atholieke lournahst

More documents

Recommendations

Info

$ve l\atholieke * Journalist$

Een bisschop die het schrijven in het bloed zit Hij kan zelfs zijn bisschopsstaf niet uit de inktkoker houden' KATHOLIEKE journalisten hebben een collega in de bisschop van Fort Wayne — Mgr. John Noll — en het verhaal door Richard Grinder over hem in „St, Anthony Messenger" gegeven, is als een loflied op de journalistiek. Veertig jaar geleden waren de Katholieken in de Ver. Staten ihet voorwerp van een felle bestrijding in pers en openbare vergadering, vooral de pers was meestal scherp antikatholiek en ze bestreken een geweldig terrein. Twee der ergste schandblaadjes hadden samien een oplaag van meer dan een millioen. En de Katholieken hadden ongeveer niets om daar tegonover te plaatsen. Toen kwam ce jonge priester met de wapperende rode haardos naar voren. Father John Noll, bezocht vergaderingen, waar individuen die zien „ex^priester" noemden, maar toet niet waren, de Kerk beschimpten. Daar vroeg hij: steeds debat aan en zette de bedriegers: hopeloos voor dwaas, al werd hij: zelf soms naar buiten gedreven. In die tijd kwam. ihij tot inzicht dat öe pers het grote middel was, en nadat hij eenmaal in de ban van drukinkt en zetraam geraakt was, was hij er voor zijn verder leven aan verslaafd, zodat Grinder constateert: „Hij kan zelfs zijn bisschopsstaf niet uit de inktkoker houden". LS kapelaan te Hartford City in A Indiana begon Father Noll met een maandelijks parochieblaadje „The parish monthly" waar hij in korte artikeltjes de meest dwaze voorstellingen van andersdenkenden omtrent de katholieke leer rechtzette. Hij deed^néér: Naast het defensieve gedeelte was er een offensief door de juiste formulering van de katholieke begrippen en dat op een manier, die ouderen het hoofd deed schudden over „de vrolijk rondihuppelende apologeet". Ze voorspelden een voorspoedig overlijden van het blaadje. Het tegendeel gebeurde, „The ken, die de Katholieke bladep. onderling na de oorlog hebben gevoerd, anders dan bij hoge uitzondering de liefde voor elkander in gedrang is gekomen, die liefde, waaraan men ons moet kunnen herkennen. Pittigheid, ja, heftigheid in de polemiek behoeft met die liefde allerminst in strijd te zijn. Want pittigheid en heftigheid behoeven allerminst 'noodzakelijk kwetsend te zijn. 2 Monthly" maakte opgang. Pastoors, vooral, in de diaspora, vroegen honderden exemplaren tegelijk en op ëen goeie dag merkte Father Noll dat hij niet alleen hoofdredacteur maar ook uitgever diende te zijn.. Het persklaar maken van zijn blaadje werd een telkens terugkerend feest — alleen het was veel te klein en te mager en verscheen ééns per maand. In 1912 waagde hij de stap. „Our Sunday Visitor" verving het maandblad. Elke week zou het uitkomen. Het begon met een oplaag van 35.000, na een jaar was dit gestegen tot 200.000, in 1914 wend de 400.000 oyerschreden en in ill947 telde het 725.000 abonné's. Dit is geschreven als troost voor hen, die als ridder van de drukpers, als nieuwsverzamelaars, inktslaven, schrijfmaniakken of hollende van redactiekamer naar rotatiepers baden in hun sweet en vaak gesmaad worden als lastige „persmuskieten". Die fenomenale groei bracht grote moeilijkheden, er waren helpers nodig, kantoren en persen. In Huntington verkeerde het plaatselijk katholiek dagblad in moeilijkheden, father Noll kwam dia situatie opnemen en na wat over en weer gepraat werd de koop gesloten. Het hele geval werd overgenomen en onder hoofdleiding van de Apostel-met-de-pen gingen dagen weekblad' samen