le Bijvoegsel van Maandblad No. 271. De feestavond te Amsterdam ...

More documents

Recommendations

Info

$ve l\atholieke * Journalist$

overd heeft. Die positie versterkt de waardigheid, den socialen stand v an den journalist naar buiten. En juist in ons land, waar het domme publiek zoo gauw geneigd is, geringschattend over menschen van „de pers'" te oordeelen, moeten wij, directeuren, dat toejuichen. De belangen van de journalisten zijn in zooveel opzichten onze belangen. Ea hoe beter en krachtiger zij voor hun eigen belangen en daarbij voor de belangen van de journalistiek in het algemeen kunnen opkomen, hoe beter voor de „Pers" hoe beter dus voor ons. Zooals de heer DEIBEL weet, is het bovengaande slechts mijn persoonlijke meening. De heer WIERDELS is minder laks en onverschillig dan ik en zou zich warmer willen maken voor het „recht voor allen" op vertegenwoordiging, voor de goede rechten van ons arme, miskende directeuren. Ik heb alleen maar willen verklaren, waarom van mij in deze geen actie te verwachten is." De secretaris, de heer WIERDELS voegt aan deze beschouwing toe: „Ook van mij is ten aanzien van dit onderwerp geen beweging te verwachten. Ik heb alleen nu en dan mijn opinie gezegd, maar ik ben het met den heer BOISSEVAIN meer eens, dan hij schijnt te denken." Wij hebben het artikel van den heer BOISSEVAIN met veel genoegen gelezen en juichen zijn opvatting natuurlijk van harte toe. Dat de Kring er niet toe zal meewerken een directeur-hoofdredacteur ergens een toegangskaart te weigeren, omdat hij geen lid is, spreekt van zelf. En met de uitdrukking „commercieele leiding" bedoelt niemand onzer „iets gerings", maar willen wij alleen scherp het onderscheid tusschen het journalistieke en het „commercieele" doen uitkomen. Intusschen heeft — in weerwil van het standpunt van haar voorzitter en haar secretaris — de vergadering der Directeuren-vereeniging besloten met den Kring „in onderhandeling" te treden over het vraagstuk der vertegenwoordiging. D. A. Zoethout. f Met groot leedwezen werd in breeden kring het overlijden, op nog slechts 49-jarigen leeftijd, vernomen, van den heer D. A. ZOETHOUT, den directeur van den Tachygrafischen Dienst der Tweede Kamer. ZOETHOUT was in 1908, toen deze dienst werd ingesteld, tot leider er van benoemd. Hij werd toen ambtenaar. Maar met zijn hart bleef hij in de journalistiek. Hij kon er — wij weten het van hem-zèlf — soms zoo vurig naar terugverlangen. Want een journalist was hij, volop. In zijn Amsterdamschen tijd is dat overtuigend gebleken. Hij had een voortreffelijke pen, was scherpzinnig en slagvaardig, en voor ons vak was het dan ook een verlies, dat hij er afscheid van nam. Den Kring had hij in meer dan één opzicht gediend. ZOETHOUT, Dortenaar van geboorte was — aldus lezen wij in het Handelsblad — oorspronkelijk bestemd voor officier. Nadat hij echter voor den militairen dienst was afgekeurd, wijdde zich aan de journalistiek en deed, jong nog, reeds van zich spreken, toen hij optrad als redacteur van het Nieuwsblad vail het JSfoorden te Groningen, dat onder zijn leiding tot grooten bloei kwam. Omstreeks 1895 wer(j ^e heer ZOETHOUT met de hoofdredactie van het volksblad De Echo te Amsterdam belast. Hij schreef daarin met alleen de aantrekkelijke hoofdartikelen, maar verzorgde ook de tooneelrubriek op zoodanige wijze, dat het blad ook buiten den kring van zijn gewone lezers groote waardeering vond. Aan zakelijke degelijkheid paarde de heer ZOETHOUT een aangenamen schrijfvorm. Vermelding verdient voorts, dat hij, die zich sterk aangetrokken gevoelde tot- en