l'SL-Jii
< i .
. "«ö .*?■ - = ; ^ ,
»c
voor alle mogelijke doeleinden gebruikt.
Van Mei tot September is het in Dur-
ban badseizoen. Het vijf kilometer lange
strand lijkt in dezen tijd op een wereld-
badplaats. De badgasten zwemmen in de
baai, die op een groot meer lijkt, en in
de wilde branding der open zee. Achter
het lange strand bevinden zich ontelbare
paviljoens met cafe's en restaurants. Hier
sluit zich de breede boulevard aan, en
pas daarna staan in lange rijen de groote
hotels. Ricksha-boys, in hun fantastische
kleedij, brengen de menschen naar de
concerten, naar het openlucht-theater,
I
vm*
«r*
-.**.
naar cabaret of bioscoop of ook naar het
sportterrein en de paardenrennen. Groot
zijn de sportvelden, waar tennis en golf
gespeeld wordt, en liefhebbers der hen-
gelsport vinden in de omgeving van Dur-
ban, behalve wondermooie streken, die
beste gelegenheid tot het uitoefenen van
hun geliefkoosde sport. Voor ieder heeft
Durban, de aan afwisseling rijkste stad van
Zuid-Afrika, dat, wat hij zoekt, en men
kan de menschen, die daar wonen, inder-
daad om hun woonplaats benijden . •
•
Waar de bedrijvigheid heérscht: 't walvischstation
■ ■
/•.,/,, s / .1 VA /
'Sfrv zÉÊ*

in: OOK LIM;
DER TOEKOMST
De tankt komen in actie — er it geen paard, doch ook geen mench te bekennen. De
oefeningen zijn dan ook bedoeld om na te gaan óf en in hoeverre de motor mannen en
paarden kan vervangen.
In den helderen zonneschijn klinkt er plotse-
ling een gerommel altof er een aardbeving
plaatt vindt. De tankt gaan tegen elkander
in actie tijdent manoauvret, die het Frantche
leger ,,ergens" houdt. Er is nauwelijks een
paard in het veld te zien. De oefeningen zijn
dan ook bedoeld om na te gaan, of en in hoe-
verre de motor mannen en paarden kan ver-
vangen.
Terwijl sommiget experts hebben beweerd,
dat de cavalerie onder bepaalde omstandig-
heden meer beweeglijk was, vooral in moeilijk
terrein, schijnt het, dat de Frantche generale
ttaf In hoofdzaak overtuigd is, dat de cavalerie
de snelheid van het offensief vertraagt, omdat
zij den gemotorlseerden eenheden belet vol-
ledig in actie te komen en hun aanvaltcapaci-
leit geheel en al te ontplooien.
Dertigduizend man en drieduizend „motoren"
(tanks, transport- en bagage-auto's en motor-
rijwielen) nemen aan de oefeningen deel. De
radio speelt een belangrijke rol: zij vormt de
verbinding tuttchen de vliegmachines en de
motorrijders. Deze beide maken den inlichtin-
Het munitie-verbruik tweehonderd maal grooter dan in
den wereldoorlog. 100.000 liter benzine dagelijks voo
een leger van 30.000 man. Tanks, die draadloos wor
den bestuurd. Oorlog onder den grond.
gendienst uit van het leger, een der belangrijk-
ste onderdeelen van een gemechaniseerde troe-
penmacht, die er' bettaatl
Op een draadloot verttrekt bevel komen de
tankt in actie. De groottte moeilijkheid wat,
hoe men hen vóór dien tijd verborgen moest
houden, en nu zij gaan rijden, zijn zij nog met
takken en bladeren gecamoufleerd. Toch blijkt
het tlechtt drie minuten te duren, eer zij door
de verkenningsvliegtuigen van den vijand wor-
den ontdekt. . .
Tot op dit oogenblik konden de motorrijdert,
eveneens bedekt met takken en bladeren, in
het grat liggen tlapen, want de radio is een
alarmklok, waarop men
absoluut vertrouwen kanl
Nu trekken 'de pa-
trouilles er echter on-
middellijk op uit, ter-
wijl de bevelen in hun
ooren klinken, want zij
hebben onafgebroken de
koptelefoon om,
Tien minuten later
Hooge Frantche
stafofficieren slaan
de verrichtingen
der gemotoriseerde
onderdeelen gade.
De conclusie», die
werden getrokken,
bleken uiterst be-
langrijk.
Een mitrailUur*
afdeeling dar
berg-infanterie
gaat hat terrain
bezetten. dat
door tank« it
varoverd.
hebben de tankt de vijandelijke linies bereikt, en
voordat er nog vijf minuten zijn verloopen, gaan
zij tot den eigenlijken aanval over. Het gevecht
duurt een uur. De monsters vuren op elkaar en
probeeren alkander te omtingelen. Het zijn logge
gevaarten en alleen de kanonnen en mitrailleurs
bewegen zich tnal en gemakkelijk. De ttrijd is
afgeloopen, wanneer een der partijen er in it ge-
slaagd, zich een weg te banen door de andere.
De scheidsrechters zwaaien met hun witte vlag-
gen, en de lichte cavalerie (motorrijdertl), die op
iedere drie man een mitrailleur meevoeren, ach-
tervolgen den vluchtenden vijand, terwijl diens
vliegmachines het terugtrekkende leger in een on-
doordringbare wolk hullen.
Een oorlog te land lijkt nu veel op een oorlog
op zee. De loopgraven-oorlog van 1914-1918
schijnt al weer verouderd te zijn. De tlag zelf
wordt weer beslittend, maar het is een tlag van
machines en het it zelft mogelijk, dat in de toe-
komst de ttrijd zal plaatt vinden zonder menschen,
wanneer men er maar eenmaal in it geslaagd de
tankt draadloot te betturen.
De geheel gemechaniseerde oorlog wordt met
veel grooter snelheid gevoerd dan vroeger. Ge-
durende pat gehouden manoauvret In verschillen-
de landen it gebleken, dat een Jegerafdeeling hon-
derdvijftig kilometer In acht uur iijdt kan afleggen,
terwijl daarvoor een paar Jaar geleden nog min-
stens twee en zeventig uur noodig warenl Een in-
fanterie-d i visie verplaatst zich, wanneer zij ge-
mechaniseerd is, tien keer sneller dan te voet.
Déze medaille heeft ook een keerzijde, namelijk
het feit, dat een dergelijke kolonne veel langer
it dan vroeger. Terwijl eertijds een regiment op
marsch ongeveer een kilometer „lang" was, heeft
dit nu een lengte van bijna twintig kilometer. De
stroom van reparatie-eenheden lijkt een rijdende
fabriek, om maar niet te spreken van de munitie-
voorraden, die tindt den wereldoorlog tweehon-
derd keer grooter zijn geworden, en van de ben-
zine-tankt, die iedere kolonne moet meevoeren.
Bij manoeuvres,' waaraan door dertigduizend man
werden deelgenomen, kwam men tot een ver-
bruik van honderdduizend liter benzine per dagl
De hoeveelheid benzine, die er noodig zal zijn
om een grooten oorlog te voeren, it dan ook in
waarheid bijna niet te berekenen.
Zelft indien men aanneemt, dat de industrie zal
kunnen voldoen aan de buitengewone eischen, die
aan haar zullen worden gesteld, blijft er toch altijd
nog de groote trefbaarheid van een zoo lange en
gecompliceerde kolonne. Deze lengte vormt een
enorme trefkant voor aanvallen uit de lucht, ter-
wijl de bewegingen niet meer geheim zijn te
houden. En indien de vijand er in slaagt de tankt
of de reperatie-onderdeelen van de kolonne te
treffen en buiten gevecht te stellen, dan is daar-
door de geheele eenheid tot werkeloosheid ge-
doemd.
Uit de laatste manoeuvres, die in de verschil-
lende landen zijn gehouden, schijnen de generale
staven de conclusie te hebben getrokken, dat het
luchtwapen veel beter gebruikt kan worden om
de bewegingen van het vijandelijke leger na te
gaan, en dit In wanorde te brengen, dan om er
aanvallen mee te ondernemen op de burgerbe-
volking. De tijd wordt niet veraf meer geacht, dat
men door middel van radio-golven zulke reusach-
tige zoeklichten zal kunnen construeeren, dat
zelfs det nachtt iedere troepenbeweging tnel zal
kunnen worden ontdekt door verkenningt-vlieg-
tuigen.
Uit het bovenstaande was reeds tindt geruimen
tijd door den Franschen generalen staf een zeer
belangrijke conclusie getrokken, namelijk dat alle
voorbereidingen en bewegingen onder den grond
gedaan dienen te worden. Daarvandaan, dat men
de Maginot-linie aanlegde, met zijn ondergrond-
sche kazernes, zijn treinen voor troepen- en mu-
nitla-transport en zijn kanonnen, waarvan alleen
de uiteinden der loopen boven den grond uitko-
men. Het treffendst bewijs, dat een voornaam deel
van een toekomstigen oorlog onder den grond ge-
voerd zal worden, vindt men dan ook zeker in het
feit, dat ook andere landen er toe zijn overge-
gaan, waar dit mogelijk was, hun grensgebied door
dergelijke „linies" te beschermenl
De vaandelwacht volgt..

Eén en dertig dasen in een open boot op zee
• een lading steenkool aan boord uitgezeild voor Bombay. De reis verliep
aanvankelijk voorspoedig, maar toen het schip in den Indischen Oceaan was
gekomen, ontdekte men den veertienden Februari brand aan boord. Alle
pogingen om het vuur te blusschen bleken vruchteloos, en daarom besloot
men ten leste — na zes dagen tegen het vuur te hebben gestreden — het
schip te verlaten. Er werden drie booten gestreken; de beide eerste, onder
bevel van den kapitein en den eersten stuurman, werden na betrekkelijk
korten tijd door een schip opgepikt; de derde, onder commando van den
tweeden stuurman Webster, moest een verschrikkelijke odyssee maken,
eer er aan het lijden van de bemanning een einde kwam . . .
Hoe het precies gekomen was, heeft nooit
iemand kunnen zeggen, maar op een och-
tend, nadat zij eenige dagen tevoren de
Arracan hadden verlaten, kwant Webster tot de
ontdekking, dat de beide andere sloepen nergens
meer waren te bespeuren, en dat hij dus ge-
heel alleen was met een ongeoefende en onte-
vreden bemanning, en met veel te weinig mond-
voorraad en water om het gestelde doel —
de Maldive-eilanden of Cochin — te bereiken.
Bovendien bezat hij geen instrumenten, en daar
zijn kennis van de navigatie ook niet bijzonder
groot was, was hij dus gedwongen op de sterren
en de zon te varen. Maar desondanks scheen er
toch geen enkele reden, waarom hij de Maldive-
eilanden, — op 200 mijl afstand gelegen — niet
zou hebben kunnen bereiken. Hij schijnt echter
min of meer doelloos te hebben rondgedreven in
de buurt van de vaarroute, in de hoop door een
of ander schip te worden opgemerkt.
Na korten tijd begon het gebrek aan mondkost
en water echter reeds nijpend te worden, en mede
ten gevolge van de ontzettende hitte werden de
mannen — ze bevonden zich in totaal met hun
vijven in de boot — opstandig. Als Webster echter
niet zoo flink was opgetreden, zou er nog 'n heel
wat afschuwelijker geschiedenis verteld moeten
worden dan nu reeds het geval is — of zou er
zelfs nooit meer iets te vertellen zijn geweest!
Het blijkt, dat,de mannen herhaalde malen alle
hoop hadden opgegeven, nog ooit gered te zullen
worden, en dat het telkens Webster was, die hun
weer moed wist in te spreken.
Den negenden Maart — ze waren den twintig-
sten Februari van de Arracan weggevaren — was
er in Websters boot practisch geiproken geen
eten of drinken meer, en de mannen waren letter-
lijk buiten zichzelf van honger, dorst en hitte. Ze
besloten toen tot een ware wanhoopsdaad, en
terwijl Webster vóór in de sloep lag te slapen,
lieten zij het lot beslissen, wie van hen zou wor-
den gedood om als voedsel voor de anderen te
dienen!
Deze terugkeer tot kannibalisme is voldoende
om den geestelijken staat aan te duiden, waarin de
mannen zich toen reeds bevonden! Het lot trof 'n
zekeren Homer, en reeds besloot men 't plan ten
uitvoer te gaan brengen, toen Webster door het
lawaai wakker werd en, ontdekkend wat er ging
gebeuren, net op tijd in staat bleek in te grijpen
en Horners leven te redden.
Gek van teleurstelling, wachtten de verdwaasde
mannen tot het donker werd, vastbesloten Webster
nu zelf te dooden. Maar dien avond, terwijl hij
hielp bij het besturen van de boot, merkte Horner
wat zijn kameraden van plan waren. Hij waar-
schuwde Webster, die er in slaagde zichzelf te
verdedigen. Den volgenden dag ontstonden er
echter wederom moeilijkheden, toen de mannen
onverhoeds een aanval op hem deden en daarbij
probeerden zijn revolver af te nemen, zonder twij-
fel met de bedoeling hem te dooden.
Na een korte, doch hevige worsteling lukte het
den stuurman hen terug te drijven. Maar de rust
duurde nauwelijks twee uur; de mannen waren
nu woester dan ooit, en terwijl zij zich als wilde
dieren gedroegen, ondernamen zij andermaal een
poging om Horner te dooden. Webster diende met
groote kalmte en standvastigheid tusschenbeiden
te komen; hij trok zijn revolver en waarschuwde
hen, dat hij den eersten den besten, die een hand
naar Horner uitstak, zou neerschieten en over-
boord gooien.
Deze bedreiging had het gewenschte gevolg, en
de nacht verliep verder rustig.
Den volgenden dag begonnen de moeilijkheden
echter opnieuw toen een der ongelukkigen een
poging ondernam de boot te doen zinken, door
den plug uit den bodem te rukken. Wederom had
Webster drastische maatregelen te nemen om een
ramp te voorkomen. Zijn taak was verre van ge-
makkelijk, daar hij behalve Horner niemand had,
die hem hielp tegen deze mannen, die met ieder
uur verdwaasder schenen te worden ten gevolge
van den honger en dorst, waaraan zij ten prooi
waren, om niet eens te spreken van de brandende
hitte, die den laatsten droppel vocht uit hun licha-
men scheen te doen verdrogen.
Alle voedsel en water waren opgebruikt en de
bemanning scheen dan ook geen ander lot voor
oogen te hebben dan door honger en dorst te
moeten omkomen!
Weinigen zouden in dergelijke omstandigheden
zoo kalm zijn gebleven als Webster, want een
paar dagen later trachtte dezelfde man wederom
de boot te doen zinken, om vervolgens, toen hem
dit belet werd, luide zijn voornemen te kennen te
geven, Horner te zullen dooden.
Hierdoor was Webster genoodzaakt nog for-
scher op te treden. Hij trok zijn revolver en legde
op den man aan, maar het schot miste zijn doel.
Misschien was dit wel het beste wat er kon gebeu-
ren. Indien de schepeling was doodgeschoten,
zouden er misschien nog meer moeilijkheden zijn
gerezen, maar nu vloog er, toen Webster opnieuw
geladen had, juist een vogel over de sloep en in
plaats, dat de man werd neergeschoten, werd het
dier geraakt, zoodat het in de boot viel.
Dit gelukkige voorval verlichtte de situatie
eenlgszins, daar de vogel onmiddellijk aan stukken
gescheurd en rauw verorberd werd. Zoo honge-
rig waren de mannen, dat er letterlijk niets van
het dier overbleef; zelfs de beentjes en veeren
werden verslonden!
Na deze gebeurtenis schenen de mannen wat
gekalmeerd, en ze waren nu ook In staat om wat
OP LEVEN EN DOOD
EEN REEKS SPANNENDE AVON-
TUREN, NAAR WAARHEID VERTELD
schelpdieren los te maken, die zich aan den on-
derkant van de boot hadden vastgezet, en die
voor eenigen tijd hun honger konden stillen. Van
dit oogenblik af deden zij niet meer zoo vaak een
poging tot opstand, misschien omdat zij er te uit-
geput voor waren, misschien ook omdat zij voel-
den niet tegen Webster opgewassen te zijn.
Lang duurde deze rustige toestand evenwel niet,
want ofschoon Webster en Horner er In slaagden
hun kalmte te bewaren« raakten de anderen na
verloop van twee dagen in een toestand van waan-
zin en begonnen onderling te vechten. Een hun-
ner wist een kleine ijzeren handspaak te bemach-
tigen en gaf er een ander 'n slag mede, zoodat de
man bewusteloos op den bodem van de boot
neerviel. Misschien dat dit de bedoeling van den
aanvaller was, want er werd direct een kroes te-
voorschijn gebracht, waarin zijn bloed werd opge-
vangen om het op te drinken. Ze werden hierdoor
echter nog woester en ze begonnen nu onderling
te vechten tot zij van uitputting neervielen, om,
zoodra zij weer eenlgszins op krachten waren ge-
komen, opnieuw te beginnen.
Intusschen moesten Webster en Horner de boot
zoo goed mogelijk besturen, want van de in waar-
heid bijna krankzinnig geworden mannen hadden
zij geen enkele hulp te verwachten. Wat er ten
slotte dan ook gebeurd zou zijn, valt moeilijk te
gissen, maar gelukkig werd de sloep opgemerkt
door kapitein Hardie van de City of Manchester,
nadat zij één en dertig dagen op de open zee
had rondgezwalkt!
Toen ze werd ontdekt, bevond ze zich nog zes-
honderd mijl van land, zoodat er werkelijk geen
hoop meer was geweest als zij niet toevallig was
opgemerkt!
Webster en zijn metgezellen werden aan boord
gehaald en ontvingen daar iedere zorg, die moge-
lijk was. Kapitein Hardie had gelegenheid met de
mannen te spreken, en van hen vernam hij, dat
het inderdaad aan Webster te danken was, dat
zij er het leven hadden afgebracht. Ze waren
hem, nu zij gered waren, vooral dankbaar voor de
wijze, waarop hij steeds met hen had gesproken,
wanneer zij maar even in een stemming waren
geweest om naar hem te luisteren.
Wat de mannen betreft, die hij had gered, ver-
klaarde kapitein Hardie, dat zij er nauwelijks meer
als menschen uitzagen, maar hun toestand wordt
misschien het beste beschreven door de woorden
van den scheepsdokter:
,,Ze verkeerden In een zeer uitgeputten toe-
stand en ze konden niet op 'hun beenen staan.
Hun oogen puilden uit de kassen en ze leken
meer op geraamten dan op menschen. Hun licha-
men waren met zweren overdekt, en ze leverden
het meest beklagenswaardige schouwspel op, dat
Ik ooit heb gezien. Toen ze aan boord waren ge-
bracht, riepen ze niet anders dan „Water! Waterl".
ledere man dronk gemiddeld In de eerste zes uur,
dal zij aan boord waren, twee liter water!"
Toen deze bijna ongeloofelljke geschiedenis be-
kend werd, deed het Ministerie van Handel een
officieel onderzoek instellen en na korten tijd ver-
leende koningin Victoria de Albert-medaille aan
Webster, die door zijn moedig optreden het leven
van zijn metgezellen had geredl
diiPlil
■***»■»-
. 0»U»4lfe3
F r
*;"•
A
"H
*%'
IL^rf
w
**
***&*