van de persen in Huntington. Krant en „Our Sunday Visitor" voeren er wel bij, zó, dat ook het krantenbureau imet de drukkerij veel te klein werden. ORT na 1920 is het enorme com K plex gebouwd dat een halve straat in Huntington omvat en father Noll droomde er van hier voortaan te leven en i24 uur per etmaal zich aan het apostolaat van het geschreven woord te wijden. Maar er kwam een spelbreker in de vorm van zijn Kerkelijke overheid. In Mei 1925 verscheen de Apostolische iDelegaat in de drukkerij en kondigde aan dat father NolL door Z.H. de Paus was benoemd tot Bisschop van Fort Wayne. Een aardbeving had minder ontsteltenis kunnen brengen dan dit bericht. Redactie, drukkers en lezers vreesden dat ze voortaan hun grote stuwkracht zouden missen. Geen nood — Fort Wayne lag maar 35 mijlen van Huntington en er was ook nog een telefoon. Jaren lang legde Mgr. John Noll eens per week mijter en staf op zij en reisde naar zijn krantenbedrijf. Daar haastte hij zich van de bureaux naar de drukkerij'; eigenlijk dook hij op alle punten op, met zijn sigaar in de ene en een manuscript in de andere hand, terwijl hij soms op de onmogelijkste plaatsen neerstreek om nog wat te krabbelen, te corrigeren of te reviseren. (De wapperende rode haardos was nog even weerbarstig als in de jaren dat de drager ervan op vergaderingen debatteerde, en evenzeer als toen was het een signaal dat de loods aan boord was. Wanneer alles bedisseld was voor de komende week, opdrachten gegeven, gewenste medewerkers aangeschreven en als alles op veilig stond, waste hij' zijn handen, schoof de ring weer aan zijn vinger en keerde terug naar staf en mijter. Zijn krant werd gelezen in de meest vreemde en onverwachte milieu's: Joden, Vrijmetselaars, Mormonen en Presbyterianen lazen hem even trouw als de huisgenoten des geloofs. Ook „Our Sunday Visitor" had een machtige invloed meer in geestelijke zin; een missionaris vertelde dat vele families die in de afgelegen districten woonden en gedurende bijna een generatie van priesterlijke bediening verstoken waren, trouw bleven aan het geloof door „Our Sunday Visitor" — het was hun enig contact met de Kerk. U is Mgr. John Noll oud, ruim 73 N jaar, maar het schrijven kan hij nog niet laten. Nog steeds zijn er op de bureaux te Huntington een paar vertrekken voor hem gereserveerd, waar hij op de meest onverwachte tijden binnenkomt om een hoofdartikel te schrijven, vragen te beantwoorden of drukproeven helpen corrigeren. Grinder vertelt nog van de ontzaglijk veel andere werken door de bisschop van Fort Wayne tot stand gebracht vooral op charitatief gebied, maar dat blijft hier buiten beschouwing. Ons doel was alleen, iets te vertellen over een groot journalist aan de andere zijde van de Oceaan- U. K. D. Hans Hermans naar Indonesië Collega Hans Hermans, secretaris van de minister-president is Zondag j.1. naar Indonesië vertrokken om in opdracht van de regering een coördinatie tot stand te brengen van de voorlichtingsdienst tussen Den Haag en Batavia. Verwacht wordt dat de heer Hermans tegen het einde van dit jaar naar Nederland zal terugkeren.
