ejournalist
ejournalist
ejournalist
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
JOURNALISTIEK JOURNAAL<br />
A Eerst iets over „De Journalist"<br />
zelf. Nu wij het derde nummer ter<br />
perse leggen weten wij pas dat allerlei<br />
vak-problemen ook óns deel zijn<br />
en nog zullen worden. Daar is bijvoorbeeld<br />
de rubriek „Van alle kanten en<br />
kranten", die wij vrij-willekeurig moeten<br />
samenstellen. Immers, wanneer<br />
wij alle persstemmen over ons vak, die<br />
op onze redactie-tafel belanden in die<br />
rubriek zouden willen opnemen, dan<br />
konden wij al ons papier alléén daaraan<br />
reeds kwijt worden. Wij trachten,<br />
in toch altijd nog zeer beperkte ruimte,<br />
, die rubriek zoo veelzijdig mogelijk<br />
te maken. En ook zoo „objectief" mogelijk.<br />
Maar het blijf t een maandelijksche<br />
worsteling.<br />
• Over de objectiviteit van die rubriek<br />
gesproken: wij hebben aanleiding<br />
om nóg eens heel duidelijk te<br />
zeggen, dat de redactie zich van de<br />
meeningen, die erin worden geuit,<br />
volledig distancieert. Zij neemt er geen<br />
enkele verantwoordelijkheid voor op<br />
zich en met vele, door haar geplaatste,<br />
meeningen van anderen is zij het volslagen<br />
ön-eens. Mogen wij dit nu<br />
voorgoed als bekend veronderstellen?<br />
• In dit nummer (en in komende<br />
nummers) zal dit zeer waarschijnlijk<br />
eveneens het geval zijn) staat nogal<br />
heel wat in vreemde taal. Wij hadden<br />
de keuze tusschen 1) niet opnemen, 2)<br />
in het Nederlandsen vertalen, 3) in de<br />
vreemde taal opnemen. Wij kozen 3.<br />
Omdat 2 zooveel tijd kost dat het ons<br />
onmogelijk is. En omdat 1 zonde zou<br />
zijn voor al het interessants dat de<br />
lezers van ons orgaan dan zouden<br />
moeten missen.<br />
• Wij hebben lang gepeinsd over de<br />
klachten van verschillende zijden in<br />
onze vorige nummers geuit over zich,<br />
ten opzichte van onze vak-moraal misdragende,<br />
collegae. Zou het, zoo overwogen<br />
wij, niet mogelijk, ja zelfs<br />
waarschijnlijk, zijn, dat een deel dier<br />
misdragingen, haar grond vinden in<br />
te lage salarieering? Zou een man met<br />
een ruim salaris zich zooveel moeite<br />
terzake waarvan de delegatie den minister<br />
verzocht te mogen vernemen,<br />
welke overwegingen den minister ertoe<br />
hebben geleid deze figuur in de procedure<br />
in te brengen.<br />
Al vond minister Beel — zooals hij<br />
lachend. opmerkte — dat de audiëntie<br />
wat ging gelijken op het stellen van<br />
vragen door een lid van het Parlement,<br />
toch maakte hij geen bezwaar<br />
op die vraag te antwoorden en hij<br />
verklaarde, dat de invoeging van den<br />
openbaren aanklager is geschied op<br />
verzoek van juridische raadslieden<br />
van in perszuiveringsprocedures betrokken<br />
personen. En uit door Z.Exc.<br />
ontvangen rapporten is hem gebleken,<br />
dat deze invoeging in de procedure<br />
zoowel door de leden der Perszuivegeven<br />
voor de verovering van een<br />
hem niet toekomend lunch-pakket?<br />
Wilt ü de zaak óók eens van dien<br />
kant bezien?<br />
• Behalve aan de moraal zouden wij<br />
ook aan de taal aandacht gewijd willen<br />
zien in onzen kring. Op dit punt<br />
is het erbarmelijk gesteld. Wat heeft<br />
men veelal moeite met de geslachten.<br />
In vele kranten worden — om een<br />
klein voorbeeld te noemen — de namen<br />
van voetbalverenigingen dan<br />
weer mannelijk en dan weer vrouwelijk<br />
genomen. — „A.P.C, en haar kansen"<br />
—• „H.B.S. werd van haar plaats<br />
gedrongen". Mogen wij even schoolmeesteren<br />
en de onthulling doen dat<br />
zelfs Emma en zelfs Wilhelmina (als<br />
het Voetbalclubs betreft) onzijdig zijn.<br />
Wij spreken van het snelle „Emma"<br />
en van het oude „Wilhelmina". En<br />
zoo is het óók met alle namen van<br />
steden. Het schoone Amsterdam en<br />
zijn fraaie grachten. En, gelooft ons,<br />
dit is maar één van de tallooze, steeds<br />
weer begane, taalfouten.<br />
• Zoo zien wij (veel te) dikijwijls<br />
de woorden „behartenswaardig" en<br />
„politioneel". Het is „behartigenswaardig"<br />
en „politieel". Denkt U eraan dat<br />
de taal „gansch een volk" is? En dat<br />
zij tot onze kostbaarste (en niet<br />
„waardevolste") bezittingen behoort?<br />
• Wij hebben twee weekbladen voor<br />
ons liggen. Het eerste is „De Schouw",<br />
hoofdredacteur: Francois Drion. Het<br />
tweede: „Op Wacht", hoofdredacteur<br />
Mr. J. H. Smeets. De redacties zijn<br />