■
YJ*
1939
5 CENT 5
Z.K.H. Prins Bernhard
met de beide Prin-
sesjes, naar een foto,
door H.M. de Koningin
gemaakt.
1 in September zal
Prinses Irene te Am-
sterdam worden ge-
doopt in de Nieuwe
Kerk. — Wij geven hier
de fraaie zilveren doop-
vont weer, die bij deze
plechtigheid gebruikt
zal worden.
2. H. Ms. Flottlelje-
leider „Tromp" verlaat
onder enorme belang-
stelling de haven van
Nleuwediep voor zijn
reis naar Nederlandsch
Indlé.
3- Ter herdenking van
het 100-jarig bestaan
der Nederlandsche
Spoorwegen zullen er
met ingang van 1 Sep-
tember bijzondere post-
zegels worden uitge-
geven, in de Irankeer-
waarden van 5 en ^'/j
cent. Die van 5 cent
stelt de oudste, die van
W/i een moderne lo-
comotief voor.
■■mt ■—.. «"'■'
ASSÏ,
,
UIT DE WERELD VAN DE SPORT
1. Op 't sportprogramma, dat Zondag l.l. op de Veka-baan te Amsterdam werd afgewerkt, stond ook
'n nummer rolschaatsjöring, 'n nieuwe sport, die voor het eerst In ons land werd gedemonstreerd.
2. Nederland aan slag in den honkbalwedstrijd Nederland-België, die te Amsterdam plaatj vond
en die door ons land met 9 — 0 werd gewonnen.
3. Tin! Burggraaf Is er in geslaagd 't Nederlandsche record 800 meter borst-
crawl te verbeteren en van 12 minuten 47.9 seconden te brengen op
12 minuten 29.2 seconden. - De heer P. H. J. Dogger, secretaris van de
technische commissie van den K.N.Z.B., feliciteert de nieuwe recordhoudster
met haar succes.
4-6. Van de dames-athletlekwedstrijden om den Jullana-beker, op de Sintel-
baan te Amsterdam gehouden. - 4. Tijdens de tachtig meter horden, ge-
wonnen door mejuffrouw A. Doorgeest, tweede van links. 5. Mejuffrouw
G. Slisser, van Sagitta, die het nummer speerwerpen won. 6. De finish van
de honderd meter, gewonnen door Fanny Koen.
|H a

Op een avond heeft er in Nerv Y .; .t-n autobotsing plaats. De toegesnelde
agenten zien naast den wagen een J.-odc liggen. De conclusie lijkt duidelijk: de
man moet na de botsing uit den auto geslingerd zijn. Een der omstanders herkent
den doode, en wijst de agenten er op. dat het hier geen ongeval, doch een
moord betreft. Wanneer men hem nadere bijzonderheden wil vragen, blijkt hij echtei
ongemerkt verdwenen. In den auto vindt men nu een kaartje, waarop de kop van
een gier geteekend staat. Een der agenten heeft in den verdwenen man Pudge
Rogers herkend, en men vereenzelvigt hem nu met ..De Gier", een massa-moor-
denaar. Pudge Rogers begeeft zich naar de woning van den om het leven ge-
komen Ayres. maar het blijkt, dat men hem is vóór geweest. De safe is open-
gebroken! Als de politie verschijnt, neemt hij de vlucht en ontkomt in een taxi.
De lezer maakt nu kennis met majoor Damion Havik, een — in de oogen der
politie — sinistere figuur, die dezelfde blijkt te zijn als Pudge Rogers. Havik is
het slachtoffer van een zeer intelligenten misdadiger, die door allerlei manipulaties
den schijn wekt. dat Havik degeen is. die de reeks opzienbare moorden van den
laatsten tijd op zijn geweten heeft.
Den volgenden morgen verijdelt Havik een poging om inspecteur Booker in
zijn, Haviks, huis den dood te doen vinden door den beet van een gifslang.
Havik krijgt bezoek van een actrice. Evelyn Dwan. wier mededeelingen. In
verband met het gebeurde, ernstige verdenking doen rijzen tegen haar stiefvader.
Walter Ware, die een halfbroer was van Williard Ayres en zijn eenige erf-
genaam. Hij zou Ayres door den Gier tegen een geldelijke vergoeding hebben
doen vermoorden.
Met zijn as^ijitent in zijn auto op weg naar de actrice, overkomt Havik eenige
dagen later een verkeersongeval. Het blijkt, dat ook dit het werk van den Gier is;
de stuurinnchting van Haviks auto is n.1. opzettelijk defect gemaakt. Zoowel hij
als zi|n assistent worden echter als door een wonder gespaard.
Booker laat Havik op allerlei manieren controleeren en bewaken, doch Havik
eischl. dat de politie deze maatregelen achterwege laat. Hij wil den ..Gier
gelegenheid geven in zijn nabijheid te komen om een denkbeeld te krijgen wie hij is
en wie er tot zijn bende hooren.
Dfnzelfden dag wordt Havik door helpers van den Gier ontvoerd en voor
;i)ii misdadicicn tegenstander geleid. De Gier laat hem de keus: óf lid worden
van nin organisatie óf een afschuwelijken dood sterven in een luchtdicht afge-
•doten glazen klok, waarin hij zal moeten stikken of die hij zal kunnen stukslaan
om verslonden te worden door de haaien, die om hem heen zwemmen in een
reusachtig aqu.irmm
Havik Z'et echter kans te ontsnappen ondanks bijna onoverkomelijk lijkende
bezwaren en heinkl na lang zwerven weer Zl)n huis
Den \ olaend.-ii avond wordt er op hem geschoten, terwijl hij zit te lezen.
Znn bediende roept de hulp in van inspecteur Gnnnell. die juist de ronde
doet in deze '.i. il k.
TT vt'! schot is Mini (k-n ovcrkHiit van

OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND
16 AUGUSTUS
OP LOS SING
KRUISWOO RDR AAD SEL
B
L F
IC A e
1
6 L K A P € Q
Ml l L A 1 K| f 1 €
B € 0 1 1 M 0 Til € S 9
2 € M I- r 1^ A T
I £ ■ & P o pHi
W A «■ M ■ « A T
6 € II« 1 B || N ■
E L
D | | h U € 1
E||6
Q € 6 e L 6 P E € P
1? T € L
OPLOSSINC
RUITEN-
RAADSEL
OPLOSSING
GETALLENRAADSEL
J
i
L V € H
A A < M D
k
V { 17 A A ^
J 44 A N
J V I B
fi
M A
A 0
V N k
D nÄ
H A A
1 v e e
S V f e
V c
^ 1 A
^ L €
M A
D e
e e
L e
e t
N D
A o to
L M
w
L Mf
C
r
P^
R
e
OPLOSSING
N-FILMPUZZLE
Chanson
haasten
■fwijkcii
riil'Ct»"!!
lunchen
effenen
stennneii
lomllijn
ankeren
uit eten
glanzen
naasten
tafelen
opmaken
naslaan
CU A lil»
l.AnülToN
OPLOSSING TEEKENINGENRAADSEL
ader
rneliien
karkas
pa.slel
re^en
Borltontaali
1. muzieUtn.itrument
4. bedwang
7. voorzetsel
8. öetlj
10. voertuig
11. onder anderen Ufkor
tin«)
12 coarantenjongen
KRUISWOORDRAADSEL
Van links boven naar rechts onder:
1. hemellichaam
\i. ranglelwoord
16. schriftetijk bewijs
17. tweeklank
18. meisjesnaam
19. achting
21. muziekterro (afkor-
ting)
22. bergplaats
23. houten val
2. iamilielid
3. deel van een ontkenning (Fransch)
4 gemeente in Utrecht
5. plechtige afkondiging
8. zinnebeeld van roem
9. gereedschap
10. kom
11. uitroep
12. jongensnaam
INVULRAADSEL
25. afkorting op recepten
27. bier
29. door etsen verkregen
plaat
30. boom
32. ontkenning
34. deel van een ontken-
ning |Kranich)
35. slim
Van links onder naar rechts boven:
6. getij
7. jongensnaam (afkorting)
8. onderdeeltje van een viool
9. een'betreden en gangbare weg
10. hijschwerktuig
13. peulvrucht
14. per order (afkorting)
15. meisjesnaam
37. bijwoord
38. en dergelijke (afkor-
ting)
40. schaal van een vrucht
42. deel van een vinger
44. oudste (afkorting)
46. gevangenis
47. gemeente in de pro-
vincie Gelderland
48. familielid
49. afkorting van een titel
50. bijwoora
51. deel van een schip
53. meisjesnaam
54. heldendicht
55. moeilijk samen te
drukken
VarUéMli
1. veter
2. schrijfgerei
3. muzicknoot
4. uitroep
5. ellende
6. rhythmische beweging
der voeten
9. kuip, waarin men zich
baadt
10. vlaktemaat
14. vochtig
15. telwoord
18. visch
20. knaagdier
22. bevrachten
24. bestelling
26. bloem
28. ieder
29, telwoord
31, plechtige bevestiging
33. als 31 verticaal
35. plaats in Gelderland
36. gulden (afkoriing)
38. eind
39. kleine gemeente
41. ijzerhoudende grond
43. bewoner van Ierland
44. boom
45. buitenste omtrek
50. muzieknoot
52. uitroep
16. uitsteeksel aan den kop van dieren
17. houten vat
Horizontaal:
1. schrift, waarin geen klank, maar be-
gripsleekens worden gebruikt.
Verticaal:
1. inkomend landverhuizer
2. nitwüking
3. roeier van een gondel
4. min of meer ondergeschikt helper
5. heerschappü voeren
(5. tentoonstelling
Te gebruiken letters: a, a, a, c, d, d,
e, e, e, e, e, e, e, e, e, e, g, g, g, h, h.
i, i, i, i, i i, i, i, i, 1, m, m, m, n, n, n, n,
o, o, o, p, pi r, r, r, r, r, s, s, s, s, »,
t, t, t, t, t, x.
VAK-LOGOGRYPHE
1
2 3
^5678
9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28 29
30 31 32 33 34 35 36 37 38
11, 24. 33, 19, 1, 14, 16, 13, 28 = een visch
6, 12, 14, 13, 22, 26, 27, 5 waarborg
35, 25, 4, 1, 23, 30, 10 - den zegen geven
32, 37, 34, 14, 17, 31, 2, 38 = toekennen van een prijs
8, 18, 21, 14, 20, 12, 3 - beurtschippcr
32, 7, 15, 9 -- verzoek
36, 38, 29, 17, 7, 10 = insteken
Door juiste invulling der letters in de daarvoor
bestemde vakjes krijgt men van 1 tot 38 een bekend
gezegde.
KAMRAADSEL
w -
WOORDZOEKEN
ïpr^rfy 4
1 f D i l ir ^
Neem uit elk van onderstaande zinnen één woord.
Plaats deze achter elkaar, dan vormen zij een be-
kend gezegde.
1. Wanneer men in een bosch wandelt, stoot men
wel eens onverwachts op een vossen- of konij-
nenhol.
Het hol van een konijn ziet er echter anders uit
dan dat van een vos.
Wanneer men een vos of een konijn onver-
wachts uit het oog verliest, kan hel wel eens
zijn, dat er een hol dicht in de buurt is.
Zij die met de gewoonten van deze dieren ver-
trouwd zijn, gaan er dan wel eens naar zoeken.
Maar de leek kan zijn tijd werkelijk wel beter
besteden.
Hoogstens zou een plukje haren aan een struik
hem den weg naar het hol kunnen aantoonen.
Maar die kans is natuurlijk zeer gering.
8. Het zal dan ook niet vaak voorkomen.
9. Het zijn daarom gewoonlijk jagers en dergelijken
die in zoo'n geval een hol weten te vinden.
10. In sommige streken is de grond dikwijls geheel
door konijnen- of vossenholen ondermijnd.
ONZE FILMPUZZLE - ZIGZAG RAADSEL
n
'A. groehte
1
4. dralen
5. heeslergewas
2
1
ti. een juiste voorstelling van iets hebben
7. de lucht in een vertrek door den
3
tocht ververschen.
4
^
De letters in de met sterren versierde
vakjes vormen, van boven naar onder
5
• gelezen, den naam van een filmster.
Wij stellen een hoofdprüs van ƒ 2.5(1
6
en tien filmfoto's beschikbaar om te verdeden
onder de goede oplossers. Ant-
7
woorden in Ie zenden vóór 6 Sept. aan
Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden. Op
De letters, goed ingevuld, (in elk vakje
enveloppe of briefkaart a.u.b. duidelijk
één letter) vormen woorden in horizon- vermelden: Filmpuzzle 6 Sept.
tale richting van de volgende beteekenis: Deze puzzle kan tegelijk met de andere
1. rusten
ingezonden worden, doch liefst op een
2. op één punt küken
apart velletje papier.
DE PRIJSWINNAARS
De hoofdprijzen konden deze week worden toe-
gekend aan:
mevrouw A. C. de Beus, 's-Gravenhage;
mevrouw M. Hagels-Kollen, Enschede;
mejuffrouw W. Schulz, Utrecht;
den heer A. Paraps, Brussel;
den heer Baumann, IJmuiden.
De troostprijzen werden verworven door:
mevrouw D. Morel, 's-Gravenhage;
mevrouw Mutsaers, Ulrechl;
mejuHrouw M. Rooymans, Budel;
mejuffrouw v. Dongen, Schiedam;
mejuffrouw L. Veendljk, Amsterdam;
mejuffrouw J. Rombout, Zwijndrecht;
den heer J. J. Groenesteyn, 's-Gravenhage;
den heer D. Vis, Sommelsdijk;
den heer W. v. Gog, Rotterdam;
don heer J. v. Vugt, Rotterdam;
den heer v.d. Pais, 's-Gravenhage;
den heer M. J. J. Remé, Venlo;
den heer L. C. Jansen, Zutphen;
den heer T. de Weger, Scheveningen;
den heer R. Tinga, Rotterdam;
den heer E. Stenz, Ginneken;
den heer G. H, M. Binibergen, Maastricht;
den heer A. Spoormakers, Eindhoven;
den heer C. J. Kessen, Amsterdam;
den heer H. A. de Roos, Amsterdam.
Den hoofdprijs van de filmpuzzle verwierf:
de heer A. Bles, Princenhage.
De troostprijzen vielen ten deel aan:
mejuffrouw V. Buurman, Z.O. Beemster;
mejuffrouw T. Wilke, Deventer;
mejuffrouw B. Kraak, Rotterdam;
den heer B. A. de Leijster, 's-Gravenhage;
den heer G. Bouwhuls, Zutphen;
den heer T. J. M. Ruften, 's-Gravenhage;
den heer M. Swemmelaar, Rotterdam;
den heer H Raspe, Groningen;
den heer J. v. d. Engel, Rotterdam;
den heer M. Versprille, Oegstgeest.
ONZE PRIJZEN.
Voor goede oplossingen van iedere
puzzle, rebus, probleem, enzoovoort,
stellen wij een prijs van ƒ 2.50 be-
nevens vier troostprijzen beschik-
baar, In totaal dus deze week
5 prijzen van ƒ 2.50 elk en
20 troostprijzen.
DE OPLOSSINGEN
op de in dit nummer voorkomende
puzzles, enzoovoort, gelieve men
vóór 6 Sept. in te zenden aan Dr.
Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden.
Op enveloppe of briefkaart vermelde
men duidelijk:
Oplossingen Zoek en Vind 6 Sept.

