ETIL-rapport van 1956 - Gemeente Helden

- 104 -
vrouwen was dit goed 1 fo. Thans kunnen deze cijfers op resp. rond
15 fo van de mannelijke - en 6 fo van de vrouwelijke beroepsb evolking
worden gesteld. Het aanbod van werkgelegenheid in de gemeente is
derhalve belangrijk bij de vraag achtergebleven,
Helden dat in 1800 rond 2200 zielen had en e'e'n parochie
vormde is nu uitgegroeid tot een gemeente met 9700 inwoners, ver—
deeld over zes kerkdorpen. Aangenomen mag worden dat de kern
Helden het oudste dorp in de gemeente is. Het momenteel belangrijkste
is evenwel Panningen. Behalve uit het inwonertal, rond
3450 personen, blijkt dit uit de plaats welke deze kern op cultureel-,
maatschappelijk-, verzorgings- en industrieel gebied inneemt.
Voor de toekomst is te verwachten dat Panningen de centrale
plaats zal blijven. Panningen heeft de mogelijkheid uit te
groeien tot een streekcentrum, zoals in het jongere verleden o*m,
Venray en Weert, Tot het achterland zijn dan te rekenen: de gehele
gemeente Helden; Meyel; waarschijnlijk ook Kessel en delen van
Roggel, Maasbree, Sevenum, Leurne. Deze natuurlijke ontwikkeling
van het dorp Panningen kan door het gemeentelijk beleid worden
ondersteund.
Naar hun structuur zijn de kernen in de gemeente globaal in
2 groepen te verdelen n.l.: Grashoek, Koningslust, Egchel en
Helden, Panningen, Beringe. In de drie eerstgenoemde dorpen neemt,
naar verhouding,de landbouw een sterke positie is; de bebouwing
is erg verspreid; de woningvoorraad wordt voornamelijk door
boerderijen of tumderswoningen gevormd; treft men de grootste
woningdichtheid, de hoogste woningbezetting en de meeste grote
gezinnen aan; is de bevolking het minst in verenigingen georganiseerd;
blijft het zielental belangrijk beneden de norm waarbij een
parochie geacht wordt levensvatbaar te zijn. Kenmerkend voor de
andere dorpen is hun meer gemengde economische structuur; de
alhier gevestigde nijverheids-, handels-en verkeersbedrijven en de
in deze kernen gelocaliseerde centrale en publieke voorzieningen,
Genoeiade dorpen hebben niet het karakt er van gesloten gemeenschap—
pen. Onder meer blijkt dit uit het lid sijn van stands- en vakorganisaties;
productie- en sportverenigingen welke de hele ge~
meente omvatten, terwijl het onderlinge contact tussen de dorpen
voortvloeiend uit de in een paar kernen verenigde centrale functies
eveneens in die richting wijst.
Sinds het begin van deze eeuw is de mogelijkheid om in de
landbouw sen bestaan op te bouwen aanmerkelijk vergroot. In 1890
bedroeg de oppervlakte cultuurgrond ca. 2200 ha; thans is zij tot
rond 5050 ha vermeerderd, Daarbij is het bodemgebruik belangrijk