ETIL-rapport van 1956 - Gemeente Helden

_ 97 -
noemens vergroting van de oppervlakte cultuurgrond; toename van
de veestapel en intensivering van het bodemgebruik. Met betrekking
tot de toekomstige werkgelegenheid in de landbouw kan de factor
cultuurgrond rustig worden verwaarloosd daar de mogelijkheid
tot aanwinst via ontginning zo goed als uitgeput is. Belangrijke
wijzigingen zijn ook niet van de kant van de veestapel te verwachten.
De ontwikkeling hiervan is n.l. van dien aard dat - naar
het zich laat aanzien - de vergroting van het arbeidspotentieel
slechts van geringe omvang zal zijn; een betrouwbare prognose
althans niet mogelijk maakt. Anders is het evenwel met het bodemgebruik
gesteld. In de vorm van het telen van tuinbouwproducten
neemt de intensivering er van steeds toe. Gaat men nu uit van
de veronderstelling dat, evenals in het verleden, het tuinbouwareaal
gebonden aan een teeltvergunning in de naaste toekomst
met 2 a 3 ha voile grondscultuur per jaar wordt vergroot dan
betekent dit een verdere overgang naar een intensieve bodemexploitatie.
.Daar e'e'n volwaardige arbeidskracht op 1 a 1 »25 ha
tuinbouwgrond een bestaan kan vinden - tegenover op ca 5 ha
bouwland - houdt voornoemde hypothese tevens in: een toename
per jaar van 2 volwaardige-krachten. Bij deze redenering is
buiten beschouwing gebleven de zich ontwikkelende aspergeteelt
evenals de uitbreiding van glascultuur, fruitteelt en de dit
jaar van enige betekenis geworden zaadteelt op contracten.
Stelt men de toenemende arbeidsbehoefte voor laatst genoemde
categorieen op e'e'n v.a.k, per jaar - wat zeker aan de lage kant
is - dan is de vergrote arbeidsgelegenheid in de agrarische
sector in de eerstvolgende 15 jaar, globaal op 45 & 50 volwaardige
mannelijke arbeidskrachten te ramen. Uiteraard berusten
deze berekeningen op all eri ei veronderst ellingen en ruwe gemiddelden,
zij zijn echter dienstig in zover zij duidelijk wijzen
in de richting van nieuwe bestaansmogelijkheden door verschuiving
in het bodemgebruik.
Naast de omstandigheid van vergroting van werkgelegenheid
dient oak het overbodig worden van landbouwkrachten in beschouwing
te worden genomen. Onderscheid dient hierbij te worden
gemaakt tussen oorzaken welke met de grond zelf verband houden
en die welke hun oorsprong in de bedrijf svoering vinden. Laatstgenoemde,
in rationalisatie en mechanisatie tot uiting komende,
krachten wijzen in de richting van een uitstoten van personen.
Meestal wordt dit vraagstuk het eerst op die bedrijven aan de
orde gesteld waar een arbeidstekort bestaat en in veel gevallen
heeft men dit ook langs deze weg kunnen wegwerken. Daar