Download rapport - Biax Consult

BIAXiaal 447 12
Atmospheric data from Stuiver et al. (1998); OxCal v3.9 Bronk Ramsey (2003); cub r:4 sd:12 prob usp[chron]
B12 - moeras 1 245±30BP
B3 - moeras 3 330±30BP
B13 - dijk 1 565±30BP
1000CalAD 1200CalAD 1400CalAD 1600CalAD 1800CalAD 2000CalAD
Calibrated date
Figuur 5 Tilburg-Kempenbaan, 14 C calibratieresultaten van de overgang van de moerasbodem
naar het dijklichaam.
3.1.2 Moerasbodem en dijklichaam
De 14 C-resultaten uit de tweede reeks geven een indruk wanneer de moerasbodem is
gevormd en wanneer het dijklichaam is aangelegd. De oudste datering van deze reeks is
afkomstig uit boring 13 (zie figuur 5). Het monster uit de overgang van de moerasbodem
naar het dijklichaam heeft een 14 C-datering van 565 ± 30 BP. Dit komt overeen met een
kalenderleeftijd van 1320 tot 1350 na Chr. of 1390 tot 1420 na Chr. Aangezien het
gedateerde materiaal uit zaden van moerasplanten bestond is het aannemelijk dat deze
datering de ouderdom van de moerasbodem aangeeft voordat de dijk werd aangelegd.
Deze datering is vergelijkbaar met de top van het veen uit boring 12.
De moerasbodem uit boring 3 heeft een 14 C-datering van 330 ± 30 BP. De
gecalibreerde ouderdom is 1490 tot 1640 na Chr. Het is zeer waarschijnlijk dat dit de top
van de moerasbodem is en dat de dijk kort hierna aangelegd is. Uit historische bronnen is
bekend dat de dijk, in die tijd aangeduid als Theeus Matheusdijck, in het begin van de 16 e
eeuw is aangelegd. Later, tussen 1530 en 1550 is de naam veranderd naar Reijnendijck.
De eigenaren van de dijk hadden in 1539 een geschil over het onderhoud en de breedte
van de weg en zijn sloten. 12
Uit boring 12 is het monster moeras 1 gedateerd op een 14 C-leeftijd van 245 ± 30 BP.
De gecalibreerde ouderdom is 1640 tot 1670 na Chr. Deze organische laag is in het veld
aangeduid als een mogelijke overgang van het onderste naar het bovenste deel van het
dijklichaam. Vanwege de organische grondsoort is wel de benaming moeras 1 aan het
monster gegeven. De datering wijst mogelijk op een tweede fase in de dijkopbouw. Er
zijn echter voornamelijk zaden van moerasplanten gebruikt om dit monster te dateren.
Het zaden- en pollenonderzoek geeft meer informatie over de herkomst van het monster.
3.2 ZADENONDERZOEK
De resultaten van het zadenonderzoek staan in bijlage 3 t/m 5. De zadenmonsters waren
klein (ca. 20 cm 3 ) in vergelijking met zadenmonsters uit andere archeologische
onderzoeken (meestal 1000 - 5000 cm 3 ). Dit komt door het feit dat de macromonsters, net
zoals de pollenmonsters, uit de smalle gutsvulling zijn verzameld. Dit neemt niet weg dat
deze monsters informatie bieden over de lokale milieucondities. In tegenstelling tot
pollen is het bij de meeste zaden mogelijk om deze tot op het soortsniveau te
determineren. Met deze soortspecifieke informatie kunnen duidelijke uitspraken gedaan
worden over de lokale milieuomstandigheden. Het is namelijk bekend onder welke
omstandigheden bepaalde soorten voorkomen. Soorten die in hetzelfde milieu voorkomen
vallen binnen een ecologische groep. Met deze gegevens kan een reconstructie gemaakt
12 Trommelen & Trommelen 1994, 89; GAT R286, fol. 17v-18r (1539).