Code goed bestuur - Dendron College

“Homoseksualiteit als kerndoel
is symboolpolitiek”
Boris van der Ham, Tweede Kamerlid D66
Een meerderheid van de Tweede Kamer, niet alleen D66,
maar bijna alle andere partijen hebben voor de motie gestemd
op 18 december 2009. Aandacht besteden aan seksuele
voorlichting en seksuele diversiteit in de maatschappij,
en daarmee homoseksualiteit is zeker geen symboolpolitiek.
Sterker nog, het is al min of meer een verplicht onderdeel
binnen de kerndoelen. Maar scholen doen het niet, of proberen
er onderuit te komen. Scholen zijn al verplicht aandacht
aan dit onderwerp te besteden maar doen het niet
omdat het zo lastig te bespreken is. Met name in bepaalde
wijken is spreken over dit onderwerp moeilijk. Maar juist
dan is het van groot belang er aandacht aan te besteden,
hoe lastig ook.
De reactie van de VO-raad als zou het onderwijs met deze
‘extra’ taak overbelast raken, is onzinnig. Aangezien het
onderwerp seksualiteit al standaard aan bod dient te komen
bij maatschappijleer is dit voorstel slechts een verduidelijking
van wat er toch al aan taken ligt.
Belangrijk is aandacht hieraan te besteden om acceptatie
van homo’s te vergroten en hiermee ook een veiliger klimaat
te scheppen op scholen. Maar het gaat om meer. Ook de seksuele
zelfstandigheid van meisjes, en te leren hoe puberende
jongens hiermee om kunnen gaan. Uit onderzoeken (bijvoorbeeld
van de UvA, 82% van scholen in de hoofdstad geeft
geen enkele voorlichting over homoseksualiteit) is gebleken
dat scholen er te weinig aan doen. Ook hebben scholen en
docenten vaak een te rooskleurig beeld van de mate van
tolerantie bij kinderen ten opzichte van deze onderwerpen.
Van huis uit krijgen kinderen hele andere normen en waarden
mee, of worden ze geacht al genoeg ‘streetwise’ te zijn.
Het argument dat extra aandacht voor seksuele diversiteit
in de les extra tijd gaat kosten is ook onzin. Eén les per jaar
kan eraan besteed worden, binnen bijvoorbeeld de lessen
maatschappijleer. Burgerschapsvorming is immers een zeer
belangrijke taak van scholen. De inspectie controleert
scholen hierop. Natuurlijk bepalen scholen zelf hoe ze aandacht
willen schenken aan het onderwerp, het wat stelt de
overheid vast. Dat is heel Dijsselbloem-proof, zeg ik als oud
lid van die onderzoekscommissie. En de overheid wil ook
faciliteren, door subsidie te geven voor speciale projecten.
Jos Cremers, algemeen directeur Het Rhedens,
Dieren / Rozendaal en bestuurder VO-raad
Het voortgezet onderwijs is de laatste decennia vanuit Den
Haag bestookt met opdrachten, vernieuwingen en hervormingen.
Zij hebben weinig applaus geoogst, zo hoorde ik onlangs
een politicus droogjes opmerken. De commissie-Dijsselbloem
was eerder dezelfde mening toegedaan: zij adviseerde de
Tweede Kamer om scholen eens met rust te laten. Om meer
ruimte te scheppen voor hun kerntaak: het verzorgen van
goed onderwijs. Terug naar de basis, was de boodschap.
Meer taal en rekenen, minder maatschappelijke thema’s.
Het heeft niet echt geholpen, getuige het zoveelste Haagse
ballonnetje dat aan de horizon is verschenen: ditmaal dat
van het thema seksuele diversiteit dat aan de lijst van kerndoelen
zou moeten worden toegevoegd.
Dat kan toch best, vindt D66 als indiener van de bewuste
motie. Want eigenlijk verandert er niets, we leggen de scholen
alleen een beetje beter uit wat ze moeten doen. Los van het
feit dat de scholen misschien al begrepen hadden wat er van
hen verwacht wordt: dit is niet eens symboolpolitiek, het is
plofpolitiek. Een ballon oplaten die nog voor zij goed en wel
de lucht in is, uit elkaar ploft. Omdat zij niet voor verandering
zorgt.
Gelukkig heeft minister Plasterk aangegeven de motie te
willen laten voor wat het is. Kennelijk begrijpt hij dat scholen
niet tot achter de komma betutteld willen worden. Dat zij al
zoveel zorgtaken en kerndoelen hebben, dat er te weinig tijd
dreigt over te blijven om hun basistaak goed uit te voeren.
En dat zij zelf ook ideeën hebben over de materie waarmee
zij hun leerlingen willen confronteren. Pure lesstof én maatschappelijke
thema’s. In die volgorde en in een realistische
verhouding.
De school waaraan ik geacht word leiding te geven, hanteert
de slogan: “leren, ontplooien, samenleven”. Daaruit spreekt
dat de school haar feitelijke onderwijstaak serieus wil nemen
én dat zij de ogen niet sluit voor wat er maatschappelijk
gaande is en daar op in wil spelen. Bijvoorbeeld als het gaat
om een thema als de acceptatie van seksuele diversiteit.
Maar zo zijn er nog veel meer thema’s waar we aandacht
aan (willen) besteden. Daar hebben we niet elke keer een
voorzet of prikkel vanuit Den Haag voor nodig. Zou de
ontwerper van de motie nou echt denken dat we als school
daarin de enige zijn?
VO-magazine 4 • januari 2010 11
VO IN DEBAT