groote bewondering had voor de organisatie van het Amsterdamsche brandweerkorps, daarover een belangrijk werk in het licht gaf. Onder zijn redactie werd voortgezet het door des heeren ZOETHOUT'S overleden zwager, mr. VAN SOMEREN BRAND, begonnen seriewerk „De groote cultures." Als journalist was de overledene, die ook gedurende eenige tijd vooorzitter is geweest van de Vereeniging „De Amsterdamsche Pers" bij zijn collega's zeer bemind. * * * Op het kerkhof waren o. m. aanwezig de heer J. G. PIPPEL, referendaris ter griffie van de Tweede Kamer, de heer W. N. v. D. HOUT, namens het bestuur van den Ned. Journalistenkring, de heer G. P. POLAK DANIELS namens de Haagsche Journalisten Vereeniging, de onder-directeur van de Tachygrafische Inrichting, de heer CORVER en alle andere daaraan verbonden redacteuren. Toen de kist in de groeve was neergelaten, trad de heer V. D. HOUT naar voren en schetste den heer ZOETHOUT als een bekwaam journalist en braaf en hartelijk collega, die zijn vak boven alles liefhad. Spr. memoreerde zijn arbeid voor de betere opleiding van den journalist, en hoe hij, ook nadat hij niet meer direct met de dagbladpers in verbinding stond, MA ANDBLAD 115 de journalistiek ongerept bleef lief hebben. Duidelijk bleek dit uit zijn boekje over de Ned. journalistiek, 't welk het vorig jaar verscheen en waarin hij o. a. schreef, dat de journalist niet alleen goed ontwikkeld moest wezen, maar van alle zaken verstand moest hebben. Aan deze beide eischen voldeed de overledene volkomen en waar hij den Nederlandschen journalist aan den buitenlander ten voorbeeld stelde, daar wilde spr. hem ten voorbeeld stellen voor alles wat hij voor de Nederlansche journalistiek had gedaan.. De heer CORVER huldigde den ontslapene niet alleen als directeur maar bovenal als een hartelijk collega, die bij een zachtheid van karakter door zijn hooge plichtsbetrachting een grooten invloed op zijn omgeving uitoefende. De weduwe gaf spr. tot troost, dat allen, die met haar man hadden samengewerkt, de hoogste achting voor hem hadden en zijn gedachtenis steeds in hooge eere zouden houden. Een zwager van den overledene dankte voor de betoonde belangstelling. P. J. Blok. Journalisten zijn vaak zwervers. Zij gaan van krant tot krant. iNiet alzoo onze Rotterdamsche collega jP. J. BLOK, van het Dagblad. Op den i en Juni j.1. was hij 25 jaar journalist en al dien tijd is hij aan hetzelfde blad verbonden geweest. Daar zal wel een tikje traditie bijgekomen zijn. Want de vader van collega BLOK was eigenaar van de krant, waaruit het Dagblad is gegroeid. En misschien dat de zoon, daarom, ook uit piëteit bij voorkeur niet wenschte te veranderen van werkkring. Hoe het zij: in die kwart-eeuw heeft de heer BLOK zich in Rotterdam niet alleen doen kennen als een ernstig werker, als een journalist die zijn taak met liefde, nauwgezetheid en talent verricht, maar ook werkelijk als een collega in den besten zin het woord. Deze vakgenoot is bij ieder die hem kent geacht en bemind om zijn trouw, onbaatzuchtig karakter, om zijn stille bescheidenheid. Dat zij hem hun vertrouwen schenken bewijst het feit, dat hij reeds vele jaren bestuurslid en penningmeester van de R. J. V. is. In 1910 stelden de Rotterdammers hem candidaat voor het Kringbestuur. Hij werd gekozen en was een jaar lang tweede secretaris van den Kring. Toen bedankte hij. Hoe zijn Rotterdamsche vrienden van hem houden, bleek treffend op 1 Juni. Zijn woning was een bloementuin. Een indrukwekkend bloemstuk van de R. J. V., een prachtige mand van commissarissen van het Dagblad, van zijn