ETIL-rapport van 1956 - Gemeente Helden

- 72 -
vermindering van de categorieh welke de meer duurzame goederen
vertegenwoordigen; een ontwikkeling overigens welke in grote
lijnen ook in de winkelstand van Limburg kan worden waargenomen.
Tevens kan uit de vermelde gegevens worden afgeleid dat in beide
gebieden de daling van het aantal winkels per 1000 inwoners zich
vooral bij de groep huishoudelijke artikelen heeft voorgedaan
waarbij de tweede plaats door de kledingbedrijven wordt ingenomen.
Samenvattend kan gezegd worden dat de winkelfrequentie in de
gemeente naar verhouding me'er gedaald is dan in de provincie
en dat in Helden de tot de groep voedings- en genotmiddelen behorende
branches het meest in betekenis zijn toegenomen.
Uit een oogpunt van ?/erkgelegenheid zijn de in de gemeente
aanwezige winkels niet belangrijk. Het merendeel der bedrijven,
te weten 38, valt in de grootteklasse 2-5 personen, terwijl de
gemiddelde bezetting nog geen 2.5 arbeidskracht bedraagt'n.l.
47 ondernemingen met in totaal 116 personen, waarvan 54 mannen.
Voor het verkrijgen van een nader inzicht in de structuur
en positie van het handelsapparaat van Helden zijn in het navolgende
naast de reeds vermelde uitkomsten van de C.B.S—telling
tevens de gegevens verwerkt welke door de "Bedrijfsgroep
Detailhandel" beschikbaar werden gesteld. Aangetekend zij evenwel
dat de door deze bedrijfsgroep gehanteerde indeling ruimer
is en zowel de ondernemingen omvat waarin uitsluitend als die
waarin mede detailhandel wordt uitgeoefend. Eveneens is een
andere rangschikking der bedrijven gebezigd. Door de Centrale
Directie vande Wederopbouw en Volkshuisvesting is n.l. een lijst
van branches samengesteld, gegroepeerd naar de mate van veelvuldigheid
waarin zij in ons land worden aangetroffen. Als zodanig
onderscheidt voornoem.de Directie een drietal categorieen,
frequentiegroepen genaamd, waarvan de eerste de meest voorkomende
vestigingen omvat. Laatstgenoemde zaken, ook wel buurtwinkels
geheten,, bevredigen niet alleen de meest dringende maar, wat nog
belangrijker is eveneens de meest frequente behoeften. Bijgevolg
treft men deze bedrijven verspreid dan wel in groepen in elk
woongebied aan. De ondernemingen uit de tweede frequentiegroep -
wijkwinkels - voorzien in minder frequente behoeften en omvatten
een aantal branches van meer duurzame gebruiksartikelen. Gezien
de aard van de door deze bedrijven verkochte goederen is de afstand
winkel-inwoner minder belangrijk; aan het afzetgebied moet
darentegen grote betekenis worden toegekend* Deze ondernemingen
zoeken dan ook bij voorkeur hun plaats op centraal gelegen