verder ook geheel verschillend. Maar<br />
de redactioneele inhoud is volkomen<br />
identiek. Wat is dit voor rare „journalistiek"?<br />
En wat denken die lezers<br />
erover die op beide bladen geabonneerd<br />
zijn en precies het zelfde in<br />
duplo voorgezet krijgen? Wij vinden<br />
dit raar en naar. Daarom signaleeren<br />
wij het.<br />
• Schrijver dezes had onlangs in een<br />
Hagsch blad in een Amsterdamschen<br />
Brief geschreven, dat hij van<br />
een portier van een Amsterdamsche<br />
ringcommissies als door de „verdedigers"<br />
der opdrachten ten zeerste is en<br />
wordt gewaardeerd. Z.Exc. wees er<br />
daarbij op, dat al neemt de openbare<br />
aanklager in de perszuiveringsprocedure<br />
een zelfde plaats in als de ambtenaar<br />
van het Openbaar Ministerie in<br />
een strafgeding, hierdoor het karakter<br />
der zuiveringsprocedure niet wordt<br />
aangetast en de practijk hem heeft<br />
bevestigd in de verwachtingen, die<br />
bij de invoeging van déze figuur in de<br />
procedure zijn gekoesterd.<br />
Ziedaar in 't kort het verloop der<br />
audiëntie. Het binnenkort te verschijnen<br />
wetsontwerp inzake de perszuivering<br />
zal ongetwijfeld gelegenheid bieden<br />
voor nader beraad.<br />
v. d. B.<br />
kroeg vernomen had, dat deze geüniformeerde<br />
gezagsdrager ƒ20.000 per<br />
jaar verdiende. Zes weken later werd<br />
aan schrijvers deur geklopt door<br />
twee rechercheurs van de Centrale<br />
Recherche (af deeling fiscaal). De<br />
heeren wilden den naam van den portier<br />
weten. Schrijver dezes antwoordde:<br />
„ik ken des portiers naam niet,<br />
doch wanneer ik die wèl kende zou<br />
ik dien'nog niet mededeelen; want<br />
er bestaat een beroepsgeheim voor<br />
journalisten, zoo al niet materieel<br />
dan toch moreel". De recherche-heeren<br />
ontkenden dit met overlegging<br />
van een wettelijke bepaling, dat iedereen<br />
verplicht is der overheid mededeelingen<br />
te doen, die haar kunnen<br />
helpen overtreders op te sporen. —<br />
Afgezien van de prijzenswaardige<br />
ijver onzer Centrale Recherche —<br />
Wat vindt u hiervan? Wie deelt ons<br />
zijn oordeel hierover mede?<br />
• De materie van de toegestane<br />
grootte der weekbladen willen wij hier<br />
niet aanroeren, doch wèl willen wij<br />
melding maken van de uitzonderlijke<br />
houding ten deze van de „Haagsche<br />
Post", die van 12 op 16 pagina's is<br />
gegaan en, onder het motto „langzaam<br />
aan dan breekt het lijntje niet"<br />
geen onmiddellijk gebruik maakt van<br />
de haar toegestane 20 pagina's. De<br />
heer Van Oss schrijft: ,,eerst een week<br />
of wat zestien bladzijden en dan naar<br />
de twintig. Rustig overleggen en<br />
schikken is noodig om ons aan te<br />
passen aan den nieuwen en beteren<br />
toestand. Het zit hem heusch minder<br />
in de kwantiteit dan in de kwaliteit".<br />
De heer Van Oss is een bejaard<br />
man, doch hij is een rot in het vak.<br />
Een slimme rot. „Slim als eene<br />
mensch" zeggen ze in Noord Brabant<br />
(waar hij — te Boxmeer — geboren<br />
werd). Wij komen ook uit Noord<br />
Brabant en wij gelooven stellig, dat<br />
de heer Van Oss gelijk heeft. Een<br />
slecht blad blijft slecht al verschijnt<br />
het met meer pagina's. En een goed<br />
blad blijft goed, al komt het met<br />
zestien in plaats van met twintig<br />
bladzijden. Wij zijn er van overtuigd,<br />
dat de lezers er precies zóó over denken.<br />
Er zijn bladen, die hun geringe<br />
succes wijten aan hun geringe omvang;<br />
terwijl zij dat moesten doen aan<br />
hun geringe belangrijkheid.<br />
• Wanneer wij één ding kunnen<br />
leeren van de (goede) Amerikaansche<br />
en Engelsche journalisten, dan is dat,<br />
dat zij nimmer met elkaar polemiseeren.<br />
Dat geschiedt in Nederland<br />
nog altijd te veel. Het gezeur tusschen<br />
blad A. en blad B. en blad C en blad<br />
D. is ontstellend vervelend. Bovendien<br />
blijft iedereen altijd gelijk houden.<br />
Wij hebben het tenminste nog nooit<br />
meegemaakt, dat A. „bij nader inzien<br />
en overtuigd door de argumenten<br />
van onze geachte collega" B. gelijk<br />
gaf tenslotte. — Dacht u dat de lezers<br />
dit lazen?<br />
9 Wij vernamen, dat de raad aan<br />
de nEgelsche redactie heeft rondgetelext<br />
om de afschuwelijke post mortem<br />
foto's van de gehangenen van<br />
Neurenberg niet in de (kranten te<br />
plaatsen. En wij vernamen ook, dat<br />
dit — behalve op grond van moreele<br />
overweging — gedaan is om de con-<br />
22