#7i
Blacaman, de bekende fakir.
REGIE: GEORGE MARSHALL
UNIVERSAL-FILM
Larson E. Whlpsnade W. C. Fields
De groote Edgar Edgar Bergen
Charlie McCarthy ... Charlie McCarthy
Mortimer Snerd Mortimer Snerd
Vickie Whlpsnade .. Constance Moore
Mevrouw Bel-Goodie Mary Forbes
Mr. Bel-Goodie Thurston Hall
Prinses Baba Prinses Baba
Phlneas Whlpsnade John Arledge
De butler Charles Coleman
Corbett Edward Brophy
Burr Arthur Hohl
Blacaman Blacaman
Larson E. Whlpsnade is eigenaar van een circus,
dat door woedende schuldeischers van de eene
plaats naar de andere verjaagd wordt. Bovendien taat
de verstandhouding tusschen de artisten en hun zon-
derlingen patroon veel te wenschen over. Het is
vooral Charlie McCarthy, de pop van den buik-
spreker Bergen, die onafgebroken allerlei stekelige
opmerkingen aan het adres van Whipsnade's to-
maatrooden neus richt en die op zijn beurt door den
woedenden Larson keer op keer gesard wordt.
Bergen, die tevergeefs op zijn salaris wacht, be-
sluit met Charlie McCarthy en zijn tweede pop, het
Edgar Bergen met
Charlie McCarthy en
Mortimer Snerd.
i
t P
\ { ê^
wm
m ..
■ I '. ■ U.VA;'.
-v
■
W. C. Field« en Mary Forbes.
-lip,, ^1»;
boertje Mortimer Snerd, ontslag te
nemen. Dit voornemen wordt echter
niet uitgevoerd, omdat Vickie,Whip-
snade's lieftallige dochter, arriveert.
Haar schoonheid maakt op Bergen
diepen indruk. Het meisje merkt a'
ras, dat haar zoogenaamd luchthar-
tige, zonderlinge vader gebukt gaat
onder financieele zorgen. Zij vindt
Bergen hèèl erg aardig, doch om
haar vader in zijn financieele moei-
lijkheden te helpen is zij vriendelijk
tegen den rijken Roger Bel-Goodie,
'n leeghoofdig jongmensch, die met
haar wil trouwen. Bergen, die zijn
liefde op wreede wijze ziet verstoord, bevindt zich met Charlie en Mortimer
in den circusballon als Whlpsnade nadert en de kabels kapt. Grunzend van ge-
noegen ziet de circuseigenaar zijn aartsvijanden verdwijnen. Hij denkt hen
voorgoed kwijt te zijn, maar Bergen springt, Charlie in z.jn armen gekneld, met
behulp van een parachute naar beneden en belandt op den auto van Vick e
die op weg is naar haar bruiloft. Mortimer, die het In den ballon erg leuk
vindt. Is achtergebleven, maar de drie personen in
den door de parachute onhandelbaren wagen ver-
oorzaken een aanrijding en worden achter slot en
grendel gezet. Inmiddels wacht Roger Bel-Goodie op
zijn bruid ten huize van zijn angstwekkend snobis-
tische ouders . . . Dan komt Whlpsnade in vol ornaat
binnenwandelen en zijn onbeholpen manier van
doen veroorzaakt een paniek onder de aristocrati-
sche gasten. Hij gaat echter onverstoorbaar verder
met het vertellen van idiote jachtverhalen en men
staat op het punt hem de deur uit te gooien als
Vickie, eindelijk vrijgelaten, binnentreedt. Bemerkend
hoe haar vader bejegend wordt, weigert zij met den
hooghartigen Roger te trouwen en vertrekt met haar
vader In een Romeinsche» zegekar, waarvoor twee
vurige paarden gespannen zijn. Onderweg passeeren
zij Bergen en McCarthy, die treurend op een fiets
zitten. Maar na eenigen tijd constateert Mortimer
Snerd, die nog steeds in zijn luchtballon zit, door
een verrekijker, dat de geliefden elkaar voorgoed
gevonden hebben . . .
W. C. Fieldt, James
Bush en Connie Moore.
v
ï;t
«t^
W. C. Fields en ïijn poppen-evenbeeld

WEEKMENU.
Maandag: Groentesoep; aard-
appelen en princesseboonen;
vruchtengmwel.
Dinsdag: Koud vleesch, aardappelen
en tutti-frutti; vanillevla met
bitterkoekjes.
Woensdag: Gepaneerde kaasplakken,
aardappelen en bloemkool;
bananenvla.
Donderdag: R\jst met garnalen en gebak-
ken lomaten; vruchtensla,
Vrijdag: Rloemkonlsoep; schotel vah
witte beunen met Andalou-
sesatis.
Zaterdag: Aardappelcroquetjes, run~
derlapjes, en snljboonen.
Zondag: Nierbroodjes; kalfsbiefstuk,
aardappelen en doperwtjes;
fruit.
RECEPTEN UIT HET WEEKMENU
Hoeveelheden voor 4 personen.
Bananenvla.
Benoodigd: 4—C mooie, gave bananen, 1
citroen, 1 fl. bessensap, H H. frnmbozensap,
basferd suiker, pl.m. 75 gr. aardappelmeel.
Bereiding: De bananen schillen, aan plak-
jes snijden en de plakjes besprenkelen met
citroensap en er wat suiker over strooien.
De bessensap en het frambozensap ver-
dunnen met een gelijke hoeveelheid water
en aan de kook brengen. Een stukje citroen-
schil er in aftrekken. Het sap binden met ann-
gemengd aardappelmeel en de massa op
smaak ufmaken met suiker. De vla afltoelen
en de plakjes banaan er aan toevoegen.
Schotel van witte boonen met
Andalouse-saus.
Benoodigd: 8 tomaten, 400 gram witte
boonen, mayonnaise van 2 eidooiers, wat
peterselie, azijn, olie, peper, zout, 1 blikje
tomatenpurde.
Bereiding: Schil de tomaten, halveer ze
en hol ze voorzichtig uit met een lepeltje
of met den rugkant van een aardappel-
mesje.
Kook de geweekte witte boonen gaar in
het weekwater met zout. Giet ze af en laat
ze bekoelen. Marineer de boonen gedurende
ongeveer een half uur in olie, azyn, peper
en zout.
Voor de Andalouse-saus,
maakt men op de gewone wij-
ze mayonnaise en roert hier
door zooveel tomatenpur^e tot
de mayonnaise er goed naar
smaakt en mooi van kleur is.
Vul de tomatenbakjes met
witte boonen en bedek ze
met de Andalouse-saus. Leg
in het midden van
leder bakje een groen
blaadje peterselie. Schik
de tomaten op de eene
helft van den schotel en
leg op de andere helft
de witte boonen. Strooi
over de boonen wat fijn-
gehakte peter-
selie. Presen-
teer de rest
van de boonen
en de Andalou-
se-saus er
apart by.
Aardappel-
croquetjes.
Benoodigd:
750 gr. koude
aardappelen, 50
gr. boter, 3 eieren, noot-
muskaat, zout, paneer-
meel.
Bereiding: De aardap-
pelen fljnmaken (door
een puréeknljper) en tot
een goed samenhangen-
de massa maken met ge-
smolten boter, 2 el-
dooiers, zout, nootmus-
kaat en stijf geklopt ei-
wit (eiwit pas op het
laatst erdoor mengen).
Van dit mengsel kleine
balletjes vormen; deze
door ei en paneermeel
halen en in heet frituur-
vet bruin bakken. De
aardappelcroquetjes
even laten uitlekken op
grauw papier en ze
daarna opdoen op een
verwarmden schotel
(omdat ze anders fe
snel afkoelen).
18 -
RACTISCÖ m FIATTEUS
. 1904. Jas-schort van Ji|n gfstr«pt zefir met
twee flinke opjeatlkte zakken. Op het lljfle
twee loozc zakjes.
Benoodigd: 3.15 M. van 0.80 M. breedte.
1905. Schortjapon van geruit katoen met
Barncerlng van effen katoen In een afstekende
kleur, waarvan ook de zakjes zijn gemaakt.
Ceintuur van donker lakleer.
Benoodigd: 3 M. van 0.80 M. breedte.
Van deze modellen zijn bij de .administratie van dit blad geknipte patrone
krljgbaar tegen den prijs van ƒ0.60 per.stuk.
GEMENGD NIEUWS
LANDEN ZOEKEN NIEUWE NAMEN
D
e toename van het internationale verkeer heetl tol ^et zonder-
linge gevolg geleid, dat verscheidene oude '""den ontevreden
zijn geworden -net den naam, waaronder xj aan andere landen
bekend inn. Vaderlandsliefde heeft hen er toe gebracht een nieuwen naam
voor hun land te xoeken, een die beter hun grootheid of oorsprong lot
"loo'Z'we^dafSiam ^-Tverandert in Thai. hetgeen beteekenl
lind der" Vr!jheid'-. Rnland heel Suomi, het land der Meeren. Japan
wenschlViJn eigen naam Nippon Ie veranderen in Dai Ntppon, Groot
^^"oor^olVtr tampan .anden is dikwijls xeer interessant Espana
(Spanje) is aïgeleid van Hesperia, hel Land van het ^esUn de naam dien
Grl'ksche dichters eens aan Italië hebben gegeven. Holland beteekenl let-
SS hol" (laaggelegen) land; Zwitserland werd oorspronkelijk door de
Romeinen Sylvatlca het Land der Wouden, genoemd. Buenos Atres. Goede
Lucht en Argentina, Land van Zilver, zijn de poeltsche namen, d.e de
eerste Spaansche pioniers hebben bedacht.
HOE KLINKT UW STEM?
len is op hel oogenblik algemeen van meening. dal men uit
iemands slem eerder lijn karakter kan afleiden dan uit x.jn
M gezicht Men heeft reeds met bekende personen proeven genomen,
die wonderwel schenen Ie kloppen. Wanneer men nog meer experimenten
heeft uitgewerkt en de uitkomsten vergeleken xal het m de toekomst
wellicht moelijk xijn alleen uil iemands slem xijn karakter te bepalen.
MODE-KONINGINNEN
Het is niet zoo algemeen bekend, dal verscheidene mode-snufjes
afkomstig xijn van xwakke of misvormde koningen en andere
belangrij-ke personen uit vroeger eeuwen. Hooge hakken xouden
biivoorbeeld nooit 'populair xijn geworden indien ,een ^"^ ^^^
Lodewijk XVI, zichzelf niel veel Ie klein had ^«* d °"' £de Moësie"
Anna kort en dik was, kwamen de hooge kapsels m de mode. J 65 ! 6 '
hebben -ar weinig met schoonheid te doen, maar He-ietle Mana, de
gemalin van Charles 1, had een vlekje op haar geztchl, dal z.) bedekte me
ee ukie zwart pleister - iels wal direct door alle dames van het ho
werd nagevolgd, ohchoon die gèèn zwarte vlekjes op h^l" A «n
Soms werd een afschuwelijke mode uit de wereld 9 ehol P e . n . d °° r en""
of ander berucht persoon. Gedurende de regeering van James I hadden de
moff^en'^gen'van bont. die reeds sinds E^abelhpopua,r waren g.
weest. enorme afmetingen aangenomen. Maar een zekere Mrs. Turner wera
Ier dood veroordeeld terwijl zij deze enorme monstruos.te.ten in ^l 8"!
j ,-^k»«r Tnke die hel vonnis over haar uitsprak, xeide Ie hopen.
Ä ^ latT: x^'iin^ie 6 « droegl Van dit oogenblik af verdwene.
de gele .moffen en kragen.
EEN INGEWIKKELD GEVAL.
Meteoren kunnen soms heel wat moeilijkheden veroorxaken.
Toen er eenigen lijd geleden een viel op een veld in de
Vereenigde Stalen, vroeg de boer. op wiens land hij terechl-
gekomen was. aan nieuwsgierigen een bepaald bedrag P^ hoo ' d om h< J
Lm»llirhaam Ie xien Maar toen verscheen de eigenaar van hel land, van
wlen ÏeboTr het had gehuurd, en eischle al hel ontvangen geld op. daar
hij de minerale rechten van hel land bexall
Ze waren he» nog steeds niet eens geworden, toen er reeds een ambte-
naar van de douane arriveerde, die den meteoor in beslag nam, daar he
vofgens hem onbewerkt, ruw ijzer was. dal in hel land gekomen was zonder
dal er invoerrechten voor waren betaald.
OM EN OM
an zwaarder dan meisjes,
To; hun elfde jaar zijn jongens grooter er
maar lusschen hun elfde en veertiende jaar zijn de rollen om (
• gekeerd. Na hun veertiende jaar wir
innen de jongens hel weer.
Gedurende de laatste honderd jaar heelt de Nia 9 ar ( a : wa * erV "' 1 l i a C a h k
zelf ruim honderd meter achterwaarts verplaatst. De «.«aak
is dal hèl water, dal over de rotsen valt, deze afslijpl. De
slijtage bedraagt gemiddeld ruim een meter per jaar.
Te Belgrado heeft een „kind", dat in de wieg ligt ^ slechts mei melk
wordt gevoed, zijn veertigsten verjaardag bereikt. Toen hij gebo en werd.
was hij volkomen normaal, doch een paar maanden later v.el hi, uil de wieg,
Tn hierdoor werd zoowel zijn lichamelijke als geestelijke groei Qestu t H
fs nu nog geen meter groot, terwijl hij in het geheel me» praten, en slechts
zeer slecht hooren kan.
Een museum te New York kan bogen op hel bezit van het grootste ei.
Hei weTd OP Madagascar gevonden, en is afkomstig van een uitgestorven
vogel den apiomis. Hel ei zou veertien liter water kunnen bevatten.
Hoewel er natuurlijk talrijke sleden aan de kusten van Engeland liggen,
an uit zee slechts één toren van een kathedraal zien, namekan
men toch v
lijk dien van Chichester
-19-
Dr. H. NANNINO'»
Zetpillen tegen
Aambeien
werken pijn«tillend M genei«» fa»
kotten lijd de ontttokeD iliimvlieien.
maakt hel inbrengen xeei gemakkelijk.
Verkrijgbaar bij alle ApotKekera en
Drog. i f 1.50 per dooaje »an 12aiuki
BNJKUW
VROUW WEEKBLAD,
MEVROUW
WEKELIJKS 10 CENTS
MET BIJOU
|BD(o]@DS@G2)
|De Ihage« Slmplax-Dlaacoop
lit «en klein pro|«etl«to«tt«l
Ivan fraaien vorm »oor dl«-
IpotltUvan IB/Ï4 «n 24/36 mm.
Iln dlaraampiai S/S cm.
Gafchlkt zoowel voor
zwart-wltt« tli voor kltu-
rtn-opntmtn.
Licht, kltln, «tavlg «n
prtctltch. D« kofftr ktn
bij d« projtcti« «1» voat-
ttuk voor h«t totstel
worden (tbrulkt.
Protptctui kotttloot I
DRESDEN. Strie
"GENEESMIDDELEN EN GENEESWIJZEN
worden
d« Aanprij
,ey..tlgd: S«gbro.kl.an 33, ■|.Gf«»»nh.9«
AU
II

