Seizoen 2010/2011 nummer 3 - Rondom Voetbal

EDITIE AMERSFOORT
BIJ DE KEI
AMERSFOORT, VOETBALSTAD
"Ik woon nog altijd in Amersfoort, Amersfoort
is mijn stad. Maar zelfs op vrije
dagen ontbreekt het me aan voldoende
VROUWENVOETBAL
"Ik moet oppassen met wat ik
erover zeg. Veel mannen vinden
het maar niks. Ik ben een
voetbalfreak, maar ik kijk op
een andere manier naar
vrouwenvoetbal en meisjesvoetbal.
Als ik zie wat voor
een spelplezier die meiden
met elkaar hebben op het
voetbalveld, dan geniet ik
daar van. Net als van hun fanatisme,
hun gedrevenheid.
Ook zij willen elke wedstrijd
winnen. Daarom ga ik graag
kijken naar mijn dochters
Kiona en Camilla en hun medespeelsters.
En weer of geen
weer, ze gaan altijd trainen.
Regen of wind, ze stappen
trouw op hun fietsje om te
gaan voetballen. Daar heb ik
bewondering voor. Voetbaltechnisch
en - tactisch zul je
mij er niet over horen. Wat ik
ook leuk vind? De blijheid die
ik in de ogen van mijn dochters
zie, als ik kom kijken
naar hun wedstrijd.''
MOEDER
"Blijheid heb ik ook van de
bezoekjes van mijn moeder
Riek aan mijn wedstrijd. Ik
vind het geweldig dat ze er
met haar 71 jaar elke thuiswedstrijd
in Den Haag bij wil
zijn. En dat geldt ook voor
mijn vrouw, Marjan, en onze
dochters. Zij vinden het ook
leuk om naar mij te komen
kijken. Die wisselwerking vind
ik prachtig, die doet mij goed.
Ik ben een familiemens. Voetbal
is meer dan een rode
draad in mijn familie. Met
deze sport hebben we allemaal
iets.''
VADER
"Mijn vader was van 1933. Hij
overleed in 1998. Natuurlijk
denk ik vaak aan hem terug,
in relatie tot mijn voetbalactiviteiten.
Na zijn overlijden
heb ik nog een heel mooie
tijd gehad als profspeler. Nu
heb ik aan mijn loopbaan in
het betaalde voetbal een
nieuwe dimensie toegevoegd,
als trainer. Ik had graag gewild
dat hij dit ook nog had
meegemaakt, omdat mijn
vader idolaat van voetbal
was. Het heeft helaas niet zo
mogen zijn. Juist daarom ben
ik zo blij dat mijn moeder
naar het stadion komt. Zij is
al mijn hele leven mijn groot-
ste supporter.''
BROERS
"Als ik naar Hooglanderveen
1 ga kijken,
sta ik vaak
achter of bij de dugout,
daar waar Bert
coacht. En daar is
mijn moeder dan
ook bij aanwezig.
Vorig seizoen
speelde Bert met
Hooglanderveen de
kampioenswedstrijd
in Zeist, op een
mooie zondagmiddag.
Ik ernaar toe,
want voor mij zat
het seizoen er al op.
Wat een geweldige
middag was dat.
Prachtig om de ontlading
van iedereen
te zien, toen de titel
binnen was. Ja, ook
van Bert. Hij werd
zelfs vanwege zijn
fanatieke gedrag tijdens
de wedstrijd
weggestuurd door
de scheidsrechter.
Als een supersup-
BIJ DE KEI
JOHN
VAN DEN BROM
Het straatje tussen de Kei, het pronkstuk aan de Stadsring, en de Varkensmarkt
behoort niet tot zijn vaste wandelroute in hartje Amersfoort, waar
ook hij net als iedere inwoner ook wel eens op koopjesjacht gaat. Meestal
in gezelschap van echtgenote Marjan. Toch, alvorens hij in eetcafé Lazy
Louis aan zijn kopje thee nipt, is hij al lopend door een paar voorbijgangers
begroet. De trainer van Eredivisieploeg ADO Den Haag is een bekend
'voetbalgezicht' in Amersfoort. Al van jongs af aan, toen hij in de
jeugd van APWC speelde. Nu is voetbalvereniging Hooglanderveen de
uitlaatklep van Van den Brom. Daar voetballen zijn dochters Kiona en Camilla
en daar coacht zijn broer Bert.
tijd om eens uitgebreid de stad in te gaan.
Hooguit om wat boodschappen te doen,
samen met mijn vrouw Marjan en mijn
dochters Kiona en Camilla. Ik weet de
porter stond hij op
de railing achter de dug-out
zijn ploeg aan te moedigen.
Een heel mooi moment. Ik
heb er nog foto's van (Ter illustratie
zoekt John van den
Brom op zijn mobiele telefoon
naar de door hemzelf gemaakte
kiekjes). Na afloop
heb ik de kampioenen in de
kleedkamer op een blad bier
getrakteerd, om zo te laten
blijken dat ik van ze genoten
had.''
"Ik weet niet of Bert en ik dezelfde
type trainers zijn. Onze
karaktereigenschappen
komen grotendeels overeen.
Broederschap is er, absoluut.
Ik vind het leuk dat Bert
hoofdtrainer is. We hebben
het vaak over trainingen, over
oefenvormen, als we samen
zijn. Daar kunnen we heel
uitgebreid over praten. Laatst
was hij op mijn uitnodiging
met zijn hele selectie bij een
thuiswedstrijd van ADO Den
Haag. Als hij zou zeggen:
'kun jij een keer de training
van Hooglanderveen van me
overnemen', dan doe ik dat,
geen probleem. Mijn andere
broer, Edwin, heeft veel voor
de begeleiding van de jeugd
van APWC gedaan. Hij is nu
bij Hooglanderveen leider
van een jeugdteam. Maar
laat ik mijn zus Germaine niet
vergeten. Zij is getrouwd met
oud-voetballer Ernst Kraak.
