Zie voorbeeld in pdf - Anthologie

Onweer op komst
Danny Reweghs
Directeur strategie
Inside Beleggen
Blijf met uw beleggingen schuilen onder de paraplu
HHet verhaal van de Europese schuldencrisis
is ook een verhaal van oorspronkelijk één rotte appel
die door weinig doortastend optreden van de Europese leiders
nu haast heel de mand heeft aangetast in de vorm van
een zeer ernstige recessiedreiging. Ook het Europees banksysteem
is weer zeer zwaar aangetast. Die context biedt niet
meteen de omgeving om zwaar in aandelen te gaan beleggen.
Oplevingen blijven kansen bieden om de aandelenportefeuille
af te bouwen.
Het economisch pessimisme heeft zich intussen zelfs wereldwijd
verspreid. Dat mag absoluut blijken uit de meest
recente ‘Global Poll’ die door de financiële informatieverstrekker
Bloomberg bij ruim 1000 analisten, traders en investeerders
werd gehouden aan het eind van het derde trimester.
Zo verwacht liefst driekwart van de ondervraagden dat de
eurozone het komende jaar in een recessie zal ondergedompeld
worden.
‘Grote stagnatie’ dreigt Vier ondervraagden op
tien verwachten dat die eurozone binnen diezelfde periode
minstens één land (Griekenland) zal kwijtspelen en dus de
eurozone zal verlaten. Haast iedereen (93 %) verwacht een
Grieks faillissement in het komende jaar. Dat is nog 8 % meer
dan bij de vorige enquête in mei. Ook ziet een nipte meerderheid
(56 %) het somber in voor Portugal. Enkel voor Ierland
zijn de geënquêteerden optimistischer dan enkele maanden
geleden. Twee op drie (65 %) geeft dan ook aan dat ze van
plan zijn om hun investeringen in Europa de komende zes
maanden (verder) af te bouwen. Meer dan een derde vreest
dat de Europese schuldencrisis de wereldeconomie zal ontwrichten
en zelfs een kleine meerderheid (53 %) verwacht
een nieuwe bankencrisis. Als klap op de vuurpijl publiceerde
Goldman Sachs eind vorige week een rapport, waarin het
40 % kans ziet dat we na de ‘Grote Recessie’ afstevenen op
de ‘Grote Stagnatie’ zoals Japan in de jaren negentig en later
heeft meegemaakt.
trichet op pensioen Intussen is er een einde gekomen
aan het voorzitterschap van Jean-Claude Trichet aan
het hoofd van de Europese Centrale Bank (ecb). Voor de
Fransman was het laatste jaar geen jaar van uitbollen. 2011
was zelfs het moeilijkste jaar voor Trichet. Eind 2008-begin
2009 was het natuurlijk ook heel spannend. Maar toen was
er eendracht, eensgezindheid om op te treden en de noodzakelijke
ingrepen te doen. Dit jaar moest hij echt wel water en
vuur verzoenen. Hij zat vaker dan hem lief was tussen hamer
en aambeeld.
strategie
De schuldencrisis heeft diepe wonden geslagen in de eurozone.
Mentaal zwaar uit mekaar gespeeld. Ook financieel,
waarbij één land (Duitsland) minder dan 2 % rente moet
betalen op 10-jarig staatspapier en een ander land (Griekenland)
21 % rente of 1900 basispunten renteverschil, … Stippel
dan maar eens een monetaire politiek uit die voor zowel
Duitsland als Griekenland ideaal is.
Terwijl de Zuid-Europese landen spartelden om zich uit
het economisch moeras te trekken, werd de ecb bovendien
tot op vandaag geconfronteerd met een oplopende inflatie.
Een ware spelbreker, die Trichet er toe dwong om eerder dit
jaar de basisrente in twee stappen van 1 naar 1,50 % op te trekken.
De ontgoocheling van zijn laatste meeting was dat hij
niet terug een renteverlaging heeft aangekondigd.
Als we globaal zijn voorzitterschap moeten beoordelen,
dan moeten we daarbij steeds beseffen dat de job van de ecbvoorzitter
ook eentje is van een evenwichtskunstenaar. Bovendien
is de basisopdracht van de ecb op de eerste plaats
prijsstabiliteit. Men moet beseffen dat er eigenlijk té veel partijen
rond de tafel zitten met soms uiteenlopende belangen
om steeds snel een krachtdadige politiek te kunnen voeren.
Maar in tegenstelling tot de politieke besluitvorming in Europa
viel het bij de ecb toch wel mee. We gaan Trichet niet
met een ‘onderscheiding’, maar toch met een ‘voldoende’ op
pensioen laten gaan.
Banken (weer) in nood De ecb heeft de voorbije
weken en maanden trouwens weer de taak van ‘tussenstation’
tussen de commerciële banken op zich moeten nemen. Oktober
2011 leverde al een akelige flash-back op naar het eerste
weekend van oktober 2008. Een in de haast bijeengeroepen
transnationale regeringstop België-Nederland om Fortis van
de ondergang te redden. Een historisch, hallucinant schouwspel,
waarvan je niet meteen verwacht dat je dit nog eens zal
meemaken. Toch dus! Het eerste weekend van oktober 2011
was het weer prijs. Ditmaal België-Frankrijk om Dexia van de
teloorgang te redden.
Het confronteert ons direct met de onheilspellende vaststelling
dat het banksysteem weer in nood is. Reeds maanden
weigeren Amerikaanse cashfondsen nog dollars te verstrekken
aan Europese banken. Maar ernstiger is dat ook in euro
de meeste financiële instellingen mekaar weer niet meer vertrouwen
en geld dan maar bij de centrale banken parkeren.
Ook een aantal institutionele investeerders zoals pensioenfondsen
weigeren nog belangrijke sommen in ‘ongedekt’ papier
van banken te beleggen en korten de looptijden zo snel
en zo veel als mogelijk in.
November 2011 11