Klik hier voor het rapport - Nederlands Verbond van de Groothandel

Figuur 5.12 Voorraadverloop in de tijd met het R,s,S-model
400
300
200
100
0
omdat het voorraadniveau onder het
bestelniveau s was gekomen. Bij het
derde bestelmoment is de voorraad
echter hoger dan het bestelniveau s
en bestelt men dus niet.
Hoewel een R,s,S-methode zeer
goede resultaten kan geven (Scarf
[1960]) is het uitermate complex om
optimale waarden voor R, s en S te
bepalen. Vandaar dat we opnieuw
onze toevlucht nemen tot een
benadering volgens Monhemius en
van Hees [1970]. We vergelijken de
R,s,S-methode met de s,S-methode.
Q
R R
LT LT LT R,s,S model
54 | NVG Duurzaam voorraadbeheer
Bestelniveau(s)
Tijd
Bij deze laatste methode kan men
meteen reageren (lees: bestellen),
terwijl dat bij de R,s,S-methode niet
het geval is.
Dat betekent dat het bestelniveau bij
de R,s,S-methode hoger moet liggen
dan bij de s,S-methode. We moeten
niet alleen de vraag gedurende de
levertijd opvangen maar ook nog
gedurende een deel van het bestelinterval.
Je weet nooit wanneer tijdens
het bestelinterval de voorraad
onder het bestelniveau komt. Dat
kan meteen na het besteltijdstip zijn,
S
waardoor je een heel bestelinterval
moet opvangen, maar ook vlak voor
een besteltijdstip, waardoor je bijna
niets hoeft op te vangen.
Een logische redenering zou dan zijn
om het bestelniveau B te verhogen
met de gemiddelde vraag gedurende
de helft van het bestelinterval. Monhemius
en van Hees verhogen echter
met 0,7 maal het bestelinterval,
hiermee impliciet rekening houdend
met de wachttijdparadox. Voor de
R,s,S-methode gaan we daarom als
volgt te werk.
stap 1:
We bepalen Q volgens de
EOQ-methode
stap 2:
We bepalen s volgens de s,Qmethode,
waarbij we als levertijd
niet L nemen maar L+0,7 maal het
bestelinterval
stap 3:
S = s+Q
Het blijkt dat deze benadering vooral
goed voldoet voor Y-producten.
Voor X-producten zou men kunnen
overwegen de parameters exact te
bepalen.