IEDEREEN WOORDENAAR - Winob

Iedereen Woordenaar 12
DE SMAAK VAN WOORDEN
over woordappreciatie
PROEVEN
Een woordenaar is ook maar een mens. Met zijn eigen smaak en gevoelens taxeert hij
de woorden.
“Ook VT4 start met Holebitext” (De Standaard 8/6/07):
Is Holebitext een zelfstandig naamwoord? Zou het dat kunnen worden? Moet ik dit noteren?
“Burgemeester verbiedt huwelijkskaravanen” (De Standaard 8/6/07):
Heeft huwelijkskaravanen een toekomst? Is dit woord rijker dan ‘zomaar een samenstelling’?
“Salesforce.com, dat actief is op het gebied van on-demand business services…”:
Is on-demand al Nederlands? Of tot nader order nog Engels?
Zo proeft je de taal stilletjes voorspellend of een woord al dan niet zal doorbreken.
Heb je wel een nieuw woord nodig als er al een goed woord voor bestaat?
Waarom zou je slipstream introduceren als je al over kielzog beschikt?
Of betekenen ze toch niet helemaal hetzelfde?
Ook dat probeer je als woordenaar af te wegen.
Proef je zelf ook het verschil tussen:
gaan, lopen, treden, trekken, stappen, schrijden, marcheren, flaneren, wandelen, kuieren, tuinen,
dauwtrappen, banen, toeren, tippelen, trippen, klossen, trappelen, sluipen, kruipen, slippen, hinken,
strompelen, sukkelen, waggelen, trekkebenen, zwijmelen, springen, hippen, huppen, huppelen, hossen,
wippen…
(uit: L. Brouwers, F. Claes, Het Juiste Woord, betekeniswoordenboek, Antwerpen/Den Haag, Sdu Uitgevers, zesde
druk, vijfde oplage, 1997)
DE SCHAAL VAN DICHTER
over het juiste woord, incl. po$zi#
Dichters zijn de fijnproevers van de taal. Zij genieten
van een woordenboek zoals een oenoloog
van een wijnkelder.
foute woorden
Meer nog, een goed gedicht zou af
te wegen zijn aan zijn woordkeuze,
aldus Ingmar Heytze in Onze Taal.
Een raak woord kan vervoeren, terwijl
een fout woord meteen een
verwoestend effect hebben op het
gedicht en de lezer: ze zijn te hol, te vaag, te
weids of gewoon versleten.
Werkblad
Iedereen Woordenaar - Tinker Imagineers
Werkblad
Middenin de vlakte van juli
kwam ik je tegen. Ik woon hier, zei je.
Ik keek naar de bloemen. Ja, dat zie ik,
zei ik, en waar leerde je de kunst
om niet lang te duren? Ook hier, zei je.
Je was lenig; en je woorden waren zo
doorschijnend, ik kon je er helemaal
door zien.
En daar lag ik al in het gras
en wat hield ik in mijn hand?
Een oortje, waarin het lange woord
'lieveling' uitgoot, zonder morsen.
~Herman de Coninck