opportuun - Openbaar Ministerie

12 LANDELIJKE RESSORTELIJKE ORGANISATIE
>
het vooral om kennisconcentratie: alleen
AG’s die het betreffende opleidingsvignet
hebben, mogen de zaken doen. In aansluiting
met de eerstelijns-inrichting, wordt bij
medische zaken de kennis bij RP Den Haag
georganiseerd. Complexe medische zaken
worden door dat RP behandeld, meer eenvoudige
medische zaken worden gedaan
door AG’s die het betreffende vignet hebben
behaald. En bij FEM-zaken moet elk
ressort tenminste één AG en secretaris
opleiden op deze gebieden. Samen vormen
deze FEM-specialisten een pool die
ook bij andere ressortsparketten kunnen
worden ingezet.
Naast de “oude” en “nieuwe” specialismen
is er nog een buitencategorie specialismen
die aansluiten bij de drie intensiveringsprogramma’s
voor de bestrijding van
fi nancieel-economische criminaliteit,
cybercrime en georganiseerde misdaad.
Belangrijk punt binnen het deelproject
specialismen is overigens dat onderzocht
is hoe de tweede lijn beter kan aansluiten
bij reeds bestaande netwerken en overlegvormen.
Daarvoor zijn alle netwerken
en overlegvormen in kaart gebracht en is
ook zichtbaar gemaakt waar netwerken of
overlegvormen ontbreken.
Vlieghoogte
Het werd hoog tijd dat de tweede lijn
rekening ging houden met specialismen
en ervaring, meent Van der Voort. ‘Ik zeg
wel eens, soms weliswaar ironisch: “op
grote en gevoelige zaken worden de beste
politiemensen en offi cieren gezet – en
dan is het volstrekt toevallig welke AG die
zaken vervolgens doet.” Maar daar wil
ik ook de beste AG’s, de beste secretarissen
en soms ook de beste administratief
medewerker op hebben. Dat moet ook
wel, want je ziet een accentverschuiving
bij grote zaken, waar advocaten hun diepgaande
verweren bewaren voor het hoger
beroep. Uiteindelijk gaat het ook ons om
het onherroepelijke eindresultaat. Dat
vraagt om een investering. Waar een offi -
cier “eenvoudig” kan meegroeien met een
zaak die klein begint en megagroot eindigt,
wordt de AG direct geconfronteerd een
dossier met dozen vol ordners. Die moet
dan maar op vlieghoogte zien te komen.
Alle HAG’s hebben daarom afgesproken
dat het volstrekt logisch is dat de zaaksoffi -
cier in ieder geval tot en met de regiezitting
met de AG optrekt. De zaaksoffi cier staat
dan als waarnemend AG op de regiezitting,
samen met de AG die de zaak uiteindelijk
behandelt. Dat ís al praktijk. Als landelijke
HAG kun je nu in heel grote zaken gaan
schuiven met specialistische AG’s, en vervolgens
wel de RP’s compenseren die tijdelijk
expertise kwijtraken. Er is een sense
of urgency ontstaan om het samen op te
lossen: als het fout gaat in een grote zaak,
krijgt de tweede lijn de schuld.’
‘Het doen van een hoger beroep is echt
een specialisme op zich’, weet Van der
Voort inmiddels. ‘Daar worden zwaardere
eisen gesteld aan het bewijs en daar is het
debat juridischer van aard. Als je ziet welke
vreemde vrijspraken in de eerste lijn worden
uitgesproken, maar ook hoe mager
onderbouwd sommige veroordelende
vonnissen zijn, dan mag je blij zijn met ons
appelsysteem.’
‘AG’s hebben het OM veel te bieden.
Daarom steken wij als AG’s ook de hand uit
naar de eerste lijn: laat het weten dat er een
gevoelige zaak aankomt. Zorg ervoor dat je
appèlschriftuur op tijd is en juridisch goed
in elkaar steekt. En kom je daar niet uit?
Vraag ons dan om hulp; die geven we graag.’
Een betere relatie tussen eerste en tweede
lijn valt niet dwingend op te leggen,
beseft Van der Voort. Maar hij wijst op het
deelproject “Versterking relatie eerste en
tweede lijn” en op een daarover gehouden
themadag op 11 november 2008 in
Heerenveen. Hij wil met cultuur aan de
slag. ‘Net zoals offi cieren en parketsecretarissen
in het Versterkingsprogramma speldozen
hebben gekregen over bijvoorbeeld
TGO-onderzoek en het requisitoir, is er
voor AG’s nu een spel ontwikkeld waarmee
we de samenwerking tussen de eerste naar
de tweede lijn kunnen professionaliseren.
Het is van belang te onderkennen dat die
samenwerking ook hier van twee kanten
moet komen en dat de eerste én tweede
lijn als één OM moeten optreden.’
‘Er ligt dus een Masterplan voor de Tweede
lijn’, stelt Van der Voort vast. ‘Het is nu
aan ons – de LRO – om deze toegevoegde
waarde waar te maken. En daar heb ik alle
vertrouwen in.’
Tekst: Pieter Vermaas