PICK
P£ 0MKNULPI6Ê. OE ^TßflLEMPE
EEW COMPLEET VÊfiHAAL 000«
EM /, HET MEISJE
Di- stationschef lu.sllf achter zijn oor naar
een peukje sigaret, dat hij daar geborgen
had, vischte het er achter vandaan,
en stak hel op.
„Den hemel zij dank, dat het achter den
nig is!" zei hy toen, een zucht slakend.
„Nou, en óf!" zei de man, die tot taak had
de kaartjes te controleeren, eveneens met een
zucht.
Kn dat beteekendc het einde van hèt evenement-van-den-dag
op het station van Waverley.
De speciale vacantie-trein uit de stad
was gekomen en weer vertrokken. Kn het
kleine stationnetje was nu weer in slaap gevallen.
Hel perron was weer leeg —■ als
men ten minste een jongeman niet meerekende,
die aan het verste eind er van met
gefronst voorhoofd een brief stond te ontcijleren.
„Beste Dick," — zoo las hij ,mijn bungalow
in Waverley zal zoowat een maandje
leeg staan. Zou jij er misschien tijdens je
yacantie je intrek willen nemen? Mjjn huishoudster.
Miss Manters, blijft er wonen, en
ze zal werkelijk heel goed voor je zorgen.
Daar ben ik van overtuigd. Ik heb haar gezegd,
dat je misschien wel komt. De bungalow
heet „Frapperton". Het is een heelemaal
wit geschilderd huisje aan den weg, die langs
de zee loopt. Je ziet hel zóó, en het kan niet
missen. Ik hoop, dat je je amuseeren zult. —
Je tante Mathilde."
„„Frapperton"," mompelde de jongeman.
Hij slak den brief weer in zün zak, nam
zijn koffer op en begaf zich naar den uitgang.
„Weet u hier een bungalow, die „Frapperton"
heet?" vroeg hy oan den man, die zijn
kaartje in ontvangst nam.
„Ja zeker, mijnheer," antwoorde deze. U
loopt, als u hel station uitkomt, eerst een
eind recht door, dan slaat u links af en dan
bent u er zóó."
„Dank je wel," zei Dick.
Hij liep eerst een eind recht door en sloeg
daarna links af, precies zooals hem gezegd
was, en na eenigen tijd kreeg hü inderdaad
een geheel wit geschilderden bungalow in
hel oog.
Het was een warme dag — het soort dag,
waarop men alle deuren een eindje openaal
om zooveel mogelijk frissche lucht toe
Ie laten. Ook de voordeur van hel wit geschilderde
huisje stond open en Dick .stapte
I 1 Het meisje had nu wel een zéér verwon- plotseling óp van zijn stoel alsof iemand van
derde uitdrukking in haar oogen.
onderen naar boven een stopnaald of iets
„Maar " begon zij, en toen, opeens: „Ik
dergelijks door de zitting had gestoken. Hij
geloof beslist, dal u zich vergist!"
uitte een verschrikten kreet, en sloeg met de
„Vergissen? Maar heeft mijn tante u dan vlakke hand achter zyn linkeroor.
met gezegd, dat ik misschien zou komen? Ze
Een oogenblik bleef hy als verwilderd
heeft mij toch geschreven....?"
staan en keek om zich heen. Hij was sterk
„Uw tónte?"
overtuigd, dat Miss Manters ongemerkt de
„Ja. Ze schreef my, dat ze het u zeggen
kamer was binnengekomen en hem met een
zou. V is toch Miss Manters?"
of ander scherp voorwerp in het langsloopen
„Miss Manters?, Dat is de huishoudster van per ongeluk een stoot achter zijn linkeroor
hiernaast! Neen, ik ben Miss Manters niet.
had gegeven. Maar er was geen spoor van
Mijn naam is Barley. U moet hiernaast zijn." haar te bekennen.
Dick knipperde wèèr met zijn oogen. „Voor den duivel. ..." begon hij.
„Hier... hiernaast?" zei hij toen, vry
Hij zweeg en ging naar de deur. En het was
idioot.
toen, dat hy door iets anders getroffen werd,
„Ja. Moet u niet bij „Frapperton" zijn?"
maar dit keer was het niet achter zyn linker-
„J-ja," zei Dick. „Maar mijn tante schreef, maar achter zyn rechteroor.
dat het een heelemaal wit geschilderd huisje
was."
Dick draaide zich met een ruk om. Er was
beslist geen twijfel aan. Het ding was door
„Dat klopt — maar het onze is verleden het raam gekomen. Hij snelde er heen.
week ook juist heelemaal wit geschilderd." Buiten, bij een paar struiken, aan het einde
Dick slikte moeilijk. „Ik ik schijn me van den tuin aan den voorkant van den
te hebben vergist," stamelde hij. „Het spijt
bungalow, stond een jongen van een jaar of
me verschrikkelijk. De deur stond open en
daarom. ..."
dertien, veertien. Hij leek de onschuld zelf,
zooals hy daar stond. Met een peinzenden
Hy nam zyn koffer op. „Het spijt me ver- blik stond hy naar de zee te kijken. Maar er
schrikkelijk," zei hij weer.
was op zyn gezicht een uitdrukking alsof het
Het meisje glimlachte. Dat monterde Dick best mogelijk was, dat hy het volgende
een beetje op.
oogenblik in een luiden schaterlach zou kun-
Hij begaf zich naar de deur en bleef daar nen uitbarsten.
staan. „Het spijt me verschrikkelijk," zei hij Dick sloeg hem eenige oogenblikken aannog
eens, waarschijnlijk in de hoop op nóg dachtig gade. Toen liep hy op zyn teenen teeen
glimlach, maar daarin werd hij teleurrug,
maar verwijderde zich niet ver van het
gesteld. Het meisje knikte nu alleen maar, raam. Plotseling draaide hij zich om en zag,
en zelfs een weinig hooghartig.
dat de jongen behoedzaam een katapult uit
Hij begaf zich naar den bungalow naastaan zyn zak haalde.
en trof er Miss Marrters. Deze was meer over- Dat was genoeg voor Dick!
eenkomstig zijn idee van een huishoudster.
Hij snelde naar de deur, ziedend van wraak.
In zijn oogen had zij heel veel weg van een
In het volgende oogenblik renden hij en de
groot en dreigend oorlogsschip. Een trotsche, jongen zoo hard ze konden over den weg.
statige matrone van tusschen de vijf en veer- en Dick won geleidelijk....
tig en vijftig.
Hy blèèf winnen en het duurde niet lang
Ze nam hem' onderzoekend op, toen hy of een van zyn handen greep den jongen,
binnentrad.
na eerst eenige kèeren wild voor zich uit in
„Dus u bent Mr. Perch," zei ze met het niet gegraaid te hebben, in den kraag.
een zware stem, en met een intonatie alsof „Nou heb ik je, duivel" zei hy, hijgend.
ze Dick stellig zou hebben verboden tegen
„Nou, wat beteekent dat, om steenen door
te spreken zelfs al was hij niét Mr. Perch mijn raam achter mijn oor te schieten?"
geweest I
De jongen keek hem uiterst verbaasd aan.
Dick knikte. „Ja," zei hy, „en myn tante „Ik?" vroeg hij.
heeft u zeker wel gezegd, dat ik zou komen?" „Ja, jy! Ik voel er veel voor, om je een
Miss Manters knikte óók.
pak slaag te geven, dat je heugen zal. ... !"
„Ja," zei ze, „Miss Grovers heeft het me
regelrecht naar binnen.
„Steenen door uw raam schieten, zei je?"
gezegd. Als u even mee wilt gaan, zal ik u
Hij zette zijn koffer neer in de beschadnw-
„Ja, dat zei ik," ziedde Dick. „En wat
uw kamer wijzen. En dan zal ik thee zetten."
jde hal, waar hel heerlijk koel was, en keek
mèèr is. ..."
„Graag," zei Dick.
eens om zich heen. In de volgende seconde
„Ik heb geen steenen geschoten! Ik kan
Ze bracht hem naar zijn kamer en toen
staarde hij echter rechl vóór zich uit als
hel niet geweest zyn," zei de jongen. Zijn
Dick beneden kwam, stond de thee reeds op
iemand, wiens droomen plotseling werkelijk-
gezicht was werkelijk een voorbeeld van
hem te wachten. Hy dronk een paar kopjes
heid zijn geworden.
onschuld.
en ging toen een eindje wandelen. Hij deed
Hij staarde naar liet meisje — het soort
„Sta niet te liegen, jö!" viel Dick streng
dit gedeeltelijk om Waverley eens wat beter
meisje, waarvan Dick tol dan toe altijd had
uit. „Je weet heel goed, dat je me achter myn
te leeren kennen — doch slechts gedeeltegedacht,
dal het alleen maar in droomen be
oor hebt geraakt met een steen of zooiets.
lijk. Zijn voornaamste doel was nog een keer
stond. Rn dit moest Miss'Manters zijn!
Hij zweeg, en zei toen: „Twee keer!"
het meisje te ontmoeten, dat Barley heette.
Hij knipperde met zijn oogen, en knipper-
Hy greep den kraag van den jongen wat
Maar hij had geen geluk, en in een vrij som-
Ie toen nog eens.
steviger beet en keek den delinquent met een
ber humeur keerde hij terug naar „Frap-
„Kh..., eh. goedenmiddag,"
strenge uitdrukking in de oogen aan.
zei hij perton".
oen. ,,Kh. . . . ik ben Dick, weet i
„Laat ik je weer eens snappen, terwijl je
Het was aan het ontbijt den volgenden
,.() ja?" zei hel meisje.
zooiets doet, dan zal ik. .. ."
ochtend, dat hy het stellige voornemen '
...Ia — Dick Perch," vervolgde hij.
Maar hij kwam' niet verder. Of hy den jonhad
Miss Barley dien dag weer te zien
De wenkbrauwen van het meisje gingen
gen zou hebben onthoofd als het nog eens
of bij die poging ten onder te gaan! Met een
log iels meer de hoogte in.
was gebeurd, of dat hij hem alleen maar een
resoluut gebaar nam hy een sneetje toast.
„Als n me eens ik bedoel zoudt u
mijl of w^at in zee zou hebben gegooid, werd
Ja, hij zou beslist maken, dat hij haar van-
! iel erg vinden, als ik u om een drupje thee
nooit onthuld. Een andere stem vroeg:
1 daag terugzag....
crzocht?"
„Wat is er aan de hand?" En de stem
Hij strekte zyn hand' uit naar de boter.
„Thee'.'" vroeg hel meisje. „Ik denk "
was van de jongedame, die Barley heette.
Die vergissing van gisteren was ten slotte
„O ja, ik weet, dal het een beetje vroeg
Dick draaide zich abrupt om.
niet heelemaal zijn schuld. Iedereen zou in
s voor thee, maar ik heb een heele reis
„O, goeden morgen," zei hy, en kuchte verzijn
plaats het verkeerde huisje zijn binnenichtcr
den rug, weel n!"
legen. „Ik ik gaf dezen kwajongen juist
gestapt! .
HÜ wierp een blik op zijn koffer.
een waarschuwing " vervolgde hy, kleu-
Toen hy met zijn gedachten op dit punt
„Zal ik dien maar alvast naar boven
rend. „Hij heeft bijna myn schedel gesplegekomen
was, wilde hy de marmelade grij-
'reugen?" vroeg hij.
ten met twee stukken steen terwyl ik zat te
pen. Maar hij kwam zoo ver niet. Hij sprong ontbijten." Hy wierp den jongen een woe-
20 -
denden blik toe. „Ik vertelde hem juist, dat
ik hem...."
„Is dat zoo, John?" vroeg het meisje.
Dicks wenkbrauwen rezen met een vaart
omhoog. Jóhn? Het leek wel alsof het meisje
dien kwajongen kende!
„O, heusch niet, Willy!" De engelachtig-
onschuldige blik werd nu op het meisje ge-
richt. „Heusch niet! Ik liep heel gewoon
langs het huisje naast het onze, toen hij als
een razende naar buiten kwam rennen, recht
op me af. Ik schrok en koos natuurlijk het
haze»pad. Ik weet werkelyk niet, wat er met
hem is." , , ,
Dick stond als aan den grond genageld.
Hij dacht twee dingen tegelijk: hij dacht hoe
lief hoe ontzettend lief dat meisje was, en
hy 'dacht óók, hoe volmaakt een kleine jon-
gen liegen kan! Met een ruk richtte hij zich
plotseling op. Alsof hij uit een trance
kwam.... . ...,.« T%-
„Wel heb ik van mijn leven!" zei hy. „Die
is goed! Hier sta ik met een bult achter ieder
oor en jij " ., u »
Ik ben er zeker van, dat mijn broertje het
niê't in zijn hoofd zal krijgen om u met
steenen te gooien," verklaarde het meisje.
„Hoe durfde u hem na te loopen? Hem heen
en weer te schudden? Het moet iemand
anders zijn geweest! Er zijn op het oogen-
blik zooveel kleine jongens in Waverley, nu
het vacantie is. Laat hem direct los!"
Dick gehoorzaamde als in een droom.
„Maar ik zeg u.... ik heb het zelf ge-
zien gevoeld "
„Kom mee, John," zei Willy.
John ging mee ..,.,•
Dick keerde terug naar zijn ontbyt, heilig
overtuigd, dat het leven één en al onrecht-
vaardigheid was. En hij was eveneens over-
tuigd, dat van alle ooren in de wereld waar
hij graag hard aan zou willen trekken, de
ooren van John in de eerste plaats kwamen.
Hij kauwde lang en moeizaam op zijn sneetje
toast en stak toen een sigaret op.
Het was terwyl hij met een boek in den
tuin achter den bungalow zat, dat hy het
geluid van stemmen naastaan hoorde.
„Is er nogal gelegenheid hier om te roeien,
Willy?" hoorde hij een stralende mannen-
stem vragen.
Willy zei. dat er niet veel gelegenheid was.
„Ah, dat is jammer," beweerde de andere
stem. „Ken mooie sport, roeien. In Lon-
den...."
De stem ging verder. De eigenaar er van
deed al zijn best nauwkeurig te beschrijven
hoeveel en hoe goed hy wel roeide. En hoe-
veel bekers en rozen-bowls en theelepeltjes
hij er wel mee gewonnen had.
„Het klinkt heel interessant. Mr. Lorimcr,"
zei Willy.
„Misschien vindt u het goed, dat ik u leer
roeien terwijl ik hier ben?" zei de stralende
Mr. Lorimer snel.
„Graag, Mr. Lorimer," zei Willy.
Intusschen zat Dick in den tuin er naast
aandachtig te luisteren en van verontwaar-
diging en opwinding te trillen. Het was zyn
besliste meening, dat zoo'n stralende jonge-
man als Mr. Lorimer verdronken diende te
worden. Het feit, dat hij tegen Willy sprak,
was reeds voldoende om Dick te doen zieden.
Maar om zóó tegen haar te spreken
Dick stond op en gluurde over de he^ naar
den stralenden jongeman. Wat hü zag,
bevestigde zyn ergste vermoeden. Mr. Lori-
mer was een slanke, meer dan zelf-bewuste
jongeman met een verschrikkelyk voldane
uitdrukking op zijn blozend, rond gezicht.
Het was het soort jongeman wiens stem een
heele kamer met geluid zou vullen, en alle
aanwezigen op de vluebt jagen
Dick keerde terug in huis. Dan keek hy
nog maar liever tegen Miss Manters aan....
Maar onder de hand was die jongeman daar
altijd nog, en hij sprak maar steeds tegen
Willy alsof hij een soort eere-gast was.
Dick knarste een paar keer op zijn tan-
den. ...
Later op den dag zag Dick hoe de stralen-
de Mr. Lorimer weer aan het huis arriveer-
de. Na een poosje ging hij weer weg, en toen
zag hij er wat ontnuchterd uit, hetgeen Dick
een weinig opvroolijkte.
Maar desondanks zag hy hem den volgen-
den ochtend toch weer verschijnen en dit
keer schenen hij en Willy er voor een wan-
deling op uit te trekken. .
Dick keek hen somber na. Hij vroeg zich
af of hy na die geschiedenis van het ver-
keerde huis, en na het incident met John,
ooit nog de kans zou krijgen een wandeling
met Willy te maken. Hij balde zijn vuisten
over die geschiedenis met het verkeerde huis;
hij balde zijn vuisten over het incident met
Dick en balde ten slotte óók zijn vuisten
toen hij aan Mr. Lorimer dacht
Hierna verliet hij den bungalow om zelf
ook een wandeling te gaan maken. Hij slen-
terde den weg langs het strand af en zette
zich daar een poosje neer.
Het was een oogenblik later, dat hy er
zich van bewust werd, dat er iemand vlak
by hem had plaats genomen. Het was de
onschuldige John.
„Hallo," zei John. „
Dick keek hem geërgerd aan. „Hallo, zei
hij toen. Hij zweeg en voegde er daarna iets
aan toe.
, „Wat zeg je?" vroeg John.
,Niks!"
De jongen staarde een oogenblik naar zee,
en wierp toen met een afwezig air een steen
voor zich uit.
„Willy is een eindje gaan wandelen met
Mr. Lorimer," zei hij toen, als had Dick hem
iets gevraagd.
Dick stopte zijn pijp. Hy staarde den jon-
gen aan.
„Nou — en?" vroeg hij.
John wierp weer een steen. Dick besteed-
de al zijn aandacht aan het stoppen van zijn
PÜP
- 21 -
„Ik moet haar vanmiddag naar het eiland
roeien," vervolgde John, nadat hij nog meer
steenen had gegooid.
„Kiland?" vroeg Dick.
, Ja." John wees naar zee. „We noemen het
zoo Het is eigenlijk alleen een groot stuk
rots. Bij vloed staat het heelemaal onder
water." ,^ . ■ i i
Dick staarde naar het stuk rots. Dat klonk
niet zoo kwaad. Het beteekende in ieder ge-
val, dat die Lorimcr vanmiddag niét in het
programma was opgenomen.
John zocht een anderen steen om te gooien.
Het is anders toevallig," zei hij dan. „Gis-
teren las ik een verhaal van een jongen, die
zyn zuster naar een eiland vóór het strand
roeide. Kn toen ze daar waren gekomen, liet
hij haar aan land gaan en deed daarop alsof
hn met de boot door den vloed afdreef,....
„Deed nét alsof hij.... Wat bedoel je. ^ ?
vroeg Dick. „Was hy gek of zooiets?
O neen! Ken jongeman had hem vyf shil-
lings gegeven om het te doen. Opdat hij haar
zou kunnen redden. Later zijn ze getrouwd,
geloof ik." , . x,. i T „„
Kven zei nóch John, noch Dick iets. Toen
keek de onschuldige John Dick aan.
Vind je ook niet, dat je zakgeld gewoon-
weg wegvliegt als het vacantie is?" vroeg hy.
Kr heerschte weer even een stilzwijgen.
„Hoe laat gsan jullie?" vroeg Dick ,
,Gaan? O, roeien, bedoel je? Half drie.
Dick stak een hand in zyn zak. John keek
hem benieuwd aan.
„Hier heb je iets.... om wat te koo-
pen .." mompelde Dick. 'Hij zweeg. „Kn
wat ik zeggen wilde," voegde hij er dan aan
toe, „weet je wat die jongeman uit het ver-
haal zou hebben gedaan, als die jongen het
verder zou hebben verteld?"
N G G n ^ *'
".Hii zou hem een pak slaag hebben gege-
ven, waardoor zijn heele verdere vacantie
bedorven was," zei Dick beslist.
WASCllDAG

