Think Positive - Hongarije Tiszameer

geven dat ik er nog lang niet ben. Natuurlijk zie ik dat zelf ook
wel in. Ja ja, hou maar op, ik geef het toch toe!
Op het moment dat je thuis (eventueel met de nodige hulp)
veilig en verantwoord voor jezelf kan zorgen wordt je hier
ontslagen. Ze schatten dat ik dit moment over zo‟n week of 3
heb bereikt. M.a.w. op 4 december krijg ik mijn ontslag!!!
Voor de komende 3 weken zal er een intensief programma
worden samengesteld om mij hiervoor klaar te stomen. Nadat
ik ontslagen ben kan ik vanuit thuis dagelijks met de deeltaxi
(collega‟s loket Z hoe zit het met mijn voorrangsbehandeling?
hahahaha) naar het RCL komen om hier de verschillende therapieën
te volgen. Een mooier Sinterklaascadeau kan ik me
niet voorstellen. Nee, zelfs die heerlijke chocoladeletter van de
geminte kan hier niet tegen op.
Vanmorgen heb ik, onder het toeziend oog van een verpleegkundige,
mezelf voor de eerste keer zelfstandig gekatheteriseerd.
Lijkt eng, maar het viel reuze mee. Een kwestie van
gewoon doen. Ik heb nu 3 dagen de tijd om mezelf dit aan te
leren zodat ik het weekend naar huis mag. Dus Jacqueline, zet
de verwarming maar lager, laat je bedsokken voor wat ze zijn,
want jouw kacheltje komt vrijdagavond op weekendverlof.
Eindelijk, na 32 nachtjes weer lepeltje-lepeltje. Heerlijk.
Vanmorgen vroeg mijn fysiotherapeute wat ik vandaag wilde
leren. Ik las mijn wensenlijstje, dat ik sinds een paar dagen bij
me draag en regelmatig aanvul, op. Er staan zeker zo‟n 15
wensen op. Een mens zonder wensen is per slot van rekening
ook niks hè. Fietsen is behalve praktisch ook een hobby van
me. Ik gaf aan dat fietsen de laatste maanden niet meer lukte
en dat ik hier enorm van baalde. Dus ik op een speciaal aangepaste
fiets door de gangen van het revalidatiecentrum racen.
De therapeute hijgend achter mij aan hollend. Het moet een
komisch gezicht zijn geweest. Ik zei, spring maar achterop.
66