Augustus - MUGweb

More documents

Recommendations

Info

DOSSIER 20 MUG magazine | augustus 2008 Vrijwilligerswerk als opstap Er zijn in Nederland naar schatting vier miljoen mensen met een vrijwilligersbaan. Kun je vrijwilligerswerk gebruiken als opstap naar een betaalde baan? Die vraag wordt hier beantwoord door drie deskundigen. Daarnaast komen twee mensen aan het woord die in de praktijk hebben ervaren dat die stap mogelijk is. teksten Marjan ten Broeke, Toine Graus, Marco Ploeger, Julia Wilpert illustratie Monique van Evelingen ‘Zorg dat je nieuwe dingen leert’ Interview met Lucas Meijs, hoogleraar vrijwilligerswerk, civil society en ondernemingen aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Lucas Meijs: ‘Vrijwilligerswerk als opstap naar een betaalde baan? In zijn algemeenheid kun je die vraag positief beantwoorden. In Engeland is onderzoek gedaan naar volunteering for employability. Mede op basis daarvan kun je twee lijnen onderscheiden. De eerste is dat vrijwilligerswerk een goede methode is om vaardigheden te ontwikkelen die je kansen op de arbeidsmarkt vergroten. Met name voor migranten is het een uitstekende manier om hun taalvaardigheid te vergroten. Voor mensen die lang uit het arbeidsproces zijn geweest, kan het een brug zijn naar een betaalde baan. Bovendien geeft vrijwilligerswerk aan potentiële werkgevers het signaal dat je iemand bent die wel wat kan en wil. Het klinkt in je sollicitatie veel beter dat je een half jaar vrijwilligerswerk hebt gedaan dan dat je een half jaar op de bank hebt gezeten. Met de tweede lijn ligt het veel moeilijker. Dat is het spoor dat je vrijwilligerswerk doet in een bepaalde functie in een bepaalde instelling om in diezelfde instelling een betaalde baan te krijgen. Ik ken geen onderzoek dat de stelling ondersteunt dat dat een goede methode is om aan de bak te komen. Gewoonlijk kijkt een werkgever niet eerst naar de vrijwilligers in zijn bedrijf als er een vacature is. Hij plaatst gewoon een advertentie. Als je vrijwilliger bent bij de jeugd in een voetbalclub moet je niet denken dat je daar een betaalde functie als trainer krijgt aangeboden. Zo werkt het niet. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Ik kan me bijvoorbeeld wel voorstellen dat een heel actieve leesmoeder op een basisschool kans maakt om daar klassenassis- ‘Zet vrijwilligerswerk op je cv’ Interview met Marieke Verhagen, loopbaanadviseur en coach, en Els Brouwer, manager operations bij Projob. Verhagen en Brouwer moeten voor hun werk goed op de hoogte zijn van alles wat er op de arbeidsmarkt speelt. Projob is een intermediair op de Amsterdamse arbeidsmarkt en bemiddelt personeel in functies vanaf mbo-plus tot en met academisch niveau. Daar zitten ook mensen tussen met vrijwilligerswerk op hun cv. Verhagen erkent vrijwilligerswerk als onderdeel van iemands werkervaring. ‘Het zegt iets over iemands betrokkenheid en inspanningsbereidheid, daarnaast levert het ervaring op. Ik heb de indruk dat het voor werkgevers ook telt als iets waardevols. Het zegt bovendien iets over iemands persoonlijke inzet op een bepaald gebied.’ Toch blijken mensen vrijwilligerswerk niet altijd even duidelijk op hun cv te zetten. Brouwer: ‘Soms vermelden mensen vrijwilligerswerk niet als zodanig, omdat ze bang zijn dat het niet als waardevol wordt ervaren. Mijn advies: zet het duidelijk op je cv. Het is belangrijk dat werkgevers zien hoe je je tijd gevuld hebt en hoe je jezelf in de maatschappij hebt gezet. Je laat zien dat je een passie voor een branche hebt.’ Het soort vrijwilligerswerk maakt echter wel verschil in de waardering ervan. Brouwer: ‘Een overblijfmoeder is iets anders dan iemand die een deel van de boekhouding heeft gevoerd of administratieve tent te worden. Met ervaring als vrijwilliger in de zorg maak je bij een uitzendbureau meer kans om een baan in die sector te krijgen dan zonder die ervaring. Maar je kunt niet verwachten aan het werk te worden geholpen in precies dezelfde zorginstelling. Wat wel werkt, is om eerst ervaring op te doen als vrijwilliger in een bepaalde bedrijfstak om later een eigen bedrijf te starten in die branche.’ ‘Om terug te komen op de eerste lijn – vrijwilligerswerk om in het algemeen de kans op werk te vergroten – wil ik drie adviezen geven. Doe vrijwilligerswerk waar je nieuwe dingen leert. Wissel geregeld van functie en instelling of bedrijf. Blijf niet jarenlang hetzelfde doen. Dat zou de indruk kunnen wekken dat je je baan als vrijwilliger leuker of belangrijker vindt dan een betaalde baan. Die indruk moet je bij een mogelijke werkgever absoluut vermijden.’ taken heeft verricht. Ook ligt de beoordeling van vrijwilligerswerk anders omdat mensen er niet voor beloond worden, een goed referentiekader ontbreekt. Daarom hebben werkgevers wel eens hun twijfels: misschien deed mevrouw het wel voor de gezelligheid.’ Het maakt ook uit in wat voor arbeidsmarkt je terugkomt. Brouwer vervolgt: ‘In de huidige markt, waar schaarste heerst, werkt vrijwilligerswerk in je voordeel en kom je gemakkelijker ergens binnen. Maar als je pech hebt en terugkomt in een arbeidsmarkt met een overschot, zal een werkgever vrijwilligerswerk minder zwaar laten wegen. Daar moet je reëel in zijn. Het is allemaal een samenhang van factoren. Als je weet dat je langdurig werkloos bent, of het nou vrijwillig gekozen is of niet, en je bent van plan om de arbeidsmarkt weer op te gaan, zou ik er altijd iets van vrijwilligerswerk bij doen. Ook om jezelf scherp te houden.’ Verhagen ziet nog andere voordelen van vrijwilligerswerk: ‘Het kan je helpen je zelfvertrouwen te vergroten en het geeft je meer orde in je leven. Dat zijn allemaal factoren die ook bij je ontwikkeling horen. Als je helemaal los bent van de arbeidsmarkt, zegt dat iets over hoe jij in het leven staat. Werkgevers hebben behoefte aan commitment en als je je committeert aan vrijwilligerswerk, is dat een teken dat je dat aan kunt. Vanuit dat perspectief doet de inhoud er weer iets minder toe, maar gaat het over dingen die met iemands persoonlijkheid te maken hebben.’ Kortom: vrijwilligerswerk loont.
augustus 2008 | MUG magazine naar een betaalde baan Cijfers en feiten DOSSIER 21 Vrijwilligerswerk is werk dat in enig georganiseerd verband – onverplicht en onbetaald – wordt verricht ten behoeve van anderen of de samenleving. Nederland telt volgens die defi nitie meer dan vier miljoen vrijwilligers. Dat is een beetje natte vingerwerk, want die defi nitie is nogal rekbaar. Gemiddeld wordt per week vijf uur aan vrijwilligerswerk besteed. Volgens het CBS doet 27 procent van de mannen en 23 procent van de vrouwen vanaf 16 jaar vrijwilligerswerk. Een kwart van hen heeft daarnaast een betaalde baan, 23 procent heeft een uitkering, weer een kwart is gepensioneerd en de rest past niet in bovenstaande categorieën. Een vrij hoog aantal uitkeringsgerechtigden doet dus vrijwilligerswerk. Dat kan zijn in het kader van een sociaal activeringstraject. Er is een verschuiving in motivatie gaande. Vroeger deden veel mensen vrijwilligerswerk uit plichtsbesef, niet zelden vanuit een levensbeschouwelijke of religieuze overtuiging. Tegenwoordig spelen persoonlijke interesses meer een rol. Sociale contacten, werkervaring, idealisme en verbetering van de eigen leefomgeving worden vaak genoemd. Er is ook een nieuw type vrijwilliger: de ‘zapvrijwilliger’. Die zapt in kort verband tussen klussen en organisaties. Hij of zij