De stralende Mr. Lorimer had van zyn
wandeling met Willy genoten 1 Hij had hi)
het tuinhekje afscheid van haar genomen en
begaf zich nu in de richting van een of
andere lunch. Hij was nogal teleurgesteld
omdat zij had geweigerd een afspraak voor
dien middag te maken. Maar er zou nog wel
een andere gelegenheid komen.
Mr. Lorimer neuriede zachtjes toen John
hem inhaalde om een eindje met hem mee
te loopen.
„Ah, John," zei de eerste opgewekt. „Ook
een wandelingetje aan het maken voor de
lunch?"
John zei, dat dit inderdaad zoo was.
„Je zuster heeft me verteld, dat je haar
vanmiddag naar het eiland zal roeien,"
straalde hij.
„Ja."
„Een mooie oefening! Prachtig!" zei Mr.
Lorimer enthousiast.
John scheen zich opeens iets te herinneren.
„Een grappig ding, met dat eiland." zei hy.
„Ik bedoel.... ik las verleden week een ver-
haal van een jongen, die zijn zuster ook naar
een eiland roeide en toen net deed alsof hij
met de boot wegdreef. Hij liet haar op dat
eiland zitten."
„Liet hij haar op dat eiland zitten? Wat
bedoel je?"
„Iemand had hem vijf shilling er voor ge-
geven! Daarom deed hy het. Die man wilde
haar redden of zooiets. Zy vond het ook wel
interessant!"
Ze liepen nog een eindje door. Toen zei
John opeens: „Een hoop geld, hè, vijf shil-
ling? Daar zou ik ook heel wat voor doen!"
De stralende bleef staan. Hij kuchte.
„Hoe laat gaan jullie?" vroeg hij.
„Naar het eiland? Om half drie."
„Je zei, geloof ik, vyf ?"
„Vijf....? O ja, vyf shilling."
Mr. Lorimer kuchte weer, en gaf John tien
shilling.
. „O, dank u wel, denk u wel," zei de on-
schuldige.
Mr. Lorimer aarzelde even, en liep toen
weer door, terwyl John terugkeerde naar
huis, zyn gezicht lijkend op dat van een
cherubijntje van een plakplaatje.
Eenigen tijd vóór half drie dien middag
tuurde John gespannen door de geopende
deur van een visschershut op het strand naar
zee. Hij had een langen kijker bij de hand
staan. Een eindje verder deed Mr. Lorimer
hetzelfde. Hy had ook een langen kijker bü
zich,
Hun zenuwachtigheid nam om half drie in
sterke mate toe. Ze zagen Willy en John
vertrekken, en John de punt van de boot
N« RKO Radio's ,1Sn«euwwlt)e"*n„Gungi Dln"
komen nu A • • r»
Asialre - Rogers In
„The story of Vernon and
Irene Castle"
en Irene Dunne en Charles Boyer In
„Love affair"
VER WACH7 !
ELEANOR POWELL
In haar wonderbaarlljkite dani-creatie
„HONOLULU"
met ROBERT YOUNG
GEORGE BURNS - GRACIE ALLEN
Metro-Goldwyn-Mayer« Wonder-Show
naar het eiland richten. Langzaam zagen zij
de boot verdwijnen.
Het duurde een goed kwartier eer het
eiland was bereikt. Gedurende dien tijd wa-
ren de kykers practisch voortdurend in ge-
bruik geweest. Een hevige spanning had zich
nu van de belde jongelui meester gemaakt.
Ploseling werd de spanning verbroken. Ver
weg in zee. hadden zy Willy en John bij het
stuk rots uit de boot zien stappen. Ze hadden
er John weer in zien klimmen alsof hij haar
steviger vast wilde leggen. En toen' zagen
zy, hoe hy begon weg te drijven!
Dick legde zyn kyker onmiddellijk neer.
Mr. Lorimer had den zyne ook neergelegd.
Ze snelden byna tegelykertyd de hutten uit,
en zagen elkaar eveneens byna tegelijkertijd.
Ze bleven staan, en keken elkander mis-
schien gedurende één seconde zwijgend aan.
Daarop schoten ze toen opeens ieder als een
pijl uit een boog op een boot af.
Dick greep de zijne en duwde hem zee in.
Hij zag hoe Mr. Lorimer de zyne byna met
vakkennis behandelde.
Dick slaakte een venvensching. Hy her-
innerde zich de verhalen van den stralende
over roeien. Dicks kennis van die kunst reik-
te niet ver, maar hij greep de riemen met
een beslist gebaar. Indien wilskracht alleen
voldoende was. moest hy hel eiland stellig
het eerst bereiken.
Ze startten. De stralende gebruikte zijn rie-
men nu met de grootste kunstvaardigheid.
Zyn mèèr dan zelf-bewuste houding kwam
erger uit dan ooit. Hy kwam Dic-k een eindje
voor.
Dick zei andermaal een leelijk woord,
en hield zyn riemen .steviger vast. Hij duwde
ze met zooveel heftigheid in hel water, dal
men bijna zou hebben verondersteld, dat hij
iets tegen de zee had. Maar toch kwam Mr.
Lorimer nog steeds méér voor. , ..
Dat was te veel voor Dick 1 Hij wierp nog
een blik op de andere boot en belegde loen
ieder onsje energie, waarover hü beschikte.
in zijn roeien, Hy schoot plotseling vooruil
alsof hy het eiland rammen wilde....
Mr. Lorimer richtte zich wat op. Was het
dan voor niets, dat hy bekers en theelepel-
tjes had gewonnen? Hy fronste zijn voor-
hoofd en kliefde met gelijkmatige, lange sla-
gen de baren.
Maar het baatte niet. Dick wist niets van
lange, gelijkmatige slagen. Zyn styl zou ge-
makkelijk hilariteit hebben kunnen opwek-
ken. Zyn voornemen was, vóór Mr. Lorimer
by dat stuk rots aan te komen en hy was
vast besloten het te halen. En wat meer was:
hij hMlde het ook!
Precies een halve minuut vóór Mr. Lorimer
was hy er. Hij sprong uit zyn boot en begaf
zich naar Willy, diep en hijgend adem-
halend.
„Ik— ik ben gekomen.... om u terug te
brengen," zei hij. „Ik zag van af het
strand dat u niet weg kon!"
Willy glimlachte en het duizelde Dick. Het
was de moeite waard geweest!
„Dank u wel" zei ze. „Dat is er eg aa- "
Hier werd zij in de rede gevallen. Mr. Lo-
rimer snelde op hen toe. Hy bleek eveneens
buiten adem.
„Zoo.... eh.... Willy," begon hy, „ik
ben gekomen .. eb om je terug te bren-
gen." Hy wierp Dick een venynigen blik toe.
„Myn boot ligt eh hier."
Het bleef even stil. Willy keek van den
een naar den ander. Ze leek een oogenblik
niet te weten wat zy moest doen. En er was
een blik in haar oogen alsof zy de situatie
niet prettig vond.
..Maar. ..." begon zij.
En loen werd zy wéér in de rede gevallen.
Sinds Dick en de stralende van het strand
weggeroeid waren, hadden zy geen aandacht
meer gehad voor de boot, waarin de cheru-
bijn-achtige John zat. Niet alleen hadden zy
er geen lijd voor gehad, maar ze waren bei-
den in de veronderstelling geweest, dat hij
inderdaad een levensware nabootsing zou
De bouw van hel L.ldsch. Stadhuli Is thans loover gevorderd, dat roowel aan voor- als achterzijde
de .chuttlngen xün verwijderd Terwijl aan de voorrijde de oude gevel werd hersteld, 1^ ..n
de achtemjde een geheel nieuw gebouw. Wij geven daarvan hierboven een foto.
- 22 -
geven van iemand, die in een boot afdryft
Maar nu kwam John naar hen toe....
„Wat voor den dui...." begon Dick.(i
„Ik kom even myn katapult halen, zei
John. Hy zag er nu zéér onschuldig uit. „Ik
geloof, dat ik hem hier ergens heb laten
Hü begon te zoeken op de kale rots. Plot-
seling slaakte hy een kreet van triomf.
„Hier heb ik 'm al," riep hy.
Hij keerde zich om, en grynsde een beetje
ii'Kir Willv
„Nou, met wiei) ga je terug?" fluisterde hy.
Willy staarde uit over de zee. Er was een
diepe blos op haar wangen verschenen, /ie
wendde zich tot Dick en Mr. Lorimer.
Ik . ik geloof, dat ik nu maar met de
boot van mijn broer terugga," zei ze. „Het
was erg vriendelijk vanu allebei om me te
komen halen, maar "
„Ga je met mijn boot terug?' vroeg John
verbaasd. , .... ,
Ze wierp hem een geergerden blik toe.
Maar .. je betaalt me toch die vyf shil-
ling, is het niet?" vroeg hij dringend.
„John!" Willy werd nu nog rooder. Houd
■„Ik bedoel.... ik weet wel, dat ze nu alle-
bel hier zyn, maar dat geeft toch met!
„Houd je mond! Ga in de boot, beval
Willy
Ze duwde hem vooruit. De cherubynen-
uitdrukking was nu met een van angst ver-
"^faar ik heb gedaan, wat je me gevraagd
hebt," mompelde John. „Ik heb gezien, dat
hij naar het eiland stond te kyken. Hoe ik
het gedaan heb, is mijn zaak, maar het is
góéd gegaan! Ik kon toch met weten, dat
ik terug zou moeten komen voor myn kata-
pult, is het wel? Krijg ik die vyf shilling
van je of niet?" „
Willv staarde hem een oogenblik aan. Ae
zag er" uit, alsof ze hem een draai om zyn
ooren zou geven.
„Ga in de boot," zei ze.
„En ik ben afgedreven zooals je hebt ge-
vraagd " . ,
„Ga in de bóót!" zei ze weer.
John aarzelde nog slechts één oogenblik.
Hij scheen te beseffen, dat nog een woord
van hem den draai om zyn ooren werkelyk-
heid zou kunnen maken. In het volgende
oogenblik roeide hy Willy terug naar het
strflnd....
De stralende keek Dick zelf-bewust aan.
De redding schijnt per slot van rekening
een idee van de jongedame zélf te zyn ge-
weest," merkte hij op. „Nogal romantisch.
Dick hoorde hem nauwelijks. Hy staarde
de boot met Willy en John na, terwyl deze
naar het strand terugkeerde. Hy voelde zyn
hart als een zware ysklomp in zyn borst
liggen. Hy zag vaag, hoe Mr. Lorimer ook
weer naar de kust tcrugroeide.
Maar na een oogenblikje begaf hy zich
eveneens naar zijn boot en roeide naar het
strand. , , ,.. u.
Toen hy aan wal stapte, hoorde hy achtel
een visschershuisje stemmen.
Ik geloof werkelijk niet, dat ik het u mag
zeggen, "Mr. Lorimer," hoorde hij er een be-
weren.
De stem was van John. . w T .
„O ja, dat mag je wel," zei Mr Lonmers
stem beslist. „Ivpm nou. V, ie was het.'
John zweeg even.
„Kom nou...." zei Mr. Lorimer weer, over-
redend. „Wie was het?"
Er klonk het geluid van rinkelende geld-
stukken. , . , „ >.
Alsjeblieft koon hier maar wat voor,
kwam de stem van Mr. Lorimer toen.
En daarop die van John: „Het was die
slungel, die naast ons woont.
En toen schoot hy als een pijl uit een boog
achter de hut vandaan, en rende naar den
horizon....
De Vereenlgl nfl yoor Vreemdelingenverkeer organiseerde op het strand te Zandvoort een groot strand-
ruitedeest. - Een traai dressuurnummar.
■
-2b -
Te slap en te moe om een been
te verzetten.
's Morgens op het laatste oogenblik doodmoe
uit bed gekomen — den heelen dag slap en
lusteloos ... 's avonds hoofdpijn of zoo'n
stramme pijn in armen en beenen Al die
klachten wijzen in één richting : onzuiver
bloed. Duizenden leden aan diezelfde kwalen
totdat zij Kruschen Salts probeerden. Kru-
schen kan ook U helpen en een einde aan Uw
lijden maken. Neem regelmatig, eiken morgen,
de kleine dosis Kruschen Salts. Kruschen s
zes minerale zouten sporen Uw lever, nieren
en ingewanden aan tot grootere werkzaamheid
en daardoor filteren deze bloedzuiverende
organen aUe overtollig zuur uit Uw gestel.
Koop een flacon Kruschen als t kän
vandaag nog. Met de hulp van Kruschen s
weldadige werking zult ge spoedig weer de
oude zijn! Verkrijgbaar bij apothekers en dro-
gisten k f 0.40, / 0.75 en / 1.60 (extra groot pak).
Fabrikanten : E. Griffiths Hughes Ltd., Man-
chester (Engeland). Opgericht 1756.
Dick hoorde nu de stem van Mr. Lorimer
W ^Hé hier geef me myn geld te-
Mr Lorimer werd plotseling zichtbaar. Hij
rende achter John aan, maar deze was hem
beslist te vlug af en Dick zag hen allebei in
de verte verdwijnen. „
„Die slungel, die naast ons woont...-
Dat ben ik!" Dick staarde een oogenblik ver-
bouwereerd om zich heen. En toen was het
plotseling alsof de zon op zijn gezicht door-
brak. In de tegenovergestelde richting van
John en zijn achtervolger, kou hy Willy zien,
die zich naar huis begaf. . i io
Hy begon ook hard te loopen en haalde
a n
,AVat "ik zeggen wilde...." Hü-was wéér
buiten adem. „Miss Barley wat ik zeggen
wilde.... zoudt u. .. . ik bedoel.... wat
denkt u van een drupje thee?"
Willy had zich verbaasd omgekeerd, /.e
bloosde een weinig
Thee?" zei ze. Ze glimlachte. „Alweer?
"() dat.... Het spijt me werkelijk heel
erg" zei Dick. „En dat incident met dien
kwajongen.... ik bedoel met John....
Maar ..." Hij keek haar byna smeekend aan.
,()ni op die thee terug te komen. Zoudt u
niet een kopje thee met me willen drinken
daar in die lunchroom, aan het eind van den
weg?"
Ze keek op haar polshorloge.
„Het is zoo ongeveer tijd voor een kopje,
is het niet?" zei ze.
„Op de minuut af,' lachte Dick. „Eh.
wilt u?"
„Graag," zei Willy.
Dick weerstond dt
aanvechting om luid
i zingen, en glimlachte alleen maar
gelukkig. Maar zyn gezicht sprak er boek-
deelen bij. .
„Ga dan gauw mee! zei ny.
En ze gingen

