Zie voorbeeld in pdf - Anthologie

geëngageerd om meer samen te werken en
de internationale oeso-standaard inzake
informatieuitwisseling te zullen volgen met
als doel de stroom van fiscale en financiële
informatie te verbeteren. Dergelijke informatieuitwisseling
vereist, volgens een mededeling
van de G20 in 2009, een “uitwisseling van
inlichtingen, op verzoek, in alle belastingzaken
ten behoeve van de uitvoering en de naleving
van de binnenlandse belastingwetgeving, ongeacht
of er in de aangezochte jurisdictie voor
belastingdoeleinden een binnenlands belang of
een bankgeheim bestaat.” Als gevolg van dit
initiatief heeft Zwitserland toegezegd dat het
in de toekomst voor de niet-residenten geen
onderscheid meer zal maken tussen belastingontduiking
en belastingontwijking.
Bilaterale fiscale akkoorden: een
nieuwe strategie? Onder druk
van de internationale gemeenschap en in
de hoop om de druk op zijn bankgeheim te
verminderen probeert Zwitserland vandaag
bilaterale fiscale akkoorden af te sluiten met
verschillende landen. Deze akkoorden (gekend
onder de naam Rubik-akkoorden) zijn
er veelal op gericht om het fiscale verleden
van de fiscale zondaars uit te wissen mits de
betaling van een éénmalige heffing én het
engagement •
van Zwitserland om naar de toekomst
toe ofwel een roerende voorheffing in
te houden op de toekomstige opbrengsten,
ofwel automatisch informatie uit te wisselen
met de woonstaat van de rekeninghouder.
Zo voorziet het tussen Duitsland en Zwitserland
afgesloten akkoord dat Duitsers met
zwarte gelden op een Zwitserse rekening
amnestie krijgen zonder dat hun naam wordt
bekendgemaakt aan de Duitse fiscus mits
betaling van een boete van (maximaal) 34 %
aan de Duitse schatkist. Men gaat ervan uit
dat dit akkoord Duitsland 30 miljard euro zal
opleveren!
In tegenstelling tot de Europese spaarrichtlijn
– dat enkel de rentedragende beleggingen
viseert (nl. interesten in de brede
zin van het woord) – voorziet dit akkoord
dat deze belasting wordt geheven op het uitstaand
kapitaal én alle mogelijke inkomsten
en opbrengsten, en dus naast de interesten,
ook dividenden en zelfs meerwaarden op
aandelen! Hierbij worden niet alleen de particuliere
vermogens beoogd, maar ook de
tegoeden op naam van alle mogelijke vennootschappen
en structuren (zoals de Angelsaksische
trusts, Liechtensteinse anstalten en
Zwitserse stiftungen). Als toemaat voorziet
het akkoord naast voormelde eenmalige heffing
ook in een jaarlijkse belasting van 26 %
Onder zware internationale
druk hebben
Zwitserland, luxemburg
en Oostenrijk
beslist om zich in de
toekomst te schikken
naar de OEsO-normen,
en hun bankgeheim op
te heffen wanneer er
ernstige vermoedens
zijn van fiscale fraude.
op alle interesten en dividenden van deze
Duitsers in Zwitserland. Al bij al een hoge
prijs voor wie vasthoudt aan zijn anonimiteit.
Andere landen (waaronder Groot-Brittannië,
Frankrijk en Canada) zijn thans volop
met Zwitserland aan het onderhandelen over
een soortgelijk akkoord. Natuurlijk zal elk
akkoord zijn eigen accenten leggen en we
kunnen de inhoud van voormeld akkoord
niet zomaar extrapoleren naar andere landen
toe. Volgens de laatste geruchten zou ook
België overwegen om dergelijke akkoord af
te sluiten. Onze politici zijn immers op zoek
naar inkomsten, en een dergelijk akkoord
is ongetwijfeld een eenvoudig middel om
de tekorten in de Belgische begroting op te
vullen. En in tegenstelling tot de spontane
regularisatieprocedure biedt dergelijk Rubikakkoord
geen keuze aan de rekeninghouder.
Uit vrees dat de Europese Commissie het
bankgeheim zou afschaffen heeft de Luxemburgse
Vereniging van Banken (abbl) recent
aan de Luxemburgse regering gevraagd om
naar het voorbeeld van Zwitserland eveneens
Rubik-akkoorden af te sluiten met verschillende
landen. Dit toont alweer aan dat
het bankgeheim niet zo absoluut is, en dat
de buitenlandse banken meer en meer bereid
zijn toegevingen te doen aan het bankgeheim
om hun voortbestaan te garanderen.
Conclusie Als gevolg van de financiële
crisis en de toegenomen zoektocht naar inkomsten
hebben veel landen in Europa en in
de Verenigde Staten de aanval op het bankgeheim
ingezet. Toch kan het nog jaren duren
alvorens zij werkelijk in hun doel slagen en
komen tot een automatisch internationale
uitwisseling van inlichtingen. Vandaag is duidelijk
merkbaar dat de druk op deze landen
wordt opgevoerd en dat de prijs voor de anonimiteit
aan het stijgen is. Dit verhaal wordt
ongetwijfeld vervolgd. Een stand-still is hier
niet te verwachten.
November 2011 63
•
redactie 17 oktober 2011
1 Het dilemma is dat zo’n 5% van de Zwitserse beroepsbevolking
op een of andere manier in de
banksector werkzaam is, terwijl 12,5 % van het
Bruto Nationaal Product (bnp) in de bankensector
wordt verdiend (in de meeste andere landen is
dat 5%). Als er geld wordt weggetrokken heeft dat
een directe impact op de Zwitserse economie.
2 Richtlijn 2003/48/EG van de Raad van 3 juni
2003 betreffende belastingheffing op inkomsten
uit spaargelden in de vorm van rentebetaling.
3 D.w.z. zonder dat de woonstaat van de betrokken
belegger hiertoe een verzoek om inlichtingen
moet richten aan land waarin die interesten worden
betaald.
4 En Andorra, Liechtenstein, Monaco, San Marino,
de Nederlandse Antillen, Guernsey, Jersey, het
eiland Man, de Britse Maagdeneilanden en de
Turks- en Caicoseilanden.
5 Vóór 1 januari 2010 paste ook België het systeem
van de woonstaatheffing toe, maar sinds die datum
past België voor rentebetalingen aan Europese
niet-residenten het systeem van de informatieuitwisseling
toe.
6 Van 1 juli 2005 tot 30 juli 2008 bedroeg het tarief
15 %. Van 1 juli 2008 tot 30 juni 2011 bedroeg het
tarief 20%. Sinds 1 juli 2011 bedraagt het tarief 35%.
Dit tarief ligt alvast een heel stuk hoger dan het
huidige tarief van 15 % bevrijdende roerende voorheffing
die verschuldigd is in België op inkomsten
uit rentedragende beleggingen.