18 MAART <strong>2011</strong> JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3 BIJ DE KEI RONDOM VOETBAL
EDITIE AMERSFOORT BIJ DE KEI AMERSFOORT, VOETBALSTAD "Ik woon nog altijd in Amersfoort, Amersfoort is mijn stad. Maar zelfs op vrije dagen ontbreekt het me aan voldoende VROUWENVOETBAL "Ik moet oppassen met wat ik erover zeg. Veel mannen vinden het maar niks. Ik ben een voetbalfreak, maar ik kijk op een andere manier naar vrouwenvoetbal en meisjesvoetbal. Als ik zie wat voor een spelplezier die meiden met elkaar hebben op het voetbalveld, dan geniet ik daar van. Net als van hun fanatisme, hun gedrevenheid. Ook zij willen elke wedstrijd winnen. Daarom ga ik graag kijken naar mijn dochters Kiona en Camilla en hun medespeelsters. En weer of geen weer, ze gaan altijd trainen. Regen of wind, ze stappen trouw op hun fietsje om te gaan voetballen. Daar heb ik bewondering voor. <strong>Voetbal</strong>technisch en - tactisch zul je mij er niet over horen. Wat ik ook leuk vind? De blijheid die ik in de ogen van mijn dochters zie, als ik kom kijken naar hun wedstrijd.'' MOEDER "Blijheid heb ik ook van de bezoekjes van mijn moeder Riek aan mijn wedstrijd. Ik vind het geweldig dat ze er met haar 71 jaar elke thuiswedstrijd in Den Haag bij wil zijn. En dat geldt ook voor mijn vrouw, Marjan, en onze dochters. Zij vinden het ook leuk om naar mij te komen kijken. Die wisselwerking vind ik prachtig, die doet mij goed. Ik ben een familiemens. <strong>Voetbal</strong> is meer dan een rode draad in mijn familie. Met deze sport hebben we allemaal iets.'' VADER "Mijn vader was van 1933. Hij overleed in 1998. Natuurlijk denk ik vaak aan hem terug, in relatie tot mijn voetbalactiviteiten. Na zijn overlijden heb ik nog een heel mooie tijd gehad als profspeler. Nu heb ik aan mijn loopbaan in het betaalde voetbal een nieuwe dimensie toegevoegd, als trainer. Ik had graag gewild dat hij dit ook nog had meegemaakt, omdat mijn vader idolaat van voetbal was. Het heeft helaas niet zo mogen zijn. Juist daarom ben ik zo blij dat mijn moeder naar het stadion komt. Zij is al mijn hele leven mijn groot- ste supporter.'' BROERS "Als ik naar Hooglanderveen 1 ga kijken, sta ik vaak achter of bij de dugout, daar waar Bert coacht. En daar is mijn moeder dan ook bij aanwezig. Vorig seizoen speelde Bert met Hooglanderveen de kampioenswedstrijd in Zeist, op een mooie zondagmiddag. Ik ernaar toe, want voor mij zat het seizoen er al op. Wat een geweldige middag was dat. Prachtig om de ontlading van iedereen te zien, toen de titel binnen was. Ja, ook van Bert. Hij werd zelfs vanwege zijn fanatieke gedrag tijdens de wedstrijd weggestuurd door de scheidsrechter. Als een supersup- BIJ DE KEI JOHN VAN DEN BROM Het straatje tussen de Kei, het pronkstuk aan de Stadsring, en de Varkensmarkt behoort niet tot zijn vaste wandelroute in hartje Amersfoort, waar ook hij net als iedere inwoner ook wel eens op koopjesjacht gaat. Meestal in gezelschap van echtgenote Marjan. Toch, alvorens hij in eetcafé Lazy Louis aan zijn kopje thee nipt, is hij al lopend door een paar voorbijgangers begroet. De trainer van Eredivisieploeg ADO Den Haag is een bekend 'voetbalgezicht' in Amersfoort. Al van jongs af aan, toen hij in de jeugd van APWC speelde. Nu is voetbalvereniging Hooglanderveen de uitlaatklep van Van den Brom. Daar voetballen zijn dochters Kiona en Camilla en daar coacht zijn broer Bert. tijd om eens uitgebreid de stad in te gaan. Hooguit om wat boodschappen te doen, samen met mijn vrouw Marjan en mijn dochters Kiona en Camilla. Ik weet de porter stond hij op de railing achter de dug-out zijn ploeg aan te moedigen. Een heel mooi moment. Ik heb er nog foto's van (Ter illustratie zoekt John van den Brom op zijn mobiele telefoon naar de door hemzelf gemaakte kiekjes). Na afloop heb ik de kampioenen in de kleedkamer op een blad bier getrakteerd, om zo te laten blijken dat ik van ze genoten had.'' "Ik weet niet of Bert en ik dezelfde type trainers zijn. Onze karaktereigenschappen komen grotendeels overeen. Broederschap is er, absoluut. Ik vind het leuk dat Bert hoofdtrainer is. We hebben het vaak over trainingen, over oefenvormen, als we samen zijn. Daar kunnen we heel uitgebreid over praten. Laatst was hij op mijn uitnodiging met zijn hele selectie bij een thuiswedstrijd van ADO Den Haag. Als hij zou zeggen: 'kun jij een keer de training van Hooglanderveen van me overnemen', dan doe ik dat, geen probleem. Mijn andere