Download programmaboekje - Vocaal Ensemble Tiramisu

Henk Badings
I. Le destin de l’homme
Aux ardeurs de l’été
succèdent les langueurs de l’automne.
Aux champs de neige
succèdent les champs des fl eurs.
Mais qu’il se lève ou qu’il se couche,
le soleil est une grande rose.
La mort fait de l’homme
une motte de terre sur laquelle pousse l’herbe.
Et je sais pourquoi notre respiration
n’est qu’un perpétuel soupir.
II. Evocation
Rapide, ma barque fi le,
Je contemple le fl euve.
Des nuages errent dans le ciel.
L’eau est aussi de la nuit claire.
Quand un nuage glisse sur la lune,
Je le vois glisser aussi sur le fl euve
Et il me semble que je vogue en plein ciel.
Je pense à ma bien aimée,
qui se mire ainsi dans mon cœur.
14
I. De bestemming van de mens
Op de hitte van de zomer
Volgt het kwijnen van de herfst.
Op de besneeuwde velden
De velden vol met bloemen.
Maar zowel bij ‘t ochtendgloren als bij ‘t avondrood
Blijft de zon een grote roos.
De dood maakt van de mens
Een kluit aarde waar gras op groeit.
En ik weet waarom onze adem
Niet meer is dan een eindeloze zucht.
II. Evocatie
Vlot vaart mijn bootje,
Ik aanschouw de rivier.
Wolken jagen in het zwerk.
Het water is ook van de heldere nacht.
Wanneer een wolk voor de maan glijdt,
Zie ik hem ook over de rivier glijden
En het lijkt wel of ik door de hemel vaar.
Ik denk aan mijn welbeminde,
Die zich ook weerspiegeld ziet in mijn hart.
III. Le pavillon de porcelaine
III. Het porseleinen paviljoen
Au milieu du lac
In het midden van het meer
s’élève un pavillon de porcelaine blanche.
Verheft zich een paviljoen van wit porselein.
Pour y arriver, il faut franchir un petit pont de jade Om er te komen moet men over een kleine jaden
qui a la courbe d’un tigre à l’aff ût.
brug
Dans ce minuscule palais des amis se réunissent. Die gekromd is als een tijger op de loer.
Ils causent, ils boivent.
In dit bescheiden paleisje treff en vrienden elkaar.
Sur l’eau verte ils regardent onduler
Ze keuvelen, ze drinken.
les refl ets des pivoines
Op het groene water zien zij
qui ornent la balustrade de la terrasse.
De golvende weerspiegeling van de pioenrozen
Certains, les manches retroussées,
Die de balustrade van het terras opsieren.
la calotte enfoncée jusqu’aux yeux,
Sommigen, met opgestroopte mouwen,
écrivent des vers.
hun hoofdkap bijna over hun ogen geschoven,
L’arc du pont ressemble au croissant de la lune. schrijven verzen.
Les refl ets des pivoines ressemblent à des jeunes De boog van de brug lijkt de wassende maan.
fi lles qui dansent.
De weerspiegelingen van de pioenrozen lijken
dansende meisjes.