Think Positive - Hongarije Tiszameer

zakt je broek toch van af hè. Ik had er geen woorden voor en
zei niets….. maar mijn ogen spuwden vuur!!!! Hij maakte zijn
excuses. Uitzonderlijk voor een arts, maar wat koop ik ervoor.
Hij vervolgde en zei dat ik een zeer zeldzame afwijking heb.
Het Elisabeth ziekenhuis kan niets meer voor u doen. Er gaat
een brief naar het VU in Amsterdam. Om mij op te wekken
(????) zei hij dat ik hier weinig hoop op moest vestigen. Per
slot van rekening hebben zij een paar maanden geleden al een
keer naar mijn MRI scan gekeken. Zij kwamen toen tot dezelfde
conclusie als hier.
Toen Jacqueline vroeg waarom er na de operatie nog 2 MRI
scans gemaakt waren, moest hij het antwoord schuldig blijven.
Dat wist hij ook niet! Toen zij vroeg of wij die MRI scans
mochten zien, zei hij met zo‟n denigrerende stem “wat denk je
daarop dan te kunnen zien dan”? Valt mee dat hij de zin niet
vervolgde met „wat denk je daarop dan te kunnen zien dan,
klein dom meisje‟.
Op het einde van dit uitermate vervelende gesprek vroeg hij
me of hij voor mij nog een gesprek met Dr. Roks moest plannen
(5 weken wachttijd). Ik zei kortaf. NEE, ik heb mijn buik
vol van jullie en hoe jullie met mensen omgaan!! Ik heb geen
zin om nogmaals het zelfde smoezenverhaal aan te moeten
horen. Ik heb het wel gehad met jullie! En wij weg!
Gevoelsmatig zijn we dus nu weer terug bij af! Afgeserveerd
door de beste neurologie specialisten van Nederland?! Een
aantal teleurstellingen en een dwarslaesie rijker.
Hoe nu verder. Accepteren dat ik een gedeeltelijke dwarslaesie
heb? Daar zal ik mee moeten leren leven. M‟n stinkende best
te doen om zoveel mogelijk te herstellen. Bewust van worden
dat dit herstel nooit 100 % zal worden (veel rusten / afstanden
met rollator of rolstoel enz.). Niet teveel hoop vestigen op het
VU in Amsterdam. Zelf op zoek gaan naar een (2 e ) second
opinion. (evt. België, Duitsland). Deze 2 second opinions
70