werkt voor voldoening, sociale contacten of voor een mooi cv. De meeste vrijwilligers zijn heel tevreden met hun positie als vrijwilliger, slechts 15 procent zou graag meer betaald werk hebben. Angelique Mooren (43) is één blok energie. Bijna drie jaar geleden begon ze uit verveling als vrijwilliger bij de politie. Inmiddels heeft ze er sinds 1 juli een betaalde baan. Vol enthousiasme vertelt ze hoe het zo gelopen is. Mooren zat thuis, begin 40, getrouwd en met een kind. Ze wilde aan het werk. ‘Ik wilde onder de mensen zijn; ik wilde met een verhaal thuiskomen.’ Het lukte haar niet om bijvoorbeeld in een winkel aan de slag te komen. ‘Dan blijft vrijwilligerswerk over.’ Haar zoektocht op internet bracht haar bij de politie, daar zochten ze vrijwilligers of zoals ze dat daar noemen: volontairs. Meteen stuurde ze het aanmeldingsformulier op. Na een paar gesprekken en een antecedentenonderzoek – ‘je komt niet zomaar bij de politie binnen’- kreeg ze het aanbod om bij bureau Meer en Vaart in Osdorp vier uur per week vergaderingen te notuleren. ‘De eerste keer was het best spannend en ook wel een beetje eng. Maar ik voelde me snel op mijn gemak’, zo vertelt Mooren. Helaas beviel het notuleren niet zo goed. Ze wachtte niet af en vroeg of ze iets anders voor haar te doen hadden. Bij de wijkteamrecherche bleken wel wat klusjes te zijn. Het begon met prullenbakken legen, koffi e rondbrengen en wat kopieerwerk. Daar kwam steeds meer bij, ook ‘Je moet iets doen wat je passie heeft’ Angela Ruigrok (46) zocht werk dat goed te combineren zou zijn met haar gezinsleven. Toen ze eens ging kijken bij de Vrijwilligerscentrale, vond ze binnen een kwartier iets wat haar aansprak. Ze werkt er nu op reguliere basis. Tien jaar had Ruigrok niet gewerkt. Mensen in haar omgeving zeiden wel eens dat het op haar leeftijd moeilijk zou kunnen worden om een baan te vinden. ‘Maar,’ zegt ze, ‘ik weigerde dat te accepteren. Ik heb altijd gedacht: mijn tijd komt nog wel.’ Ruigrok werkte als trainer bij een opleidingsinstituut in de gezondheidszorg. Vanaf het moment dat ze met haar drie kinderen alleen kwam te staan, werd dat te zwaar voor haar. Op een gegeven moment trok ze het niet meer en raakte ze overspannen. Daarnaast had ze de mentale klap van een echtscheiding te verwerken. Toen de rust op het thuisfront was weergekeerd, begon ze zich te oriënteren op een baan. ‘Ik kreeg contact met re-integratiebureau Salto. Zij hebben mij hele goeie ondersteuning geboden, maar het was allemaal niet wat ik wilde. Ik zocht naar een functie die echt bij me paste.’ Ruigrok vervolgt: ‘Toen heb ik op een gegeven moment de stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar de Vrijwilligerscentrale Amsterdam gegaan. Al na een kwartiertje zag ik een vacature voor een vrijwilliger op een stagebureau. Ik dacht meteen: dit is hem.’ Stagebureau ‘Kleur ‘Ik wilde met een verhaal thuiskomen’ in Stage’, is door welzijnsorganisatie Dynamo opgezet om scholieren, voornamelijk vmbo-ers, te begeleiden en te ondersteunen bij het vinden van een stageplaats. Ruigrok onderhield contact met stagecoördinatoren op scholen, met bedrijven in het stadsdeel Oost-Watergraafsmeer en natuurlijk met de jongeren zelf. Omdat ze vond dat het bureau zo’n positieve doelstelling had, ging zij er helemaal voor. Ze zegt: ‘Ik vind dat als je vrijwilligerswerk doet, je dan ook iets moet doen wat je passie heeft. Als je daar dan voor kiest, kun je er helemaal voor gaan.’ Na acht maanden kreeg de opbouwwerkster, die een coördinerende taak had, een andere baan. Ruigrok vroeg toen of zij haar het typen van rechercheverslagen. Door al die verschillende werkzaamheden goed te doen, liet ze zien een betrouwbare kracht te zijn. En dat is belangrijk bij de politie. Na een jaar begon ze aan solliciteren te denken. Het verwerken van informatie leek haar leuk. Ze had al geholpen bij het in kaart brengen van probleemjongeren en dat was haar goed bevallen. Omdat Mooren inmiddels wist dat de politie via Randstad met uitzendkrachten werkt, probeerde ze het via die weg. ‘Ik dacht: dan ben ik tenminste binnen.’ Al snel kon ze een aantal maanden aan de slag op de administratie, waar ze veel ervaring opdeed. Daarna kon ze nog een aantal klussen voor Randstad doen. In de ‘Randstadperiode’ hoopte ze te kunnen solliciteren. Als je als vrijwilliger bij de politie werkt, mag je daar niet solliciteren, maar werk je er als uitzendkracht, dan mag het weer wel. Eind 2007 kwam er een vacature bij Meer en Vaart. Mooren solliciteerde naar de functie assistent- informatieverwerking. Helaas kwam ze niet door de selectie heen. ‘Ik zat weer thuis en ik was hartstikke teleurgesteld.’ Aangezien Randstad op dat moment niets bij de politie voor haar had, ging ze weer als vrijwilliger aan de slag. Er was een administratieve klus bij de zedenpolitie. Omdat ze feitelijk nog in dienst was niet zou willen voordragen voor de functie. En dat lukte. Sinds januari heeft ze een jaarcontract als coördinatrice. Ze is er blij mee. ‘De scholen rekenen er al op dat we volgend jaar doorgaan’, zegt ze optimistisch. Financieel is het nog geen feest, want ze werkt maar twaalf uur in de week. Ruigrok: ‘De rest van mijn inkomen wordt aangevuld met mijn WIA-uitkering. Maar ik merk dat de inhoud van mijn functie heel veel compenseert, ik kom weer in aanraking met bedrijfsmatige processen. Ik zag er ook wel tegenop, maar ik vind het eigenlijk heel leuk. Ik merk dat ik het prettig vind om te werken onder de paraplu van een welzijnsinstelling en toch heel veel zelf kan vormgeven.’ bij Randstad, kon ze onverwacht snel solliciteren. Er was in een sollicitatie iemand afgevallen voor de functie assistent-informatievoorziening bij de Herkenningsdienst. Het gesprek verliep goed en nog diezelfde dag kwam er een telefoontje: ze was aangenomen. Daarna kwam er een uitgebreide screening, ‘een soort APK-keuring’ grapt Mooren, en pas na drie maanden kwam er offi cieel bericht dat ze per 1 juli kon beginnen. Het is Mooren dus gelukt. Ze heeft sinds kort een baan bij de politie als assistent-informatievoorziening bij de Herkenningsdienst voor 36 uur per week. Eén van haar eerste werkzaamheden was het invoeren van verloren en gevonden rijbewijzen, paspoorten en identiteitsbewijzen. Tot nu toe vindt ze het erg leuk. Achteraf ziet ze het als volgt: ‘Mijn interesse voor werken bij de politie werd groter door mijn vrijwilligerswerk bij Meer en Vaart. Zij gaven mij een kijkje in de keuken. De twee jaren als vrijwilliger waren heel leerzaam. Als ik die niet had gehad, had ik dit nu niet gekregen.’ Haar volgende doel is medewerker informatievoorziening bij de zedenpolitie. Waarom daar? Mooren: ‘Dat is een gevoel, dat kan ik niet uitleggen. Maar voorlopig blijf ik dit doen.’
Page 1 and 2: magazine Tijdens het Kwakoe-festiva
Page 3 and 4: augustus 2008 | MUG magazine Oversc
Page 5 and 6: ACHTERGROND 6 MUG magazine | august
Page 7 and 8: augustus 2008 | MUG magazine ACHTER
Page 9 and 10: WIJKAANPAK | TRANSVAALBUURT | INDIS
Page 11 and 12: augustus 2008 | MUG magazine Het Co
Page 13 and 14: augustus 2008 | MUG magazine Er zij
Page 15 and 16: augustus 2008 | MUG magazine orop
Page 17: augustus 2008 | MUG magazine BETOOG
Page 21 and 22: augustus 2008 | MUG magazine ACHTER
Page 23 and 24: SERVICE 28 MUG magazine | augustus
Page 25 and 26: SERVICE 30 MUG magazine | augustus

Augustus - MUGweb

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?