Zomer - Actorion

column
Marketing is de kunst om mensen dingen
te laten kopen, waarvan ze geen idéé
hadden dat ze er behoefte aan hadden, zo
wordt wel eens met enig cynisme opgemerkt.
Daar zit wel iets in, zeker als het om
nieuwe producten gaat.
de bn’er
In vakkringen is de introductie van Apple’s iPad – die
in juli ook in Nederland wordt geïntroduceerd - met
argusogen gevolgd. Iedere keer als Steve Jobs met
five o’clock shadow in jeans en zwarte trui een nieuw
speeltje laat zien, wil je het hébben. Er is geen ontkomen
aan: het bedrijf slaagt er feilloos in een cultuur te
creëren waar je bij wilt horen. Knap! Zeker als ze er ook
nog in slagen om deskundigen in De Wereld Draait Door
tien minuten lang de loftrompet te laten blazen over
het ding. Tien minuten!!! Voor DWDD-begrippen is dat
een eeuwigheid.
Slagerij De Bakker kan nog volstaan met de aanbieding
van de week in het vaste advertentiehoekje op pagina
4 van het huis-aan-huisblad (‘Puddingbroodjes: 3 halen,
4 betalen’, ja, het zetduiveltje slaat daar nog wel eens
toe).
Maar wie nationale ambities heeft – en geen Steve Jobs
in huis heeft – schakelt de BN’er in. Nog altijd vanuit de
gedachte dat hij of zij mensen wel over de streep zal
trekken. Het probleem is alleen dat er zo langzamerhand
meer bekende Nederlanders zijn dan onbekende.
Zie je weer zo’n fris koppie opduiken in de jury van
een of andere spelshow, blijkt het om het zoveelste
soapsterretje te gaan. Zodat het nog maar de vraag
is of het oordeel van zo’n meisje in een spotje toegevoegde
waarde heeft: de exclusiviteit van de BN’er staat
behoorlijk onder druk.
Albert Heijn heeft dat jaren geleden al goed begrepen.
De reclamespots van Appie voeren juist de onbekende
Nederlander op in de persoon van die goeiige, doodgewone,
supermarktmanager. En hij moet doodgewoon
blíjven. Reden waarom u eigenlijk liever niet mag weten
dat het om acteur Harry Piekema gaat. Nou, vooruit,
dat dan nog wel. Maar verder zul je Harry niet tegenkomen
in de publiciteit. Als Harry te bekend wordt als
Harry, is het gedaan met de koopman.
Nieuwe communicatiekanalen bieden nieuwe marketingmogelijkheden.
Neem Twitter. Veel BN’ers sturen
elke dag tien, twintig berichtjes de wereld in. Van ‘zit in
de wachtkamer bij de tandarts, lekker is dat’ tot ‘zo, nu
eerst koffie’. Geloof me, er is een markt voor dat soort
berichten! Een kennis wees me onlangs echter ook op
de verborgen marketing in ‘tweets’. “Die cabaretier die
laat weten dat hij voor de voorstelling zo fantastisch
heeft gegeten in restaurant Arty Shock (‘zulk sympathiek
personeel ook’), denk je nou echt dat hij dat voor
niets doet? Of die poprecensent die heel subtiel laat
weten dat hij voor het slapen gaan nog even naar die
cd van Waylon luistert (‘prachtplaat’), zou hij dat doen
omdat hij hem écht zo mooi vindt?”
Tsja, zo kun je overal wel wat achter zoe… Hee, wacht
eens, DWDD... Daagt er iets of verbeeld ik me dat?
Ronald Migo
Directeur Kamer van Koophandel Centraal Gelderland
ronald.migo@kvk.nl
D66-wethouder Henk Beerten duikt regelmatig onder in diepzeepracht
intussen buiten de arena ...
In de politieke arena kunnen de gemoederen wel eens verhit raken. Ook in het
voormalige Havanna aan de Waal. Dan is het heerlijk om even in een totaal
andere wereld onder te duiken. De kersverse D66-wethouder Henk Beerten
doet dat regelmatig in de bubbelende en vredige wereld onder water, liefst in
tropische oorden.
28 Netwerk Stadsregio Arnhem Nijmegen - juni 2010 Netwerk Stadsregio Arnhem Nijmegen - juni 2010 29
Tekst Arian Kuil
Illustratie Huub Coenen
vissen zijn niet agressief,
ze laten je toe
De oud-voorzitter van de kring van de Communicatiekring
Nijmegen, maar ook van de landelijke en de lokale afdelingen
van het COC, de Stichting Gebroeders van Limburg, de
burgemeester Daleslezing en een stichting die zich inzet om
besmetting met HIV te voorkomen, is geen onbekende in
Nijmegen. Die nevenfuncties heeft hij nu aan de kant geschoven
om zich volledig op zijn nieuwe taak te kunnen concentreren:
wethouder Cultuur, Mobiliteit en Onderwijs. Belangrijke
aandachtspunten voor Henk zijn onder andere het verbeteren
van de bereikbaarheid van Nijmegen, en het toekomstbestendig
maken van de openbare bibliotheek. 'Van boeken en
stenen naar informatie.' Of hem dat gaat lukken? Henk gaat
er zijn best voor doen en heeft er zin in. Zolang hij maar één
of twee keer per jaar in een tropisch water kan duiken om alle
dagelijkse gedachten even los te laten.
“Ik ben er elf jaar geleden mee begonnen. Ik kon er toen pas
in het najaar even tussenuit en koos ervoor om te gaan duiken
in Egypte. Daar ervoer ik voor het eerst de sensatie van het
‘vliegen’ onder water. Onder water zweef je gewichtloos tussen
de visjes. Je hoeft helemaal niets meer te doen, alleen
maar te kijken. In het begin zocht ik wel de grote murenes; die
zijn soms wel anderhalve meter lang. Maar geleidelijk aan ben
ik steeds meer gaan genieten van de zeer diverse onderwaterwereld
op de vierkante meter. Een heel bijzondere ervaring is
wel het bezoeken van een ‘poetsstation’, plekken waar kleine
visjes en poetsgarnaaltjes op je huid komen om er van alles
af te poetsen. Als je je mondstuk uitdoet en je mond opent,
poetsen ze zelfs je tanden. Het is even wennen, dat gepluk van
die vissen, maar ze doen verder niets. De onderwaterwereld is
een wezenlijk andere wereld. Vissen zijn niet agressief. Ze kijken
naar je en laten je toe. Je kunt gewoon tussen een school
vissen zwemmen. En die gewichtloosheid, dat zweven, de
traagheid, schoonheid van de werkelijk enorme kleurenpracht
en de gigantische diversiteit is zó mooi. Voor niet-duikers vergelijk
ik het wel eens met het kleurige herfstuitzicht vanaf de
Nijmeegse stuwwal over de bossen en de Ooij. Stel je dát voor,
maar dan tien, twintig keer zo intens. Duiken is buitengewoon
rustgevend. Een prachtig tegenwicht voor zo'n drukke maar
ook mooie baan.”
‘Intussen buiten de arena’ gaat over de onvermoede kanten van
politici en bestuurders. ‘Buitenpolitieke activiteiten’ dus, die niettemin
wél van politieke betekenis kunnen zijn. Tips? Mail ze naar:
ariankuil@actorion.nl