Dr. P. HEYMEIJER S. J. Vertrouwen op God alleen Bisschoppelijk Gemachtigde voor de Pers Het Hoogwaardig Episcopaat heeft patter dr. P. Heymeijer S.J. benoemd tot gemacMigde in alle aangelegenheden, die de katholieke pers betreffen en verder tot geestelijk adviseur van de bestaande of nog op te richten organisaties op het gebied van het perswezen, zoals de Kath. Ned. Dagbladpers en de Kath. Ned. Journalistenkring. Voor wait de K.N.D.P. en het K.N.P. betreft: de nieuwe functionaris ' zal opvolger zijn van wijlen dr R. Nuy 8.J. Verder zal hij in onze Kath. Ned., Journalistenkring de taak van onze geestelijk raadsman, prof. dr. L. J. W. Smit, overnemen. Terwüle van de thans bereikte concentratie zal prof. Smit dus aftreden, hetgeen ons hoofdbestuur natuurlijk betreurt om de persoon van de functionaris. Dr. Heymeijer zal zich vestigen Buitenhof 5 in Den Haag, waar het bureau van de K.N.D.P. is gevestigd. In ons December-nummer komt onze redactie op deze mutatie terug. Krant en Filmkeuring De film „Duel in de Zon" heeft redacties van verschillende dagbladen in het geweer geroepen. Zelfs is het woord „walgelijk" gevallen. Bovendien werd de volgende critiek geuit: „Wij .spreken dan nog niet eens' over het onbegrijpelijke feit, dat een Haagse K.F.C.-commissie deze film zonder restrictie toelaatbaar achtte voor personen boven 18 jaar. Het lijkt onbegonnen werk de gruwelijke in-. competentie van een deel der katholieke Filmkeuringscommissies te blijven critiseren." Men vergist zich, als men zou aannemen, dat over gewichtige vraagstukken, welke de hoogste belangen van de katholieken als bevolkingsgroep raken, eenstemmigheid van mening in de hogere regionen bestaat. Er is veel verschil van mening, veel vrijheid van oordeel; — men kan zelfs met succes de stelling verdedigen, dat hier geen „katholiek tekort", maar eerder een „katholiek teveel" bestaat. Ten aanzien van de filmkeuring, met name wat geschikt en wat afgewezen moet worden, botsen de opvattingen nu al jaren op elkaar. En het is allerminst te verwachten, dat de naaste toekomst overbrugging van de tegenstellingen zal brengen. Ook weer dezer dagen vlogen de oude tegenvoeters Tijd en Maasbode elkaar in de haren over de zg. C-films, waarbij de een meende, dat precies het tegenovergestelde waar was van hetgeen de ander had beweerd. Op dit terrein plant het voorbijgaande misverstand, dat tot blijvend misverstand leidt, zich voort. IN een der oraties die de Kerk dezer dagen bidt, vraagt zij, dat Gods huis- * gezin (zij zelf m'.a.w.), „dat alleen steunt op de hoop der hemelse genade steeds door (zijn) bescherming moge verdedigd worden" (25ste Zondag na Pinksteren). Dit woord moet ons eens doen nadenken om zijn diepe betekenis en om zijn draagwijdte. De vraag is immers of wij kinderen der, Kerk, die gezindheid die zij zichzelf toekent, ook bezitten. Er is zeker geen christen, die niet op God vertrouwt; het hoort tot het wezen van het christendom zelf. En niemand zal willen bekennen dat hij zulks niet doet. God is machtig en goed, wie zou niet op Hem willen steunen . Maar er wordt nog meer gezegd. Het kleine woordje „alleen verandert de Za On God alleen vertrouwen, wordt van ons gevraagd. Dat is niet zo gemakkelijk Wij zijn zo geneigd God als een soort laatste reserve te gebruiken, Hem te bewaren voor de tijd dat het helemaal misgelopen is, en als wij, volstrekt geen andere uitkomst meer weten. Maar in stilte verlangen wij toch, dat het ÎntLTen-Sen'S als basis van onze hoop er nog een hele reeks andere dingen op na. Men vertrouwt dan op eigen wijsheid en inzicht, op? slimheid en hstigheid eventueel; op zijn geld of zijn macht; op relaties van vrienden; op gezondheid of kracht; op zijn goed-gesternte of de samenloop der omstandigheden; of op de simpele verwachting, dat het nogal los zal lopen of op Tllfrlei maatregelen die men in zijn kortzichtigheid nieende te moeten nemen. E ondervinding heeft ons niet zelden geleerd, hoe wankel en ijdel derge D lijke steunpunten zijn. Maar toch, het