ip'ïpHP^
ÉmrrM %
OM NA TE TEEKENEN.
. f^it JS Jiin de Sc-hildpud. — Wie van jullie
^-^ziet kans hem na to leekenen.' liet zal je
\yel meevallen, als je er eenmaal aan begint.
Kn je zult zien, dal het een aardig tijdver-
drijf is. Desnoods kun je er een wedstrijd
van maken met je vriendjes en vriendin-
netjes. Vader of Moeder willen misschien
wel als jury optreden, om uit te maken wie
net het mooiste heeft uedaan!
WEES GOED VOOR DE DIEREN!
J7r was eens een Indiaansch jongentje
hetgeen hier volgt is waar gebeurd!
-— dat door een boseh liep Ie dwalen, toen
hij plotseling Man den voel van een boom
twee jonge eekhoorntjes zag spelen. Het
waren de aardigste diertjes, die hij ooit had
gezien, en daarom kon hij de verleiding niet
weerstaan er een van mee te nemen naar
huis. Overgelukkig liet hij het aan zijn vader
zien.
„Is het geen lief dierlje?" vroeg hij. „Ik
zal er erg prettig mee kunnen sp'elen!"
Maar het gezicht van zijn vader betrok.
..Denk je eens in." zei hij. „boe treurig
cd^
zijn broertje zal zijn, nu hel hem mist! Denk
je eens in, hoe wanhopig zijn moeder naar
hem zal zoeken!"
„Maar vader," zei het ventje, „ik zal heusch
^oed voor hem zijn!"
„Dat geloof ik wel," antwoordde zijn
vader. „Ik weet, dat je altijd erg goed voor
dieren bent, maar probeer nu eens, zoo jjoed
mogelijk voor je kleinen gevangene Ie zijn."
„Zoo goed mogelijk.,.." düehl het jonge
Indiaanlje. Hij aarzelde een oogenblik en
liep toen een kilometer terug naar het boseh.
on zette daar het eekhoorntje aan den voet
van den boom. waar hij hei had gevonden.
Hij kreeg reeds direct zijn belooning, want
het diertje slaakte een kreet van blijdschap
en rende zoo vlug het kon den boom in.
Toen klonken er in den boom nog meer kreten
van vreugde: van zijn broertje, en van
zijn vader en moeder, die hem alïe drie zoo
snel .mogelijk tegemoet kwamen!
Veel gelukkiger dan wanneer hij hel eekhoorntje
had gehouden, keerde de jongen
terug, en nooit is hij meer voor de verieiding
gezwicht, een dier mee naar hui s te nemen!
DIE NARE BRANDNETEL!
| k vraag me af, hoeveel keeren ge dat wel
gedurende den zomer zult hebben gezegd,
wanneer je bloote armen of beenen met een
brandnetel in aanraking kwamen, omdat ge
haar met had opgemerkt. Hun steken
„branden", nietwaar, en in hel Latijn heel
een brandnetel daarom „l'rtica", hetgeen
iets beleekent dat brandt.
Men vindt dun ook niet licht iemand, die
een goed woord voor de brandnetel over
heeft, en men noemt haar vaker ..onkruid"
dan „plant".
Maar de brandnetel is tóch een zeer nüt-
lige plant, en plantkundigcn kennen haar
reeds honderden jaren als zoodanig. In de
lente wordt zij gegeten, nadat men haar
als spinazie heeft gekookt. De zouten, die
er in zitten zuiveren het bloed, en werken
zeer heilzaam. Later in het jaar is de brand-
netel te sterk geworden om nog als voedsel
voor den mensch te kunnen dienen, maar
24 -
iiet heele jaar door kunnen fijngehakte
brandnetels je kippen gezond houden!
Xiel alleen vormen jonge brandnetels een
gezonde vroege-zomer groente, maar men
maakt er ook een smakelijken en verfris-
schenden drank van, die vooral in vroeger
tijd veel in het Noorden van Engeland werd
gedronken.
Ge ziet dus, dat brandnetels lang niet zulke
„nare" planten zijn als de menschen wel
zeggen, maar.. als je te dicht by hen
komt en hen aanraakt, zullen zij je steken'
Dat wil zeggen: wanneer ge hen luchtig
aanraakt, want als ge hen stevig beetpakt,
zullen ze je in het geheel geen pijn d oen!
MIJN LIEVELING
"nze poes heeft jonge poesjes.
Alleraardigst om te zien.
Maar ze zijn niet zoo heel jong meer:
'k Denk een week of zes misschien.
Stoeien, spelen of ravotten.
Ja, dat is hun grootste pret.
Als ze moe zijn van het dollen.
Stuurt hun moeder hen naar bed.
Eén er van, dat is mijn liev'llng.
Kijk, hier zit hij op mijn arm.
Gauw breng ik hem weer in 't mandje,
Want daar ligt hij lekker warm....
Vele vrouwen denken
Alleen mur un gclutsveT-
HEEREN
Wi/f üdai-
^ Uw vrouw er
- AARDIG
uihietj
zorging. Het komt niet bij hen
op om ook een» w«t voor de ver
fiMÜng vui het hur te doen. Neem
oumiaag eens voor Uw vrouw de opzien«
barende nieuwe «hampoo me«. Nu-Bruin. Zie
eens hoc het haar in ztjdeachtigen gUiu haar
gelaat omstraalt. Want Nu-Bruin bevat de
wetenschappelijke vinding. Vitamine F.
welke niet alleen het haar shamponeert,
maar het ook de aantrekkelijkheid geeft die
alleen van ,Jevend"haar kan uitgaan. Wan-
neer U vandaag fJu-Bniin koopt, zult U
morgcnUw eigen vrouw niet terugkenntn.
NUBRVIN ^ #
Nieuw...
Reukwerende crème
STOPT op veilige manier
TRANSPIREEREN
in de armholte.
1. Bederft de kleeding niet - prik-
kelt de huid niet.
2. Is onmiddellijk droog. Kan
direct na het ontharen worden
gebruikt.
3. Stopt het transpireerengeduren
de 1-3 dagen; neemt den reuk
weg.
4. Witte, vetvrije crème met tris-
ichen geur.
5. Beschermt Uw kleeding tegen
transpiratie-vlekken; maakt
«ous-bra» overbodig.
ARRID
\. 1.— per pot.
fRUK
VROUW
UW
WEEKBLAD,
MEVROUW
Wekelijks 10 ets. met BIJOU
De optimist,
IK ZOU NOG ALTIJD
TELEFONISTE ZIJN •»t
V- ^ f
Ik was wanhopig. ^
"toen Ans m. dat-ik een
vermoeide huid had.. .Ze
raadde me aan. dagelijks
LUX TOILET ZEBP
j. te gebruiken.^
Een aantrekkelijk uiterlijk bedorven door een „vermoeide huid".
Laat dit U niet overkomen! Bescherm Uw teint tegen de na-
delige gevolgen van de moderne levenswijze door het dagelijks
gebruik van Lux Toilet Zeep. Deze zuivere, witte toiletzeep
maakt Uw teint spoedig jeugdig en aantrekkelijk.
Wjen .VERMOEIDE HUID"
LUX TOILET ZEEP
UTZ lee-owi
Twee houthakkers, die in een afgelegen
boseh werkten, klopten aan de deur van een
hut aan het eind van het woud.
„Neem me niet kwalijk, dat we je storen,
Jan," zei een van hen tegen den boer, die
de deur opendeed. ,,We hebbenl daarnet in
een greppel het lijk van een man gevonden,
en we dachten even, dal jij het was."
„O ja?" zei de boer. ,,Hoe zag hij er uit?"
„Nou, hij was zoowat van jouw lengte."
Droeg hij een rood tlanellen hemd?'
'„Ja."
„Schoenen?"
„Ja, hij droeg schoenen."
„Hooge ot lage schoenen?"
A P J E
OR
Ans heeft gelijk
gehad! Mijn teint is
dadelijk mooier geworden.
En. ..iedereen zegt, dat Jan
en ik ideale echtgenoten
zijn /
et 00.0. **:r^^rz^
Reeds de
ondragelil^^doedoet
de
Eczeem en «f^ß.D.
bedaren- u is gee"
ningcn üeaa ^ " _ heldere
een
xsii,
^ ü 8 e *'"■■,' diep * de t P de
vloelswt, O* doordring -
«nis."» •" ,
o^middeVU^
Denms ^V^nt den
krabben
drang vele i^^em, Open
en
aangev—
ik»"
w \ :aren
sinds vele 1 „,
ewend «s puisties
Zvseren-
Beenen,
andere bui
tm
'daandoeningen- ^
Flacons ' bii
f t.50 en t '
VpoVbeWrsenDTOg
eiselsv
rslerW-
„Laat eens zien, waren het hooge of lage
schoenen. Dirk? O ja, het waren hooge
schoenen."
„Neen," zei de boer toen, na een poosje
te hebben nagedacht, „dan was ik het niet. Ik
heb geen hooge schoenen. Ik draag alleen
maar klompen."
„We willen, dat je al je kameraden van het
regiment als je broers beschouwt," zei de
overste tegen den recruut, ,,en wal mij be-
treft ... in mij moet je je vader zien . . . den
'vader van het regiment. Begrepen?"
„Ja, paps," antwoordde de recruut.
■&00tW*«H
„Het spijt me, me-
vrouw, maar zoo diep
als de Koopjesafdeeling
zink ik nooit . . "

