Seizoen 2010/2011 nummer 3 - Rondom Voetbal

20
Oude
Meesters
MAART 2011 JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11 NUMMER 3
OUDE MEESTER
Zijn woning staat te midden van rustieke landerijen, net
buiten het eens zelfstandige dorp Vleuten en op loopafstand
van Kasteel Haarzuilens. De sfeer in en om het gemoderniseerde
huis van Marco Cabo ademt rust. Maar de
oud-prof van Velox, FC Utrecht en SC Amersfoort is bepaald
geen 'landheer' in ruste. Ook al geniet hij op zijn
stek volop van het goede van het leven, zonder voetbalspanning
kan de voormalige 'linkspoot' nog altijd niet.
Wedstrijden in Stadion Galgenwaard slaat hij niet over.
Door Hans Vos
De taak van gastheer was
nog niet zo heel lang geleden
zijn professie. In zijn
vrije tijd vervult hij deze rol ook
met verve, nog steeds. Die is hem
op het lijf geschreven. De nu 62jarige
Marco Cabo zwaaide jarenlang
als uitbater de scepter over
restaurant De Vier Balken, de culinaire
trekpleister in het gehucht
Haarzuilens. En voordat hij in de
horeca-wereld stapte, was hij eigenaar
van een drogisterij waarvoor
hij zelfs korte tijd de wijk
nam naar de Amersfoortse buurt
De Koppel, waar hij boven de
winkel een appartement betrok.
Cabo leidt rondt, na de voordeur
met een warme begroeting te
hebben geopend, verhaalt over
de uitbreiding van zijn fraaie buitenhuis,
wijst op de diepte van
zijn tuin en zet verse koffie. Als
restaurant-directeur zou hij een
gast op eenzelfde innemende
wijze hebben ontvangen. Op de
eettafel geen borden, geen bestek,
geen glazen ook. De volgeschonken
koffiekopjes vinden
nog net een 'veilige' plek tussen
de paperassen. Cabo heeft overduidelijk
voorwerk gedaan voor
zijn duik in het voetbalverleden.
Krantenknipsels, oude voetbalbladen,
poststukken en bovenal
diverse actiefoto's zijn tevoorschijn
gekomen. Bij alles wat hij
ziet heeft de geboren Utrechter
een verhaal. Zijn karakteristieke
snor is hij kwijt, voetbalhumor
bezit hij nog.
In 1980 dacht Cabo zijn loopbaan
als professional bij FC Utrecht te
voltooien, na precies tien dienstjaren
bij de uit Velox, DOS en
Elinkwijk voortgekomen Eredivisieclub.
Maar er bleek toch nog
wat rek te zitten in zijn carrière
die op den duur niet zonder fysieke
ongemakken was gebleven.
Niet in zijn geboortestad maar
dik twintig kilometer verderop,
in Amersfoort, zwaaide Cabo definitief
af als broodvoetballer.
Hoewel er op sportpark Birkhoven
in spreekwoordelijke zin
toch vooral kruimels op hem
lagen te wachten. Het was armoe
troef in de Keistad.
Hoe anders was het begin geweest
in Rivierenwijk, de
Utrechtse buurt waar Cabo opgroeide.
In de straat waar hij
woonde, was Leen Morelisse z'n
bekendste buurman. "Een heel
goede voetballer van Velox,met
wie ik op straat voetbalde. Hij
maakte me enthousiast om ook
bij Velox te gaan voetballen.
Maar ja, mijn vader was een
echte katholiek die mijn twee
oudste broers, Hans en Francis,
naar de katholieke vereniging
HMS had gestuurd, ook al waren
ze veel liever bij Velox gaan voetballen."
Vader Cabo streek over z'n hart
en liet Marco op tienjarige leeftijd
in de voetsporen van Morelisse
treden, bij Velox dus. Niet veel
later werd hij er herenigd met
zijn beide broers. "Francis, mijn
drie jaar oudere broer, keepte er
in het betaalde jeugdteam. We
hebben één seizoen samengespeeld,
doordat ik op mijn vijftiende
al werd geselecteerd, als
linksbuiten. Dat was een heel
mooie competitie, de beste leerschool
die ik me kon wensen."
