Zie voorbeeld in pdf - Anthologie

Afbrokkeling
Vincent De Cort
Patrimoniaal jurist Bank Delen
HHet bankgeheim ligt onder vuur. De roep naar
fiscale transparantie en de vraag om de opheffing van het
bankgeheim klinkt steeds luider. Niet alleen in België maar
ook op internationaal vlak. Onder zware internationale druk
hebben Zwitserland, Luxemburg en Oostenrijk beslist om
zich in de toekomst te schikken naar de oeso-normen, en
hun bankgeheim op te heffen wanneer er ernstige vermoedens
zijn van fiscale fraude. Verwacht wordt dat het bankgeheim
nog enkele rake klappen zal moeten incasseren. Een
korte stand van zaken.
Personal finance
van het Zwitsers bankgeheim
Kroniek van een aangekondigde dood?
Bankgeheim Het bankgeheim is gestoeld op het recht
op privacy waarvan elke burger kan genieten. In sommige
landen (waaronder Zwitserland en Luxemburg) is het bankgeheim
wettelijk gewaarborgd, en is de bankier ertoe gehouden
om – op straffe van hoge boetes of zelf een gevangenisstraf
– alle informatie over de bij zijn instelling aangehouden
tegoeden vertrouwelijk te houden. Het gaat zelfs zo ver dat
het enkel aangeven of een individu rekeninghouder is, of niet,
al wordt gezien als een inbreuk op het recht op privacy, en
dus een inbreuk maakt op het bankgeheim. Als gevolg hiervan
is het voor de nationale en buitenlandse overheden haast
onmogelijk om informatie te bekomen over de rekeningen
van de rekeninghouders.
uitzonderingen Toch is het bankgeheim niet absoluut.
Zo zijn de financiële instellingen ertoe gehouden om informatie
te delen met derden (waaronder belastingdiensten
en buitenlandse overheden) in geval van ernstige criminele
activiteiten, zoals bijv. in geval van terrorisme, wapenhandel
of drugssmokkel. Maar voor inbreuken op de fiscale wetgeving
lagen de zaken in het verleden iets moeilijker. Zwitserland
maakte voor niet-residerende rekeninghouders immers
het onderscheid tussen belastingontwijking (voor wie ‘vergeet’
inkomsten aan te geven) en belastingontduiking (gebruik
van valse facturen, internationale structuren, …): het
bankgeheim kon enkel voor de (zware) gevallen van belastingontduiking
worden opgeheven, en dan slechts op voorwaarde
dat een Zwitserse rechter hiertoe de opdracht gaf.
Voor wie ‘vergat’ zijn inkomsten van buitenlandse oorsprong
aan te geven bleef het bankgeheim onverkort gelden, net als
in private aangelegenheden zoals bijvoorbeeld een erfenis of
een echtscheiding.
Bezwaren tegen bankgeheim De bezwaren tegen
het bankgeheim klinken steeds luider, temeer nu de
overheden de banksector te hulp moeten schieten. Volgens
sommigen zou het de ideale dekmantel zijn om gelden met
een criminele of duistere oorsprong verborgen te houden
voor de overheid. Anderen zouden het bankgeheim misbruiken
om hun niet-officiële inkomsten te onttrekken
aan het oog van de fiscus. Het zou het misbruik van vennootschapsgoederen
in de hand werken. Enz. Verschillende
internationale organisaties, waaronder de EU en de oeso
strijden al jaren voor meer openheid in het financiële stelsel
van Zwitserland, Luxemburg en andere belastingparadijzen.
Maar omdat deze landen zelf lid zijn van de meeste
internationale organisaties die werken aan deze problematiek,
heeft het erg lang geduurd voordat er concrete resultaten
werden behaald.
toenemende internationale
druk om te strijden tegen belastingontduiking
en witwassen
van geld verhoogt het risico
op ontdekking door fiscus en
verlaagt aantrekkelijkheid van
belastingontduiking.
Trouwens, ook in Zwitserland zelf gaan er al langer stemmen
op om het bankgeheim af te schaffen 1 . Uit een enquête
van 26 juni 2000 van de Franstalige Zwitserse krant Dimanche
bleek toen dat 48,5 % van de inwoners van Zwitserland
vond dat het bankgeheim geheel of gedeeltelijk kon worden
afgeschaft. Bijna 40 % van de ondervraagden stelde dat het
November 2011 61