TIen Jaar. — Waarom da menschen toch
rooken? Bah!
Twintig jaar. — Alt )• aan sigaret rookt, *
kun Ja vaal beter aan „haar" danken.
Dertig jaar. — Dat er na een goed diner
niets boven een goede sigaar gaatl
WAT MANNEIMD ENKEN
C7^ annen zijn zonderlinge
J \ wezeml
Vraag iedere vrouw, of dit
waar Is, en zij zal het direct vol-
mondig beamen!
„Ge kunt geen staat op hen
maken," zullen zij er bij voegen,
misschien met een zucht, als zij
het hèèl erg meenenl
Wellicht hebben zij gelijk!
De mannen mogen dan van
meening zijn, dat er niet één
vrouw Is, die in staat blijkt logisch
te denken, dat neemt Inderdaad
niet weg, dat zij meer vasthou-
den aan een oordeel, als zij zich
dat eenmaal hebben gevormd.
Dit Is met de mannen zeer
zeker niet het geval. Het hun
„waardeeringen" springen zij nog-
al wispelturig om, getuige het-
geen u hier op deze bladzijden
kunt lezen.
ledere vrouw, die de mannen
„kent", zal zeggen, dat 't juist Is.
En ledere man, die zichzélf
kent, zal misschien ... zijn schou-
ders ophalen, en denken: „Zoo
z ij n we nu eenmaal, maar wat
zou dat? Het Is een dom mensch,
die zijn meeningen ter gelegener
tijd niet herziet!"
Ja, dat Is zoo... maar dat
„herzien van meeningen" brengt
dan toch maar mee, dat men het
vroeger bij het verkeerde eind
heeft gehad , .. of nóg heeftl
Hetgeen misschien wel eens
goed is voor de „beeren der
schepping" om te overwegen!
Vindt u ook niet, dames?
Als zij tien Jaar zijn:
1. Dat „mooie" kleeren maar
lastig zijn, omdat je er zuinig
op moet zijn.
Als zij twintig Jaar zijn
1. Dat sportkleeren beslist he
aangenaamst zijn.
2. Dat men reusachtig veel tijd 2. Dat de tijd, eer hij „haar'
"••ft- weer zal zien, enorm lam
duurt.
3. Dat men heel veel nare din-
gen moet eten.
4. Dat hij slechts met een vrouw
wil trouwen, die net als
„mams" Is.
5. Dat er niets boven lekkers
gaat.
6. Dat een electrische trein zijn
hartewensch is.
Dat de leeraar onrechtvaar-
dig is.
8. Dat je alleen maar voor de
school leert.
9. Dat ze alleen maar Wildwest-
films moesten maken.
3. Dat de hoeveelheid eten he
voornaamste is.
4. Dat hij alleen maar met eer
meisje zal trouwen, waarom
zijn vrienden hem zullen be
nijden.
5. Dat er niets boven de liefde
gaat.
6. Dat een zeerels met „haar'
heerlijk moet zijn.
7. Dat zijn ouders hem niet be
grijpen.
8. Dat je even goed vooruit kunt
komen In de wereld, zonder
altijd maar te blokken.
9. Dat ze alleen maar romanti
sehe films moesten maken.
10. Dat het onbegrijpelijk Is, waar 10. Dat je onder het genot van
om groote menschen rooken. een sigaret veel beter aan
„haar" kunt denken.
11. Dat meisjes afschuwelijke we-
zens zijn.
12. Dat een motorfiets iets won-
derbaarlijks Is.
13. Dat alleen kannibalen zich
maar moesten schminken.
11. Dat meisjes de liefste wezens
zijn, die er bestaan.
12. Dat een two-seater het sum'
mum van bezit is.
13. Dat geschminkte vrouwen veel
knapper zijn.
14. Dat je met 'n hond reuzepret 14. Dat hij zijn hond zal weg-
kunt hebben als Je balt. doen, omdat „zij" niet van
honden houdt.
15. Dat er geen logisch denkende 15. Dat er geen logisch denkende
vrouw bestaat. vrouw bestaat.
Al. .ü

ZWEEF-
VLIEGEN
'.en meire
ooi irom
'jm
Een groepje „zwevers" bespreekt de resultaten van den dag en de
' kansen van morgen.
"mMMyJUBMMi

1. Toen lij uit de boot klommen, die nog op de-
zelfde plaats lag, waar zij was neergekomen,
hoorden Peter en Dot er een slem uit komen.
„Jullie kunnen mij niet ontvluchten, kinderen,"
klonk hef boos. „Ik waarschuw jullie!"
4. Dot was er niet op gebrand om naar de Bee
■ enrots te gaan, maar Peter was een en al op
winding. Toen zij dien avond naar bed gingen.
ÖE VLrEGAVONTUREN VAN PETER EN DOT
2. Peter' tuurde in de machine en wendde rich
toen opgewonden tot Dot. Hij wist nu, waar de
stem vandaan kwam. In de machine bevond zich
een radiotoestel. Plotseling sprak de stem op-
nieuw. „Kom mij opzoeken bij de Beerenrols."
5. Ondanks de gebeurtenissen van dien dag, slie-
pen de beide kinderen ongestoord. Den volgen-
den morgen werden zij echter al vroeg wakker
spraken zij over niets anders dan over den won- door kloppen op de deur. „Wie kan dat zijn?
oerhjken man, die het eenzame eiland bewoonde. vroeg Dot verschrikt, terwijl zij uit bed sprong.
7. Peter nam den brief aan en scheurde hem
open. „Van den Vogelman!" zei hij opgewonden
tegen Dot. „Hij schrijft: „Moko zal jullie bij mij
brengen." Dot keek angstig. „Ik geloof niet, dat
het veilig is om daarheen te gaan, Peter," zei
ze. „Ik ben bang."
8. Maar de kleine piloot was niet van plan zich
de kans om uit te vinden, wie de geheimzinnige
Vogelman werkelijk was, te laten ontglippen. Zij
volgden Moko door een dicht bosch en kwamen
voorbij de plek, waar de boot had gelegen, die
nu echter was verdwenen.
/' -
j^a
3. Terwgl zij terugliepen naar de „De Zilveren
bter , dachten de kinderen na. Van wien kon die
stem zijn? Er was maar één antwoord mogelijk:
het moest de geheimzinnige Vogelman zijn, want
hij was de eenige, die op het eiland woonde.
6. Benieuwd wat er nu weer was, duwde Peter
de deur van het vliegtuig open. Daar stond het
grappige figuurtje van den aap met zijn hoogen
hoed en zijn jas, dien de kinderen al eerder had-
den gezien. Hij overhandigde hun een brief.
9. Ten slotte kwamen zij aan een rotsachtig ter-
rein. Een van de steenklompen had den vorm van
een beer en er leidde een trap heen, die In de
rotsen was' uitgehouwen. De kinderen naderden
nu de schuilplaats van den Vogelman.
Wordt vervolgd.
GEWONE ADVERTENTIES: KOLOMHOOGTE 1 20 REGELS - KOLOMBREEDTE 5 cM. - REGELPRIJS 25 ets. BRUTO
TEKSTADVERTENTIES: KOLOMHOOGTE 120 REGELS - KOLOMBREEDTE 6.7 cM. - REGELPRIJS 50 ets. BRUTO
KORTINGEN VOLGENS TARIEF
- 30 -
£ VOOR U-CLUB
lijk gebruik van maken.
i. J 11 ..„ U eens in verbinding te stellen met den
J. W. te U. - Ik raad U ""• ^J?" '" |k kan U „nd.r nadere ge-
Inspecteur van Belastingen in Uw gemeente. IK Kan w
gevens helaas niet Inlichten.
,- . D Er Is wel een middeltje om een vaas, die poreus ge-
T. R. de G. te R. - &• 'j . w */ e ' n /" _akón zoodat het niet noodig is
worden zijn, weer ondoordringbaar »» *» n ' |°° , y de vaas om m.t
haar voortaan alleen «^ •'• r " d '^^t „og'eens als ze droog is. Het
Ta^^X\^t^^ Vernis bestreken: is. Ik hoop,
dat U succes zult hebbent
/- u C »- 5 - Ik zou U aanraden den mantel te laten stoo-
Mevr. G. H. van F. te b. - 'V""., wa$$ehen. Het geel worden kunt U
men. of, Indien het ^»»«'f '^^Vh.m opb.ri. In blauw papier te
voorkomen door den mantel, » oord "* " ^.^ u het beste de knoopen
verpakken. Indien U »«» ^»^l.TneToiite ^ veel veiliger. Voorts mijn
er even af te tornen. H.l Is ^*l een van onze lezer, ge-
^Ä^«Ä-----'
c rtttu'^:: n d :0 c Ä." r?. Ä -. —*■ •»
» d«n in de «on t« t«t«n UwVen.
M , K L P 1. G - N.lUurliik kunt U m..d!..n. U mooal d.n b.l.l i.ru«
ä: ä; ä'ä;!'"" £« sri: ^ — *
wensch U veel succes.
Mevr. U. de T. U L - H.t ^^^^TX^^^-
deren met wat azijn. U kunt deze ^^"^"»^^en dit het geval is, kunt
U schrijft niet of het •«" f" ^ r ^^^en op ossing "«n één deel aluin en
U de vlekken ook verwijderen met een opioss B voch.
twe. deelen water. U wrijft d t mengsel 0 P ^-r V, *^r '^ ^ ..„ paar
tlgen doek op en strijkt er met een f*„ 0 "^i want d.n schroeit
minuten er op laten staan, maar het mag niet te warm z)
de stof.
P. L. u R. - ik .o« u «-;--• :\;^iJ::iir:v:.Sn w ï
U den vloer eens In de veertien d8 0«" '""'•'j^ 0 na „ wrijven. Als U
?.■£ SÄcX^^r-rrz.^ -..... .„, *
daar hij niet makkelijk stoffig wordt.
ir 1 .- G - Hrt lukt mij niet onverstandig zoo nu en dan eens
op^le'en'o/'alS. ind.^daJrg.biurd isl D.n weet men, dat er contr6ie
wordt uitgeoefend.
G. K. ,. K - E.n p..r,S=.d. bj.W.n «P b.« d=or U b.J.W. .*«[
T ÄÄtÄr Sn^CntTj:;,,.,..^ No^ 1.
! r . P Het soiit mij voor U, doch ik moet U mededeelen, dat
ind^a'dt'door-on^g^ven^'oplossing de goede wasl U moogt gerust
dergelijke opmerkingen makenl
r H t. H - Uw wijze van Inzenden is goed. Het is in het geheel niet
no?dig H a.l: oplossing'e.n «P^-"•^;o'op C e h t e s! , uit E e r ,$ aeen
n
legen de Amateur-Detective ook in de enveloppe te sluiten.
L J A L H te A. - Inderdaad zijn er zeer veel jongelui. *• *