directeur, van zijn Dagblad-collega.'s, en vele andere stukken en ruikers. En de jubilaris, omringd door zijn huisgenooten, waaronder zijn oude moeder, stond er stil en gelukkig. Den gansenen middag was het een komen-en-gaan van vele vrienden. Tegen drieën kwam een commissie, bestaande uit de heeren A. VOOGD, H. HERMANS, mr. P. C. SWART en J. STUFKENS den jubilaris namens de R. J. V. complimenteeren. Bij deze commissie had zich collega D. HANS aangesloten. In een aller-hartelijkste toespraak huldigde VOOGD den jubilaris en gewaagde van de werkelijke behoefte die de Rotterdammers hadden gevoeld, om hun veèl-te bescheiden collega, den trouwen kameraad, vandaag van hun waardeering te doen blijken. Hij bood hem een geschenk aan, bestaande uit door den jubilaris zélf te bepalen muziek-literatuur: muziek is nj. zijn stokpaardje. Collega HANS bracht daarna de hartelijke gelukwenschen over van het Kringbestuur. In zijn antwoord bracht BLOK dank aan zijn collega's. „Jullie hebben mij altijd de samenwerking zoo prettig gemaakt" — zei hij — „ik heb werkelijk veel aan jullie te danken." Onder de gasten waren verscheidene personen uit tooneelkringen, want BLOK is ook tooneel-verslaggever. Zoo kwamen de heer en mevrouw TARTAUD hem gelukwenschen. En hoe men zijn werk op prijs stelt, blijkt uit het feit, dat het Rotterdamsche Tooneelgezelschap hem ook een cadeau zond. Evenals de gezamenlijke muziek-verslaggers der Rotterdamsche bladen. Ook van de Z^z^/d^-redacteuren ontving hij een geschenk. Velen hadden een telegram gezonden: o.a. mevr. DE HAAS-MANIFARGES en de heer en mevr. SPEENHOFF. Zoo werd het een blije dag voor onzen vriend BLOK. Dien hij ten-volle verdiende. * * In zijn Weekblad voor Rotterdam schrijft collega VOOGD het volgenden over den jubilaris: „Met een enkel woord moge in dit nummer vermelding vinden, dat de heer P. J. BLOK I Juni zijn 25-jarig jubileum als journalist herdacht. Dat dit in het bijzonder hier geschiedt, het is omdat de jubilaris een hooggeschat medewerker van dit Weekblad is, ook toen dit nog onder dezelfde redactie als
116 Rotterdamsch Weekblad verscheen. Ons blad heeft het nog niet tot den 25-jarigen ouderdom gebracht, maar dat neemt niet weg dat de redactie reeds zeer vele jaren met een gerust geweten de verzorging der muziekrubriek kon toevertrouwen aan den feesteling van morgei;, wiens initialen P. B. of P. j. B. geleidelijk tot de oude bekenden zijn gaan behooren. Op het deskundig en tegelijkertijd humaan oordeel van P. J. B. wordt prijs gesteld. Wat in zijne critieken ons steeds heeft getroffen, het is dat hij bij behoud van groote eerlijkheid en onafhankelijkheid van oordeel, nimmer in het bijzonder zoekt • naar hetgeen te misprijzen is, om daarop het volle licht te doen vallen, maar veel liever al datgene releveert wat hoop op de toekomst kan geven of iets beloven doet. P. J. B. heeft er altijd een eer in gesteld op te bouwen en vandaar dat. wanneer hij — ongetwijfeld tot zijn zeer groot leedwezen - met den besten wil niet ingenomen kon zijn met het gebodene, hij dit in zoodanigen vorm wist te gieten, dat niet onnoodig werd gewond, maar integendeel de weg tot mogelijk herstel werd aangegeven. Het is ons bekend, dat de lezers van dit blad, die het in het bijzonder voorliet „Rotterdam's Muziekleven" raadplegen, met deze wijze van critiseeren zeer zijn ingenomen en ons dunkt dat dit naar aanleiding van den komenden feestdag ook wel eens openlijk mocht worden gezegd. Wij hopen BLOK nog vele jaren aan ons blad verbonden te zien." Het Maandblad-fonds. Sinds de vorige opgave voor het Maandblad-fonds ontvangen: 149 J. S. B. B., Utrecht ƒ 1 — 150 J. F. L., A'dam „ 2.50 151 Feestavond A. P. „43-5° 152 F. L., A'dam „ 2.