Think Positive - Hongarije Tiszameer

17 maart 2009
Vandaag stond er voor de eerste maal, relatief weinig op mijn
revalidatierooster. En dat bevalt me dus niet hè, haha…. Ik heb
dus zelf maar een aantal therapieën aan mijn rooster toegevoegd.
Ik train (fitness) in mun intje en merk dat ik opval. Ik
zie therapeuten met een glimlach op hun gezicht vol bewondering
naar me kijken. Ik doe het toch echt alleen maar voor
mezelfhoor…..
Vandaag is er een nieuwe revalidant onze groep „binnengereden‟.
Wéér een oudje! (ik ben nu de jongste op één na) Ik
schat dun deze op zo‟n 92 joar. We hebben nu drie van die
ouw kneupen aan de eettafel zitten. Ze zijn hartstikke lief hoor
maar bepalen onbewust wel de sfeer binnen onze groep. Het
kakt hier dus allemaal een beetje in. Overdag zie ik ze alleen
bij het eten. De overige tijd ben ik aan het therapieën. Voor de
avond zoek ik mijn vertier steeds vaker in de andere groep
(gang), dezelfde waar ik overdag mee train. De gemiddelde
leeftijd ligt hier beduidend lager. De humor is in deze groep
rijkelijk aanwezig.
Met de ergotherapeute heb ik geoefend hoe ik overeind moet
komen als ik ben gevallen…… het blijkt dat ik beter niet kan
vallen, als je begrijpt wat ik bedoel. Daarna hebben we geoefend
met de driewielligfiets. DRIEWIELLIGFIETS ??, huh…
is die eindelijk geleverd dan? Nee, natuurlijk niet gekkie! Hier
op het revalidatiecentrum staan er ook. Samen met de therapeute
heb ik geoefend hoe ik er op en af moet stappen. Met
een stevig beugeltje aan de muur moet dit thuis ook lukken.
De ergotherapeute belde vervolgens naar Welzorg met de
vraag of ze mijn driewielligfiets deze week hier op het RCL af
kunnen leveren. Jacqueline had 3 weken geleden gebeld. De
fiets was binnen, er moest alleen nog een beugeltje voor de
rollator aan worden bevestigd (dáár zijn ze dus al 3 weken mee
297