Think Positive - Hongarije Tiszameer

ven. Het is niet af te klemmen! Ze zijn nu meer dan een uur
bezig om het af te dichten. De locatie blijkt toch te moeilijk.
De radioloog besluit een soort „tag‟ voor de neurochirurg achter
te laten. Inderdaad, ik moet weer onder het mes (voor de
derde maal in 15 maanden). De artsen zijn het allemaal met
elkaar eens. Ik heb geen keus. Uitstellen of niets doen betekend
gegarandeerd een complete dwarslaesie. Door het operatief
af te klemmen is het maximaal haalbare, het stoppen van
verdere achteruitgang. M.a.w. de functies (uitval armen/benen
/gevoelloos/incontinent enz) die ik nu kwijt ben komen ook
niet meer terug. SLIK! De risico‟s van deze volgende operatie
worden morgen met de neurochirurg besproken! Nadat ze een
„anker‟ in mijn slagader hebben geplaatst kon ik weer terug
naar de afdeling. Dit ankertje zal na 90 dagen vanzelf oplossen.
De komende dagen moet ik wel voorzichtig doen want
een slagaderlijke bloeding is natuurlijk link! Zowel lichamelijk
als geestelijk ben ik nu helemaal op. Ik weet zelfs niet of ik
blij of bedroefd moet zijn met dit nieuws…….Ik kan me voorstellen
dat dit jullie raar in de oren klinkt, maar zo voelt het nu
eenmaal!
Vrijdagmiddag om 13.45 stapten we de kamer van Dr. Verheul
binnen. Dezelfde neurochirurg die mijn eerste operatie van
september 2007 uit heeft gevoerd. Hij was door de radioloog
al volledig op de hoogte gebracht en heeft ons vervolgens uitgelegd
hoe hij de Fistel aan wil gaan pakken. Garanties zijn er
niet te geven. Ook hij gaf duidelijk aan dat het stoppen van de
achteruitgang op dit moment het hoogst haalbare is. Elke extra
winst, hoe klein dan ook, die er gedurende de jaren bijkomt, is
meegenomen. Ik mag hier geen verwachtingen over hebben.
Hij verwacht dat ik over zo‟n 2 weken geopereerd kan worden.
Van de ene kant sta ik natuurlijk niet te juichen om wéér een
operatie want door er voor de derde keer in te laten peuteren
wordt het er ook niet beter op. Maar zoals eerder gezegd. Ik
heb geen keus!
252