Think Positive - Hongarije Tiszameer

Ik voel me de laatste dagen weer wat sterker (of hou ik me
onbewust voor gek?) en wil weer proberen om op straat een
paar meterkus meej mun rolaterke te maken. De Fysiotherapeute:
“je moet eens niet zo eigenwijs zijn. Op straat lopen is
niet bespreekbaar! Einde discussie!”
Dinsdag, n.a.v. mijn aanvraagformulier (E-motion rolstoel),
even meej munne geminte gebeld. Oh mijnheer, maar daar
staat 6 tot 8 weken voor hoor! Op mijn vraag „waarom‟, kon
de vriendelijke collega geen antwoord geven. Dat duurt nou
eenmaal zo lang, was haar enige weerwoord. Nou, daar kun je
het dan mee doen! Het CIZ blijkt, nadat ik deze heb gebeld,
geen enkele achterstand te hebben. Wordt dit ook weer zo‟n
procedure van een maandje of 8, net als mijn driewielligfiets???
Ja, je kunt je boos maken, maar geen enkele instantie,
inclusief menne geminte, die daar wakker van ligt hoor! En
elkaar maar op de schouder kloppen dat we zo goed bezig zijn
en zo klantvriendelijk zijn. Soms speel ik wel eens met de
gedachte om op het RCL een adviesbureautje op te starten.
Een soort brug te slaan tussen revalidanten en instanties. Want
geloof me…. ik ben echt niet de enige hoor!!!
Woensdagmorgen om 08.00 uur werd er aan de voordeur gebeld.
We komen de uitrit voor uw gehandicaptenparkeervak
aanleggen! Ik zei het toch…… gewoon er op vertrouwen dat
het goed komt, hahaha. Halverwege de middag was de klus
geklaard, en ik weer blij.
Ik heb weer een doorligplek op m‟n been dus zuster Jacqueline
moet deze weer dagelijks verzorgen. Gelukkig ben ik bij haar
in goede handen!
Donderdag had ik een intake gesprek bij de afdeling neurochirurgie.
De opnamedatum is nog niet bekend maar de neurochirurg
blijkt elke dinsdag z‟n „snijdag‟ te hebben. Ze spreken
254