Tijdschrift Gezondheid en Politiek jaargang 1990 nr 2

centrale rol moeten gaan spelen. Helaas is er
nog geen secretariaat ter ondersteuning en
ontbreekt een goed computersysteem, zodat
resultaat op dit gebied pas over zes, zeven
jaar te verwachten valt. 'Er wordt nu alleen
maar over gepraat', verzuchten experts.
Exportwetgeving
De EG mag dan op verscheidene gebieden
omgebouwd worden tot een Fort Europa,
het staat niet op een eiland. Dat wat de EG
op het gebied van geneesmiddelen regelt, is
van cruciaal belang voor de landen die
afhankelijk zijn van import vanuit de EG.De
landen die daar het meest de dupe van dreigen
te worden, zijn de landen van de Derde
Wereld. De EGexporteert namelijk meer dan
50% van haar produktie. naar de Derde
Wereld en die export is groeiende. Er is een
bedrag van 2,7 miljard ECU mee gemoeid,
ruim 6 miljard gulden per jaar. Vooral
Afrikaanse landen zijn erg afhankelijk van
import vanuit Europa, met name vanuit de
Bondsrepubliek.
Dat er problemen zijn met de export van
geneesmiddelen vanuit Europa naar de
Derde Wereld is algemeen bekend: veel hier
Foto: Wim Salis
niet-geregistreerde middelen of in onbruik
geraakte en medisch niet meer verantwoorde
medicijnen worden op grote schaal naar
de ontwikkelingslanden geëxporteerd. Geen
enkel EG-land heeft tot nu toe een wet die de
export van in het exporterende land niet
erkende middelen verbiedt.
In ons land heeft de Werkgroep Medische
Ontwikkeling (WEMOS) in samenwerking met
Health Action International (HAl)- een verzameling
van actiegroepen in Eerste en Derde
Wereld - geijverd voor een exportregeling op
EG-niveau. WEMOSstelde dat export van in de
EGniet geregistreerde of verboden middelen
alleen zou kunnen na uitdrukkelijk verzoek
van een importerend land én nadat dit
importerende land kennis heeft kunnen
nemen van de redenen waarom een dergelijk
middel in Europa niet geregistreerd werd
(een zogenaamde prior-informed-consentregeling).
Voorts drongen WEMOSen HAl aan op
informatie in een bijsluiter van dezelfde
kwaliteit als in het exporterende land en in
een taal die gangbaar is in het importerende
land. Al dit soort maatregelen kwamen in de
voorstellen van de Europese Commissie niet
voor. Europarlementariërs uit het hele politieke
spectrum, zoals Bram van der Lek (NL,
Groenen) en Mary Banotti (Ierland,
Christendemocraten), dienden amendementen
in met als strekking een prior-informedconsentregeling.
Bas van der Heide, EG-medewerker geneesmiddelen
bij WEMOS: 'We hadden brede politieke
steun voor onze voorstellen, zelfs van
sommige Britse conservatieven. Maar omdat
er maar ruim 300 Europarlementariërs aan
de stemming deelnamen, haalden we niet de
voor dit soort voorstellen vereiste absolute
meerderheid van 260 stemmen. Maar eigenlijk
heeft 60% van de aanwezigen voor strengere
exportwetgeving gestemd.[ ...l Wel leuk
is dat maart jongstleden tijdens een gezamenlijke
vergadering van Europarlement en
Acp-Ianden (de ontwikkelingslanden die
directe handelsverdragen met de EGhebben
via het akkoord van Lome/jvdm) een resolutie
is aangenomen die een strengere exportwetgeving
van de Commissie eist.'
Schone lei
Er zijn nogal wat verschillen in de aantallen
geneesmiddelen op de verschillende markten
in de EG. Doet Nederland het met zo'n
6000 geneesmiddelen, het Verenigd
Koninkrijk laat er bijna 8000 op de markt toe,
West-Duitsland heeft zelfs zo'n 30.000 medicijnen
geregistreerd staan, terwijl Italië de
kroon spant met 50.000 geregistreerde
geneesmiddelen. Dat bij dergelijke aantallen
geneesmiddelen de beoordeling van de
veiligheid en werkzaamheid bij een onderbezet
ambtenarenapparaat in het gedrang
komen vraagt WeInIg fantasie. De
Wereldgezond- heidsorganisatie heeft een
lijst van slechts 200 essentiële geneesmiddelen
waar de basale gezondheidszorg- ook in
het ziekenhuis - mee bedreven kan worden.
_ Als je daarbij nagaat dat een gemiddeld academisch
ziekenhuis ook maar zo'n 600 tlJt
800 verschillende medicijnen in voorraad
heeft, zal het duidelijk zijn dat EG-lidstaten