is zo moeilijk die alle op zij te zetten HelgXf, en eigenlijk reeds een redelijk inzicht, leren ons hoe goed en vooroïlig het is, gezifn Gods macht en de onmacht van de mens, om ons resoluut aal God toe te vertrouwen. Maar toch, het valt niet mee God alleen ah^ fundameufvan onze hoop te nemen. Het bevrijdt ons wel * waar van veel onrust en vrees, die achteraf nodeloos gebleken is, en toch zijn wij huiverig 61 Hoe komt ditfkiet zelden omdat men eigenlijk allerlei verlangens en beo-eerten rzich voedt, die weinig of niets hebben uit te staan met het rijk Cod beeeerte naar rijkdom en aanzien der mensen, naar grote weelden en SeM^ngen naar een gemakkelijk en comfortabel leven, naar zingenot en verSoS Wanneer men met alle vezels van zijn wezen vastgehecht is aan de aafde, kan de geest zo moeilijk opstijgen tot God om zich m Hem all V e ervie V n e s b ÏÏfh n ebben vaak een te zwak geloof. Geloof is de fundamentele deu^d van de christen en gebrek aan deze deugd wreekt zich over de gehele Ïn. wfontkennen niet, dat God almachtig en goed is, maar 't leeft voo,* ons niet het ze*t ons zo weinig, wij betrekken het met op ons eigen leven en zo- ênde maakt het slechts een geringe indruk en wij blijven dus maar liefst bij "at ons onmTddeSaanspre g ekt e°n waarvan wij de hulp al wel ooit ondervonden hebben. NATUURLIJK moeten wij ons van het vertrouwen op God geen verwrongen N beeld vormen. Ook hier kan een moeilijkheid schuilen. Want het kan gebeuren dat w^ de karikatuur'van vertrouwen zo zeer verafschuwen, dat wij °°££ rgêr^ren P o e p n God niet gelijkstellen met een naïeve kortzichtige zorTetóosheid met onnadenkende oppervlakkigheid, met indolentie of traagzorgeloosnem me middelen het resultaat ons vanzelf m Echoot vairnTtiï ook niet hetzelfde als een minderwaardigheidscomplex of een gebrek aan zelfvertrouwen in zuiver natuurlijke dingen God wil dat wij de geëigende middelen aanwenaen en dat wij de Krachten die ffiiTus schonk ooi gebruiken. Wie niet zaait, zal niet maaien; wie zich n et insnant zaln mmer iets groots bereiken. Wie niet bereid is tot samenwerkô? móet nietSen over povere resultaten. Met dat al is ook op deze terïnfn hei• Goasvertwuwen noodzakelijk, maar het sluit het gebruik der middelen mede in. DAARBUITEN is nog een groot gebied, waar wij met onze zuiver mense- Oîtkó krachten weinig of niets tot stand kunnen brengen. Hier moeten de factoren van geduid en geloof, die in het vertrouwen zijn opgesloten meer tot h VoS'iTdTao op het gebied van het christelijk ^ * £ 2 E volkomen te kort schiet. Hier moeten en mogen wij v ^n God aües verwach ten, die onze verlangens vervult naar de mate der waarachtigheid en zuiver he God V s a ïenTd e e h s°taat ons ter beschikking, -niet alleen in de toekomst, maar nu on het eizen ogenblik. Wij moeten niet slechts de toekomstige genade afwaehten maafdevoorhandene gebruiken en met haar meewerkend doen wat nu nodisr is Wij moeten rustig en vastberaden werken waar wij staan wetend dat GÏd S onsnTet zal trlaten g tenzij wij zelf Hem in de steek ênÊn ook dan nog roept Hij ons terug tot zich door Zijn barmhartigheid. Dr. L., SMIT,
Page 1: INZENDINGEN AAN HET SECRETARIAAT: K
Page 5 and 6: Instituut voor katholieke journalis
Page 7 and 8: Dr. R. Nuy S.J. IN MEMORIAM ET de d
Page 9 and 10: Wat ons 25 JAAR GELEDEN bezig hield
Page 11 and 12: Martelaar der persvrijheid Zeven Ne
Page 13 and 14: UITSPRAKEN Openbare les dr. M. Schn
Page 15 and 16: (voorzien van een pseudoniem dat ik

atholieke lournahst

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?