De herinnering aan zijn jeugdtijd
bij Velox illustreert Cabo met een
oude, ingekleurde elftalfoto, die
hij uit zijn 'papierwinkel' vist.
Namen van vroegere teammaten,
toen allemaal een jaar of dertien,
veertien jong, passeren de revue.
Van Andries Jager bijvoorbeeld.
“Met rechts kon ik niets”
Van Kees van Verseveld ook. Met
zijn wijsvinger gaat hij ze allemaal
langs. Maar niet bij elk gezicht
schiet hem een voor- of
achternaam te binnen. Cabo was
de enige van het Utrechtse stel
die het verder schopte, naar
Velox 1 - een van de pijlers van
het in 1970 ontstane FC Utrecht.
"Er waren jongens bij die fantastisch
konden voetballen. Het was
een heel goed elftal. We wonnen
vaak en met grote cijfers, met 25-
0, 26-0. Maar waarom zij het uiteindelijk
niet gered hebben, zou
ik niet weten."
Cabo brak wél door. Zijn 'linker'
was zijn handelsmerk, in navolging
van een illustere Velox-mid-
FOTO: HANS VOS
OUDE MEESTERS
RONDOM VOETBAL
Voormalige 'linkspoot' Marco Cabo ka
Amersfoortse profjaren nog niet zond
'Bert Jacobs is een
voorbeeld voor mi
denvelder Willem van Hanegem.
"Met rechts kon ik niets. Heb er
één keer een goal mee gemaakt,
in het eerste elftal van Velox. Die
vergeet ik nooit meer. Zo in het
kruis, bij Sportclub Drenthe.
Coen Moulijn scoorde ook wel
eens zo, door binnendoor te gaan
en met zijn rechterbeen uit te
halen."
Zijn debuut in de hoofdmacht
van Velox, in het seizoen 1967-
1968, viel samen met de degradatiestrijd
van de Utrechters in de
eerste divisie. "Als jeugdspeler
was ik wel eens reserve. Uit bij
RCH in Heemstede mocht ik invallen.
Dat was mijn debuut. Die
wedstrijd staat nog op mijn netvlies.
Ik maakte een goal en bereidde
er een voor. Uit mijn
voorzet scoorde Joop van Maurik.
Daardoor ontliep Velox degradatie."
Het seizoen daarop werd Cabo
een regelmatige basisspeler. Met
Piet Kraak als trainer werd degradatie
toen toch een feit.
Nieuw elan kreeg Velox met Bert
Jacobs als coach, een seizoen
voor de samensmelting met DOS
en Elinkwijk. "Jacobs werd de
eerste trainer van FC Utrecht, een
legendarische figuur. Man met
prachtige humor. Met hem heb ik
zoveel meegemaakt. Een menselijke
coach. Het was hard trainen
onder hem, maar 's avonds gingen
we nog wel eens gezellig uit
met hem in Utrecht. Dan was het:
'hé Bert'. Op zulke momenten
was hij één van ons. Maar de volgende
dag op de training moest
je het uit je hoofd halen om hem
bij zijn voornaam te noemen.
'Wat Bert? Je zegt trainer of meneer
tegen me'."
Deze 'dubbelrol' heeft Cabo na
zijn voetbaltijd ter harte genomen.
"In dat opzicht was Jacobs
een voorbeeld voor me, een goeie
vent. Dat heb ik mijn hele zakelijke
leven meegenomen. Als directeur
van De Vier Balken was
ik altijd 'Marco' voor het perso-
neel. Maar zodra er gasten
waren, was ik 'meneer Cabo' als
ik er werd bijgeroepen. Als baas
komt het er op neer dat je ertussen
en erboven moet staan op de
juiste momenten. Veel spelers,
die later trainer zijn geworden,
hebben dat ook van Jacobs geleerd.
Hij was een fantastische
coach voor wie je door het vuur
ging. En hij was er voor zijn spelers,
ook in conflicten met het bestuur."
Dankzij Jacobs kreeg Cabo speelkansen
in de basisploeg van FC
Utrecht. "Ik twijfelde aan mezelf,
Marco Cabo vuurt namens FC Utrecht een schot op het doel van
FC Twente, dat de paal zou raken. Eddy Achterberg (links) en
Niels Overweg kunnen niets uitrichten.