— 153 D.J.v.B., A'dam „ 1 — Indie. 154 L.V.B., denHaag f 1.— 155 B. W., R'dam „10.— 156 H.J.V.D.P., denH.,, 1.— 157 J. G., te M. „ 2.50 De Inlandsche Journalistenbond. MAANDBLAD De voorzitter van den in Solo kort geleden opgerichten Inlandschen Journalistenbond, de heer TJIPTO MANGOEN- KOESOEMO, heeft enkele voorstellen gedaan, betreflende de te voeren bondsactie, welke wij in de Sinar Hindia aantroffen. Allereerst wordt als- doel van den bond vermeld aaneensluiting ter bestrijding van de getroffen regelingen ten opzichte van de dagbladpers, waarvan de Inlandsche journalisten het slachtoffer zijn geworden, en in de tweede plaats om de kennis van de Inlandsche journalisten uit te breiden, door het instellen van cursussen, het houden van lezingen, voordrachten e d aldus het Maleische blad. De middelen om tot deze voornemens te geraken zijn op het congres in Solo met uitvoerig besproken, doch de aanwijzing daarvan werd aan het voorloopig bestuur overgelaten. Op bedoelde bijeenkomst kwam alleen een weerstandsfonds tot stand, waaraan de bondsleden 1 pet. van hun inkomsten zullen moeten afstaan. Voorts werd overeengekomen, dat de bond den noodigen steun zou verkenen aan een lid, dat wegens een persdelict vervolgd wordt, namelijk in den vorm van rechtskundigen bijstand. . ,. .. Ten slotte besloot het congres, om indien een drukkerij gesloten wordt aan den betrokken journalist, tevens lid van den bond, gedurende zes maanden financieelen steun te verleenen. . ... Om tot dit alles te kunnen geraken, stelt de bondsvoorzittei thans voor een eigen orgaan uit te geven, terwijl het v ooiden strijd om rechtvaardigheid te verkrijgen voor de Inlandsche journalisten, noodzakelijk is om het persreglement te bestrijden. Dan wordt nog voorgesteld om een persbureau op te richten. De Inlandsche journalistenbond zal, hoewel een vakbond zijnde, zich tevens op politiek terrein begeven. (Bat. N.) Uit de Pers. De ochtendbladen. — De Nieuwe Courant schrijft: In zijn M. v. T. tot de acht-uren-wet schreef mr. AALBERSE dat de" uitsluiting van nachtarbeid zal moeten zwichten voor redenen van noodzakelijkheid wegens „omstandigheden van techmschen of maatschappelijken aard." „Een reden van maatschappelvjken aard is b v aanwezig voor het toelaten van den arbeid in courantendrukkerijen, waar 's nachts de ochtendeditie der dagbladen moet worden gereedgemaakt." In het V. V. der Tweede Kamer verklaren sommige leden dat het doen verschijnen van ochtendbladen niet als reden van maatschappelijken aard kan gelden. Voor renteniers moge het verschijnen van ochtendbladen aangenaam zijn, maatschappelijk noodzakelijk zijn zij niet. Zulk een zinnetje klinkt verbijsterd. Wordt de wereld hervormd naar het inzicht dezer „sommigen", dan zullen eerlang de ochtendbladen niet meer verschijnen. Alleen de renteniers zullen daarover treuren! Verbijsterend is zoo'n opvatting, omdat men tot nog toe kon meenen dat Kamerleden niet geheel „weltfïemd"' zijn en toch wel iets begrijpen van den befaamden „polsslag dezer tijden." Men zal die meening moeten herzien. Onder de honderd vroede mannen op het Binnenhof zijn er sommigen, die oordeelen, dat een ochtendbl. alleen den renteniers aangenaam is, doch niet is van eenig nut voor handeldrijvenden, neringdoenden, induatrieelen, kooplieden, in één woord menschen van zaken. Neemt men nu en dan wel het verschijnsel waar, dat een man van zaken, voordat hij aan zijn zaken zich begeeft, het ochtendblad