Ook zij horen bij onze voetbalfamilie.
Met hun is het
plaatje rond. Ernst is jeugdtrainer
bij Quick en zoontje
Justin speelt bij ASC Nieuwland.
Mijn hele familie behelst
het Amersfoortse
voetbal.''
VOETBALLEVEN
"Eigenlijk ben ik sinds mijn
achttiende niet uit het wereldje
van het profvoetbal geweest.
Het is mijn wereldje,
voetbal is mijn leven, ook al
is er voor mij meer dan voetbal
alleen. Toen ik als profvoetballer
stopte bij De
Graafschap, ging ik gelijk als
coach aan de slag bij Bennekom
naast de functie van
hoofdscout bij De Graaf-
NOVEMBER 2010 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 2
weg heus nog wel, wees maar niet bang.''
"Met het Amersfoortse voetbal heb ik
niets, maar dan ook helemaal niets meer.
Ik heb de tijd ook niet om me er in te verdiepen
of om vaak bij clubs langs de lijn
te gaan staan. Als ik op zondag eens een
vrije dag heb en mijn broer Bert coacht
zijn club Hooglanderveen in een thuiswedstrijd,
dan wil ik nog wel eens op het
fietsje stappen om daar te gaan staan kijken.
En ik probeer, als het ook maar enigszins
kan, te gaan kijken naar de
wedstrijden van mijn dochters Kiona en
Camilla. Zij spelen beiden bij Hooglanderveen.
Maar helaas komt er te weinig
van om mijn betrokkenheid bij hun voetbalsport
te laten zien. Dat is geen onwil,
dat is een kwestie van tijd.''
"Als je mij vraagt: wie is het grootste voetbaltalent
van Amersfoort, dan moet ik je
het antwoord schuldig blijven. Dat zou ik
je niet kunnen zeggen; dat kan ik beter
aan jou vragen. Het is te gek voor woorden
dat er met het potentieel aan voetballers
niet één club is in Amersfoort die in
19
de hoofdklasse uitkomt. Waar ligt dat
aan? Zijn er te veel clubs? Te weinig ambities?
Voetballiefhebbers van mijn leeftijd
en ouder blijven maar romantiseren over
SC Amersfoort. Maar hoe lang is dat betaalde
voetbal nu al niet weg uit Amersfoort?
Doodzonde.''
"Bij Hooglanderveen kom ik het vaakst,
dat is de club van mijn familie geworden.
Om die reden ben ik al een heel lang niet
meer bij mijn oude club APWC geweest.
Daar speelt ook geen familielid meer van
mij. De zoontjes van mijn broer Edwin
voetballen bij Hooglanderveen, de zoontjes
van mijn broer Bert bij Quick en
Roda'46. Mijn link met APWC is compleet
verdwenen. Uiteindelijk zijn we uit elkaar
gegroeid. Natuurlijk ken ik nog veel
APWC'ers. En ik hoop dat zij mijn familienaam
met ere zullen blijven uitspreken.
Onze familiehistorie vindt daar een oorsprong.
Al was het maar omdat mijn
vader Wim dat verdient voor het vele vrijwilligerswerk
dat hij bij APWC tot zijn
overlijden heeft gedaan.''
FOTO: RIANNE VAN DENDEREN
'Voetbal is meer dan een rode draad in mijn familie'
schap. Vervolgens werd ik
coach van Jong Ajax, AGOVV
Apeldoorn en ADO Den
Haag.''
WEDSTRIJDSPANNING
"Als trainer heb ik geen last
van wedstrijdspanning, hele-
maal niet zelfs. Ik ben natuurlijk
gefocust op het resultaat.
Naarmate een wedstrijd
dichterbij komt, krijg ik een
steeds lekkerder gevoel. Als
speler had ik trouwens ook
niet zo veel last van wedstrijdstress.
Gelukkig niet.''
PASPOORT
John van den Brom is een Amersfoorter van geboorte. Hij zag
het levenslicht op 4 oktober 1966, in een echt voetbalgezin.
Zijn vader, Wim van den Brom, bekleedde talrijke (bestuurlijke)
functies bij amateurclub APWC. John van den Brom leerde het
voetbalspel bij de 'paarswitten', net als zijn broers Bert en
Edwin van den Brom. Later kwam hij in zijn woonplaats uit
voor amateurclub Quick, zijn 'springplank' naar het betaalde
voetbal. Als prof maakte hij zijn debuut voor Vitesse in de eerste
divisie in 1986. Vervolgens kwam hij uit voor eredivisionist
Ajax en de Turkse club Istanbulspor. Alvorens hij zijn carrière in
de eredivisie bij De Graafschap afsloot in 2003, keerde hij
terug naar Vitesse. Achter de naam van de middenvelder
staan twee interlands, waarin hij één keer scoorde. Zijn trainerschap
begon hij bij de amateurs van Bennekom in 2003.
Zijn rentree in het profmilieu maakte hij een jaar later bij Ajax,
waar hij jeugdtrainer werd. AGOVV Apeldoorn in de Jupiler
League was drie seizoenen lang zijn 'leerschool' als hoofdcoach
betaald voetbal. Sinds het begin van dit seizoen traint
hij Eredivisieteam ADO Den Haag.