Think Positive - Hongarije Tiszameer

10 oktober 2008
Gisteravond kwamen Roel en Erna, onze „Hongaarse‟ vrienden
op bezoek. Kaai aardig van ze! Ze vielen met hun neus in
de boter want ik zat net midden in de verhuizing. Een verpleger
kwam rond 19.30 uur langs met het verzoek of ik wilde
verhuizen. Mijn kamer is de enige kamer met 24 uurscamerabewaking.
Ze hadden deze kamer nodig voor een patiënt
met CVA (herseninfarct) die ze graag met de camera dag
en nacht willen volgen. Aha, ik rook mijn kans. Woensdagmiddag
had ik nog aan de leidinggevende gevraagd of ik kon
overhuizen naar de vandaag leeggekomen kamer in „mijn‟ unit
2 (dwarslaesie). “Dit kan niet want hier komt volgende week
een andere patiënt te liggen”, was haar antwoord. Hmm.. Dus
zei ik gisteravond, als jij deze kamer wil, wil ik de leegstaande
kamer in unit 2 die ik zo graag wil. Ben niet voor niets een
zoon van een (onder)handelaarsechtpaar hè, haha. Geen probleem
zei hij. Ik „vergat‟ natuurlijk te zeggen dat zijn leidinggevende
het hier niet mee eens is. Vechten ze morgen samen
maar lekker uit. Ik ben waar ik wil! Het enige wat ik in heb
moeten leveren is de internetaansluiting op mijn kamer. Na
effe zoeken blijkt dat ik in unit 2 op de gang bij mijn voordeur
een signaal op kan pikken. Ik zit nu dus op de gang, achteroverleunend
in mun rolstoeleke te internetten haha.
Vanmorgen een pittige therapie gehad. In de loopbrug o.a.
zijwaarts en achteruitlopen. Nou, dat lukte dus (nog) niet echt
pfff… Erg vermoeiend. Daarna een groepsgesprek met een
psychologe. Da‟s, zoals ik vooraf al dacht, niet aan mij besteed
dus dit sla ik volgende week mooi over. Ik kom hier veur mun
bintjes en nie veur munne kop!
Na de middaghap kregen we, nadat we ons bij het fitnessen uit
het zweet hadden gewerkt, als beloning rolstoelpingpongen.
Effe later laag dun deeze uitgeteld op zun bedje pffff….
186