„Kan ik u misschien van dienst zijn, mijnheer? Ik ben
monteui 1 ."
„Ik vrees, dat dit van niet veef nut is om een venoening
tot stand te brengen."
r-^Ä-'.Ä,-A -• *, .—
„En nou moet je een halven draai om mij heen
maken . . ."
„Wat, inbrekers in de bibliotheek? Haal direct mijn
geweer en mijn jachtkostuum!"
HUMOR
„Mijnheerl Mijnheer! U hebt die e
mee speelt!"
„En wat ga je doen als Je een groot meisje
bent geworden?"
„Vermageren."
„Tjonge, Ik zou niet graag In uw schoenen slaan wanneer mijn vrouw straks haar bloemen zietl
yputmaßtä^of
Onverwachte wendingen vervullen een belangrijke rol in Nan
Grey's bestaan. De blonde filmactrice, die minstens aan
vijf films per seizoen haar medewerking verleent, kan
nimmer zeggen wat haar, menschelijkerwijze gesproken, vijf
minuten later te wachten staat, want altoos gebeuren er dingen,
die haar dwingen een omzwaai te maken en zoodoende wan-
delt zij maar rustig voort in het gareel van het plotselinge.
Nan Grey komt uit Texas en is momenteel eenentwintig jaar
oud. Zij kwam in het milieu van de filmindustrie tijdens een
vacantiereisje, waardoor zij en haar moeder een kort oponthoud
te Hollywood hadden. Aldaar ontmoetten zij een ouden kennis,
den impresario Edmund Low. Deze werd zoodanig gefrappeerd
door Nans bekoorlijke verschijning, dat hij haar zonder omwegen
een studio binnenloodste en een test van haar liet maken. Het
resultaat bleek zeer verrassend te zijn. Nan kreeg een filmcon-
tract en kon haar vacantie vaarwel zeggen om direct aan den
slag te gaan. Het zou niet juist zijn te beweren, dat nu haar
hartewensch vervuld was. te meer daar zij zich een journalistieke
loopbaan gedroomd had en onderwijs had genoten in overeen-
stemming met deze ambitie. Haar vader was secretaris van den
bond van filmoperateurs en de harde werkelijkheid van een ster-
renbestaan, waarvan de meeste aspirant-actrices geen flauw idee
hebben, kende zij door vele gesprekken met haar uiteraard des-
kundigen vader maar al te goed. Niettemin gaf zij zich met hart
en ziel aan haar nieuwe werk en werd tenslotte, na vele onbe-
teekenende rollen te hebben vervuld, opgemerkt door den
Europeeschen regisseur Herman Koster, die haar het aanbod
deed een hoofdrol te spelen in „Three smart girls". Nan accep-
teerde vanzelfsprekend en had, naar bekend is, veel succes. Zij
speelde daarna in „De zwarte pop", „De man in het blauw",
Modelliefde" en „De storm", haalde tusschen de bedrijven door
het staatsdiploma Fransch en werd toen, ook al weer plotseling,
uitverkoren om tezamen met Deanna Durbin en Helen Parrish
het meisjestrio te vormen in „Drie schattige meisjes groeien op .
Nan heeft, ondanks het vele studiowerk, nog steeds belang-
stelling voor journalistiek, volgens haar ook omdat de loopbaan
van een actrice vaak tot een plotseling einde komt en zij in dat
geval emplooi denkt te vinden bij een dagbladbedrijf. Het lijkt
een overdreven denkbeeld, te meer daar zij eèn flink salaris heeft,
bovendien vele voordeelige radiocontracten heeft bopen en ver-
der door haar naam aan verschillende modeartikelen te verbin-
den, kapitalen toucheert. Hoe het ook zij. Nan heeft het recht
haar eigen standpunt in te nemen, reden waarom zij haar vaar-
digheid met de pen tracht te behouden door het schrijven van
korte verhalen in een tweetal Hollywoodsche weekbladen, ver-
halen die gretig opgenomen en even gretig gelezen worden
omdat . . . tja, waarschijnlijk omdat de signatuur den lezers het
meest belangrijk voorkomt! Maar zij speelt het klaar en is tevre-
den. Wat wil een mensch nog meer?

[)e jonge w
Regie John Ford,
Abraham Lincoln
Abagail Clay
Mary Todd
Hannah Clay
Efe
Ann Rutledge
Matt Clay (volwassen)
Matt Clay (als kind) ..
20th Century-Foxfilm.
Henry Fonda
., Alice Brady
Matjorie; Weaver
Arleen Whelan
Eddie Collins
Pauline Moore
Richard Cromwell
Jack Kelly
Adam Clay (volwassen) Eddie Qulllan
Adam Clay (als kind) Dickie Jones
Rechter Herbert A. Bell Spencer Charters
John Felder ..' Donald Meek
Carrie Sue Dorris Bowdon
Sheriff Billings .-. Cliff Clark
Dr. Mason Clarence Hummel Wilson
Barbier Harry Tyler
' r Tl onderd jaar geleden was Salem in den Amerikaan-
,I_L sehen Staat Illinois een ellendig dorp, bestaande uit
■ J *--' 1 - enkele honderden houten hutten. En toch was dit
dorp op zijn manier het centrum van een schier eindeloos
land en reisde men vele dagen, om in de enkele winkels,
die Salem rijk was, levensmiddelen te koopen. In dit
ruwe, arme, ongeciviliseerde dorp woont een jongeman,
even ruw, even arm, even ongeciviliseerd, maar voorbe-
stemd te komen tot de hoogste waardigheid, welke
Amerika zijn zonen heeft te bieden: het presidentschap van
de Vereenigde Staten.
Die tijd is nog verre. De jonge Mr.' Lincoln heeft nog
in het geheel niet zulk een stoutmoedig ideaal, doch niet-
temin zet hij den allereersten stap op den langen, moei-
zamen en steilen weg, die voert naar de hoogste regionen
van het succes: hij stelt een toespraak samen, die hij wil
houden tot zijn medeburgers. Het zweeft hem voor den
geest, dat hij "zijn krachten zal willen wijden aan het
bestuur van dit land der toekomst, dat hij zich candidaat
wil stellen voor de komende verkiezingen. Veel heeft de
jongeman nog niet in zijn mars, maar twee deugden zijn
Het ruw» tiekkersdotp. waar Lincoln zijn carrier«
begint
hem in elk geval gegeven: onkreukbaarheid en
gevoel voor humor. Maar hoeveel ontbreekt
hem nog!
De jonge Abraham Lincoln weet een wet-
boek te veroveren; zijn wapenrusting wordt
daardoor aangevuld met een onontbeerlijk iets.
Dit wetboek wordt het voorwerp van einde-
looze studie. Het is niet alleen zaak, de artike-
len der wet te kennen, maar óók den zin te
doorgronden, volgens welke ze zoo zijn inge-
steld.
Deze studie wordt door één enkel tragisch
voorval onderbroken. Lincoln ontmoet de jonge
en teedere Ann Rutledge, die hem haar ver-
trouwen in zijn toekomst uitspreekt. Maar eer
deze schuchtere idyllf nog heeft kunnen leiden
tot eenige duurzame verbintenis, sterft Ann, aan
Lincoln niets nalatende dan een weemoedige
herinnering.
Nu verlaat hij het dorp Salem, om zich naar
de stad Springfield te begeven en zich daar te
vestigen als advocaat. In die pioniersdagen was
immers een zelfstudie als de zijne ruimschoots
voldoendel Hij associeert zich, krijgt ook wel
praktijk en komt bij verscheidene gegoede fami-
lies, die hem accepteeren. Hij ontmoet hier
Mary Todd, een rijk jong meisje, dat veel
belangstelling voor hem heeft.
De typisch Amerikaansche volksfeesten in
deze film geven ons een denkbeeld van de
schilderachtige gebruiken van honderd jaar
geleden. Maar het feest eindigt treurig, zooals
dat zoo dikwijls gaat; er wordt getwist, er wordt
Lincoln weet de razende me-
nigte Ie overreden ai te zien
▼an het lynchen.
gedood. De menigte, die gemakkelijk wordt opgezweept, wil den vermoedelijken dader
lynchen en bestormt de gevangenis. Lincoln, die hiervan gruwt, wendt al zijn geest-
kracht en zijn welsprekendheid aan, om de massa tot andere gedachten te brengen en
hij slaagt.
Als dan later de ordelijke rechtspraak wordt gehouden, neemt Lincoln de verdediging
van den verdachte op zich; met de grootste moeite slaagt hij er in, deze zaak een
gunstige wending te geven en tenslotte zelfs den werkelijk schuldige te ontmaskeren.
Na afloop van dit gebeuren ligt de eenzame weg weer voor hem open. Nog vele
mijlen zal de jonge Lincoln moeten afleggen, eer hij den top bereikt, de koele hoogte van
zijn latere, onsterfelijke glorie
Richard Cromwell, Alice Brady en Donald
Meek.
De Jonge advocaat Lincoln ondervraagt
een getuige.
Marjorle Weaver als Mary Todd.

^Ze^tflLN/£N
Dorothy Lovett is een van Hollywood's waternimfen. Voor de iwemsport,
die zij druk beoelent, geelt zl] de voorkeur aan badmutsen met slult-
» Rice hanteert een stofsulger als d( band onder de kin, van sterk gerlbbeld gummi . . . diepblauw als de
kleur van haar oogen.
DOROTHY LOVETT
Dorothy Lovett is op 16 Februari te Providence, R.I.,
geboren, waar zij haar geheele leven tot dusverre heeft
doorgebracht. Geen harer familieleden heeft ooit iets met
de theaterwereld te maken gehad. Dorothy bezocht de lagere
en middelbare school te Providence, waarna zij studeerde en een
diploma haalde aan het Pembroke College. Zij.was een van de
Komians, het tooneelgezelschap der universiteit.
Als vijfjarig kind speelde Dorothy voor 't eerst tooneel bij het
Albee Stock Gezelschap in het stuk ,,Only a woman", met den
bekenden Amerikaanschen acteur Burton Churchill in de
hoofdrol.
Na haar schooljaren trad Dorothy voor de radio op bij een
plaatselijk station WPRO. Zij leidde een kookcursus en hield
daarna een serie modepraatjes.
Dorothy associeerde zich met het Boston warenhuis te Provi-
dence en werd weldra bekend als Sally. Zij schreef en hield
lezingen over winkelen en werkte ook practisch als verkoopster.
Daar zij wat in de radiowereld wilde bereiken, begaf Dorothy
zich den 15en Augustus 1937 naar New York. Proeven mocht
zij genoeg afleggen, maar de resultaten waren schaars. Om in
haar levensonderhoud te kunnen voorzien, liet Dorothy zich bij
een z,g. „Modeling Bureau" inschrijven en poseerde voor adver-
tenties van conservenfabrieken en automobiel-maatschappijen.
Van een kennis vernam Dorothy, dat RKO een aantal manne-
quins noodig had en begaf zich met deze kennis naar het bureau
van Arthur Willie. Alhoewel er besloten was geen mannequins
meer aan te nemen, was Mr. Willie zoo getroffen door Dorothy's
persoonlijkheid, dat hij haar vroeg eenige dagen later terug te
komen voor een filmproef. Deze was een succes . . . Dorothy
Lovett kreeg een contract en begaf zich onmiddellijk naar Holly-
wood. Nu speelt zij een belangrijke rol in ,,The girl from
Mexico".
GESPREKKEN MET MIJN VRIEND PIETERSEN
„G ä
a je vaak naar den bioscoop, Pietersen?"
..Vaak och, dat is een begrip, waarde vriend. Mijn vrouw
zegt. dat ik veel te vaak ga, mijn nichtje Katja, die ik meestal
meeneem, zegt dat ik weinig bioscoopjes pleeg, maar gewoonlijk ga ik
twee tot driemaal per week!"
,,Dat zou Joe Hunt bijzonder weinig vinden."
..Wie is dat nou weer? Nooit van Joe Hunt gehoord. Is dal een
bioscoopdirecteur?"
..Hij wou, dat hij het was! Neen. mijnheer Hunt is werkloos. Werkloos
in U.S.A. En toen is hij uit louter wanhoop ..record-houder"
geworden. Niet in werkloosheid, zooals je allicht zou vermoeden."
..Waarin heeft hij dan een record behaald?"
..Hij heeft in één week de meeste films gezien! Onder strenge controle
bezocht hij den eenen bioscoop na den andere, moest dan den
inhoud van de hoofdfilm vertellen en liep dan vliegensvlug een volgenden
bioscoop binnen."
,,Hoeveel films heeft hij dan in die eenc week gezien?"
..Maar eventjes honderdvierenvijftig stuks. Hij liever dan ik! Hij
heeft trouwens een collega, die zich speciaal op theaters toelegt."
..Wie is dat dan?"
..Een inwoner van New York, die wou bewijzen, dat men in deze
millioenen-stad wel tienmaal per dag op theater-gebied iets kon meemaken.
Hij ging een maand lang in ieder theater een paar acten kijken
en heeft in deze eene maand vierenvijftig tooneelstukken gezien, dertig
opera's en honderdzevenennegentig operettes! Dan is er nog een
New Yorksche student — hij luistert naar den naam Billie — die goede
jongen heeft, in plaats van te studeeren eens negenenzeventig uur achter
elkaar naar den radip-luidspreker geluisterd. Hij heeft in dien tijd tweehonderdnegentig
verschillende uitzendingen beluisterd."
..Als Katja de radio aanzet — dat doet ze altijd op de ongelegenste
oogenblikken — krijg ik, geloof ik, wel tweehonderdvijftig uitzendingen
door elkaar. Maar die Billie moet toch wel sterke zenuwen hebben. Ja,
ja, een mensch kan^wat uithouden!"
ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG
Vraag vijfhonderd een en vijftig
Weet U misschien welke de hoogste berg van Afrika is?
Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschik-
baar om te verdeelen onder hen die vóór 1 1 September (abonné's uit
overzeesche gewesten vóór 11 October) goede oplossingen zenden aan
ons redactie-adres: Noordeinde 8, Leiden. Op de enveloppe of briefkaart
gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 551.
DE OPLOSSING
Vraag vijfhonderd zeven en veertig
Beverley Hills ligt bij Hollywood in Californië. Het is de geliefkoosde
woonplaats van vele filmsterren.
De hoofdprijs werd ditmaal verworven door den heer T. Klijzing te
Haarlem, terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan mej. J. Purmer te.
Amsterdam, den heer G. A. Maat te Den Haag. den heer A. Bos te Zeist,
den heer F. P. Harte te Rotterdam, den heer J. Weijerman te Den Haag.
FILM-ENTHOUSIASTEN
H. S. S. te Zwolle. Joel McCrea is den 5den November te
Los Angeles geboren. De broer van Ken Maynard is Kermit
Maynard. Ken is getrouwd.
P. H. te Amsterdam. Elisabeth Bergner heeft niet gespeeld
in „De Gebroeders Karamazov". Zij is aan geen enkele maat-
schappij vast verbonden en sneelt steeds onder regie van haar
echtgenoot, Paul Czinner. Zij is van plan binnenkort weer de
hoofdrol in een nieuwe film te gaan spelen. Lees s.v.p. onze
rubriek „Nieuws uit de studio's".
S. D. te Rotterdam. Errol Flynn is den 20sten Juni jarig.
Hij is getrouwd met Lili Damita. U kunt hem schrijven p.a.
Warner Bros-Studio's, Burbank, Californië. Het adres van Hans
Holden is: Herrengasse 6, Weenen. Hij is den 30sten Juni
jarig. In het Duitsch schrijven en antwoordcoupon insluiten.
D. P. te Groningen. Hierbij de gevraagde verjaardagen.
Hannelore Schroth 10 Januari. Betty Grable 18 December.
Harriet Hector 25 September.

QP
. ^mr : :
HET WEEKBLAD N
CINEMAs.
THEATER
VERSCHIJNT WCKCMJKS - PKIJS PM KWARTAAL F. I.K -
VOOH IMDll IN «UITBNLAND f. ».M PEK JAAR. - RED. EN AOH.
NOOKOUNOE », LEIDEN. TEL.liMIrOSTREKBNINO 4MM
KATHARINE DE MILLEI
EN HAAR ECHTGENOOT!
ANTHONY QUINN
MÉT HUN ZOONTJE
CHRISTOPHER ANTHONY!
A
|Ä
l
D