broer, Edwin, heeft veel voor de begeleiding van de jeugd van APWC gedaan. Hij is nu bij Hooglanderveen leider van een jeugdteam. Maar laat ik mijn zus Germaine niet vergeten. Zij is getrouwd met oud-voetballer Ernst Kraak. Ook zij horen bij onze voetbalfamilie. Met hun is het plaatje rond. Ernst is jeugdtrainer bij Quick en zoontje Justin speelt bij ASC Nieuwland. Mijn hele familie behelst het Amersfoortse voetbal.'' VOETBALLEVEN "Eigenlijk ben ik sinds mijn achttiende niet uit het wereldje van het profvoetbal geweest. Het is mijn wereldje, voetbal is mijn leven, ook al is er voor mij meer dan voetbal alleen. Toen ik als profvoetballer stopte bij De Graafschap, ging ik gelijk als coach aan de slag bij Bennekom naast de functie van hoofdscout bij De Graaf- NOVEMBER <strong>2010</strong> JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 2 weg heus nog wel, wees maar niet bang.'' "Met het Amersfoortse voetbal heb ik niets, maar dan ook helemaal niets meer. Ik heb de tijd ook niet om me er in te verdiepen of om vaak bij clubs langs de lijn te gaan staan. Als ik op zondag eens een vrije dag heb en mijn broer Bert coacht zijn club Hooglanderveen in een thuiswedstrijd, dan wil ik nog wel eens op het fietsje stappen om daar te gaan staan kijken. En ik probeer, als het ook maar enigszins kan, te gaan kijken naar de wedstrijden van mijn dochters Kiona en Camilla. Zij spelen beiden bij Hooglanderveen. Maar helaas komt er te weinig van om mijn betrokkenheid bij hun voetbalsport te laten zien. Dat is geen onwil, dat is een kwestie van tijd.'' "Als je mij vraagt: wie is het grootste voetbaltalent van Amersfoort, dan moet ik je het antwoord schuldig blijven. Dat zou ik je niet kunnen zeggen; dat kan ik beter aan jou vragen. Het is te gek voor woorden dat er met het potentieel aan voetballers niet één club is in Amersfoort die in 19 de hoofdklasse uitkomt. Waar ligt dat aan? Zijn er te veel clubs? Te weinig ambities? <strong>Voetbal</strong>liefhebbers van mijn leeftijd en ouder blijven maar romantiseren over SC Amersfoort. Maar hoe lang is dat betaalde voetbal nu al niet weg uit Amersfoort? Doodzonde.'' "Bij Hooglanderveen kom ik het vaakst, dat is de club van mijn familie geworden. Om die reden ben ik al een heel lang niet meer bij mijn oude club APWC geweest. Daar speelt ook geen familielid meer van mij. De zoontjes van mijn broer Edwin voetballen bij Hooglanderveen, de zoontjes van mijn broer Bert bij Quick en Roda'46. Mijn link met APWC is compleet verdwenen. Uiteindelijk zijn we uit elkaar gegroeid. Natuurlijk ken ik nog veel APWC'ers. En ik hoop dat zij mijn familienaam met ere zullen blijven uitspreken. Onze familiehistorie vindt daar een oorsprong. Al was het maar omdat mijn vader Wim dat verdient voor het vele vrijwilligerswerk dat hij bij APWC tot zijn overlijden heeft gedaan.'' FOTO: RIANNE VAN DENDEREN '<strong>Voetbal</strong> is meer dan een rode draad in mijn familie' schap. Vervolgens werd ik coach van Jong Ajax, AGOVV Apeldoorn en ADO Den Haag.'' WEDSTRIJDSPANNING "Als trainer heb ik geen last van wedstrijdspanning, hele- maal niet zelfs. Ik ben natuurlijk gefocust op het resultaat. Naarmate een wedstrijd dichterbij komt, krijg ik een steeds lekkerder gevoel. Als speler had ik trouwens ook niet zo veel last van wedstrijdstress. Gelukkig niet.'' PASPOORT John van den Brom is een Amersfoorter van geboorte. Hij zag het levenslicht op 4 oktober 1966, in een echt voetbalgezin. Zijn vader, Wim van den Brom, bekleedde talrijke (bestuurlijke) functies bij amateurclub APWC. John van den Brom leerde het voetbalspel bij de 'paarswitten', net als zijn broers Bert en Edwin van den Brom. Later kwam hij in zijn woonplaats uit voor amateurclub Quick, zijn 'springplank' naar het betaalde voetbal. Als prof maakte hij zijn debuut voor Vitesse in de eerste divisie in 1986. Vervolgens kwam hij uit voor eredivisionist Ajax en de Turkse club Istanbulspor. Alvorens hij zijn carrière in de eredivisie bij De Graafschap afsloot in 2003, keerde hij terug naar Vitesse. Achter de naam van de middenvelder staan twee interlands, waarin hij één keer scoorde. Zijn trainerschap begon hij bij de amateurs van Bennekom in 2003. Zijn rentree in het profmilieu maakte hij een jaar later bij Ajax, waar hij jeugdtrainer werd. AGOVV Apeldoorn in de Jupiler League was drie seizoenen lang zijn 'leerschool' als hoofdcoach betaald voetbal. Sinds het begin van dit seizoen traint hij Eredivisieteam ADO Den Haag.