Think Positive - Hongarije Tiszameer

29 oktober 2008
Ik had vanmorgen tijdens het opruimen van de ontbijttafel 2
schadegevalletjes! Ik was gestruikeld met als gevolg dat de
inhoud van een pak hagelslag over de huiskamervloer uitgestrooid
lag. Even later liet ik ook nog een pot jam met een
doffe klap op de grond vallen. En ik … bedankt voor je ongerustheid
hoor…. ik had niks, alleen de slappe lach hahaha. En
als extra oefening mocht ik het zelf allemaal opruimen. Het
lachen verging me toen snel want dat viel nog niet mee!
Ik was niet de enige die vandaag struikelde. Vanuit mijn kamerraam
kijk ik uit op een plantenkas. Revalidanten met een
beperkte handfunctie volgen daar therapie (inderdaad, er is
hier echt van alles), zoals het overpotten of stekken van plantjes.
Terwijl ik bovenstaande stunt van het ontbijt aan het typen
ben hoor ik zo‟n typische vrouwengil!! Opgeschrikt kijk ik
direct naar buiten, daar waar het geluid van afkomt. Een revalidant
hangt met haar bilpartij boven een grote plastic bak,
gevuld met regenwater. Met het plantje, zo te zien een viooltje,
nog in haar handen. In deze benarde situatie wordt ze onder
haar armen ondersteund door een therapeute. De verhouding
van gewicht tussen beide dames is ongelijk verdeeld en ik zie
dat de therapeute het langzaam af gaat leggen. Zie je deze
kolderieke situatie voor je?
De therapeute krijgt haar niet meer omhoog getild maar kan
haar met een laatste krachtsinspanning gelukkig naast de bak
met water, zachtjes naar de grond laten zakken. De revalidant
blijft echter, met en ik denk haar rechter bil, aan de rand van
de bak hangen. Gevolg is dat de bak met water omkiepert. De
revalidant zat met haar billen op de grond maar nu wel in het
water. De therapeute was tot halverwege haar scheenbeen
zeiknat. Ze zagen er beiden de humor van in en lagen alle twee
dubbel van het lachen. De therapeute stond met haar benen
gekruist (ik hoef jullie niet uit te leggen hoe een vrouw staat
207