leest, dan moet dat aan een wonderlijke afdwaling des geestes worden geweten. Wat ter wereld gaat het een zakenman aan te weten welke feiten zich op de beide halfronden hebben afgespeeld sedert hij zijn avondblad las? Hij zal dat immers uit het eerstvolgend avondblad wel weer leeren en kan inmiddels in zalige onwetendheid zijn zaken drijven! De wereld draait rustig door en het is niet noodig liet laatste nieuws zoo spoedig mogelijk te kennen. Dat mag voor renteniers een vermaak zijn, belangen van maatschappelijken aard zijn hierbij niet betrokken Wij zullen er ons wel voor wachten, het tegendeel te gaan betoogen. Waartoe al die snelheid en haast tegenwoordig? Zaten onze grootvaders niet gemoedelijk in het roefje van de trekschuit hun gouwenaars te rooken ? Hadden die zoo iets als een ochtendblad? Endeden die soms geen zaken? Nu dan ! Het moet nu maar eens uitzijn met die nieuwerwetsigheden. Holland heelt geen haast. Leerde niet de wijsheid der vaderen: Langzaam aan, dan breekt de lijn niet? Waarom zou ons land het niet zonder ochtendbladen kunnen stellen? W^t zegt u: opstuwen in de vaart der volkeren? Ons toerusten tot de groote economische worsteling der komende jaren? Onze plaats onder de zon heroveren en handhaven? Frases, meneer, allemaal frases! Wij behoeven de dingen niet zoo gauw te weten, gerust niet. "s Avonds aan de thee, heusch, dat is tijds genoeg. Aan 't ontbijt heb je met de wereldgeschiedenis nog niet van doen. Je werkt ook veel rustiger als je niet bent opgeschrikt door narigheden uit de krant. Wat in hemelsnaam is de maatschappelijke noodzakelijkheid van een ochtendblad? Larie, meneer, niets dan larie! Personalia en Berichten. De journalisten in de Ongevallenwet. Minister AALBERSE heeft onder dagteekening van 3 Juni een ontwerp tot wijziging der Ongevallenwet ingediend. Het nieuwe art. 10 bepaalt, dat verzekerings-plichtig zijn alle bedrijven, die niet uitdrukkelijk zijn vrijgesteld. Art. ir bevat dan de vrijgestelde bedrijven. Volgens dit ontwerp zullefi alle jour?ialisten onder de Ongevallenwet vallen. Wij komen er op terug. Benoemingen. Benoemd: tot redacteur van Avondfiost de heer C. A. GERRITZEN; tot waarnemend hoofdredacteur van het Soerabajasch Handelsblad de heer J. KONING, redacteur aan dat blad, tijdens het verlof van den heer J. G. BOON, die naar Europa is vertrokken; tot hoofdredacteur van Het Volk de heer J. J. DE ROODE. — Bij de vereeniging „De Nederlandsche Dagbladpers" zijn thans 83 van de 87 Nederlandsche dagbladen aangesloten. Niet aangesloten zijn De Tribune (Amsterdam), Dagblad van Helder en Hollands Noorderkwartier (den Helder), De Zeeuw (Middelburg) en Friesch Dagblad (Sneek). Verschenen is het eerste nummer van Ons Noorderkwartier, onder redactie van collega C. NANNES GORTER te Hilversum. — Het Handelsblad keert, na zeer ruime afschrijvingen, 20 % dividend uit over 1918. —- De Telegraaf keert, evenals het vorig jaar, 4 °/0 dividend uit. — De Stichtsche Courant is aangekocht door en opgenomen in De Standaard. — Het vervolg van des heeren VAN DER HOUT'S artikel over de Kring-geschiedenis komt in het volgend nummer. Advertentiën. Ontwikkeld jongmensch zoekt plaatsing als REPORTER of JONGSTE REDACTEUR liefst in Den Haag. Brieven A. KRUL, Keizerstraat 36, Scheveningen. Gedrukt bij A. de la Mar Azn., Amsterdam.
Page 1 and 2: l e Bijvoegsel van Maandblad No. 27
Page 4 and 5: De Voorzitter richtte daarna nog ee
Page 6 and 7: te krijgen. De namen van hen, die t

le Bijvoegsel van Maandblad No. 271. De feestavond te Amsterdam ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?